Uwielbiam rękodzieło. W rzeczach robionych ręcznie jest coś niesamowitego i niepowtarzalnego. Każdy element jest odzwierciedleniem duszy artysty. Tak, bez chwili zwątpienia nazwę każdego rękodzielnika artystą, a czasem nawet magikiem zaklinającym aurę wyjątkowości w przeróżnych przedmiotach.

Właśnie dlatego wybieram rękodzieło. Wiem ile trudu i ciężkiej pracy musi pokonać każdy projekt by stał się namacalnym tworem. Czasem zdarza mi się zrobić coś własnoręcznie, dlatego tym bardziej doceniam każdy najmniejszy element, który ulepiony został z ludzkiej wyobraźni. Ale w rękodziele nie sam przedmiot jest ważny! To kontakt twórcy z klientem. Czasem to godziny przegadane na ustaleniu swoich oczekiwań, to dopieszczenie upodobań i wyobrażeń. Muszę przyznać, że nie każdy potrafi stworzyć niesamowitą atmosferę, którą nawet ciężko nazwać, ale każdy z nich zainteresowany jest Twoją osobą, bo nie bez znaczenia jest do kogo trafi ich kolejne „dziecko”. Lubię szukać wyjątkowych ludzi i tworzonych przez nich przedmioty, to właśnie to rozpala potrzebę posiadania ich rękodzieła i pozostania częścią historii twórczej. Niektóre pozostają (jeszcze) w sferze marzeń, inne z dumą cieszą moje oko.

Właśnie rozpoczyna się okres prezentowych zakupów. Szukamy upominków dla najbliższych na ten wyjątkowy czas. I jeśli tylko budżet pozwoli (a wiem, że mamy skłonności do wydawania sporych sum choćby na “marketowe” zabawki), polecam Wam rękodzieło. Znam  gro ludzi uprzedzonych do “hendmejdów” bo: drogie, nietrwałe, badziewie, szajs i w ogóle. Faktycznie, bywa i tak, że niektóre produkty nie wyglądają najlepiej. To sygnał, żeby szukać dalej, w końcu pierwsze wrażenie liczy się nie tylko na randkach 🙂 Drugie, ale równie ważne kryterium to portfolio oraz opinie klientów (w dobie internetu nie trudno odszukać rekomendacje). I na końcu coś co utwierdza mnie w decyzji – sklep. A właściwie fakt, czy rękodzielnik utrzymuje się z tworzenia. Jeśli ktoś decyduje się na taką formę zarobkowania to przecież nie pozwoli sobie na buble, prawda? Więc zanim stworzysz listę prezentów pomyśl o rękodziele i jego autorach. Żaden, nawet najlepszy sprzedawca nie odda Ci tyle uwagi, serca i nie stworzy tego wyjątkowego klimatu.

Chciałabym podzielić się z Wami moimi trzema typami, które skradły moje serce.

Po pierwsze drewniany zegarek Woodlans.

Piękny, wyjątkowy, w całości wykonany ręcznie, z dębowego drewna, pachnący “lasem”. Doskonale prezentuje się na (dość drobnym) kobiecym nadgarstku. Choć wygląda solidnie jest bardzo lekki, a dodatkowo każdy egzemplarz różni się odcieniem i ilością sęków, w końcu nie ma w przyrodzie dwóch takich samych rzeczy. Uwielbiam na niego spoglądać nie tylko w celu sprawdzenia godziny. Dodatkowo, każdy kolejny model ma swój numer.

(zdjęcie: woodlans.pl)

Tutaj możecie zobaczyć proces powstawania tych małych dzieł sztuki:
https://www.youtube.com/watch?v=viSvz2scKf0

Biżuteria frywolitkowa wykonana przez Izabelka’s Jewelry

Delikatna, precyzyjnie wykonana biżuteria frywolitkowa. Coś niepowtarzalnego i pięknego na specjalne okazje, co z pewnością doda jego właścicielce uroku i dopełni kreację. Ja wybrałam, a właściwie został specjalnie dla mnie stworzony komplet – bransoletka i opaska.

(zdjęcia: Izabelka’s Jewerly)

Kartki quilling Tworzone nocą

Karki idealne na każdą okazję. Dla dzieci i dorosłych, na kinderparty i śluby, na urodziny siostry i rocznicę ślubu wujostwa. Niewiarygodne wzory wykonane ze skręconych pasków papieru to z pewnością miła odmiana po “marketowych” kartkach. Sama z ciężkim sercem rozstawałam się z jedną kartką, za to specjalne zmówienie z elegancją zdobi moją szkatułkę na biżuterię.

(zdjęcia: Tworzone nocą)

Wracając do rekomendacji – chciałabym stworzyć listę zaufanych rękodzielników, dlatego śmiało wklejajcie swoje typy. A tutaj kilka naszych blogowych pomysłów na rękodzieło.  

Zakup łóżka piętrowego to marzenie wielu dzieci, jednak nie wszyscy rodzice podzielają entuzjazm pociech. Doskonale znam te dylematy, jakie towarzyszą przy podejmowaniu tego rodzaju wyborów. Bo to niby tylko mebel, dziecko z założenia ma na nim jedynie spać, a jednak na hasło „łóżko piętrowe” rodzicowi robi się gorąco. Niezależnie od tego czy będzie na nim spało jedno dziecko, czy nastąpi podział góry i dołu między rodzeństwem, z tyłu głowy zawsze pojawi się pytanie o bezpieczeństwo.

Zanim zdecydowałam się na zakup piętrusa, przeanalizowałam za i przeciw. Jak się okazało już w praktyce, nie taki diabeł straszny jak go malują, w moim domu piętrowiec to ulubiony mebel moich dzieci a także mój. Jestem z niego zadowolona, ponieważ zaoszczędziłam w pokoju dzieci dużo miejsca, niż gdybym miała wstawić osobne łóżka. Rozpatrywaliśmy z mężem jeszcze zakup łóżek wysuwanych jedno spod drugiego, ale nie chciałam żeby chłopcy deptali po sobie schodząc z górnego poziomu. Co gorsza, to jest bardziej niż pewne, że wieczorami nie byłoby spokojnego zasypiania, tylko świrowanie pawiana skoro leżeliby obok siebie na wyciągnięcie ręki. Na łóżku piętrowym odległość jednak jest większa, trudniej jest o wzajemne zaczepki.

Kupiliśmy model łóżka z litego drewna, ciężkiego i stabilnego. W  dodatku górny poziom piętrusa można obniżyć, ponieważ wysokość mebla można regulować poprzez wyciągnięcie bądź dołożenie podczas montażu elementów o długości ok. 50cm. W dodatku drabinka jest zdejmowana, z czego skorzystaliśmy gdy obniżyliśmy wysokość, bo nie była potrzebna. Starszy syn wchodzi na wysokość ok. 110cm bez tego, podobnie schodzi bez żadnego kłopotu. Wysokie barierki u góry zapobiegają wypadnięciu dziecka podczas snu. Jak obaj podrosną, dołożymy elementy i łóżko będzie wyższe, ale na razie nie zaryzykujemy z takimi maluchami szaleństw pod samym sufitem.

Bardzo się bałam tego upadku, ale już pierwszej nocy Bartek sobie znakomicie radził, Woju też szybko się przyzwyczaił że śpi “pod” bratem. Była jeszcze jedna rzecz, od której włos na głowie się jeżył. Mianowicie fakt, że młodszy – dwulatek, wchodziłby po drabince na górę i nieszczęście murowane. Profilaktycznie zdjęta drabinka uspokoiła nas tylko na chwilę. Młodziak nauczył się wchodzić po szkielecie łóżka, bokiem. Tak czy siak urzęduje u góry, a my go musimy notorycznie ściągać, bo woła “jestem na górze”. Odpukać, nigdy nie wpadło mu do głowy by się wychylić czy samodzielnie zejść i mam nadzieję, że strach jednak zwycięży ciekawość.

A jak się śpi na takim ustrojstwie? Cudownie! Chłopaki mają super materace, i po prostu przyjemnie jest poleżeć na górze z książką w ręku, z dala od ziemi (czytaj psa i dzieci) z widokiem na horyzont za oknem. Jestem bardzo, bardzo zadowolona z łóżka i nie żałuję jego zakupu. Zdecydowanie nie ma co się martwić na zaś, jeśli dzieci są sprawne fizycznie i nie lunatykują w nocy. Mam nadzieję że za kilka lat mój zachwyt będzie nadal niesłabnący.

Mamy grudzień, Święta Bożego Narodzenia zbliżają się wielkimi krokami. Najwyższy czas pomyśleć o świątecznych dekoracjach, bo prezenty zapewne są już zaplanowane, a niektóre nawet kupione. Sklepy, jak co roku oferują ogrom świątecznych ozdób – istny dekoracyjny zawrót głowy. Znaleźć można wszystko od bombek po porcelanowe aniołki. Nie wiem czy wiecie, ale niewielkim nakładem czasu i własnej pracy, możecie w tym roku zrobić ozdoby świąteczne samemu.

Uwielbiam dekoracje choinkowe wykonane ręcznie, z zapałem oraz z włożonym w nie sercem. Ozdoby z masy porcelanowej są śnieżnobiałe, gładkie i niezwykle eleganckie. Jest to alternatywa dla ozdób z masy solnej, które wychodzą lekko żółtawe. Niewątpliwą zaletą masy sodowej jest lekkość wykonanych z niej produktów.

Jak zrobić ozdoby z masy porcelanowej:

• 1 szklanka sody oczyszczonej,
• ½ szklanki mąki ziemniaczanej,
• ¾ szklanki ciepłej wody,
• serwetki wykonane szydełkiem (opcjonalnie),
• brokat do dekoracji (opcjonalnie),
• wałek,
• wykałaczka,
• sznurek lub mulina,
• papier bo pieczenia bądź folia teflonowa.

KROK 1. W garnuszku połącz ze sobą sodę, mąkę i ciepłą wodę.

KROK 2. Podgrzej masę, ciągle mieszając, do momentu aż będzie miała konsystencję puree i ciasto samo będzie odrywać się od garnuszka.

KROK 3. Wyjmij masę i pozostaw ją na parę minut do ostygnięcia.

KROK 4. Jeśli chcesz by osoby z masy porcelanowej posiadały eleganckie tłoczenia na lekko rozwałkowanym cieście połóż serwetkę. Mocno ja dociśnij i wałkuj do uzyskania pożądanej przez ciebie grubości. (według mnie najlepsza będzie grubość 0,5 cm). Przy użyciu foremek do ciasteczek wykrawaj dowolne kształty. Wykałaczką zrób dziurki. Jeśli chcesz ozdoby posyp brokatem.

KROK 5.  Ozdoby ostrożnie wyłóż na papier do pieczenia bądź folię teflonową i susz w piekarniku przez godzinę w temperaturze 100°C, co jakiś czas kontroluj sytuację.

KROK 6. W ostudzonych ozdobach przez dziurki przewlecz sznurek. 

KROK 7. Gotowe dekoracje zawieś na choince.

UWAGI

Gdy czujesz, że mieszanka jest zbyt kleista albo nie daje się z niej formować, dodaj odrobinę skrobi (mąki ziemniaczanej), a jeśli zbyt gęsta – dodaj wody.

Zdjęcia: Sylwia