Dlaczego basen?

Woda to naturalne miejsce dla maluszka, przecież przez dziewięć miesięcy przebywał właśnie w wodnym środowisku. Dlatego najnowsze badania zachęcają rodziców, aby zabierali dzieci na basen. W wodzie dzieci czują się swobodniej, po prostu czują się w niej jak ryba. Dzięki zabawie na basenie, w wodzie, dzieci poprawiają swoja koordynację ruchową, wzmacniają swoje mięśnie i odporność, wspomagają rozwój całego ciała.
Dodatkowo woda masuje ciało dziecka, sprawia, że jest mu przyjemnie – i nam rodzicom też (zwłaszcza w jacuzzi – choć osobiście nie polecam zabierać tam dziecka). Basen jest świetną alternatywą dla zapracowanych i zmęczonych rodziców, gdzie przez pół godzinki można spokojnie poleniuchować w ciepłej wodzie wraz z maluszkiem, dzięki czemu rozwijamy naszą więź z nim, poczucie bezpieczeństwa i miłości. A kiedy druga strona (czytaj mąż ;p) będzie czuła się swobodnie z małym, to najlepszy czas dla nas mam by wyskoczyć do jacuzzi, czy sauny lub by przepłynąć kilka długości.

Jaka woda?

Będąc w ciąży lekarze zachęcają nas byśmy korzystały z dobrodziejstwa jakim jest basen z wodą ozonowaną, która szybciej i sprawniej oczyszcza wodę w basenie. Ponadto jest delikatniejsza dla skóry dziecka. Niestety takich basenów nie jest dużo, i można je spotkać w dużych miastach. Ciekawostką jest fakt, że pomimo stosowania mechanizmu ozonowania, do wody dodawany jest także chlor, tylko już w mniejszej ilości, by lepiej wyjałowić wodę. Zdarza się, iż w basenach z woda ozonowaną istnieje większe ryzyko zakażenia pasożytami lub bakteriami dróg moczowo-płciowych, na które podatne są bardziej dziewczynki. Dla większości z nas pozostaje wybrać się na basen z wodą chlorowaną. Może ona podrażniać bardziej, niż woda ozonowana, wrażliwą skórę dziecka, czy też jego oczka. Najlepiej sprawdzić samemu, dopytać się jak często przeprowadzane są badania czystości wody, jak często wymieniane są filtry.

Temperatura wody na basenie

Ważną informacją jest także temperatura wody na basenie, czy w brodziku. Optymalną temperaturą dla maluszków jest woda o temperaturze 36C, a dla trochę starszych 32C. Nasuwa się kolejne pytanie. Zbliża się lato, kiedy będziemy chcieli odpocząć nad otwartymi kąpieliskami, jak morze, jezioro, czy basen otwarty. Tutaj już trudno zapewnić z góry odpowiednią temperaturę. Nie martwcie się rodzice, naprzeciw potrzebie zachowania ciepełka naszych szkrabów możemy się zaopatrzyć w piankę neoprenową, której jedną z funkcji jest zachowanie ciepłoty ciała dziecka.

W jakiej porze dnia iść na basen?

Kolejnym pytaniem jest kiedy, o jakiej porze najlepiej wybrać się na basen? Z własnego doświadczenia mogę śmiało podpowiedzieć, że najlepiej z rana, lub najpóźniej do południa. Dlaczego? Po pierwsze woda była filtrowana przez całą noc, więc jest najczystsza jak może być, bo po południu lub wieczorem, woda w basenach jest trochę mętna. Nie ma się co dziwić, jeśli kąpało się już w niej dużo ludzi, a system oczyszczania nie nadąża. Po drugie z reguły na basenie jest nie wiele osób, więc możemy się cieszyć spokojem, nie musimy się obawiać, że inne dzieci ochlapią nasze szkraby. Czasem zdarza się nam, że mamy cały basen tylko dla naszej trójki.

Przebieralnia na basenie

Warto dowiedzieć się wcześniej, czy są osobne szatnie dla rodzin, gdzie spokojnie tata i mama mogą przebrać się, jak również przygotować na wodne szaleństwo malucha. Na wyposażeniu takiej szatni powinien być przewijak, krzesełko dla dzieci. Jeśli nie ma rodzinnej szatni zapytajmy, czy może w toaletach są przygotowane przewijaki, by móc spokojnie przebrać dziecko. Co zrobić, kiedy nie ma takiej szatni i w dodatku nie ma przewijaka? Wraz z mężem mieliśmy tą okazję, że wszystkie szafki w szatni rodzinnej były już zajęte, a przewijak trafił do naprawy. Wspólnymi siłami udało nam się małego przebrać, mimo, iż przez moment leżał na ręcznikach na podłodze.

Co zabrać na basen?

Po kilku miesiącach podbojów basenów, udało nam się ustalić niezbędną listę rzeczy, które musimy mieć ze sobą.

Dla dziecka

• Ciepły, najlepiej frotowy ręczniczek z kapturkiem, który przydaje się na przejście z przebieralni na basen, powrót i osuszenie dziecka.
• Nierozerwalne quatro jakim są tradycyjne pieluchy, wilgotne chusteczki, mydełko i krem do ciała – gdyż chlorowana woda także osusza skórę.
• Ubranka na zmianę (w zależności od pory roku)
• Strój kąpielowy dla naszej pociechy. Możemy wybierać w jednorazowych pieluchomajtkach – które dla mnie całkowicie się nie sprawdziły. Po pierwsze nabierają dużo wody i bardzo trudno się je ubiera. Lub wielorazowe majteczki na basen, lub cały zestaw wspomnianej wcześniej pianki. Jest to jednorazowy większy koszt, a jego zaletą jest min. to, że rośnie razem z dzieckiem.
• Zabawki – nie bierzemy
• Nadmuchiwane koła, itp. – powoli się zastanawiamy nad zakupem, ale kiedy byliśmy ostatnio na basenie, aż żal było mi dziecka, które ‘siedziało” w czymś, co powodowało, że miało ono kontakt z wodą tylko nóżkami. I gdzie tu szaleństwo?
• Czasem zabieramy coś do zjedzenia, np. pokrojone jabłuszka, czy wodę do picia, bo basen wzmaga apetyt
• Czepek, jeśli jest konieczny
• Sól fizjologiczna – by przemyć oczka, przyznam, że nie musieliśmy korzystać

Dla rodziców

• Ręczniki, którymi możemy się min. otulić, kiedy przebieramy malucha
• Klapki
• Strój kąpielowy i czepki
• Dużo dobrego humoru i optymizmu

Do dzisiaj pamiętam nasz pierwszy raz na basenie w trójkę. Marcin miał ledwo skończone 3 miesiące. Wystraszeni, załadowani bagażami, a maluch wręcz przeciwnie. Po paru minutach na kolanach rodziców, radośnie ruszał rączkami, pluskając wodą, gdzie tylko się dało.
Później po wodnych szaleństwach mamy chwilę dla siebie, kiedy wyczerpany maluch dosłownie pada i zasypia – jest tak do dzisiaj. Chwila utęsknionej ciszy.

A czy Wy drodze Rodzice zabieracie swoje dzieci na basen?

Dziś obchodzimy Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego. Z okazji tego Dnia chciałyśmy na łamach Bloga W Roli Mamy zamieścić informację autorstwa Fundacji ITAKA – zwróćcie szczególną uwagę na podstawowe zasady dla rodziców, których przestrzeganie może uchronić Wasze dziecko przed zaginięciem.

Każdego roku w Polsce policja poszukuje ponad 500 zaginionych dzieci poniżej 12 roku życia. Jak twierdzą specjaliści z Fundacji ITAKA – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych większości zaginięć można byłoby uniknąć gdyby rodzice otaczali swe pociechy większą uwagą i nie lekceważyli zagrożeń wynikających z nieprawidłowej opieki.

Obchodzony każdego roku na całym świecie Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego jest okazją  by zwrócić uwagę na przyczyny zaginięć małych dzieci i wskazać metody właściwej opieki. Czasem by zapobiec nieszczęściu wystarczy przestrzegać kilku prostych zasad:

• Małego dziecka nie zostawiaj nigdy bez opieki nawet na chwilę. Pamiętaj! Nie zostawiaj dziecka wózku przed sklepem.
• Dziecko NAJWCZEŚNIEJ JAK TO MOŻLIWE powinno znać nie tylko swoje imię, ale też nazwisko. Pamiętaj! Dziecko musi wiedzieć, jak się nazywają jego rodzice (lub inni opiekunowie) i znać nazwę miejscowości, w której mieszka.
• Do 10. roku życia dziecko nie powinno zostawać samo w domu. Dziecko starsze może zostać, ale NA KRÓTKO. Pamiętaj! Dziecko musi wiedzieć, gdzie są rodzice, znać ich numer telefonu i potrafić do nich zadzwonić.
• Dziecko samo w domu powinno wiedzieć, że kiedy ktoś puka do drzwi, nie może ich NIKOMU otwierać. Nie powinno zdradzać, że jest bez opieki. Lepiej powiedzieć przez drzwi, że „mama śpi, a u nas w domu mamy się nie budzi. Proszę przyjść później”. Podobnie, gdy dzwoni telefon: „mama śpi.” Pamiętaj! Naucz dziecko, aby nie dało się przekonać NIKOMU.
• Podwórko przed domem (i w mieście, i na wsi) nie jest miejscem całkowicie bezpiecznym. Jeśli to możliwe, powinno być ogrodzone, a furtka zamknięta na klucz. Dzieci młodsze niż siedmioletnie nie mogą bawić się bez opieki dorosłych. Pamiętaj! Wyglądanie przez okno raz na kilka minut, to nie jest właściwa opieka nad dzieckiem.
• Kiedy dziecko wychodzi z domu razem z rodzicami, to RODZICE PILNUJĄ dziecka. W miejscach publicznych (np. supermarkety, masowe imprezy plenerowe) rodzice powinni być szczególnie ostrożni. Pamiętaj! Małe dziecko trzymaj za rękę.
• Pamiętaj! W miejscach publicznych (np. w supermarkecie) rodzice towarzyszą dziecku, gdy idzie do toalety.
• Jeżeli droga do szkoły wiedzie przez niezamieszkałe okolice, dziecko NIGDY nie powinno nią iść bez opieki dorosłego. Pamiętaj! Jeśli zorganizowanie takiej opieki jest trudne, dzieci powinny chodzić do szkoły w grupie rówieśników.
• Kiedy dziecko jest zaczepiane przez obcego, który budzi jego niepokój musi OD RAZU krzyczeć: „nie znam tego pana! to nie jest mój tatuś!” Pamiętaj! Dorośli, kiedy słyszą krzyk dziecka muszą NATYCHMIAST zareagować.
• Dziecko, nawet duże, NIGDY nie powinno korzystać z autostopu (tzw. okazji). Pamiętaj! Dziecko nie powinno stać samo na przystanku autobusowym. Naucz dziecko, że jeżeli zatrzyma się przy nim kierowca, który pyta o drogę, dziecko musi stanąć w odległości co najmniej metra od samochodu, udzielić krótkiej odpowiedzi i odejść. Pamiętaj! Dziecko musi wiedzieć, że kiedy nieznany kierowca (lub pasażer) nagle wysiada, trzeba uciekać.

• Dziecko musi wiedzieć, że nigdy i OD NIKOGO obcego nie przyjmuje słodyczy i innych prezentów. ZAWSZE ODMAWIA. Pamiętaj! Naucz dziecko, by – jeśli spotkała je taka sytuacja – powiedziało Ci o tym przy najbliższej okazji.
• Dziecko nie powinno bać się powiedzieć NIE komuś dorosłemu (także znajomemu), kto dotyka je w sposób, który budzi zdziwienie, niepokój, zawstydzenie lub ból. Pamiętaj! Dziecko powinno wiedzieć, że jeśli taka sytuacja wydarzyła się, to nie jest jego wina. I że powinno o tym powiedzieć osobie dorosłej, do której ma się największe zaufanie.
• Dziecko, które korzysta z Internetu, powinno chronić swoje dane. Pamiętaj! Rozmawiaj ze swoim dzieckiem na ten temat. Przekonaj je, aby nie podawało w Internecie nikomu swoich danych kontaktowych.
• Podczas wyjazdów na wakacje ubieraj dziecko w jaskrawe kolory. Pamiętaj! Naucz dziecko nazwy pensjonatu (hotelu ), w którym mieszkacie.
• Pamiętaj! Naucz dziecko, że jeśli się zgubi, ma stać w miejscu i czekać aż dorosły je znajdzie. Jeśli to możliwe, niech poprosi osobę dorosłą o pomoc. Niech to będzie policjant, ochroniarz, sprzedawczyni w sklepie, tak by zminimalizować anonimowość tej osoby.

PAMIĘTAJ! KIEDY GINIE DZIECKO POSZUKIWANIA ROZPOCZYNA SIĘ NATYCHMIAST!

Gdy moje dziecko zaginie

Jak twierdzą specjaliści ds. poszukiwań z Fundacji ITAKA, przy zaginięciu małego dziecka szczególnie ważna jest pierwsza godzina od zaginięcia. Należy wtedy przeszukać najbliższą okolicę i zgłosić sprawę w komisariacie policji. Pamiętajmy, że policjant nie ma obowiązku czekać 24h na przyjęcie zgłoszenia.

116 000 Telefon w sprawie zaginionego dziecka

Fundacja ITAKA – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych prowadzi całodobowy, bezpłatny telefon, pod którym można zgłosić zaginięcie małego dziecka. Można na niego dzwonić z terenu całego kraju, zarówno z telefonów komórkowych, jak i stacjonarnych.

Fundacja ITAKA – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych

Fundacja ITAKA – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych jest jedyną organizacją w Polsce całościowo zajmującą się problemem zaginięć. Pomaga w poszukiwaniach, wspiera rodziny i bliskich osób zaginionych. Specjaliści ITAKI udzielają wsparcia psychologicznego, doradzają w kwestiach prawnych i socjalnych. Fundacja każdego roku prowadzi ok. 1400 spraw. W Warszawie ITAKA prowadzi Punkt Wsparcia Bezpośredniego, zaś w Warszawie, Lublinie i Krakowie funkcjonują Grupy Wsparcia. Oprócz działań poszukiwawczych i wspierających ITAKA prowadzi programy profilaktyczne mające na celu zmniejszenie liczby zaginięć: program Nie uciekaj, kierowany do nastolatków, akcja Bezpieczna Praca, adresowana do osób planujących wyjazd do pracy za granicę oraz Stop depresji dla osób borykających się z tą chorobą.

ITAKA poszukuje obecnie 22 dzieci, których poszukiwania trwają już co najmniej kilka, a nawet kilkanaście lat. W przypadku długoletnich poszukiwań małych dzieci jednym z narzędzi poszukiwawczych jest progresja wiekowa. Jest to symulacja wyglądu osoby po upływie określonego czasu.

Bycie grzecznym dzieckiem nie jest proste. Ktoś oczekuje zachowania zupełnie dla niego nie zrozumiałego, tylko dlatego, że nazywa się to „dobrym wychowaniem”. Prawdopodobnie w całym tym zamieszaniu najgorzej mają się jedynacy. Nie dzielą się (w naturalny sposób) z rodzeństwem z oczywistych przyczyn, więc muszą to robić z obcymi dziećmi, napotkanymi na palcu zabaw. Ta umiejętność oczywiście jest pozytywną cechą życia w społeczeństwie. Należy się dzielić, ale również należy nauczyć dziecko jak to robić.

Płaczący w piaskownicy Smyk, który nie chce oddać swojego wiaderka nowemu koledze nie jest niczym nowym. Właściwie jest to normalna sytuacja. Zdrowy rozsądek nakazuje wytłumaczyć dziecku, że należy podzielić się zabawką z kolegą („bo trzeba się dzielić”). Jakże się z tym nie zgodzić? To jest jedna z nauk, jakie przekazujemy naszym dzieciom. „Dzielić się trzeba, nie wolno być samolubnym”. Bywa i tak, że rodzic który nie reaguje, lub co gorsza głośno wyraża opinię, że jak dziecko nie chce się podzielić to nie musi, może spotkać się z dezaprobatą pozostałych dorosłych. Z ogromną chęcią poprosiłabym te osoby o to, by dały mi „pobawić się” ich telefonem, torebką lub portfelem (bo niby dlaczego nie?). Reakcja byłaby oczywista – to są ich prywatne, osobiste rzeczy. Tu przejawia się hipokryzja dorosłych, bo dziecko też ma swoje własne, osobiste rzeczy. Mają tylko nieco inną formę, są pod postacią zabawek: foremek, lalki, samochodu etc.

Czy zmuszanie dzieci do dzielenia się takimi rzeczami faktycznie sprzyja jego prawidłowemu rozwojowi? Być może to wiaderko jest właśnie dla dziecka najbardziej osobistą rzeczą jaką posiada, więc dlaczego ma się nim dzielić? Czy na prawdę chcemy nauczyć go, że musi się dzielić wszystkim co ma?

Dla mnie histeria dziecka, które nie chce oddać swojej zabawki jest zupełnie zrozumiała, w przeciwieństwie do histerii z powodu, że nie otrzymało pozwolenia na zabawę od swojego kolegi. Myślę, że słuszniej byłoby nauczyć dziecko, że nie może zawsze dostawać tego czego chce tu i teraz; że są zabawki którymi wcale nie musi się dzielić; że należy mu się w domu taki kąt, gdzie nawet mama nie ma wstępu, bez jego zaproszenia. Nie uczmy dzieci czegoś tylko dlatego, że tak wypada, że inni tego oczekują. Być może nasze dziecko zostanie uznane za źle wychowanego, ale czy „dobre wychowanie” oznacza podporządkowywanie się oczekiwaniom często obcych ludzi? Na te wszystkie pytania każdy rodzic musi odpowiedzieć sobie sam.

Kochane mamy czy pozwalacie dzieciom odmawiać dzielenia się z innymi? Czym dla Was jest „dobre wychowanie”? Odpowiedź dzieci czasem nie jest taka oczywista 🙂

Zresztą same posłuchajcie!