Przeziębienie u dziecka to częsty problem pojawiający się głównie w okresie od jesieni do wiosny. Wywołują je wirusy, rozprzestrzeniające się drogą kropelkową, a więc poprzez kichanie i kasłanie. Zarazki, które znajdą się na skórze dziecka mogą przetrwać wiele godzin, a objawy pojawiają się zwykle ok. 48-72 godziny po kontakcie z wirusem. Jak je rozpoznać i co zrobić by szybko pomóc maluchowi? Przeczytajcie. 

Objawy przeziębienia u dziecka

Wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych, bo tak właściwie nazywane jest przeziębienie, daje różne symptomy, ale najczęściej zaobserwować u dziecka możemy:

– częste kichanie i katar – początkowo wodnisty, lecz w kolejnych dniach może zgęstnieć i zmienić barwę na żółtą lub zieloną,

– kaszel – najpierw suchy, później mokry,

– ból gardła,

– podwyższona temperatura ciała,

– ogólne osłabienie i rozdrażnienie dziecka,

– szkliste oczy,

– wypieki na twarzy,

– brak apetytu.

Leczenie przeziębienia polega głównie na łagodzeniu dolegliwości, a sukces w dużej mierze zależy od szybkości reakcji – im szybciej zadziałamy, tym większa szansa, że nie dopuścimy do rozwoju infekcji.

Do walki możemy wykorzystać gotowe specyfiki, dostępne w aptekach, bądź dobrodziejstwa natury i pozbyć się niechcianych wirusów domowymi sposobami. A do tego przydadzą się nam:

– witamina C – najlepiej naturalna, z pożywienia. Jej źródło to m.in.: natka pietruszki, pomidory, papryka, kapusta, truskawki,kiwi, cz.porzeczka, brokuły, cytrusy, brukselka, owoce dzikiej róży, acerola, żurawina, …

– miód,

– syrop z czosnku, miodu i cytryny,

– syrop z cebuli,

– sok z malin,

– ciepłe mleko z masłem i miodem, ewentualnie z dodatkiem czosnku,

– sok z aronii,

– syrop z kwiatów i/lub owoców czarnego bzu,

– syrop z lipy.

Choć niektóre dzieci nie przepadają za smakiem (lub zapachem) syropów z udziałem cebuli czy czosnku, zawsze warto spróbować podać. Mój syn o syrop z cebuli sam prosi (tak jak i ja w dzieciństwie;-)), a tego z czosnku niby nie lubi, ale jednak pije, a potem zdrowieje w oczach!

Ponadto, z domowych sposobów, można również zaserwować dzieciom:

Rozgrzewające herbaty z cytryną i miodem lub sokiem z malin. Starszym dzieciom można przygotować napój na bazie ciepłej wody, z odrobiną startego imbiru i/lub kurkumy, cytryną oraz miodem na osłodę. Należy jednak przy tej miksturze uważać z ilością imbiru i kurkumy gdyż mają ostry smak i dzieciom mogą nie przypaść do gustu.

Ochładzające kompresy lub kąpiele w przypadku podwyższonej temperatury. Warto przy tym wiedzieć, że objaw ten to dobry znak, ponieważ świadczy o tym, iż organizm uruchomił już swoje siły obronne i podjął walkę z wirusami. Jednakże temperaturę należy regularnie kontrolować gdyż zbyt wysoka może stanowić zagrożenie dla dziecka. Nie ma przy tym jednej reguły kiedy należy zbijać gorączkę ponieważ każde dziecko jest inne. Trzeba więc bacznie je obserwować – są takie, które stosunkowo dobrze czują się przy temp. sięgającej 38-38,5 stopni, a są takie, które będą apatyczne przy niższej i wówczas należy zbijać gorączkę wcześniej.

Inhalacje z soli fizjologicznej bądź ziół typu: rumianek, szałwia i tymianek – świetnie działają na całe górne drogi oddechowe. Jeśli nie macie w domu inhalatora, zabieg można wykonać starym sposobem, tj. podgrzać wodę w garnku, dodać do niej sól lub zioła, nachylić twarz nad garnkiem i wdychać parę.

Oczyszczanie nosa – należy robić to tak często, jak jest to konieczne. U maluchów opróżniamy nos specjalną gruszką lub aspiratorem, starsze dzieci mogą wydmuchiwać katar do chusteczki jednorazowej. Ewentualne podawanie kropli najlepiej skonsultować z pediatrą, gdyż mogą one wysuszać śluzówkę nosa i w efekcie zwiększać ilość wydzieliny. Lepszą więc opcją jest po prostu czyszczenie i inhalowanie.

Nawilżanie nosa od wew. rozrzedza płyny ustrojowe i ułatwia ich wydalanie. W tym celu można stosować sól fizjologiczną lub sól morską. Dodatkowo, skórę pod nosem, można smarować maścią majerankową. Ponadto, istotne jest również nawilżanie powietrza w pomieszczeniach, w których przebywa dziecko. Dlatego, że suche powietrze wysusza zalegające wydzieliny (w nosie i gardle), co znacznie utrudnia oddychanie.

Profilaktyka przeziębień u dzieci

Przeziębieniom sprzyja nieodpowiedni ubiór, a konkretnie przegrzewanie dziecka – mówi się, że lepiej jest trochę zmarznąć niż przegrzać organizm. Dlatego ubierajcie dzieci z głową – maluszki jeżdżące w wózkach powinny być ubrane tak jak rodzice lub mieć jedną warstwę więcej. Natomiast dzieci, które chodzą już samodzielnie, zazwyczaj są w ciągłym ruchu, dlatego mogą mieć o jedną warstwę ubrań mniej.

Spędzanie czasu na dworze – minimum 30 minut, a najlepiej 2-3 godziny dziennie. Spacery i zabawy na świeżym powietrzu powinny się odbywać nie tylko przy pięknej pogodzie, ale nawet wtedy kiedy jest zimno.

Wystawianie dzieci na słońce ponieważ odpowiada ono za produkcję witaminy D3, której organizm nie jest w stanie sam syntetyzować, a jest ona niezbędna dla zdrowia i odporności. Dlatego w słoneczne dni, każde dziecko powinno spędzić na dworze – na słońcu, nie w cieniu! – około 20-30 minut.

Odpowiednio zbilansowana dieta, bogata w różne owoce i warzywa, a zatem w witaminy, minerały i inne składniki odżywcze, konieczne do prawidłowego rozwoju, budowy i wzmocnienia odporności, stanowią klucz do sukcesu.

Więcej o przeciwdziałaniu przeziębieniu u dzieci przeczytacie tutaj.

Udanych związków wcale nie trzeba szukać ze świecą. Uśmiecham się, gdy obserwuję znajome pary i cieszę, że jest między nimi dobrze. Owszem są też takie małżeństwa, którym się nie udaje, w których ludzie cierpią i w ostateczności rozstają się. Czy można tego uniknąć? Skupmy się na tych relacjach, gdzie jest miłość, przyjaźń, wzajemny szacunek i zrozumienie. Spójrzmy na związki, w których ludzie czują się szczęśliwi. Jak im się to udaje?

Oto kilka podpowiedzi, jak budować stały, udany związek:

Po pierwsze – rozmawiać

Nie chodzi o taką, podczas której dyktujemy listę zakupów i informujemy, kto odbierze dziecko z przedszkola. Rozmawiamy o swoich potrzebach, uczuciach, oczekiwaniach i o tym co trudne. Jeśli nie będziemy mogli ze sobą szczerze pogadać, zwierzyć się – będziemy czuli się samotni. Jeżeli nie powiemy, czego chcemy i dlaczego, to druga osoba się nie domyśli. Komunikacja to fundament dobrego związku!

Po drugie – nie upokarzać

W każdym związku są kłótnie – to jest normalne. Ale kłócić się trzeba umieć – bez atakowania, histeryzowania, dotykania czułych punktów, poniżania i używania słów: ty zawsze, ty nigdy. Kłótnia to szukanie rozwiązania problemu satysfakcjonującego obie strony, a nie szukanie zwycięzcy w danej bitwie.

Po trzecie – czasem odpuścić

Szkoda życia na podtrzymywanie przykrych emocji. Czasem trzeba odpuścić, „być mądrzejszym”, wyjść z inicjatywą, wyciągnąć rękę, przytulić się.

Po czwarte – dbać o siebie nawzajem

Chodzi o te wszystkie małe rzeczy, które tworzą codzienne relacje: zaparzenie kawy, powitanie po powrocie z pracy, rozmasowanie ramion, ciepłe słowo…

Po piąte – przymykać oko

Warto nieraz ugryź się w język zamiast skupiać na tym, czego mąż nie zrobił po naszej myśli. Chodzi o błahostki, które w zasadzie nic nie znaczą, a wypominanie ich, nie tylko podnosi ciśnienie, ale może sprawić, że druga osoba ma ochotę wyjść trzaskając drzwiami. Nie czepiajmy się o bzdury, nie zrzędźmy, nie krytykujmy się.

Po szóste – doceniać

Nawiązując do wcześniejszego punktu – zamiast osłabiać nasz związek ciągłymi pretensjami, lepiej umacniać miłość. Jak? Zauważajmy starania, szukajmy pozytywów, doceniajmy osobę, którą kochamy. Nikomu w naszym domu nie powinno brakować komplementów i podziwu. Sami wiemy, jak przyjemnie, gdy ktoś zauważy i doceni nasze starania.

Po siódme – spędzać razem czas

To co najpiękniejszego można dać drugiej osobie, to czas – chwila skupienia na ukochanym, momenty, które spędza się razem. Porozmawiajmy, pośmiejmy się, pomilczmy, spójrzmy sobie głęboko w oczy. Róbmy razem coś fajnego, co sprawia nam przyjemność – pamiętajmy o radości z przebywania razem. Twórzmy piękne wspomnienia – zafundujmy sobie czasem coś wyjątkowego – kolację w ulubionej knajpce, spływ kajakami, lot balonem albo weekend bez dzieci? A to wszystko by naładować akumulatory na kolejne dni wspólnego życia.

Po ósme – mieć swój świat

Niezależnie od tego, jak bardzo lubimy ze sobą przebywać i jak bardzo się kochamy, każdy potrzebuje czasu tylko dla siebie. Chodzi o to, by mieć też swoją prywatną przestrzeń, pasje, chwili tylko dla własnych potrzeb. Pozwólmy za sobą zatęsknić.

Po dziewiąte – szanować się

Po latach bycia razem znamy swoje słabe punkty i wiemy, co zrobić, by się zranić. I dlatego nie wykorzystujmy tego!

Idealny związek! Mieli szczęście, że na siebie trafili – idealna kobieta i idealny mężczyzna. To nieprawda! Nie ma ani takich facetów, ani dziewczyn. Jest za to ciągłe staranie się i systematyczna praca nad sobą, wzajemnymi relacjami, związkiem. I oby nam się chciało, każdego dnia, nie tylko od święta! Tego życzę Wam, mojemu mężowi i sobie.

Wpis sponsorowany

Dopóki jesteś mamą, która swoją pociechę karmi piersią lub mlekiem modyfikowanym, nie musisz specjalnie martwić się o dietę malca. Jeśli sama jesz zdrowo i unikasz alkoholu lub podajesz dziecku poleconą przez pediatrę mieszankę, raczej nie ma tu miejsca na niemiłe niespodzianki. Ale gdy dziecko kończy odpowiedni wiek, nadchodzi czas na rozszerzanie diety.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca karmienie dziecka piersią przez pierwsze półrocze. Najczęściej jest tak, że mleko matki przez pierwsze 6 miesięcy zaspokaja zapotrzebowanie dziecka na składniki odżywcze. Jednak po tym czasie, samo mleko staje się niewystarczające. W konsekwencji dziecko może mieć kłopot z przybieraniem na masie, wolniejszym rozwojem, a w niektórych przypadkach i spadkiem odporności. Wprowadzanie różnorodnego pożywienia do diety maluszka, działa na jego korzyść.

Jeśli czytasz ten wpis, wierzę, że chcesz dla swego dziecka mądrego i bezpiecznego działania. Ja, jako mama trójki synów, mam dla ciebie garść sprawdzonych porad. Ale najpierw, zanim sięgniesz po różnorodne produkty i podasz je dziecku, porozmawiaj z pediatrą. Mimo że to ty znasz najlepiej swoje dziecko, pediatra fachowym okiem oceni stan zdrowia i gotowość malca na żywieniową rewolucję. Gdy pediatra da ci zielone światło na rozszerzanie diety (nawet już po ukończeniu 4 miesiąca życia), obserwuj swoją pociechę, bo to dziecko kieruje sygnały, które wskażą, że nadszedł dobry czas na zmiany. Jeśli dziecko interesuje się tym, co ląduje na twoim talerzu, nie odrywa oczu od ciebie, kiedy zjadasz swoje posiłki i chętnie zlizuje odrobinę jedzenia z łyżeczki, możesz śmiało próbować wprowadzać nowe produkty.

Nie zawsze rozszerzanie diety to temat łatwy i oczywisty dla rodziców. Możesz mieć obawy, czy podając nowe produkty nie spowodujesz u dziecka alergii, problemów z trawieniem lub nie zniechęcisz do nowych smaków małego uparciucha.

Rozszerzanie diety niemowlaka musi być działaniem przemyślanym, bo dziecko tym różni się od dorosłego, że jego delikatny układ pokarmowy nie poradzi sobie ze wszystkim tym, co nam nie sprawia problemu. Pierwsze warzywa czy owoce powinny być z początku jak najbardziej rozdrobnione, o gładkiej konsystencji. Z biegiem czasu papki zamienisz na konsystencję z małymi grudkami, które następnie zostaną zastąpione większymi kawałkami.

7 zasad, o których powinnaś pamiętać podczas rozszerzania diety:

1. Przestrzegaj higieny. To nie żart, że o tym piszę! Higiena przygotowania i podania posiłku to podstawa, jeżeli nie chcesz zafundować dziecku na sam początek przygody z innymi pokarmami niestrawności. Pamiętaj o myciu rąk, czystości przyborów potrzebnych do przygotowywania posiłków i świeżości składników.
2. Gotuj na bieżąco. Jeśli nie możesz gotować każdego dnia, część posiłku od razu odłóż na następny dzień do lodówki lub zamroź. Nie przechowuj jedzenia dla maluszka dłużej niż 2 dni w lodówce, by było jak najświeższe. To samo dotyczy otwartych, gotowych dań w słoiczkach. Poza tym pamiętaj, że im dłużej przechowujesz jedzenie, tym więcej wartości odżywczych ono traci.
   
3. Mądrze wybieraj produkty, które chcesz podać dziecku. Warzywa i owoce, które podajesz maluchowi, najlepiej, by były swojskie lub ekologiczne, nie podsypane nawozami czy nie pryskane środkami ochrony roślin. Chemiczne związki szkodzą dorosłemu organizmowi, a co dopiero maleńkiemu człowiekowi. Gdy nie masz pewności, skąd pochodzą dane produkty, bez wyrzutów sumienia sięgnij po gotowe słoiczki. Są one wygodną alternatywą, bo nie tylko oszczędzają czas, ale zawierają najlepsze gatunkowo składniki przebadane przez specjalistów.
   
4. Nie podawaj kilku różnych produktów na raz. Jeśli kusi cię, by na sam początek podać dziecku pyszną wiosenną zupkę z wielu warzyw, powstrzymaj się. Mnie doświadczenie nauczyło, że gdy pojawiają się kłopoty, tak jak u mojego najstarszego syna, nie łatwo jest dojść, co dziecko np. uczuliło. Wprowadzaj nowości do diety pojedynczo i przez kilka dni obserwuj dziecko. Jeżeli nie zdarzy się nic niepokojącego, możesz śmiało podać kolejny produkt.
5. Wprowadzaj nowości w odpowiedniej kolejności. Nie wszystkie produkty można wprowadzić na sam początku w trakcie rozszerzania diety. Nie każdy pokarm z puli owoców, warzyw, mięs, ryb oraz produktów mlecznych, nadaje się dla dziecka 6 miesięcznego. Są produkty, które mają wysoki potencjał uczulający i te można wprowadzić dopiero po drugim roku życia dziecka. Poza tym, są też takie produkty, typu zwykłe parówki, które mają tak marny skład, że ja omijam szerokim łukiem i wcale nie mam ochoty podawać tego starszakom, a co dopiero mojemu maleństwu. Jeśli chcesz wiedzieć dokładnie, od czego zacząć przygodę z “dorosłym jedzeniem” u niemowlaka, zajrzyj tutaj -> https://www.zdrowystartwprzyszlosc.pl/jak-madrze-i-zdrowo-rozszerzac-diete-dziecka-0
6. Zaczynaj od warzyw. To jest rada mojej pediatry i ja tego się trzymam. Pamiętaj, że owoce zawierają w sobie naturalne cukry, które sprawiają, że np. musy przygotowane z owoców są słodkie i dzieci bardzo chętnie zjadają. Niestety bardzo szybko przyzwyczajają się do słodkiego smaku i mogą wcale nie mieć ochoty na zwykłego ziemniaczka czy brokuły z rybą. Jeśli zaczniesz od warzyw, twoje dziecko będzie miało szansę poznać i zaakceptować różne smaki.
7. Nie doprawiaj potraw dla niemowlaka. Jeśli gotujesz dla malucha, czy też sięgasz po gotowe słoiczki i stwierdzasz, że smak jest mdły i masz ochotę sięgnąć po sól i przyprawy, nie rób tego. Ten delikatny smak pierwszych potraw maluchowi odpowiada, przecież mleko, które do tej pory pił, również nie smakowało intensywnie.

I moja rada na sam koniec. Nie zniechęcaj się porażkami, bo nie każde dziecko z radością będzie otwierać buzię, by trafiła tam łyżeczka. Dziecko potrzebuje czasu i spokoju rodzica, a nie nerwów i wciskania na siłę czy zabaw typu “leci samolocik”.  Co ciekawe, maluch potrzebuje niekiedy aż ośmiu prób smaku danego produktu, żeby się do niego przyzwyczaić! Uwierz mi, na wszystko musi być dobry czas i pozytywne nastawienie. Ja mam dzieci otwarte na nowości i żaden z synów nie odmawiał jedzenia różnorodnych produktów, na moje szczęście i ich zdrowie. Tego również tobie życzę.