Fakt, mam dość pracy – na dziś. Pińcet też dostanę, odebrałam dziś pismo z OPSu. Ale ani o jednym, ani o drugim wcale pisać nie będę.

Chcę napisać o czymś zupełnie innym. O tym ile jest wart wolny czas (!) poświęcany dziecku. Nie oszukujmy się, matki pracujące zawodowo mają serio przekichane. Pomyślmy – wstajemy rano, ogarniamy dzieci, męża a kto ma to i psa. A jak która ma lepiej to mąż ogarnia psa i jedno z głowy. Dalej kawa, śniadanie, ubieranie siebie i towarzystwa. Ja zostaję w domu, bo pracuję przy własnym komputerze.

Jedziesz do pracy, po drodze odwożąc dziecko do przedszkola/szkoły. Odbębniasz robotę, może nawet na serio pracujesz, jeśli naprawdę ją lubisz i wracasz do domu. Po drodze zakupy, dziecko, pies. Kierujesz się do kuchni, zerkasz na zegarek, ślubny zaraz wraca, odgrzewasz obiad robiony dzień wcześniej. Zmywasz, albo wrzucasz gary do zmywarki. Rany, jest 16-17, możesz usiąść, aż trudno uwierzyć w to szczęście. I siadasz, ale…

No właśnie, ale…

“Mamo, pograsz ze mną?” – rozlega się głos dziecka, a ty nie wierzysz własnym uszom. Albo odsyłasz do ojca, albo z miną cierpiętnicy się zgadzasz, albo bezpardonowo odmawiasz. “Pobaw się dziecko Lego, mamusia jest zmęczona” – rzucasz w eter. Zyskałaś spokój, czas dla siebie kosztem czasu i uczuć dziecka.

A gdybyś sama przed sobą mogła przyznać czy smakowała ci kawa, którą piłaś w błogiej ciszy i spokoju, gdy dziecko ZNOWU samo bawiło się u siebie w pokoju? Mnie jakiś czas temu przestała smakować, a swego czasu sama byłam taką “matką spychaczką” co to spychała czas i uwagę dziecka w kierunku pokoju.

Zupełnie bez sensu, bo przecież każda z nas wie, że nie da się budować relacji upychając dziecko po kątach. Doszliśmy więc do konsensusu, że czas spędzony z dzieckiem to też fajna forma relaksu, a nie przymus. I tak, gramy w gry planszowe, oglądamy filmy dokumentalne o kosmosie – moi obaj synowie uważają, że nie ma nic ciekawszego! Rozmawiamy o tym, co widzieli, choć ja nie umiem tak ładnie opowiadać o teorii Wielkiego Wybuchu, jak robi to lektor. Obowiązkowo czytam książki starszemu, młodszy ma w pogardzie treść i wyrywa mi strony opowiadając własną historię. Chodzimy na spacery z psem do lasu, kopiemy piłkę na Orliku i jeździmy rowerami – tzn. ja pcham jednego a mąż gania za drugim. Ale liczy się fakt, że robimy coś razem.

Zapytacie jak teraz smakuje mi kawa? Nie wiem, nie pijam, dzieciaki ładują taką ilością energii, szczególnie na świeżym powietrzu, że nie muszę jej pić. A kiedyś – przyznaję uczciwie – piłam cztery kubki dziennie. Pewnie, że czasem mi się nie chce, a czasem to oni marudzą. Ale nawet wtedy wymówki nie mają posmaku rozczarowania i złości. To raczej wybór i realizowanie potrzeb samotności i pobycia samemu ze sobą. Na pewno warte więcej niż “pińcet” na każde kolejne dziecko, dla którego nie znalazłabym czasu 🙂

Wiatr we włosach, ciepłe promienie słońca na skórze, szum drzew, ptaków śpiew i kilometry w nogach – wiesz co to jest? To radość z jazdy na rowerze. Nie w miejskim gwarze, a wiejskim klimacie. Pośród licznych pól i lasów. Z widokiem na góry i jeziora. Na wyciągnięcie ręki, moi najbliżsi, towarzysze podróży. Czy można chcieć więcej?

Pewnie można, ale po co? Taki stan rzeczy w zupełności mi wystarcza. Powiem więcej, pędząc jednośladem, podziwiając piękne okoliczności przyrody i spędzając czas z moją rodziną czuję się tak bardzo szczęśliwa, że nic mi więcej nie potrzeba. Z dala od domu i obowiązków, od pożeraczy czasu (czytaj – telewizora i komputera) i wszystkich innych współczesnych zabawiaczy.

Mam ze sobą rower, dzieci w przyczepce, kanapki w plecaku, radość w sercu i męża na dokładkę. Mam też nadzieję na piękną pogodę i marzenie, że te chwile będą trwały tak długo aż osiwieję i zamiast dzieci, będę ze sobą wozić wnuki.

Jadę przed siebie z uśmiechem na ustach i muchami na zębach. Wyciszam się i na chwilę wyłączam. W tym momencie nie istnieje dla mnie żaden kredyt czy rachunek za prąd. Nie myślę o chorym dziadku i babci, która wierzy, że on lada dzień zamieni szpitalne łoże na domowe pielesze. Kiedy tak jadę, słowo “problem” w ogóle nie istnieje w moim słowniku, a serce nie wie co to smutek i troska.

Choć nie raz pot leje się z czoła, nogi wołają – “daj żyć kobieto!”, a tyłek odmawia posłuszeństwa, to i tak czuję się szczęśliwa oraz wypoczęta. A mając na uwadze czekającą na mnie w domu szarą rzeczywistość i ulotność chwil, pozwalam sobie podwójnie celebrować ten czas.

Ktoś zapyta teraz – kogo to obchodzi?! Kim do licha jest Fizinka?!
Pewnie tak będzie, ale nie w tym rzecz! Dzieląc się z Wami swoją radością, po pierwsze pozwalam tym miłym dla mnie chwilom dłużej trwać, a po drugie zastanawiam się, czy poza mną, są jeszcze w tym zabieganym świecie ludzie, którzy znajdują radość w małych rzeczach? Jeśli tak, to w jakich? Czy są wśród Was, tacy którzy bez większego bólu potrafią choć na chwilę odciąć się od narzędzi XXI wieku i poobcować trochę z naturą? I rodziną!?

Hop hop! Jest tam taki ktoś?

Hashimoto mam i ja. Moja tarczyca niestety już od dawna źle pracuje. Jest taki moment w życiu chyba każdej z nas, kiedy nasza waga przekracza dopuszczalny limit. Wszelkie diety cud nie pomogły, a mimo wysiłku fizycznego waga nie drgnęła. Znasz to? Ja doskonale – problem w tym, że stosowałam nieodpowiednie diety. A wystarczy unikać kilku produktów.

Dieta eliminacyjna jak sama jej nazwa wskazuje polega na unikaniu niektórych składników. Najczęściej stosowana jest w alergiach pokarmowych. Okazuje się jednak, że wyeliminowanie pewnych produktów z żywienia pozytywnie wpływa na osoby z chorobą Hashimoto, a ich tarczyca lepiej funkcjonuje. Nie musimy od razu wyrzekać się wszystkiego, tylko stopniowo, etapami sprawdzać, co na nas działa.

Warto spróbować unikać:

Glutenu

To rodzaj kilku białek roślinnych, które są bardzo często nietolerowane w Hashimoto. Zdarza się także, że to właśnie gluten jest główną przyczyną tej choroby i po jego eliminacji jest możliwa jej remisja poprzez redukcję przeciwciał tarczycy. Ponadto eliminacja glutenu pomaga w wielu przypadkach uregulować wagę, a jak wiemy sprawnie działająca tarczyca odgrywa tu znaczącą rolę. Niemniej jednak dieta bezglutenowa nie pomoże każdemu. Najlepiej sprawdzić na sobie i zrezygnować z glutenu przez około dwa -trzy tygodnie, po czym ponownie wprowadzać produkty z glutenem i obserwować organizm.

Dieta bezglutenowa polega na unikaniu między innymi takich produktów (jak i wszystkiego co z nimi związane):

• mąka pszenna, żytnia, jęczmienna, płatki pszenne, jęczmienne, żytnie, owsiane, kasza manna, kuskus, kasza jęczmienna (pęczak, mazurska, perłowa), musli, kasze owsiane, kaszki błyskawiczne zbożowe i mleczno – zbożowe, makaron pszenny, makaron żytni, pieczywo z ww mąk, gotowe panierki do mięs, napoje mleczne lub batony  z dodatkiem słodu jęczmiennego.

Produktami naturalnie bezglutenowymi są:

• kukurydza, ryż, ziemniaki, kasza jaglana, soja, proso, gryka, tapioka, amarantus, maniok, soczewica, fasola, sago, sorgo, orzechy, a także mięso, owoce i warzywa.

Jednak w przypadku Hashimoto poleca się także unikać soi.

Soja

Jest uznawana za jedną z roślin, która źle wpływa na pracę tarczycy i przy długotrwałym spożyciu może przyczynić się do powstania wola. Nie ma jednak co popadać w panikę. Każda z nas sama musi ocenić, na ile po spożywaniu soi, czuje się lepiej lub gorzej. Jeśli to możliwe lepiej odłożyć soję pod każdą postacią – czyli olej sojowy, wszystkie kotlety czy flaczki sojowe. Soja jest także w większości gotowych wędlin, kiełbas – warto zatem przeczytać etykiety przed zakupem.

Nabiał

Dieta bezmleczna jest także dietą eliminacyjną. Okazuje się, że wiele osób z Hashimoto wykazuje nietolerancję na białka mleka, białka jajek oraz białka soi. Nietolerancja produktów mlecznych może przyczynić się do takich objawów jak wzdęcia, refluks, biegunka, czy nawet kaszel, astma, zapalenie zatok. Ponadto może być przyczyną wysypek i trądziku. Podobnie jak w przypadku glutenu warto na okres około dwóch trzech tygodni wyeliminować produkty mleczne z codziennego jadłospisu. Jeśli nie tolerujesz mleka, po tym czasie powinna nastąpić poprawa.

W diecie bezmlecznej unikaj:

• produktów z mleka krowiego, sojowego. Białka mleka mogą także być ukryte w czekoladzie, cukierkach toffi, gotowych ciastkach, słodkich kremach, niektórych sztucznych słodzikach, a nawet w wędlinach i pasztetach.

Mleko krowie zastąp:

• mleczkiem kokosowym, mlekiem migdałowym czy ryżowym. A zamiast masła wykorzystaj olej kokosowy.

Oczywiście to tylko namiastka informacji o dietach eliminacyjnych przy Hashimoto. Warto swoją decyzję o rezygnacji glutenu, czy produktów bezmlecznych skonsultować z endokrynologiem, gdyż może okazać się potrzebna suplementacja. Należy także pamiętać o regularnych badaniach by mieć swoją tarczycę pod kontrolą.

Na koniec dodam, że rezygnacja z glutenu nie jest już tak droga i straszna jak kilkanaście lat temu. W internecie jest dostępnych mnóstwo przepisów na chleb i ciasta, jest naprawdę w czym wybierać.

Sama podejmuję wyzwanie i mówię NIE glutenowi i chętnie podzielę się z wami efektem lub jego brakiem. Oczywiście ćwiczenia też zaplanowałam, bo bez ruchu to żadna dieta nie pomoże.Teraz tylko pozostaje upiec swój pierwszy chleb bezglutenowy. Macie jakiś sprawdzony przepis?

Może zainteresuje cię także:

Tarczyca pod kontrolą

Ja i Hashimoto