Tak, wszystkie bez wyjątku to znamy – okres, miesiączka, “krwawa Mary” czy też przyjazd ciotki z Ameryki zwiastuje typowo kobiecą przypadłość. Gdyby nie fakt, że dzięki odwiecznemu naturalnemu cyklowi jesteśmy w stanie poczynać i rodzić dzieci, chyba żadna z nas nie pisałaby się na to z własnej woli. Bo wiemy czym pachnie hormonalne wzruszenie na reklamie proszku do prania podczas PMS, jak wkurza te 2 kg więcej na wadze z powodu zatrzymanej wody w organizmie i sam fakt, że czasem i dobry tydzień dokucza nam ból i krwawienie. 

Jedyne czego możemy sobie pozazdrościć, to szerokiego wyboru środków higienicznych zabezpieczających naszą bieliznę przed zabrudzeniem. Co chcemy, to mamy: tampony (z aplikatorem lub bez, w różnych rozmiarach), podpaski (większe, mniejsze, pachnące lub bezzapachowe, ze skrzydełkami bądź bez), wkładki (j.w.), kubeczki menstruacyjne (różne rozmiary i bajeczne kolory). Czy coś pominęłam? Chyba tylko to, że dzięki przyjmowaniu hormonów możemy manipulować długością i terminem wywołania krwawienia. W sumie nie jest tak źle.

A nawet jest dobrze, gdy tylko zapytamy nasze matki, a jeszcze lepiej, babki, jak one sobie radziły podczas miesiączki, nie dysponując takim arsenałem środków, jak my.

Kwestia higieny została ustalona wiele lat wstecz. Ani nasze mamy, ani babcie nie czuły się komfortowo, brzydko pachnąc, więc dbały regularnie o higienę. Już przed wojną panie miały w zwyczaju, jeśli nie mycie najistotniejszych części ciała wieczorem, to przynajmniej przecieranie go wilgotną szmatką. W młodości babcie czyniły to w kącie pokoju, nachylając się nad miednicą, dzierżąc w dłoniach mydło Biały Jeleń. Kobiety z następnego pokolenia zażywały kąpieli z pianą w swych ciasnych, szaro-burych komunistycznych łazienkach.

Gdy nadchodziły “trudne dni” trzeba było szukać ratunku. I nie, nie w drogeriach, jakich mamy na pęczki we współczesnych miastach, a we własnej inwencji twórczej. Tak się tworzyła względnie krótka historia podpaski.

Nazwa tego niewątpliwego cudu higieny wywodzi się od specjalnych pasków, podtrzymujących zwój materiału. Tuż po I wojnie światowej panie same sobie szyły bieliznę, z miejscem na wkład zatrzymujący krew. Wkładki przygotowywano z materiałów o długości ok. pół metra! Były one wielorazowe i służyły aż do zdarcia, czyli gdy już nie było jak ich dłużej prać oraz podczepiać do rzeczonych wcześniej pasków (pamiętajcie – stąd nazwa :).

Przełom nastąpił w czasie trwania II wojny światowej, podczas której pielęgniarki zmuszone brakami w materiałach higienicznych, zaczęły wykorzystywać jałowe bandaże podczas miesiączek. Szybciej było wyrzucić zabrudzone, niż prać je na froncie. Zabrzmi to strasznie, ale chyba trzeba “podziękować Hitlerowi” za jednorazowe podpaski.

Potrzeba matką wynalazków, więc gdy za komuny zabrakło i tego, kobiety sięgnęły po jeszcze inną deskę ratunku. Wata! Tak, to czym my zdobiliśmy choinkę na święta, nasze mamy wydreptywały w długich kolejkach, po czym pięknie rolowały – czasem owijały w papier toaletowy, by starczyło na dłużej i tyle. Bo jak sobie radzić lepiej, gdy na półkach tylko papier i spirytus?

Resztę chyba same pamiętacie. Grube, toporne “śledzie” które wyjątkowo się odznaczały pod ubraniem, ewoluowały w ultra cienkie cuda, które nawet pod lupą trudno jest dostrzec na bieliźnie kobiet.

Tak więc moje miłe, jeśli z przekleństwem na ustach powitacie kolejne “trudne dni”, pomyślcie, że jednak w stosunku do tego, co czekało wasze matki i babki, to jednak są “łatwe dni”.

źródło: ciekawostkihistoryczne.pl

Moje siostrzenice klika dni temu wylądowały w szpitalu – powalił je rotawirus, który bardzo szybko potrafi – szczególnie małe dzieci – doprowadzić do odwodnienia. Tak też się stało w przypadku dziewczynek, które nie nadążyły z piciem i dysproporcje wody przyjmowanej do zwracanej były spore.

Czym jest odwodnienie organizmu?

Jest to taki stan organizmu, w którym zawartość wody jest mniejsza od jej ilości niezbędnej do jego funkcjonowania. Niemowlęta i dzieci są szczególnie narażone na odwodnienie, ponieważ mają procentowo więcej wody w organizmie niż dorośli.

Kiedy może dojść do odwodnienia?

Najczęściej organizm się odwadnia przy wymiotach i biegunce. Ale pamiętaj, że wodę traci się także z moczem, obfitym potem, płaczem i podczas oddychania. Dlatego ważna jest rozwaga rodziców podczas upałów. Wysoka temperatura zwiększa utratę płynów i wtedy naszym zadaniem jest pilnować, by dzieci przyjmowały odpowiednią ich ilość. Poza tym dzieci często w trakcie zabawy po prostu zapominają o piciu!

Jak rozpoznać odwodnienie?

Początkowo odwodnienie przebiega bez objawów. Zaniepokoić nas powinien fakt, że dziecko nie piło od dłuższego czasu. Potem pojawia się wzmożone pragnienie i suchość w ustach. Zmienia się zachowanie malucha – może być senny, rozdrażniony, płaczliwy. Gdy ubytek wody zwiększa się, mogą pojawić się zawroty głowy, osłabienie, zmniejszona ilość oddawanego moczu. Gdy odwodnienie jest poważne, jest widoczne również na skórze dziecka, która traci swoją elastyczność (po uszczypnięciu i puszczeniu pozostaje fałdka, która bardzo powoli znika). O dalszym ciągu nawet nie piszę… po prostu nie możemy do tego dopuścić!

Zawsze, jeśli podejrzewasz u swojego dziecka odwodnienie, jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem pediatrą, bo może to zagrażać życiu.

Ile powinno pić dziecko?

Znalazłam informację o tym, że zgodnie z zaleceniami żywieniowymi powinno to być 100 ml na każdy z pierwszych dziesięciu kilogramów ciała, 50 ml na każdy z kolejnych dziesięciu i 20 ml na każdy kilogram powyżej 20 kg.

Czyli dziecko ważące 23 kg powinno w ciągu doby wypić minimum 1560 ml płynów.

Co podawać do picia?

Najlepsza jest niskozmineralizowana woda mineralna bez dodatku substancji smakowych i cukru. Ale także soki warzywne, owocowe (najlepiej te samemu wyciśnięte), woda z sokiem, kompoty, koktajle, smoothies. Jeśli dziecko nie przepada za piciem – warto mu urozmaicać napoje. Pamiętaj, że wodę zawierają też warzywa i owoce – najwięcej mają jej w sobie arbuzy (ponad 90%), truskawki, grejpfruty, melony, brzoskwinie, pomarańcze, morele, śliwki, ogórki, sałata, pomidory itp. Płyny można dostarczać też, przygotowując zupy, sosy na bazie jogurtu czy owoców.
Niemowlętom karmionym tylko piersią nie trzeba w upał dodatkowo podawać niczego do picia. Ważne jest jednak, by mogły pić tak często, jak mają na to ochotę!

Pamiętajcie, że dzieci trzeba wszystkiego nauczyć, wszystko pokazać, nad wszystkim czuwać i dopilnować. Mówmy o tym, jak ważne jest picie, stawiajmy im pod nosek kolorowy kubek/ bidon z płynem i sami dawajmy dobry przykład.

Mija 17 lat od kiedy wprowadzono podział  na podstawówkę, gimnazjum i liceum. Miało się to przyczynić do poprawy jakości edukacji  i podniesienia poziomu nauki. Wydano miliony na przebudowy i budowy nowych budynków. Szybka reforma, ale pominięto w niej tych najważniejszych: uczniów.

Dzisiejsza „dobra zmiana” kieruje się podobno wolą szeroko pojętego ogółu. I znów mieszają w edukacji. Ledwo pozwolili sześciolatkom pozostać w przedszkolu zabierając miejsca dla trzylatków– tak tak, w moim mieście w pierwszej rekrutacji nie dostał się żaden trzylatek do przedszkola! Dopiero w drugiej stworzono 2 oddziały, które są kroplą w morzu potrzeb.

Dziś te same sześciolatki od przyszłego roku mają iść nowym system 8+4, czyli 8-letnia podstawówka i 4-letnie liceum lub 8+5, czyli podstawówka i technikum, lub 8+5, czyli podstawówka i szkoła branżowa. Przeczytałam kilka relacji z wystąpienia i samo wystąpienie Pani Minister i przyznam, że bije z niej niejaka pewność, że zarówno budynki jak i dobre programy nauczania – czytaj etaty nauczycieli, obronią się i będą dalej wykorzystywane ku edukacji „elity Rzeczypospolitej”.

Niestety odnoszę wrażenie, że i w tej zmianie pominięto uczniów i ich potrzeby. Wszystko skupi się na stworzeniu nowej ustawy, a potem na łapu capu będzie tworzona podstawa programowa, nowe podręczniki, zeszyty ćwiczeń. Choć do elementarza wydanego przez poprzednią władzę mam wiele zastrzeżeń to to sama idea takiego podręcznika mi się podoba. Szkoda, że nie wzięli w tym udziału prawdziwi eksperci. Obawiam się, że i w tym przypadku będzie podobnie, a nawet śmiem przypuszczać, która fundacja zgarnie miliony za konsultacje i ewentualne przygotowanie podstawy programowej.

Nie jest dobrze kiedy idąc za „wolą ogółu” wprowadza się  reformy na szybko. Nie tylko dzieci odczują zmiany, ale i duże grono nauczycieli, którzy jak podejrzewam mogą stracić zatrudnienie – tak jak to ma teraz miejsce z nauczycielami nauczania początkowego, którzy przesuwani są na świetlicę.

Czy obecny system był kwintesencją zła? Trudno powiedzieć. Warto dodać, że nasi uczniowie zajmują wysokie pozycje w badaniach PISA pod kątem rozwiązywania testów, jednak leży radzenie sobie z codziennymi problemami i czytanie ze zrozumieniem. Potem mamy uczniów, którzy na pytanie o wymienienie jednego starożytnego filozofa odpowiadają niepewnie “PanTarej?”.

Moim skromnym zdaniem zabrakło wtedy szkoleń, warsztatów dla nauczycieli, by odpowiednio przygotować się na wprowadzenie gimnazjów. Ten sam błąd pojawił się przy wprowadzeniu sześciolatków do szkół. Może niektóre budynki były gotowe, co już trudniej powiedzieć o nauczycielach, w których nie zainwestowano.

Może młodo wyglądam, ale sama miałam przyjemność uczyć się w systemie 8 + 4 i wspominam te czasy z przyjemnością. Czy powrót tego systemu jest naprawdę „dobrą zmianą” dziś nie wie nikt – możemy mieć tylko nadzieję, że idzie to w dobrym kierunku. Musimy chyba poczekać kolejne 17 lat lub do następnej “dobrej zmiany”.