Portal społecznościowy Wyrzuć. Portal ma swoją premierę w Światowym Dniu Tolerancji, gdyż Wyrzuć ma być miejscem do anonimowego ale i kulturalnego i tolerancyjnego „wyrzucania” z siebie rzeczy, które nas drażnią, smucą czy nie dają spokoju.

Dedykowana platforma ma stanowić alternatywę dla popularnych serwisów społecznościowych, gdzie ludzie mogą poruszać rozmaite tematy, w sposób mniej lub bardziej anonimowy.

– Zależy nam, by Wyrzuć kojarzył się ludziom z miejscem, gdzie mogą w szybki i prosty sposób wyrzucić to co ich smuci lub złości i zrobić to w miejscu dla nich dedykowanym, spotkać się tym samym ze wsparciem czy mobilizacją ze strony innych użytkowników serwisu. Czujemy, że przy takiej różnorodności miejsc w internecie brakuje właśnie tego typu miejsca. Chcemy dać ludziom anonimowość czego nie mają na popularnym Facebooku czy Twitterze ale i komfort wypowiedzi oraz bezpieczeństwo czego może brakować na otwartych forach  – mówi Daniel Nadolny współtwórca serwisu Wyrzuć

Mechanizm portalu opiera się na anonimowym dokonywaniu wpisów związanych z tematami, które mogą być drażniące, denerwujące czy smucące przez osoby odwiedzające portal. Ponadto użytkownicy mają możliwość komentowania wpisów innych osób. Jednocześnie twórcy portalu zadbają by było to miejsce kulturalne, by treści publikowane na Wyrzuć nie urażały uczuć religijnych, kulturowych czy politycznych.

– Dzisiaj korzystanie z komputera i internetu jest tak powszechne, że wkroczyło nawet w sferę naszego życia emocjonalnego i uczuciowego. To jest sfera na tyle intymna i wrażliwa, że wymaga dyskrecji, zapewnienia poczucia bezpieczeństwa, ale i swobody w wypowiadaniu się, co zapewnia komunikowanie się w sieci. Wiele osób nie ma na tyle śmiałości, żeby trafić do gabinetu psychologa, albo nie czują w sobie jeszcze gotowości do rozmowy ze specjalistą, dlatego portale, takie jak ,,wyrzuc.pl” stanowią ciekawą i cenną alternatywę. Ważne jest, w sytuacjach, gdy ,,zalewają” nas emocje, z którymi nie możemy sobie poradzić, aby dać im upust i wyrzucić je z siebie, chociażby w formie ,,wygadania się” w necie – uważa psycholog i psychoterapeuta Dagmara Derwich-Grzegorzewska

Serwis dostępny będzie dla wszystkich użytkowników internetu na stronie www.wyrzuc.pl. Informacje związane z portalem można śledzić również za pośrednictwem Facebook’a www.facebook.com/WyrzucPl i Twittera.

21 listopada Muzeum Dobranocek ze zbiorów Wojciecha Jamy w Rzeszowie zaprasza na Dzień Życzliwości.
Dzień Życzliwości obchodzony 21 listopada jest dobrą okazją do  przypomnienia sobie o tym, że życzliwym trzeba być codziennie i dla wszystkich.
W Muzeum Dobranocek w tym dniu wraz z bohaterami kultowych dobranocek:  Reksiem, Misiem Uszatkiem, Kubusiem Puchatkiem i Krecikiem pokażemy, że  warto być życzliwym!
Bohaterowie dobranocek jak być osobą życzliwą uczą już od najmłodszych lat. Uśmiech, ciepłe spojrzenie, kilka miłych słów to postawa właściwa dla wszystkich życzliwych.
Kolor pomarańczowy – to barwa życzliwości. Zachęcamy, by w tym dniu
założyć na siebie coś pomarańczowego, choćby jedną skarpetkę.

Na spotkaniu edukacyjnym od godziny 11.00 razem z najżyczliwszym wśród  bajkowych misiów – Kubusiem Puchatkiem podczas atrakcyjnych zabaw i  łamigłówek, uczestnicy zajęć przekonają się, jak wiele jest przykładów życzliwości wśród bohaterów dobranocek. Przez cały dzień trwać będą projekcje filmów pełne ciepła i życzliwości. Najmłodsi Goście Muzeum otrzymają w tym dniu specjalnie przygotowaną na tę okazję naklejkę.

*25 listopada – Światowy Dzień Pluszowego Misia*
25 listopada to dzień wyjątkowy, w którym wszystkie pluszowe misie,
przytulanki towarzyszące dzieciom w zabawie, pocieszające w smutku i
utulające do snu mają swoje święto (Światowy Dzień Pluszowego Misia)
Z tej okazji Muzeum Dobranocek pragnie zaprosić do wspólnego uczczenia
tego dnia wspólnie z najwspanialszym z pluszowych, dobranockowych misiów – Misiem Uszatkiem, sławnym bohaterem literackim i filmowym.
Duży Miś Uszatek będzie spacerował po Muzeum, aby przywitać się i przytulić do wszystkich swoich sympatyków. W tym dniu będzie można się z nim sfotografować i odpowiedzieć na wiele misiowych łamigłówek.
W dniu tego święta odbywać się będą projekcje filmów o przygodach słynnych, międzynarodowych misiów: Misia Uszatka, Misia Paddingtona oraz Kubusia Puchatka.
Zachęcamy wszystkich do odwiedzin Muzeum w tym dniu, wspólnych wspomnień i zabawy.

*Konkurs fotograficzny – Mój pluszowy przyjaciel*
Każdy z nas miał kiedyś swoją przytulankę lub ulubionego pluszowego misia, który towarzyszył mu przez cały okres dzieciństwa. Z biegiem czasu odeszły one w zapomnienie, a spakowane do pudeł lub szaf często wędrowały na strychy lub do piwnic.
Bywało jednak tak, że przekazywano je z pokolenia na pokolenie, tworząc tym samym ich unikalne historie, dlatego też Muzeum Dobranocek w Rzeszowie, z okazji zbliżającego się „Światowego Dnia Pluszowego Misia” (25 listopada), ogłasza mini konkurs: „Mój pluszowy przyjaciel”.
Zachęcamy wszystkich do przysyłania w formie elektronicznej (na adres: poczta@muzeumdobranocek.com.pl) lub listownie (na adres: Muzeum Dobranocek ze zbiorów Wojciecha Jamy w Rzeszowie, ul. Mickiewicza 13; 35-064 Rzeszów) wspomnień i historii (maksymalnie na pół strony formatu A4), związanych ze swoimi ulubionymi misiami i pluszakami, popartymi zdjęciami tychże bohaterów. Zdjęcia prosimy nadsyłać np. w formacie JPG (plik JPG powinien mieć maksymalnie 1,5 mb pojemności) lub archiwalne do skanowania. Dla autorów najciekawszych zdjęć i historii przewidziane są drobne upominki, a z nadesłanych materiałów Muzeum stworzy internetową galerię zdjęć. Jednocześnie informujemy, że przesłanych, oryginalnych zdjęć Muzeum Dobranocek nie odsyła.
Prace można nadsyłać do 15 grudnia, wraz z klauzulą o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych („Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych dla potrzeb niezbędnych do przeprowadzenia konkursu, zgodnie z ustawą z dnia 29.08.97 r. o Ochronie Danych Osobowych Dz. U. Nr 133 poz. 883”).
Zachęcamy gorąco do wzięcia udziału w konkursie.

Zespół  Muzeum Dobranocek
ze zbiorów Wojciecha Jamy w Rzeszowie

Zapraszamy na warsztaty Pierwszej Pomocy wobec Dzieci i Niemowląt  „NAUCZ SIĘ RATOWAĆ SWOJE DZIECKO”

Czy potrafię szybko i skutecznie zareagować, gdy moje dziecko potrzebuje pomocy? Do opanowania gorączka, która nie spada, objawy odwodnienia, omdlenia, zakrztuszenia, krwotoki z nosa, urazy kończyn dolnych i inne niebezpieczne sytuacje. Czy jestem pewien że nie zaszkodzę, a pomogę?  

Na te i wiele innych pytań odpowie Krzysztof Bujacz, instruktor pierwszej pomocy przedmedycznej, tata Leonka:)

18 i 25 listopada 2012 godz. 9.00-13.00

zapisy: ratuj@miskuleczka.pl; 601 558953

miejsce: Katowice, ul. Piotrowicka 17

Każdy zna powyższe powiedzenie, “czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość  trąci”, lub alternatywnie – “czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”. Pamiętając więc o ludowej mądrości, dla dobra mej latorośli nauczyłam  Bartka  istotnych rzeczy: spania we własnym łóżeczku, samodzielnego jedzenia, picia, i wielu innych czynności z których byłaby dumna każda matka.

I tak z jednej strony uczę z pełną świadomością przydatnych umiejętności i pożądanych zachowań, a z drugiej zorietnowałam się ostatnio, że bez większej świadomości i konkretnego planu kopiuję do głowy mego dziecka rzeczy, które totalnie nie powinny interesować niespełna dwuletniego chłopczyka. Podam tu kilka przykładów.

Po pierwsze jestem maniaczką ścierania kurzu i generalnie czystości w domu, a może raczej JESTEŚMY, bo obecnie sprzątamy wspólnie. Ja ścieram meble od jednej strony, a z drugiej ściera je synek, zostawiając urocze odciski małych łapek. Żeby było sprawiedliwie (wcześniej ścierał je pieluchą tetrową), obecnie ma własną osobistą ściereczkę, więc nie musimy się kłócić o detale. Nie muszę go prosić o nic, jak coś rozleje po prostu biegnie do łazienki, i sprząta, gdyby nie jego “ be, be, be” i smugi po sprzątaniu, pewnie nawet nie zauważyłabym, że coś się stało.

Inna kwestia to miotła. W dobie odkurzaczy, pewnie mało która pani domu ma ją na stanie, ja tak, ponieważ żeby sprzątnąć piach spod łap psa, wyciągać maszynę zza szafy to zbyt wiele. Schemat wygląda następująco – ja wyciągam miotłę z balkonu, mały z szafki pod zlewem wyciąga małą miotełkę z szufelką i sprzątamy. Uściślając, to ja zamiatam, on roznosi.

Pamiętam jak niedawno mój mały czyścioch będąc u moich rodziców, wyciągnął cichaczem złożony kartonik spod głośnika na podłodze, po czym pobiegł szybko do kuchni, i wrzucił znalezisko do śmietnika, mrucząc pod noskiem” be, be,be”. Dla jasności- kartonik nie był nie zauważonym przez moją mamę śmieciem, lecz podpórką dla wspomnianego głośnika na nierównej  podłodze, żeby kot go nie przewracał.

Moje dziecko wraz ze mną pięknie rozwiesza na suszarce mokre pranie, a podpatrując mnie na co dzień , równie pięknie potrafi zdjąć mokre i wrzucić do miski, lub obok niej szczególnie gdy nie ma mnie w pobliżu. Jak widać, nawet tak małe dzieci wiedzą, że pranie należy zdjąć, szkoda tylko że nie wiedzą dokładniej kiedy powinno to nastąpić 🙂

Kolejna kwestia, układanie w szafkach, to nasza ulubiona czynność np. w kuchni ja układam naczynia, on łapie co popadnie i również układa według własnego zamysłu. Dla przykładu, w domu kiedyś były dwa kubki niekapki, jeden znalazł mój mąż w szafce na obuwie, a drugi nadal zaginiony w akcji.

Mój ukochany sprzęt – telefon, dzwoni do mnie z szafki na torby zakupowe, a z szuflady z bielizną wstaje noga misia. I niby czego mogę chcieć więcej, skoro dziecko jest mądre, piękne, zdrowe i kochane i tak bardzo w zachowaniu podobne do mnie? Chyba jednak niczego, no może poza tym, że kiedy mam ochotę porobić NIC, a coś się rozsypało po podłodze, teraz Bartek jedynie ciągnie mnie za rękę, a w przyszłości moje dziecko, zamiast machnąć ręką i usiąść obok, poleci po miotłę z balkonu i powie” Mama dawaj, sprzątamy, przecież można się o ten bałagan zabić” 😉 Oby nie!

Źródło zdjęcia: Flickr