Rodzice którzy pracują na pełen etat, a czasem ich zobowiązania zawodowe pochłaniają i 12 godzin pracy na jednej zmianie nie mają lekko. Pojawiają się pytania, kto zajmie się dzieckiem, jeśli dziadkowie nie mogą? Niania, żłobek czy prywatne przedszkole, do którego łapią się młodsze dzieciaki? Takie rozwiązanie jest akceptowane przez otoczenie malca, gdy rodzice faktycznie są poza domem. Rzecz ma się inaczej, gdy mama czy tato odprowadzają dziecko, gdy mają dzień wolny.

Konieczność czy wygoda?

Ja taką sytuację znam z autopsji. Moja znajoma i jej mąż pracują właśnie po te rzeczone 12 godzin, zmianowo. Tylko ktoś, kto próbował przy takim układzie połączyć pracę, prowadzenie domu i wychowanie dziecka, może zrozumieć jakie to jest karkołomne.

Oni oddają dziecko do żłobka, gdzie młody ma się bardzo dobrze. Oddają go także gdy jedno z nich jest w domu, ale nie dlatego żeby “pozbyć” się dzieciaka i móc się pobyczyć, tylko po to, by przez te parę godzin doprowadzić dom do stanu używalności. Jasne, że nie dzieje się tak za każdym razem, i nie na cały dzień. I ja się wcale im nie dziwię, robiłabym tak samo, bo przynajmniej dwa razy szybciej są wstanie uporać się z robotą bez dwulatka, niż z nim kręcącym się pod nogami. Tym bardziej, ze ich pociecha  jest dzieckiem wymagającym uwagi.

Następnie odbierają młodego ze żłobka a resztę dnia spędzają wspólnie, bo to czego im odmówić nie mogę, to że dziecko po domu nie biega samo sobie. Czy to jest takie straszne? Na pewno lepsze niż przeganianie dziecka z kąta w kąt, bo szybko, szybko tu kurze, tu mycie podłóg a tam pranie trzeba rozwiesić i obiad nastawić. Ale to ile się oni nasłuchali gorzkich słów od osób ze swojej rodziny, ile krytyki, to głowa mała. A paradoks polega na tym, że bliscy zamiast pomóc młodym, i np. wziąć dziecko nawet na godzinny spacer, to wolą narzekać.

Niestety tak bywa – zamiast motywacji i pomocy, dołowanie. Przykładanie rodziców do wydumanego szablonu perfekcji i zamiast pochwały, że radzą sobie jak tylko mogą, to narzekanie że powinni coś robić inaczej. Tylko tak jest w naszym pięknym kraju, że prorodzinna polityka jest jeszcze w powijakach, więc rodzice częściej pracują na takich zasadach bo muszą, niż bo chcą. A że próbują zapewnić dziecku byt i jeszcze wyszarpać wspólny czas dla rodziny i ogarnąć otoczenie by dzieciak nie tylko był czysty, ale wychowywał się w przyjaznym otoczeniu… To wcale nie jest takie łatwe!

Nigdy nie lubiłam smalcu. Na samą myśl miałam odruch wymiotny i nie rozumiałam jak można się tym smakiem zachwycać. Tłuste mazidło, nic więcej, tym dla mnie było to smarowidło. Minęło kilka lat zanim się przemogłam by spróbować tradycyjnego smalcu, najwidoczniej musiałam do tego dojrzeć. Dziś z kolei zachwycam się smakiem wegetariańskiego smalcu z cebulką i jabłkiem. Gdy tylko zobaczyłam propozycję Olgi Smile na smalec wegetariański, wiedziałam, że muszę tego spróbować.

  Nie zawiodłam się. Wyszła pyszna, wyjątkowa alternatywa dla masła, która w połączeniu ze świeżym pieczywem i gruboziarnistą solą morską łechce moje podniebienie. Smalec pod względem walorów smakowych niczym nie różni się od tradycyjnego, zupełnie niewyczuwalny jest zapach i smak kokosa. Jedynie pod wpływem chłodnej temperatury zmienia swoją konsystencję na bardzo zbitą. Olej kokosowy nie jest tak plastyczny jak tłuszcz zwierzęcy. Jest na to rada, przed podaniem najlepiej wcześniej wyjąć go z lodówki. Jest to świetna alternatywa dla niezbyt zdrowego i kalorycznego smalcu zwierzęcego.

Składniki:

• 2 cebule
• 1 duże jabłko
• 2 ząbki czosnku
• 1 łyżeczka soli
• 200 g tłuszczu kokosowego

1. Cebulę kroję w drobną kosteczkę i podsmażam na 3 łyżkach tłuszczu kokosowego. Dodaje sól i smażę ją kolejne 10 minut, aż się zeszkli i nabierze złotego koloru.
2. Do tak zeszklonej cebulki dodaję obrane ze skórki i drobno pokrojone jabłko. Smażę ponownie dosłownie kilka minut mieszając, co jakiś czas.
3. Zdejmuję patelnię z rozgrzanego palnika i dodaję pozostała część tłuszczu kokosowego oraz rozdrobniony czosnek. Dokładnie mieszam. Czekam aż wszystko trochę przestygnie i przekładam do słoiczków.
4. Smalec przechowuję w lodówce, pamiętając by przed serwowaniem wyjąć go z godzinę wcześniej. Najlepiej smakuje i się rozsmarowuje, gdy stoi w temperaturze pokojowej.  

Voila! Zwykły olej kokosowy z dodatkami zamienił się w niezwykle smaczny i zdrowy wegetariański odpowiednik smalcu. Smacznego.

Zdjęcia: Sylwia

Skręca mnie gdy pomyślę o cudach jakie wyczyniają nasi jaśnie oświeceni politycy, w kwestii obowiązku szkolnego. Jedni mądrzy wprowadzili, drudzy wyprowadzą sześciolatki ze szkół, a ty rodzicu spróbuj się w tym odnaleźć!Mnie osobiście szlag trafia, gdy słyszę o kolejnych zmianach w szkolnictwie. Mam tego tematu serdecznie dość i jako rodzic i nauczyciel, bo bałagan i zamęt jaki się przy tej okazji wytworzył zakrawa o pomstę do nieba.

Więc tak, mój starszy syn miał od września tego roku iść do szkoły jako 6-latek. Nie pójdzie, Ministerstwo Edukacji po raz kolejny zmieniło zasady. Nie powinnam narzekać, biorąc pod uwagę, że dziecku będzie lepiej zostać kolejny rok w przedszkolu, które jest dla niego znanym środowiskiem. Tam ma swoich kolegów, ulubione panie i dobrą opiekę oraz efektywną edukację. Bartek nie musi plątać się wśród starszych uczniów na korytarzach, nie musi uczyć na nowo rozkładu pomieszczeń, poza tym nie widzę potrzeby by go wciskać już teraz w pewien kierat. I wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że zostawiając starsze dziecko w przedszkolu, młodsze od września nie rozpocznie tam edukacji!

Starsze dzieciaki zablokowały młodszym miejsca w przedszkolach. I to jest wyjątkowo głupie, bo Woju musi zostać rok dłużej w domu, więc ja znów nie pójdę do pracy, bo nie zapewnię mu odpowiedniej opieki. Określę to jeszcze dobitniej – nie będzie stać mnie na nianię, żebym mogła pójść do pracy, a dwa prywatne żłobki i przedszkola mają obłożenie. I kosztują kilka razy więcej niż dopłata do pobytu dziecka w państwowym przedszkolu!

Mówi się, że rodzice będą mieli wybór. A ja się pytam jaki wybór? Poinformowano mnie w przedszkolu, że rodzice jak jeden mąż wyrazili chęć zostawienia dzieci, więc mój sprzeciw niczego nie zmieni. Inni zostają, więc oddziału 3-latków nie będzie i koniec.

Was by szlag nie trafił?

Lepiej by mi jednak było posłać 6-latka do szkoły, gdzie edukacja z założenia jest bezpłatna, niż blokować miejsce 3-latkowi, w przypadku którego zamiast dopłacić 150 zł miesięcznie do przedszkola, prywatnie zapłacę jakieś 600-800. Ale jaki to dla mnie problem, przecież szanowni rządzący “dadzą mi”(oby!) 500 zł na drugie dziecko, jak znalazł na wymuszoną opłatę za opiekę w prywatnej placówce. Nie ma to jak dobra zmiana!

Apel do rządzących!

Kochani politycy wszelkiej maści, napychający swoje kieszenie pieniędzmi z mojego portfela! Darujcie sobie reformy, kolejne poronione pomysły. Zostawcie w spokoju podstawówki, gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne. Już teraz jest średnio, a widząc po tym co wyprawiacie, będzie jeszcze gorzej. Nie dotykajcie placówek, zostawcie wiek dzieci w spokoju, nie ruszajcie podstawy programowej. Jeszcze kilka lat, a nie będzie już nawet nad czym rąk załamywać. W przypadku zabaw w coroczną “naprawę” szkolnictwa, konsekwencje w przyszłości poniosą nasze dzieci.

Z poważaniem

Matka, Nauczycielka.