Jakiś czas temu na naszym funpage’u W Roli Mamy rozgorzała dyskusja o nieodpowiedzialności, co niektórych rodziców. Przeczytałam całą i stwierdziłam, o zgrozo, że w opinii, części osób jestem nieodpowiedzialną mamą.

Po pierwsze pozwalam dziecku wejść do kuchni. Ba, nawet w niej gotować. Tak gotować.  Mój 31 mies. synek gotuje ze mną. Ma swój mały tępy nożyk, którym pomaga kroić, dodaje składniki np. do ciasta i miesza czy ubija kotlety schabowe – przy mojej pomocy.  W sumie mój mały kucharz robi ze mną wszystkie bezpieczniejsze rzeczy. Uwielbia piec ciasta, w szczególności miksować a później obserwować, jak jego wyrób rośnie w piekarniku. Oczywiście nie smaży sam kotletów, ale chętnie je ubija, przyprawia i panieruje bądź wyrabia na mielone.  Bez problemu sam otwiera lodówkę – zabezpieczenie to już pikuś – wystarczy wziąć taboret i po sprawie. Wyjmuje z niej produkt, który chce zjeść i przynosi mi. A to karton z mlekiem czy marchewka, innym razem słoik dżemu. Nie widzę w tym nic niewłaściwego. Dziecko rwie się do pomocy i sprawia mu to frajdę, wiec, czemu mam tego zakazać? Zawsze robimy to razem. Doskonale orientuje się w kuchni i wie gdzie znajdują się odpowiednie narzędzia pracy. Te niebezpieczne są pochowane tak by nie miał do nich bezpośredniego dostępu. Jest też zasada: nie zbliżamy się do kuchenki, gdy mama coś na niej gotuje. Nie bawimy się “kurkami”.

Po drugie, zostawiam dziecko sam na sam z psem w jednym pokoju. Obydwoje mają się dobrze. Żyją w harmonii, choć ostatnio synek dominuje i pies schodzi mu raczej z drogi. Nie ma chyba nic gorszego niż izolowanie domowników. Tak dobrze czytacie, w końcu pies to też domownik.

Piję gorące napoje przy dziecku.  Po urodzeniu dziecka nie zamierzałam z tego rezygnować, o ja egoistka!  Gdy maluch stał się mobilny zmieniłam przyzwyczajenie i gorące napoje stawiałam wyżej na regał. Jak już przestygły lądowały na ławie.  Ława ma serwetę a mój synek wie, że nie służy ona do zabawy i ciągania. Gdy mamy gości nie ograniczam się tylko do serwowania zimnej płyty, bo dziecko się oparzy jak tylko postawię coś na obrusie. Gorące potrawy i napoje stoją na środku a każdy dorosły zwraca uwagę by dzieci trzymały się dalej od stołu, a gdy pędzą z prędkością światła w jego kierunku, w porę wyhamowały.

Synek sam biega po drabinkach na placu zabaw. Ja stoję na dole i go asekuruję. Nie biegnę tuż za nim, nie trzymam za kaptur. Stoję na dole i idę obok tak by w czasie „powinięcia nogi” złapać go. Nie krzyczę, co raz „powoli”, „uważaj” „trzymaj się” Może moje dziecko ma na tyle rozwinięty instynkt samozachowawczy, że samo to robi i wie, że tak jest bezpieczniej.

Moje dziecko od 3 miesiąca życia śpi samo w pokoju. W tym wieku zaczął przesypiać nocki, więc po konsultacji z pediatrą nie wybudzałam go na karmienie. Dobrze przybierał na wadze, więc po co? Pierś dostawał o 6 nad ranem. Nie raz w nocy wstawałam zerknąć czy wszystko jest w porządku i wracałam dalej spać. Teraz, gdy synek ma ochotę lub coś gorszego mu się przyśni, przychodzi do naszego pokoju by się przytulić. Nie ma problemu z samodzielnym zasypianiem.

Kolejny punkt: włączenie urządzeń elektrycznych. Kubusiek umie włączyć odkurzacz, pralkę, telewizor i inne urządzenia gospodarstwa domowego, w ten sposób chce mi pomagać. Nie zabraniam mu tego.Oczywiście włącza je po tym, jak ja podłączę je wcześniej do prądu. Nigdy sam nie wkłada wtyczki do gniazdka. Włącza tylko przycisk na urządzeniu.  Doskonale wie jak robi się pranie. W którą przegrodę wsypuję proszek, a gdzie wlewam płyn. Czy to jest szkodliwe? Raczej zaowocuje w przyszłości, bo wykonywanie codziennych czynności nie będzie zaskoczeniem. “Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał” – chyba każdy zna to staropolskie przysłowie.

Dziecko samo w łazience. Chemia pochowana wysoko, pralka odłączona z prądu, więc czemu mam zaraz biec za dzieckiem. Posiedzi chwilę lub wejdzie na zamkniętą muszlę klozetową, by po chwili przybiec ze szczoteczką do zębów w ręce. Chce bym nałożyła mu pastę, bo właśnie stwierdził że po raz kolejny trzeba je umyć. Innego dnia wejdzie do wanny czy wyjmie brudne ubrania z kosza do prania i załaduje nimi pralkę, dając znak że już najwyższa pora na pranie. Chce skorzystać z toalety, nie ma sprawy – podstawia sobie stopień, kładzie nakładkę i robi co potrzeba. Innego dnia usiądzie na postawiony w łazience nocnik i po wszystkim wyleje zawartość do muszli klozetowej.

Samodzielna zabawa. Zapewne powinnam nadzorować czy w czasie zabawy ciastoliną, jej część nie trafiła do żołądka dziecka, a w czasie rysowania kredkami nie straciło dziecko oka. Owszem zerkam, ale nie stoję mu nad głową, tudzież nie krążę jak sęp. Raz na jakiś czas zrobię rozeznanie i to mi wystarcza. Jeśli synek uzna, że potrzebuje mojej obecności i wspólnej zabawy – woła. Każdy potrzebuje chwili samotności, wiec na siłę nie uszczęśliwiam swoją obecnością.

Dla jednych jestem nieodpowiedzialna, a w opinii innych stawiam na samodzielność i nie wychowuję “kaleki”.  Mogłabym tu mnożyć przykłady i opisywać inne moje “lekkomyślne zachowania”, ale lista mogłaby okazać się zbyt długa. Według mnie od małego należy dziecko oswajać z otoczeniem i musi ono wiedzieć, jakie są zasady, co może robić a czego nie. Nie od dziś wiadomo, że zakazany owoc najbardziej kusi.  Lepiej pokazać, dlaczego czegoś zabraniamy niż zamknąć drzwi i powiedzieć „zakaz wejścia, idź stąd”. Kuba wie, co to gorąca herbata czy posiłek. Tłumaczyłam mu to stawiając dwie szklanki na stole. Jedną z ciepłą herbatą, a drugą z zimną wodą. Dotykał obu i przy gorącej mówiłam –„Si gorące”. Widząc ciepły posiłek wie, że, trzeba jeszcze poczekać lub trochę podmuchać. W domu kontakty są pozabezpieczane by nie było przypadku „kopnięcia prądu” Synek z przyzwyczajenia sam, gdy widzi niezatkane gniazdko każe je zabezpieczyć.

Ciekawa jestem jak Wy uczycie swoje pociechy samodzielności a może uważacie, że małe dzieci nie zrozumieją określonych reguł i lepiej izolować je od czyhających niebezpieczeństw i nie włączać ich do codziennych zajęć? Jestem bardzo ciekawa, jak wychowujecie w tym zakresie swoje maluchy?

Źródło zdjęcia: Flickr

200 funtów – dokładnie tyle (w bonach do sklepu) może otrzymać kobieta za karmienie piersią swojego dziecka. W Wielkiej Brytanii wprowadzono właśnie pilotażowy program, którym objęto grupę kobiet z biedniejszych obszarów, gdzie odsetek karmiących piersią jest niezwykle niski.

Kobiety będą otrzymywały kupony o wartości 40 funtów cyklicznie od dnia narodzin aż do ukończenia 6 miesięcy dziecka (jeśli oczywiście maluch będzie karmiony piersią).  Należy dodać, że w tym uboższym regionie karmienie piersią jest kulturowo napiętnowane. Celem projektu jest przełamanie społecznych barier i przekonanie matek, że karmienie piersią jest zdrowsze dla ich dzieci.Program ma pokazać, jak na te 200 funtów będą reagować mamy. Czy będzie to dla nich, przymus, zachęta, nagroda czy przekupstwo? Jeśli projekt się sprawdzi, rząd planuje objąć tym cały kraj już w przyszłym roku.

Ja sama  karmię piersią drugie dziecko. W zasadzie nie widziałam innej możliwości. Przecież po to mam piersi, żeby w nich produkowało się mleko dla moich dzieci. Dlaczego więc miałabym płacić komuś za proszek do przyrządzania mikstury dla dzieci? Jak dla mnie totalna bzdura. Mam cycki, a w nich darmowe mleko, zawsze ciepłe, gotowe i łatwe do podania.Czego chcieć więcej?

Nie pogardziłabym jednak dodatkowymi pieniędzmi. W końcu przy dzieciach nigdy nie brakuje wydatków.

Słyszałam głosy, że to zły pomysł, bo to przekupstwo, bo wtedy matki nie robią tego dla dziecka tylko dla pieniędzy. Może i tak, ale pomijając motywację matki, to dziecko i tak wychodzi na tym najkorzystniej

Przecież od czegoś trzeba zacząć. Na początku kobiety przełamią się i będą karmić dla pieniędzy, lecz kiedy wejdzie im to w nawyk, a społeczeństwo będzie to uznawało ponownie za normę, będą to robić  dla dziecka, nie dla pieniędzy. Bo musimy pamiętać, że “Brytyjczycy”, a w zasadzie ogólnie “wyspiarze” są dość specyficzni i nie łatwo ich przekonać do pewnych rzeczy. Mam nadzieję, że oprócz gratyfikacji finansowej program zakłada edukowanie społeczeństwa przez propagowanie zalet płynących z takiego karmienia. Jeśli więc cała akcja sprawi, że kobiety chętniej będą się decydowały na karmienie naturalne, to jestem jak najbardziej za.

Pewnie na Polskim gruncie nie udałoby się tego wprowadzić. Jedni uważaliby to za atak na demokrację, inni za przekupstwo, jeszcze inni zaczęliby protestować pod sejmem, bo nie zgadzaliby się na wydawanie publicznych pieniędzy na taki cel.

Tak czy siak, czekam z niecierpliwością na efekty programu, mając nadzieję, że się sprawdzi.

A Wy chciałybyście sobie dorobić na macierzyńskim? 😉

Zdjęcia: Rachela

Mija kolejny rok z Wami, pełen wielu ciekawych dyskusji i wpisów, nie zabrakło także konkursów, gdzie pokazaliście nam, że Wasza wyobraźnia nie zna granic. Dni znów są krótsze i przybliżamy się do Czasu Adwentu. Rok temu pisałam o tym jak możemy przybliżyć tajemnicę Bożego Narodzenia tym najmłodszym, dziś chciałabym zachęcić Was do przedświątecznych przygotowań i odpowiednio nastroić – Adwent i Święta tuż, tuż.

Przygotowanie tego herbacianego kalendarzyka adwentowego zajmie Wam niewiele czasu, no chyba, że tak jak ja zdecyduje się na większą ilość.  Kto wie, może zechcecie przekazać ten upominek także innym bliskim by w tym czasie bieganiny znaleźli choć chwilę czasu na zatrzymanie się i zastanowienie się….

Będzie potrzebować:

1 prostokątne pudełko po herbacie
24 saszetki z herbatą (24 dni, na każdy dzień – od 1 do 24 grudnia, by przybliżyć nam czas oczekiwania)
klej,
taśmę dwustronną
nożyczki,
ozdobny papier,
wydrukowane wersety biblijne (znajdziecie tu przygotowaną przeze mnie wersję gotową do druku)
cienką kolorową wstążeczką

1. Na samym początku mała podpowiedź. W tym roku zrobiłam 5 takich kalendarzy. W takim celu nabyłam 6 różnych smaków herbat (każde pudełko po 20 szt. saszetek). Dzięki temu zabiegowi wymieszałam saszetki i rozdzieliłam do 5 pudełek po 24 sztuki.

2. Polecam ozdobienie pudełka. Dla mnie pomocna była taśma dwustronna, ale zwykły klej także sobie poradzi z obklejeniem pudełka ozdobnym papierem. W jednym boku pudełka trzeba wyciąć trójkątny otwór – czasem niektóre opakowania mają już taki otwór.

3. Wytnijcie wersety i przyklejcie na woreczki od herbaty. Poukładajcie je później w pudełku- najlepiej wymieszajcie smaki. Potem wystarczy już tylko przewiązać pudełko kolorową wstążeczką i kalendarz adwentowy gotowy!

Zdjęcia: Rachela