Karmienie piersią jest niewątpliwie piękne bo naturalne, i cenne bo zdrowe, ale nie zawsze jest łatwe, szczególnie na samym początku mlecznej przygody. O tym wie każda mama, która choć raz mogła tego doświadczyć, a także tata, który z bliska obserwował cały ten proces.

Lecz nie o trudach będziemy tu prawić, a o tym, że za karmieniem piersią przemawiają liczne zalety, korzystnie wpływające na całą rodzinę – mamę, tatę i dziecko.

I właśnie dlatego, zachęcamy Was abyście RAZEM zapoznali się z plusami naturalnego karmienia, po to by WSPÓLNIE zadecydować co będzie dla WAS najlepsze, a w konsekwencji po to, by wzajemnie się wspierać, gdy przyjdą słabości i chwile zwątpienia.

1. ZALETY DLA MAMY, TATY I DZIECKA

Ekonomia
Przez sześć pierwszych miesięcy niemowlę może być karmione wyłącznie mlekiem mamy, a to oznacza, że przez pół roku nie musisz wpisywać jedzenia dla dziecka na listę zakupów i wydawać na nie pieniędzy.

Wygoda i oszczędność czasu
Mleko mamy jest zawsze „pod ręką” – w każdym miejscu, o każdej porze dnia i nocy. Nie trzeba go szukać, przygotowywać, pamiętać o nim przed wyjściem z domu, pakować i zabierać ze sobą.

Mleko mamy jest zawsze świeże i ciepłe – nie trzeba martwić się o termin ważności ani go podgrzewać, bo zawsze jest gotowe do spożycia.

Akcesoria, a właściwie ich brak!
Przy naturalnym karmieniu nie potrzebujesz żadnych butelek, smoczków, sterylizatorów, podgrzewaczy, zmywarki czy czajnika. Wszystko to jest sprytnie połączone w całość i zapakowane w jednej piersi – no dobra, w dwóch! 😉

Uniwersalność
Mleko mamy jest na tyle uniwersalne, że zaspokaja zarówno głód jak i pragnienie. Nie trzeba więc dziecka dokarmiać, ani dopajać. Poza tym kobiece mleko dostosowuje się do potrzeb malucha, jego wieku, pory dnia (w nocy mleko jest bardziej tłuste i kaloryczne) oraz pory roku.

2. ZALETY DLA MAMY

Szybsza rekonwalescencja w okresie połogu
Oksytocyna wydzielana w trakcie karmienia, przyspiesza obkurczanie się macicy.

Profilaktyka chorób
Badania wykazują, że karmienie piersią zmniejsza ryzyko zachorowania na nowotwory piersi, jajników oraz szyjki macicy, a także minimalizuje ryzyko wystąpienia miażdżycy czy osteoporozy.

Wpływ na dobry nastrój kobiety
Regularne karmienie zwiększa produkcję prolaktyny – hormonu wpływającego na dobry nastrój oraz hamującego czynność jajników, co wpływa na płodność kobiet – jednak nie powinno to stanowić formy antykoncepcji dla pary nieplanującej kolejnego dziecka!

Korzyść emocjonalna
Karmienie piersią pozwala zbudować silną więź pomiędzy mamą, a dzieckiem. Natomiast, bliskość fizyczna zwiększa poczucie bezpieczeństwa i miłości u dziecka.

3. ZALETY DLA DZIECKA

Zaspokojenie potrzeb żywieniowych
Mleko mamy jest tak zbilansowane, że dostarcza dziecku wszystkich niezbędnych wartości odżywczych (białka, węglowodany, tłuszcze, witaminy i składniki mineralne), w odpowiednich proporcjach.

Wspieranie zdrowego i prawidłowego rozwoju
Dzięki zawartości przeciwciał (walczących z wirusami i bakteriami), mleko mamy stanowi pewnego rodzaju szczepionkę dla dziecka, co wpływa na jego odporność.

Ssanie piersi wspomaga rozwój jamy ustnej, dzięki czemu u dzieci karmionych piersią rzadziej spotyka się wady wymowy i zgryzu.

Profilaktyka wielu chorób 
Wśród dzieci karmionych piersią obserwuje się mniej przypadków zachorowania na: zapalenie ucha środkowego, infekcje układu oddechowego, cukrzycę, choroby serca, astmę i alergie.

Minimalizowanie ryzyka powstawania kolek
Pokarm mamy jest lekkostrawny, dostosowany do warunków trawienia i przyswajania przez malutki organizm, przez co rzadziej powoduje kolki i wzdęcia.

Wpływ na nastrój dziecka
Codzienny kontakt wzrokowy, bliskość oraz dotyk sprawiają, że dziecko czuje się bezpiecznie, a co za tym idzie, jest spokojniejsze i mniej zestresowane.  

Urodzinowa wycieczka to dla Duśki tradycja. Wątpię, czy pamięta czasy, kiedy takich wycieczek nie było. W tym roku wstępnie planowaliśmy warszawskie Planetarium, niestety szkoła nas ubiegła. Muzeum Kolejnictwa okazało się zamknięte. Upalna pogoda nie nastrajała do zwiedzania pomieszczeń zamkniętych. Odbyła się więc rodzinna narada i wybór padł na Ogród Botaniczny w Warszawie. I to był strzał w dziesiątkę!

Jeśli myślicie, że ogród botaniczny, obojętnie który, jest od góry do dołu wypełniony tylko i wyłącznie egzotycznymi drzewami i kwiatami o średnicy większej niż pół metra, to muszę was rozczarować. Jeśli w tym momencie pomyśleliście, że w sumie to nie ma tam co oglądać i za co płacić, bo roślin wszędzie pełno, to spieszę wyprowadzić was z błędu. Po pierwsze ceny są doprawdy symboliczne, za trzy osoby zapłaciliśmy bodajże 25zł i w tej cenie było też zwiedzanie szklarni. Bez szklarni byłoby chyba 6zł taniej. Ale o szklarni potem.

Ogród botaniczny to przepiękne okazy, nawet tych znanych roślin i świetna okazja do lekcji przyrody z dzieckiem. Wszystkie rośliny są dobrze opisane, nie ma problemu z odpowiedzeniem na pytanie:

– Mamusiuuuu, a co to za dziwny kwiatek?

Niektóre drzewa w ogrodzie botanicznym wyglądają tak, że poważnie się zastanawiam czy ich specjalnie nie przesadzono.

Niektóre kwiaty wyglądają znajomo, ale są jakby większe i ładniejsze.

Chociaż ludzi jest sporo, to bez trudu można znaleźć uboczne miejsce, by odpocząć, coś zjeść, lub podzielić się pokarmem z miejscowym ptactwem. Dosyć oswojonym 😉

W szklarniach zaś można zobaczyć to wszystko, co wymaga naprawdę cieplarnianych warunków, między innymi bananowce, które szczerze mówiąc mocno mnie zaskoczyły. Myślałam, że palmy bananowe wyglądają zupełnie inaczej.

Zwiedzenie całego ogrodu zajęło nam kilka godzin, myślę, że koło trzech. Myślę też, że spokojnie dałoby się tam spędzić co najmniej drugie tyle czasu i naprawdę nie byłoby nudno.

Przy wejściu słyszałam, że dużo ludzi kupowało bilety bez wejściówki do szklarni i trochę się dziwiłam, w końcu to tylko 2zł więcej. Potem zrozumiałam. Ci ludzie przychodzą do ogrodu botanicznego regularnie, ot tak, pospacerować, zobaczyć co się zmieniło, pooddychać świeżym powietrzem. Jednym słowem – odpocząć. Szklarnie, chociaż warte obejrzenia, są stosunkowo nieduże, ciasne i duszne. Można tam co tydzień nie chodzić, raz na kwartał wystarczy 😉

W naszym przypadku na pewno nie była to jednorazowa wycieczka. Prawdopodobnie następnym razem odwiedzimy ogród botaniczny jesienią.

Zdjęcia: Mirella

Ciocia Dobra Rada – (w jej subiektywnym odczuciu) osoba bardzo oczytana, wszechstronnie doświadczona i uzdolniona. Zawsze służy dobrą radą i rzetelną oceną. Uwielbia pouczać, poprawiać, krytykować i wymądrzać się.

Kiedy urodził się Jaś, jak grzyby po deszczu wyrosły wokół nas osoby czujące silną potrzebę pouczania i poprawiania mnie w kwestii wychowywania swojego pierworodnego. Dla mnie, dla osoby, która nie boi się pytać gdy czegoś nie wie, a jednocześnie nie znosi nachalnych – nieproszonych porad, było to niezwykle frustrujące i zniechęcające do spotkań w gronie potencjalnych Cioć Dobrych Rad.

Na szczęście Jaś szybko wyrósł na dorodnego pięciolatka (swoją drogą nie wiem kiedy to się stało?!) dzięki czemu mogłam trochę odetchnąć. Ale wtedy pojawiła się Pola. Początkowo nie przejmowałam się rodzinnymi (i nie tylko) spotkaniami, bo wierzyłam, że zdołałam się już na nie uodpornić. Poza tym, to jest moje drugie dziecko, sądziłam więc, że skoro pierwszemu krzywdy nie zrobiłam, to ludzie zakumają, że daję sobie radę i nie muszą mnie już pouczać.

Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że tak nie jest! Ciocie Dobre Rady nie wrzuciły na luz, a ja wciąż dostaję białej gorączki gdy je spotykam.

Weźmy dla przykładu taką sytuację…

Jest ciepły, żeby nie powiedzieć – gorący dzień. Każdy normalny człowiek śmiga wówczas w krótkich spodenkach, krótkiej bluzce i bosych stopach. Śmiga więc i Pola. A tu taka reakcja na jej widok:

– „Ojej! Ona nie ma skarpetek?! Przeziębi się!” – no jakoś dotychczas się nie przeziębiła.
– „Ona nie ma czapki?! Uszy jej przewieje i będzie miała zapalenie, tak jak ten mały od Kryśki!” – kimkolwiek jest Kryśka i jej mały…?!
– „Nie ubierzesz jej? Ma zimne nogi, mogłabyś ją ubrać!”
– „Weź ją przykryj kocem, albo chociaż ręcznikiem bo na pewno jest jej zimno!” – skoro tak grzecznie leży to faktycznie musi przymarzać…

Albo taka sytuacja:
– ”Ile ona ma – 5 miesięcy? I pije tylko mleko?!” – żałuję, że nie mogę Wam tego pokazać, ale oczy tej kobiety prawie wyszły z orbit!
– ”Heh! Ten mały od Kryśki to już dawno je inne rzeczy, nawet zupki zjada!” – no i fajnie, na zdrowie temu małemu od Kryśki!

Albo jeszcze taka sytuacja… Impreza rodzinna, Pola zasnęła na moich rękach:
– „Czemu nie odłożysz jej do wózka?” – bo się obudzi, niech śpi, NIE PRZESZKADZA mi ona…”
– „No, tak ją nauczyłaś!”

No i ręce mi w tym momencie opadają! Ludzie, kurde! Kto Wam powiedział, że tak ją nauczyłam!? Kto Wam powiedział, że moje dziecko śpi tylko na rękach, że „ciągle” ją noszę i cokolwiek tam jeszcze (źle) robię?!

Widzimy się pierwszy raz – w ogóle lub od jakiegoś czasu, spędzamy ze sobą raptem godzinę, może dwie…. A Wy wyciągacie te swoje wnioski jak asy z rękawa, jak byście znali nas na wylot!

No litości! Czy ja Wam się wpierniczam z butami w życie?! Czy ja Wam mówię, że źle się dziś ubraliście, źle nakarmiliście swojego kota czy chomika, i macie złe postrzeganie świata, bo jest odmienne od mojego?!

Nie! Ja – niepytana o zdanie, nikogo nie poprawiam i nie pouczam, wychodząc z założenia – to nie moja sprawa! Jeśli np. moja koleżanka ma tendencje do przegrzewania swojego dziecka, to mnie się to może nie podobać, ale ja jej o tym nie mówię. Bo to nie mój interes. I jeżeli jej dziecko na skutek przegrzania organizmu zachoruje, to ona będzie się z tym dzieckiem bujać po lekarzach i zarywać nocki, nie ja!

Więc błagam Was ludzie, zajmijcie się w końcu sobą! Zostawcie mnie i moje dzieci w spokoju! Póki co, świetnie daję sobie z nimi radę – nie chorują, są zdrowe i szczęśliwe. A ja wraz z nimi.