Dom 8 października 2015

Edukacja finansowa od dziecka

Z roku na rok wzrasta zadłużenie Polaków. Z danych statystycznych wynika, że co piąty z nas zaciąga kredyt lub pożyczkę na sfinansowanie bieżących wydatków. Część kredytobiorców wpada w kłopoty spirali finansowej. Nieumiejętne zarządzanie budżetem, chęć posiadania w myśl zasady: „zastaw się a postaw się” to droga do ekonomicznej samozagłady. Niektórzy nieświadomie, z braku podstawowej wiedzy jaką rządzi się rynek finansów, wpadają w tarapaty.

Nie da się ukryć, że finanse to nieodzowny element naszego życia. Niby pieniądze szczęścia nie dają, ale bez nich trudno żyć. Dlatego trzeba umiejętnie nimi dysponować. Najlepiej od małego pobierać nauki. W świecie rozlicznych instytucji finansowych, produktów bankowych, pożyczek, kart kredytowych, uważam, że edukacja finansowa to ważny element kształcenia dziecka. Wczesne rozpoczęcie takiej nauki zaprocentuje w dorosłym życiu. Kilkoma prostymi krokami możemy wprowadzić dziecko w świat finansów.

Zabawa w sklep

Ta prosta zabawa pozwoli dziecku zrozumieć, na czym polega zarabianie i wydawanie pieniędzy. Podczas gry określamy ceny, na przykład ile cukierków, patyczków (w wersji dla młodszych dzieci) czy monet musi dziecko dać za określoną zabawkę. Utrudnieniem będzie określenie listy zakupów, w końcu dziecko musi nauczyć się dokonywać wyboru, ponieważ nie wszystko zawsze będzie mogło kupić. Zabawa „w sklep” nauczy dziecko, nie tylko poznawania cyferek i liczenia, ale także rozsądnego rozdysponowywania swoimi finansami i wybierania tych produktów, które są najpotrzebniejsze.

Świat gier

Ciekawą alternatywą dla przedszkolaków będą gry, zarówno planszowe, jak i elektroniczne. Poprzez zabawę ukształtują w dzieciach  podstawy przedsiębiorczości i oswoją z terminami ekonomicznymi. Na rynku znajduje się wiele planszówek z finansami w tle, chociażby Monopoly czy nasz rodzimy Eurobiznes. W sieci znajdziemy też darmowe gry online, jak na przykład te na stronie Narodowego Banku Polskiego (zerknijcie tu) .  

Kieszonkowe

Nawet niewielkie kwoty, którymi dziecko może samodzielnie dysponować i decydować o ich przeznaczeniu, będą miały duży wpływ na umiejętność zarządzania finansami. W końcu nie zamierzamy uczyć dziecka, że w zamian za pomoc w obowiązkach domowych należy mu się zapłata. Wypłata najlepiej gdy odbywa się w formie cotygodniowej, łatwiej wtedy dziecku kontrolować ilość zgromadzonego kapitału. Najważniejsze po regularnej wypłacie jest zachowanie samodyscypliny i nie wypłacanie dziecku dodatkowej sumy w momencie wcześniejszego wydania gotówki. Pozwoli to smykowi docenić wartość pieniądza i zrozumieć ideę oszczędzania.

Zakupowy koncert życzeń

Idąc do sklepu warto przygotować wspólnie z dzieckiem listę sprawunków. Pozwoli to usprawnić zakupy, jaki i ukróci spełnianie zachcianek zakupowych pociechy.  Dodatkowo dziecko zapozna się z hierarchią, jaką kierują się dorośli w momencie kupowania produktów. Nie każdy może sobie pozwolić na dowolne szaleństwa w sklepie. Przed wyjściem ustalmy ile rzeczy dziecko może sobie wybrać oraz z jakiego pułapu finansowego. Jeśli maluch zdecyduje się na droższą rzecz, może do jej kupna dołożyć ze swoich oszczędności.

Kredyt, czyli nie ma nic za darmo

Wychodzę z założenia, że nie warto pakować się w jakiekolwiek kredyty, to staram się przekazać również swojemu dziecku. “Pieniądze, które mamy, są narzędziem wolności. Pieniądze, za którymi się uganiamy – narzędziem niewoli”. Uważam, że nawet przedszkolakowi na prostych przykładach można w dostępny i zrozumiały sposób wyjaśnić jak działa dług i w jakie kłopoty może nas wpędzić. Odpowiedzialna nauka finansów to nie tylko świadomość zysku i rosnących oszczędności, ale także ukazanie, jakie konsekwencje niesie pożyczka. Wyjaśnienie, że kredyty to nie tylko łatwo dostępna, darmowa pomoc, jak to często wynika z bombardujących nas reklam telewizyjnych.  

Jak podkreślają eksperci, wiek przedszkolny i wczesnoszkolny to bardzo dobry czas na edukację dzieci w zakresie finansów. Ważne byśmy to my – rodzice zadbali o jej zdobycie nie oglądając się na innych.. Śmiało wprowadzajmy nasze pociechy w świat finansów i zadbajmy o ich przyszłość z dala od kłopotów wynikających z wpadnięcia w zasadzki spirali finansowej.

Subscribe
Powiadom o
guest

1 Komentarz
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Ciąża 7 października 2015

Odwiedziny po porodzie – kiedy goście są mile widziani, a kiedy nachalni?

Gdy urodzi się dziecko cały świat chce je natychmiast zobaczyć. To zrozumiałe, bo każdy jest ciekawy jak wygląda – ile mierzy, ile waży, jaki ma kolor oczu, do kogo jest podobne…. Lecz, czy w całej tej euforii i szaleństwie, jest ktoś, kto potrafi zrozumieć „młodą” mamę, która być może w tej chwili, wcale nie ma ochoty na odwiedziny? A jedyne o czym marzy to cisza, spokój, odpoczynek i zbieranie sił na powrót do domu, w którym będzie musiała sprostać nowym i dodatkowym obowiązkom…

Wyścig szczurów, czyli kto pierwszy (powita), ten lepszy!

Otóż, nie trzeba długo czekać by ktoś pukał do drzwi świeżo upieczonych rodziców. Czy tego chcą, czy nie, pierwsi goście pojawiają się zazwyczaj już w szpitalu, niedługo po tym, kiedy ich dziecię pojawi się na świecie. Nie zważając na to, że mama akurat jest wyczerpana – po 40 tygodniach, być może trudnej ciąży, po wielogodzinnym porodzie i że jest niewyspana oraz głodna (a więc zła!) – bo przed porodem nie pozwolili jej jeść, a tuż po, karmią bardzo skromnie.

Nikomu nie przeszkadza też, że rodzicielka czuje się aktualnie nieatrakcyjnie, z bladą ze zmęczenia cerą, z podkrążonymi oczami, z pustym i sflaczałym brzuchem. Że w ciążowej koszuli wygląda raczej jak w worku na śmieci, a nie modelka ze zdjęcia, która ową koszulę prezentowała, w sklepie internetowym.

Gości mało interesuje również fakt, iż z kobieciny leje się śmierdząca krew, przez którą musi nosić wielkie, przypominające pampersy – podpaski, że boli ją krocze i nie może wygodnie usiąść – w związku z czym, albo wierci się z jednego półdupka na drugi, albo stoi.

A jakby tego wszystkiego było mało, nikomu nie przeszkadza to, że co jakiś czas musi obnażać się przed publicznością, po to by SPRÓBOWAĆ nakarmić swoje dziecko. Celowo piszę – spróbować, ponieważ początki są trudne i nie każda mama od razu potrafi dobrze przystawić noworodka do piersi, jak również nie każdy noworodek potrafi tę pierś dobrze ssać. A jej stres i skrępowanie wcale im nie służą.

Koniec końców, wizyta w szpitalu nie jest czymś komfortowym i wyczekiwanym przez świeżo upieczoną mamę, szczególnie jeśli goście mogą wchodzić bezpośrednio do sali poporodowej, na której znajduje się kilka lokatorek – wtedy potrafi się zrobić niezły tłum i gwar. A uwierzcie mi, niektórzy ludzie nie mają wyczucia i potrafią siedzieć przy szpitalnym łożu godzinami! Od rana do wieczora, aż personel ich „wyrzuci”!

Jeśli nie w szpitalu, to w domu. Ale kiedy?!?

Odwiedziny w domowym zaciszu, to zdecydowanie lepsza opcja. Pytanie tylko KIEDY jest ten właściwy moment? Znam takie przypadki, gdzie dziadkowie dzwonili do drzwi jeszcze tego samego dnia, w którym mama z dzieckiem otrzymała wypis ze szpitala!
No litości, ludzie! Dajcie żyć!

Pierwsze dni z życia nowego członka rodziny to takie chwile, kiedy mama, tata i dziecko, tudzież dzieci, chcą być najczęściej sami. Cieszyć się własnym towarzystwem, na spokojnie i wzajemnie poznawać, oswajać ze zmianami jakie towarzyszą przyjściu na świat małego człowieka. I choć początki bywają trudne, to jednak ważne jest by rodzice mogli uczyć się obsługi niemowlaka sami, może trochę nieudolnie, może popełniając błędy, lecz czując się przy tym swobodnie, tj. bez zbędnych gapiów i złotych rad babć czy cioć.

Poza tym, nie należy zapominać, że ten mały bobasek, którego wszyscy chcą teraz porwać i schrupać, też znalazł się w zupełnie nowej dla niego sytuacji. Przez prawie 10 miesięcy mieszkał w ciasnym, ale ciepłym i bezpiecznym brzuchu swojej mamy, a teraz, nagle został z niego „wyrwany” i przeniesiony do wielkiego świata.

Świata, w którym tak wiele się dzieje – tu gra muzyka, tam brzęczy odkurzacz, za ścianą sąsiad wierci dziury w ścianach, a za oknami ktoś kosi trawnik….. Wszystko jest takie nowe, głośne, ogromne i przerażające! A tu jeszcze na dobitkę  goście walą drzwiami i oknami, każdy chce dotknąć, wziąć na ręce, cmoknąć w czółko i rozbawić, zdezorientowane lub wręcz przestraszone dziecko.

Czy ktoś z was zastanawiał się kiedyś jak taki mały brzdąc musi się czuć w tych pierwszych dniach?? Założę się, że co najmniej niekomfortowo. Dlatego, dla jego dobra i spokoju, a w konsekwencji również dla jego rodziców, apeluję – nie bądźcie tacy nachalni, okażcie zrozumienie i zaczekajcie z pierwszą wizytą tyle ile będzie trzeba. Zapewniam was, że cierpliwość zostanie wam wynagrodzona, chociażby w postaci uśmiechu dziecka, czy kawałka upieczonego z sercem, ciasta.

Subscribe
Powiadom o
guest

33 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Kinga Strzałka
8 lat temu

Ja również 🙂 zawsze to człowiek ma jakieś wsparcie 🙂

W roli mamy - wrolimamy.pl

Najważniejsze jest by goście szanowali rodziców i ich wolę – wtedy każdy będzie zadowolony 😉

Kinga Strzałka
8 lat temu

Wiadomo, jak ktoś jest zmęczony itp to trudno się cieszyć jak ktoś wisi nad Tobą drugą godzinę 🙂 ale generalnie odwiedziny są miłe. Ją miałam szczęście, że nie miałam uciążliwych gości 🙂

W roli mamy - wrolimamy.pl

Kinga Strzałka Nieuciążliwi goście to niejako skarb! 😉 😀

Natalia Bobek
8 lat temu

Ja bardzo lubiłam moich gości w szpitalu! ❤

Ewa Gołębiewska
8 lat temu

Goście jak goście ale kompletnie niezapowiedziane wizyty to już jest przesada. Leżysz w szpitalu, z nadzieją że odpoczniesz bo brzdąc właśnie zasnął a w drzwiach pojawia się ciocia, która nigdy nawet specjalnie nie interesowała się tobą ani maluchem. Teraz wpada nagle, z czystej ciekawości żeby obejrzeć dziecię i powiedzieć ci że ten brzuszek to taki wielki że chyba zostanie ci na dłużej… Nie przeszkadzają mi wizyty ale ciut taktu by się przydało. Wystarczy się zapowiedzieć, nie obrażać się na cały świat kiedy młoda mama poprosi o odwiedziny w późniejszym terminie, no i nie przesiadywać godzinami nad zdezorientowanym maluchem i obolałą… Czytaj więcej »

W roli mamy - wrolimamy.pl

Zgadzam się. A niestety niektórym ludziom brakuje wyczucia i taktu. Szczególnie dziwi mnie to jeśli chodzi o kobiety – zapomniały już jak to jest.. ??

Ewa Gołębiewska
8 lat temu

Chyba tak… Ja lubię odwiedziny bo raczej jestem gadułą, dziećmi też się lubię chwalić 😛 ale trzeba uszanować zdanie matki przede wszystkim. Tak jak np super się czułam po narodzinach młodszej córki i nawet czekałam czy ktoś wpadnie na chwilę, tak po porodzie starszej córki czułam się tragicznie… Traciłam tyle krwi że bałam się choćby odwrócić w łóżku, o wstawaniu do toalety już nie wspomnę. Córka też była wymęczona do tego stopnia że przez dobę nawet nie spróbowała złapać piersi. W takiej sytuacji nie wyobrażam sobie przyjmować co chwilę gości. Wyczucie i jeszcze raz wyczucie, to jest najważniejsze

W roli mamy - wrolimamy.pl

Moja znajoma jakiś czas temu urodziła dziecko i generalnie rzecz ujmując odwiedzinami po porodzie była najzwycozajniej w świecie zmęczona i skrępowana! I najlepsze, że nie JEJ gośćmi, a jej współlokatorek z sali! Podobno ludzie przychodzili od samego rana i wychodzili dopiero wieczorem. Ciągle się ktoś wymieniał, a to dziadkowie, a to ciocia, to jedna koleżanka, potem druga, no full rotacja. Ona większą część dnia leżała sama, bo jej rodzina z różnych przyczyn, nie mogła siedzieć w szpitalu 24h/dobę, więc po 1-sze było jej trochę głupio, a po drugie, tak jak już wspominałam, była zmęczona tym ciągłym tłumem ludzi.

Ewa Gołębiewska
8 lat temu

Nie dziwię się że miała dość… Do mnie nawet tatuś wpadał na moment, ale na sali też była dziewczyna która miała gości cały czas… W takim wypadku wypadało by porozmawiać z rodziną albo zastanowić się nad zapłaceniem za pojedyńczą salę i wtedy goście nawet niech sobie nocują… Czasem się zastanawiam czy nie było lepiej kiedy goście nie mogli wchodzić na salę. Mama wyszła na chwilę i koniec odwiedzin a teraz przesiadują godzinami, męczą młodą mamę i pozostałe pacjentki na sali. Jak rodziłam młodszą córkę to było mi cholernie przykro bo w sali co chwilę było po kilka osób odwiedzających ale… Czytaj więcej »

Adrianna Szpakowska
8 lat temu

W szpitalu, w którym rodziłam 7 miesięcy temu nadal nie można odwiedzającym wchodzić na oddział. Przed są fotele i stoliki dla odwiedzających a dzieciaczki ogląda się przez szybę. Miałyśmy luz psychiczny, nie trzeba się było ukrywać podczas karmienia, poplamione podkłady czy koszule nikogo nie razily a te kilka dni spokojnie można wytrzymać bez odwiedzających… a pogadać… gęby nam się nie zamykały na sali 😉

W roli mamy - wrolimamy.pl

Gdy ja rodziłam (5 lat temu), w moim szpitalu nie można było wchodzić na salę poporodową – dla bezpieczeństwa noworodków. Jeśli ktokolwiek chciał odwiedzić mamę, mógł się z nią spotkać w specjalnie wydzielonej do tego sali. I to mi się podobało bo do woli mogłam sobie odpoczywać, bez skrępowania wietrzyć krocze 😉 czy karmić dziecko, bez stresu że ktoś mi się przygląda i być może śmieje się, że tak mi to nieudolnie idzie. Teraz, od jakiegoś czasu, podobno zmienili te zasady i goście mogą wchodzić na salę. Rzekomo wpuszczają nawet dzieci. Mam jednak nadzieję, że kiedy przyjdzie mi rodzić ponownie… Czytaj więcej »

Ewa Gołębiewska
8 lat temu

Jak rodziłam starszą córkę to nie można było wchodzić, jak rodziłam młodszą to od 12 roku życia wpuszczali i normalnie można było siedzieć na sali od rana do wieczora. Teraz będę rodzić za miesiąc, zobaczymy jak będzie. Co do gadania z innymi pacjentkami to przy młodszej tak trafiłam że jak weszłam na salę i powiedziałam dzień dobry to usłyszałam tylko echo… Słowem się mamusie nie odzywały przez calutki czas, takie towarzystwo 😉

W roli mamy - wrolimamy.pl

Adrianna i to mi się podoba! Osobne miejsce dla gości, spokój na sali gdzie leżą maluszki i mamusie. Pogadać jest z kim, bo zazwyczaj na sali leży kilka osób, a nawet jeśli tak by się zdarzyło że nikogo by nie było, to przecież jest to do przeżycia! W końcu (jeśli wszystko jest ok) nie leży się w szpitalu całą wieczność, a raptem kilka dni 🙂

W roli mamy - wrolimamy.pl

Ewa aaaa to zależy jeszcze na kogo się trafi 😛 Ale ja akurat jestem taka, że jak trafi mi się ktoś kto lubi popaplać to i ja sobie z nim chętnie popaplam (bo też lubię 😉 ), ale jak trafię na kogoś cichego, to mi to wcale nie przeszkadza – wykorzystuję wolny czas na odpoczynek 😉

Angelika Pożoga
8 lat temu

A ja rodziłam daleko od swojego miasta i nie musiałam się przejmować gośćmi bo ich nie miałam 😀 więc na moje szczęście w ciszy i spokoju odpoczywałam 3 dni w szpitalu sama 😉 a w domu każdy gość był zapowiedziany i na tyle taktu że wiedzieli ile Posiedzieć i nas zostawiali.

W roli mamy - wrolimamy.pl

No i super! 🙂
Ja w szpitalu co prawda wielu gości nie miałam, ale byłam trochę zła, bo wyraźnie powiedziałam przed porodem, że nie chcę żadnych odwiedzin w szpitalu – dopiero na spokojnie w domu, a oni i tak mnie nie posłuchali i się zjawili ;/
No ale było minęło… 😉

Daria Bartoś
8 lat temu

Ja byłam gościem 🙂

Angelika Pożoga
8 lat temu

No faktycznie, ale po tobie nie było już nikogo 😛

Daria Bartoś
8 lat temu

Pomogłam Ci, i przywiozłam szczotkę do włosów która chciałaś i zabrałam ja z powrotem do domu z tego wrażenia 😛

Milena Kamińska
8 lat temu

Po pierwszym porodzie czułam się tak źle ze nawet jak ktoś przyszedł a syn zasnął to ja też zasypiałam a przy drugim chętnie przyjmowałam najbliższych

Ania Seweryn
8 lat temu

O tototo 🙂 Hihi chyba udostępnię, za miesiąc mnie to czeka 🙂
O ile po pierwszym porodzie wizyty mojej mamy mi nie przeszkadzały tak już reszty zdecydowanie tak. Kobieta taka wymięta, zmęczona, obolała a jeszcze ma się uśmiechać i udawać że wszystko super! Boję się tych wizyt!

Magdalena Barczyk
8 lat temu
Reply to  Ania Seweryn

Przygotuj dalszą rodzinę i znajomych juz teraz. Ja pół żartem pół serio wszystkim mówiłam ze chce odpocząć po porodzie. A położne mówią ze pierwsze 3 tyg powinny być dla rodziców i dziecka a nie dla cioci babci (która odwiedza Cię co kilka lat) i innych tego typu osobników 😀 :-P. U mnie się sprawdziło 😀

W roli mamy - wrolimamy.pl
Reply to  Ania Seweryn

Ania jak najbardziej udostępnij, niech potencjalni goście przeczytają i zakodują, być może wyciągną pewne pozytywne dla Ciebie wnioski i będziesz miała spokój… ? 😉

W roli mamy - wrolimamy.pl
Reply to  Ania Seweryn

Magdalena również uważam, że pierwsze tygodnie powinny być dla rodziców, ale chyba mamy jeszcze na ten temat zbyt małą świadomość i ludziom wydaje się, że jedni muszą odwiedzić – bo tak wypada (pomijam czystą ciekawość 😛 ), a drudzy muszą przyjąć, z uśmiechem – bo tak też wypada. Błędne koło..

Ania Seweryn
8 lat temu
Reply to  Ania Seweryn

A jeszcze nie zapomnę jak przywieźli mnie na salę ok 7 rano, po porodzie, emocje zaczęły opadać, dziecko zabrali, miałam chwilę dla siebie, żeby odpocząć, a tu o 8 wparowali goście do współlokatorki. Jak zaczęli trajkotać tak amen, po spaniu!

W roli mamy - wrolimamy.pl
Reply to  Ania Seweryn

I to dla mnie jest brak taktu – goście o 8.00 rano! Toć człowiek o tej godzinie ledwo co zdąży się ogarnąć po nocy, umyć, jakieś śniadanie zjeść…. a tu już trzeba być gotowym na uśmiechy i klachy!? Nie wspominając o tym, że obok leżą inne współlokatorki…..

Mama-to-wie.pl
Mama-to-wie.pl
8 lat temu

zle wspominam odwiedziny w szpitalu. Malutka sala, kilka pacjentek, pełno ludzi od rana do wieczora. Zero intymności i warunków, by choć chwile sie zdrzemnąć. Na szczęście szybko wyszłyśmy do domu.

Agnieszka Rakowska
8 lat temu

Nie szpital to nie miejsce ani czas na wizyty. Kobieta musi dojść do formy a nie stresować się bo jacyś cudowni niezapowiedziani goście wpadną i to.standardowe pyyanie” jak się czujesz?” nie no świetnie pomijając fakt ze 12 h temu urodziłam rana po cc rwie ciągnie ale to nic przyszły pielgrzymki oglądać potomka,trzeba się uśmiechać 🙂

Fizinka
Fizinka
8 lat temu

Wiem, że to nie jest śmieszne, ale uśmiałam się 😉

Weronika
Weronika
8 lat temu

Całe szczęście że mi to nie grozi. Moje maleństwo będę rodzić w Niemczech więc jedyną osobą która mogłaby przyjść do szpitala jest teść o ile jeszcze będzie w tym czasie w naszych okolicach. A reszta rodziny i znajomych będzie musiała cierpliwie czekać na paszport dla dziecka i nasz zjazd do Polski 🙂

wiola
wiola
8 lat temu

Ja mam problem który spędza mi sen z powiek (naprawde nie potrafię spać). Otóż jestem w 39 tygodniu ciąży i właśnie z wizytą zapowiedziała mi się teściowa i bardzo przeze mnie nie lubiana ciotka mego męża. Problem w tym że my mieszkamy w Anglii a one planują przyjazd na miesiąc albo dłużej. Przylatują dokładnie dzień przed moim terminem i zamierzają siedzieć do tak zwanej usranej śmierci. Nie kupiły biletów powrotnych. Chyba wyprowadzę się z domu! Jestem w tak ogromnym stresie co oczywiście wpływa na małego. Boję się o dziecko. Jak im ten przyjazd wyperswadować?

Karolina
Karolina
4 lat temu

Moim zdaniem wizyty powinny byc zabronione jesli sie lezy z innymi mamami. Natomiast jezeli ktoras z mam ma zyczenie zapraszac rodzine (a ma do tego swiete prawo) to powinno sie to odbywac w jakims specjalnie wydzielonym pokoiku. Nie wspominajac juz o bakteriach,zarazkach czy gwarze ale chociaz przez wzglad na prywatnosc innych mam w najgorszym wypadku powinny byc kotary miedzy kazdym łózkiem ( jak to jest na zachodzie).

Kulinaria 6 października 2015

Lutenica przysmak kuchni bałkańskiej

Skoro jesień zawitała z ciepłym przytupem, dziś mam dla was przepis prosto z kuchni bałkańskiej. Zainspirował mnie otrzymany w prezencie słoiczek z lutenicą (ljutenicą). W skrócie lutenica to pasta paprykowo-pomidorowa. Zakochałam się od pierwszego kęsu. Papryka, bakłażan, pomidory to idealne połączenie, plus kilka przypraw. Uwierz mi, nie zapomnisz już tego smaku. Dlaczego więc nie zrobić tej pysznej pasty warzywnej?

Zatem ruszaj na zakupy, łap jeszcze paprykę i bakłażany póki tanie i zrób własną lutenicę. Nie ukrywam, roboty jest sporo, ale efekt końcowy niezastąpiony.

lutenica

Składniki:
1,2 kg papryki
1 kg bakłażanów
1,4 kg mocno dojrzałych pomidorów Lima
2 ostre papryczki
2 średnie cebule
2 duże ząbki czosnku
2 łyżeczki czubricy*
1 łyżeczka cząbru
1 płaska łyżeczka soli
½ łyżeczki świeżo mielonego pieprzu
1 łyżka cukru
2 łyżki oleju

Ponadto:
6 słoików po 250 ml

*Czubryca pozyskiwana jest z cząbru górskiego. W sklepach możemy kupić mieszanki z czubrycą. Ja wykorzystałam mieszankę czerwoną, która zawiera: cząber, chilli, paprykę, czosnek, kozieradkę i sól.

Przygotowanie:

  1. Pomidory wkładam do dużej miski i zalewam wrzątkiem aby je sparzyć, co ułatwi obranie ich ze skórki. Następnie kroję wszystkie w drobną kostkę. Niektórzy usuwają jeszcze pestki, ale dla mnie to już fanaberia. Potem wrzucam je na dużą patelnię i duszę, aż mniej więcej połowa płynu odparuje, a całość zgęstnieje.
  2. Bakłażany, papryki w całości układam na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia i wstawiam do nagrzanego piekarnika do 180 stopni (funkcja grill) i zostawiam na około 20 minut. Jednak po okołu 10 minutach przewracam warzywa na drugą stronę.
  3. Kiedy warzywa się przypieką, odkładam je by ostygły, a następnie zabieram się do obierania ze skórki bakłażana. A miąższ bez pestek kroję drobno i dodaje do duszących się pomidorów. Można także je razem zmiksować, np. blenderem.
  4. W dalszej kolejności obieram papryki ze skórki, usuwam pestki, kroję w drobną kostką i dorzucam do pomidorów i bakłażanów.
  5. Teraz kolej na cebulę, czosnek, które drobno siekam i dorzucam do garnka.
  6. Czas na przyprawy; czubrycę – ja wykorzystałam czerwoną mieszankę, cząber, sól, pieprz, olej, cukier dodaję do warzyw. Całość duszę ok. 40 minut, aż dobrze się połączy i zgęstnieje. Długość duszenia zależy od tego jak bardzo były dojrzałe nasze warzywa, a także jaką chcemy uzyskać konsystencję sosu.
  7. Przed nałożeniem do słoików warto spróbować, czy coś jeszcze dodać, np. soli czy pieprzu.
  8. Tak gotową lutenicę przełożyć do wyparzonych słoików, zakręcić i zapasteryzować, np. w piekarniku i koniecznie schować przed rodziną. =D

lutenica

U mnie jeden słoik czasem wystarczy na jeden dzień. A to na kanapkę do smaku, a to do zupy pomidorowej odrobinę, a jeszcze świetna baza na sos do pizzy czy jako sos do dań z grilla.

Zdjęcia: Rachela

Subscribe
Powiadom o
guest

1 Komentarz
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Milena Kamińska
8 lat temu

Mniam zapach dotarł do mnie 🙂 ale zrobiłam się głodna

top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close