Kampania społeczna „Dobre wychowanie” uderzyła we mnie, jak grom z jasnego nieba. Od sześciu lat jestem mamą i przez ten czas wpajam mojemu dziecku wszelkie zasady bezpieczeństwa. Nie dotykaj bo gorące, nie zbliżaj się bo niebezpieczne, nie wspinaj się, bo wypadniesz, spójrz w prawo, w lewo… zanim wejdziesz na jezdnię – te i wiele innych zakazów i nakazów do znudzenia powtarzają rodzice na całym świecie.

Do głowy mi nie przyszło, by ostrzec syna przed problemem, jakim jest seksualna przemoc wobec dzieci. W moim odczuciu to zagrożenie rzadkie i nie ma potrzeby wspominania o nim kilkulatkowi, który nie jest narażony na przemoc seksualną. Sporadyczne zdarzenia przedstawiane w mediach są jedynie wyjątkami potwierdzającymi regułę, że ten problem w zasadzie nie istnieje. Tak myślałam.

I nagle kampania, i grom, który mnie poraził, a wraz z nim statystyki! W pierwszym momencie zaprzeczam – nie mogą być prawdziwe, bo to nie jest możliwe, by co piąte dziecko w Europie było wykorzystywane seksualnie. Chwilę potem pojawia się refleksja – a co jeśli to prawda, dlaczego więc chcę świadomie wymigać się od nauczenia własnego dziecka, jak reagować w przypadku zagrożeń związanych z przemocą seksualną? Już nie chcę!

Nie usypiajmy własnej czujności i wyprzedźmy potencjalne zagrożenie. Z pomocą przychodzi nam pięknie i profesjonalnie przygotowana strona www.gadki.fdn.pl. Znajdziemy tam wiele ważnych informacji, a co najważniejsze gotowe materiały i konkretne wskazówki, jak rozmawiać z dzieckiem. Jestem oszołomiona mnogością i różnorodnością pomocy dla nas rodziców – wśród nich spot „Tak zachowuje się dobrze wychowane dziecko”, który przedstawia asertywne zachowania dzieci, głośno krzyczących: „Nie!”, kolorowe ulotki, broszury, animacje, filmiki, nagrane przez znane osoby rymowanki itp. a to wszystko służące jednemu celowi – by moje i Twoje dziecko mogło w pełni cieszyć się bezpiecznym dzieciństwem.

Koniecznie zobaczcie ze swoimi dziećmi filmik „Gadki z psem”, który również możecie znaleźć na stronie kampanii. Dla mnie to było szokujące przeżycie – moje sześcioletnie bystre i mądre dziecko na moje pytanie: A Ty co być zrobił? (zapytanie dotyczyło sytuacji, w której pan namawia chłopców, by poszli z nim szukać jego zaginionego psa jamniczka) odpowiedziało: Oczywiście bym pomógł panu. Bo jestem dobrze wychowany! Jak widzicie, nam to uświadomienie zagrożeń okazało się bardzo potrzebne, a kampania zainicjowała ważne rozmowy w naszym domu.

Coraz mniej czasu do Świąt, a weny brak, jak w tym roku wprawić w zachwyt nad ozdobami wielkanocnymi nawet najwybredniejszą teściową? Mam coś dla Ciebie. To istna magia, jak za sprawą kilku kropel w iście ekspresowym czasie możesz wyczarować niepowtarzalne pisanki. Dziś sprawię, że poczujesz się jak prawdziwy artysta, a wszystko dzięki farbom marble magic.

Przygotuj:

• jajka plastikowe, lub wydmuszki,
• farby marble magic – można zastąpić lakierem do paznokci,
• patyczki do szaszłyków,
• wysoki wazon napełniony wodą,
• ręcznik papierowy.

Krok 1

Wysoki wazon lub naczynie napełniam wodą. Następnie jajko plastikowe nabijam na patyczek – jeśli jest to wydmuszka to gumkami recepturkami zabezpieczam je, aby nie zsunęło się po patyczku.

Krok 2

Wybieram 2-3 kolory i na taflę wody upuszczam po 1-2 kropli każdego koloru farb, po czym patyczkiem delikatnie je mieszam. W tym przypadku zdecydowałam się na wszystkie 6 kolorów farb.

Krok 3

Jajko na patyku zanurzam powoli w wodzie dokładnie pośrodku kolorowej struktury farb. Trzymam go zanurzonego w wodzie, a po chwili drugim patyczkiem, lub ręcznikiem papierowym ściągam resztę farby, która pozostała na powierzchni wody.

Krok 4

Kiedy na powierzchni wody nie ma już farby, szybko i zdecydowanie wyjmuję jajko i pozostawiam do wyschnięcia.

Krok 5

Wykończenie jajka jest już sprawą indywidualną. Koniecznie zaproście swoje dzieci do tej zabawy i sprawdźcie jak szybko i jakby za pociągnięciem magicznej różdżki zmieniają się wasze jajka.

Zdjęcia: Rachela

Inne Wielkanocne inspiracje tutaj

Tytułowe „500 zł na dziecko” brzmi w Polsce jak bajka. Tymczasem jest to rzeczywisty projekt gminy Nysa, który zakłada, że takiej wartości bon opiekuńczo-wychowawczy na dziecko w wieku od 1 do 6 lat miałyby dostawać rodziny z dwójką pracujących rodziców już od przyszłego roku.

Autorem pomysłu jest Związek Dużych Rodzin „Trzy Plus”, które starało się o wprowadzenie w Polsce Kart Dużej Rodziny, czyli systemu ulg dla wielodzietnych, o którym niedawno pisała Żaklina.

W Nysie trwają prace nad projektem i poszukiwanie źródeł jego finansowania, by od 1 października ruszyć z przyjmowaniem wniosków. Warunkiem otrzymania takiego wsparcia miałoby być zameldowanie w gminie Nysa, która boryka się z problemem demograficznym. Rodzice powinni pracować w Nysie i tam rozliczać podatek dochodowy. Burmistrz miasta Kordian Kolbiarz wyjaśnia, że w ciągu ostatnich lat z Nysy wyjechało ok. 35% młodych ludzi.

Innowacyjne jest to, że w przeciwieństwie np. do Karty Dużej Rodziny, osoby objęte projektem miałyby otrzymywać pieniądze, a nie ulgi czy bony na usługi. Takie rozwiązanie wyróżnia się w polityce rodzinnej tym, że wsparcie finansowe nie zależałoby od dochodu danej rodziny.

Czy to naprawdę może się udać? Jeśli wzrośnie liczba mieszkańców, która będzie zatrudniona i będzie odprowadzała podatki, to może rzeczywiście jest to realne rozwiązanie prorodzinne. Nie pozostaje mi nic innego, jak trzymać kciuki za powodzenie realizacji tego odważnego dla gminy pomysłu, by były pozytywne efekty, które będą zachętą dla innych polskich miast.