Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza przyłącza się do 21 finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomoc


W najbliższą niedzielę tj. 13 stycznia w godzinach 16:00-18:00 w sali koncertowej odbędą się aukcje oraz koncerty muzyków Filharmonii: Adama Majewskiego, Jorge Luisa Valcarcel Gregorio, Dariusza Jagiełły; zespołów kameralnych: Vigoroso, High Five Brass. Wystąpi także szczeciński zespół Adler Party oraz uczniowie Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Marka Jasińskiego w Szczecinie.

Poniższy tekst jest informacją prasową przesłana nam przez zaprzyjaźnione serwisy. Żadna z naszych redaktorek nie jest autorką poniższego tesktu i nie odpowiadamy za zamieszczone treści. Jednakże dokładamy wszelkich starań, aby przedstawione informacje były zgodne z polityką oraz tematyką naszego serwisu.

Nasze recenzje Zobacz wszystkie »

Subscribe
Powiadom o
Informacje prasowe

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Mało? To może sprawdź kolejny tekst :)

Pluszowa czytanka dla Jasia


W niedzielę, 13 stycznia Paulina Wilk, autorka książki „Przygody misia Kazimierza” spotka się z dziećmi  w klubie Regeneracja. Wraz z aktorem Mariuszem Odwarznym zapozna dzieci z wielkimi przeżyciami malutkiego misia. I zachęci do opowieści o pluszakach przyniesionych przez dzieci. W planach wspólny lot w kosmos i rejs  w umywalce.

Spotkanie z bohaterem „bajek dla dzieci i niezupełnie dorosłych” to część cyklu „Czytanka dla Jasia” organizowanego w niedzielne popołudnia w warszawskiej Regeneracji.  Autorka książki oraz aktor, który wcielił się w narratora audiobooka „Przygód misia Kazimierza”, przeczytają wybrane historie, pozwolą lepiej poznać misia indywidualistę i przeżyć wraz z nim niezwykłe przygody. Paulina Wilk i Mariusz Odwarzny zaproszą chętnych do odczytania fragmentów i stworzenia minisłuchowiska. – Takie warsztaty pozwalają odkryć w dzieciach talenty aktorskie i lektorskie – mówi współorganizatorka spotkania, Marika Papatanasiu z Acting Coach Studio.

W zabawę i rozmowę o misiowych sprawach mogą włączyć się także dorośli – wspólnie zastanowią się, czym jest szczęście i gdzie można je znaleźć. – Organizując spotkania z misiem Kazimierzem chcemy sprawić, by czas spędzony z książką kojarzył się z przyjemnością, szczęśliwą chwilą. Wspólne czytanie pozwalają wytworzyć w dzieciach dobre, pogodne skojarzenia, dzięki czemu lektura przestaje być dla nich wysiłkiem, a staje się radością i okazją do świetnej zabawy” – mówi Paulina Wilk, autorka i współzałożycielka nowej oficyny wydawniczej Wilk&Król Oficyna Wydawnicza, która opublikowała „Przygody misia Kazimierza”.

Na spotkaniu będzie można także kupić książkę lub audiobook z dedykacją autorów. Zapraszamy dzieci i dorosłych do przyprowadzenia pluszowych przyjaciół. Wstęp na spotkanie jest wolny, zapisy pod adresem: napisz@miskazimierz.pl.

Kazimierz nie jest zwyczajnym misiem: ucieka z wielkiego sklepu i wyrusza na poszukiwanie wspaniałych przygód i prawdziwej przyjaźni. Trafia do domu Ani – samotnej dziewczyny; każdy dzień przynosi mu wiele niezapomnianych wrażeń: wyczarowuje jezioro w umywalce, urządza spektakle teatralne, a nawet rodeo w kuchni. Ania i miś uczą się od siebie bliskości i ukazywania uczuć. To dopiero początek ich wspólnych przeżyć – w przygotowaniu są już dalsze losy misia Kazimierza.

Ich autorką jest Paulina Wilk, której literacki debiut – „Lalki w ogniu. Opowieści z Indii” został uznany za jedną   z najważniejszych reporterskich książek ostatnich lat i nominowany m.in. do literackiej nagrody Nike. „Przygody misia Kazimierza” z ilustracjami Zosi Dzierżawskiej ukazały się nakładem debiutującego wydawnictwa Wilk&Król Oficyna Wydawnicza.

Książka jest dostępna w wersji drukowanej, jako e-book i audiobook na  www.miskazimierz.ploraz w dobrych księgarniach.

Zapraszamy: Czytanka dla Jasia

Niedziela, 13 stycznia, od 14.00
Klub Regeneracja, ul. Puławska 61, Warszawa
Wstęp wolny, zapisy:
napisz@miskazimierz.pl

Informacji o książce i spotkaniach udziela:

Go Culture. Komunikacja dla kultury
Katarzyna Petrykowska
t: 790 797 611
katarzyna.petrykowska@goculture.pl

Czytanka dla Jasia

Poniższy tekst jest informacją prasową przesłana nam przez zaprzyjaźnione serwisy. Żadna z naszych redaktorek nie jest autorką poniższego tesktu i nie odpowiadamy za zamieszczone treści. Jednakże dokładamy wszelkich starań, aby przedstawione informacje były zgodne z polityką oraz tematyką naszego serwisu.

Nasze recenzje Zobacz wszystkie »

Subscribe
Powiadom o
Informacje prasowe

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

To co? Jeszcze jeden artykuł?

Na ferie zimowe – Termy Maltańskie


Ferie zimowe już za tydzień, także w tym roku warto ująć wizytę w Termach Maltańskich w planie zajęć, do dyspozycji i wyboru: półkolonie, olimpijski dystans pływacki, cenowe promocje…

Wraz ze Szkołą Pływania Fregata Swimming zapraszamy na półkolonie do Term Maltańskich, w programie: pływanie i zabawa w Aquaparku, taniec i zajęcia plastyczne, górskie ABC i wspinaczka, filmy… słowem: kreatywna zabawa, moc atrakcji i mile spędzony czas. Turnusy organizowane są od poniedziałku do piątku w godzinach 7.30 – 16.00, zapisy jeszcze trwają (tel: 61 875 95 27 / 661 86 76 61).

Dla sportowców, amatorów i zawodowców, otwieramy sezon 50-metrowego dystansu (weekendowych) treningów w 2013 roku: pierwsza odsłona od 12 do 20 stycznia, w każdym kolejnym miesiącu – co najmniej dwie soboty i niedziele
50-metrowego basenu pływackiego, a od 15 czerwca niezmiennie aż do 31 sierpnia.

Przypominamy, iż nadal (i aż do 31 marca 2013r.) obowiązują promocje „Aquapark na Dobranoc” (po godz. 21.00 w tygodniu 1-godzinny bilet do Aquaparku kosztuje 12 złotych) oraz „Studenckie Termowtorki” (czyli 3-bilet do Aquaparku dla żaków za jedyne 19,90 złotych), no i doskonale znane przyjazne happy hours w kasach.
Od najbliższego poniedziałku, 14 stycznia, na czas ferii do wymienionych promocji dołączą kolejne. W oczekiwaniu na nie, już od najbliższej soboty, i przez całe ferie, podstawowy całodzienny bilet rodzinny kosztować będzie codziennie, także
w weekendy (!) 99,00 złotych…

ferie

 

Poniższy tekst jest informacją prasową przesłana nam przez zaprzyjaźnione serwisy. Żadna z naszych redaktorek nie jest autorką poniższego tesktu i nie odpowiadamy za zamieszczone treści. Jednakże dokładamy wszelkich starań, aby przedstawione informacje były zgodne z polityką oraz tematyką naszego serwisu.

Nasze recenzje Zobacz wszystkie »

Subscribe
Powiadom o
Informacje prasowe

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Sprawdź nasz kolejny artykuł

Dzikus


Niedawno byliśmy na parapetówce u znajomych, którzy nie mają jeszcze dzieci. Synek od małego nie lubi obcych miejsc, zwłaszcza takich gdzie nie ma innych dzieci i początkowo zawsze jest bardzo ostrożny. Tym razem było podobnie choć z powodu gorszego nastroju skończyło się płaczem i chęcią wyjścia. Po kilku minutach udało się go jednak uspokoić i zajął się zabawkami, które przynieśliśmy. Potem pojawili się goście ze swoimi dziećmi i Adi rozkręcił się, choć nadal co chwilę przybiegał do męża, żeby pobawił się z nimi.

Mąż spędził więc wieczór częściowo z dorosłymi a częściowo bawiąc się z dziećmi. Synek był bardzo zadowolony, często się do niego przytulał i obdarzał go buziakami.

Usłyszeliśmy wtedy od jednego z gości, że wychowaliśmy dziecko na dzikusa. Nie skomentowałam tego, bo uznałam to za zbędne, w sytuacji kiedy większość gości była już na lekkim rauszu, choć swoje sobie pomyślałam.

Po powrocie do domu wróciliśmy z mężem do owej kąśliwej uwagi, bo mąż podobnie jak ja pozostawił ją bez komentarza.

Oboje mamy na ten temat takie samo zdanie. Staramy się nasze dzieci uczyć okazywania swoich uczuć, często je przytulamy, spędzamy z nimi dużo czasu na zabawie aby czuły, że są dla nas ważne i w każdej chwili mogą na nas liczyć. Chcemy, żeby wiedziały i czuły, że są kochane. Ze względu na Dzieci wyjechaliśmy do Dublina, bo tu możemy sobie pozwolić na to, żebym sama zajmowała się dziećmi i nie musiała zostawiać ich pod opieką innych, a co za tym idzie wychowywała je po swojemu bez ingerencji babć, dziadków czy opiekunek.

To jest nasz świadomy wybór i uważamy to za najlepsze dla naszych maluchów.
To jakie będą w przyszłości zależy tylko od nas i jeśli popełnimy błędy to będziemy mogli mieć pretensje sami do siebie, dumą również nie będziemy się z nikim dzielić.

Dla nas przytulanie jest czymś oczywistym, spędzanie czasu z dzieckiem – nawet jeśli właśnie przy stole dorośli prowadzą ciekawą dyskusję – również. Tak samo jak wyjście z imprezy kiedy dzieci są już zmęczone po to, żeby spokojnie położyć je spać w domu. Okazuje się jednak, że dla niektórych to dziwne i obce.

Dla mnie decyzja o dziecku to nie tylko przyjemności ale też obowiązki, bierzemy na siebie i plusy i minusy jakie to ze sobą niesie. Przecież to nie jest salon samochodowy, w którym mówię, że biorę klimatyzację, bo będzie mi potrzebna ale już alufelg nie bo za dużo kosztują. To jak z małżeństwem – na dobre i na złe, w zdrowiu i w chorobie…
Jak napisał Antoine de Saint-Exupéry „Już zawsze będziesz odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.”

Czy uważacie, że to dziwne? Czy dziecko, które nie lubi obcych to błąd rodziców? Jestem ciekawa Waszych opinii.

Źródło zdjęcia: Flickr

Nasze recenzje Zobacz wszystkie »

Subscribe
Powiadom o
Paulina Garbień

18 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
adam
adam
11 lat temu

Zdjęcia dodawane na blogu (np. przy temacie in vitro oraz powyższym) są niezwykle stereotypowe i krzywdzące.

Ewka
Ewka
11 lat temu
Reply to  adam

Każdy widzi co chce… nie mogę się zgodzić – Pan widzi kolor skóry w pierwszej kolejności, a ja widzę zadziorne dziecko, które chichra się, zapewne z jakiegoś psikusa.
A z in vitro przyznam, że nie rozumiem uwagi?

Hanna Szczygieł
11 lat temu
Reply to  Ewka

też nie rozumiem 🙂 widać taka karma 😛

Paulina Garbień
11 lat temu
Reply to  adam

czy mogę prosić o rozwinięcie tej tezy?

magda
magda
11 lat temu

Dla mnie komentarz znajomych jest dziwny… Nie wiem czy to bezdzietni tak spomentowali (jeszcze moglabym zrozumiec) czy inni rodzice (to byloby zastanawiajace) ale przeciez to prawidlowe zachowanie dziecka i jego rodziciow. Nowe miejsce, nowa sytuacja, nowi ludzie- dorosly tez czulby sie niekomfortowo w takiej sytuacji. Poza tym na usposobienie dziecka chyba nie mamy wielkiego wplywu, a juz u tak malego tymbardziej. Mozna budowac jego pewnosc siebie, ale to trwa. My gdy jestesmy u znajomych kilkakrotnie wstajemy od stolu by sprawdzic czy nasze dzieco czuje sie komfortowo, mimo ze nalezy raczej do towarzyskich.

Hanna Szczygieł
11 lat temu

Abstrahując już od „dziczenia” – nie wyobrażam sobie w ogóle zostawienia bez „nadzoru” mojej dwulatki. Nie sądzę żebym była nadopiekuńcza, nigdy nie wiadomo co strzeli malcowi do głowy – tym bardziej ubawił nie ten oskarowy komentarz o dzikusie 🙂 uwielbiam takie „teksty”. A najlepsze jest to, że życie weryfikuje wiele poglądów czy wyobrażeń. Ciekawa jestem jak zmienią się „znajomi” gdy sami zostaną rodzicami 😉

Paulina Garbień
11 lat temu

Oni już są rodzicami, a wypowiedział to „wszechwiedzacy” tatuś …

milena
milena
11 lat temu

ja też okazuje swoim dzieciom swoją miłość przez uściski, pocałunki słowa na każdym kroku nie wstydzę się tego. Dziecko musi czuć się bezpieczne. Normalne jest to ze człowiek (dorosły czy dziecko)w nowych sytuacjach czuje się niepewnie nieswojo. Jeśli będziemy pomagać dzieciom radzić sobie w takich sytuacjach, dawać im poczucie bezpieczeństwa nabiorą dystansu zaufania do innych i będą bardziej otwarci jest to proces, który u jednych trwa krócej u innych dłużej.To znajomi pokazali kto to jest dzikus.

Joanna Pawlińska
Joanna Pawlińska
11 lat temu

Nie widzę nic dzikiego w tym, że dziecko chce kontaktu z rodzicami. Zwłaszcza kiedy rodzice starają się mu pokazywać że jak będą potrzebni to są. Zrozumiałabym komentarz gdyby dziecko siedziało całą imprezę na kolanach mamy i wybuchało płaczem jak ktoś tylko na nie spojrzy. Taka sytuacja to faktycznie porażka rodziców. Dziecko z wiekiem potrzebuje coraz mniej nadzoru i ciągłego posiadania rodzica w zasięgu wzroku. Paradoksalnie im więcej tego kontaktu dostanie za malucha tym bardziej samodzielne będzie w przyszłości. Mi wszyscy mówili, że jak będę nosić na rękach to przyzwyczaję. Do ukończenia 8 miesięcy nosiłam prawie non stop, potem dziecko się… Czytaj więcej »

ewa
ewa
11 lat temu

Ja bolesnie zderzyłam się z rzeczywistością kiedy wróciłam do pracy. Okazało się, że normą jest bycie matką która jest zmęczona swoim dzieckim, która tylko czeka okazji żeby gdzieś się wyrwać (bez tego męczącego balastu czyli dziecka)zarówno po 8 czy 9 godzinach w pracy jak i w weekend. Ja zostałam szybko wpisana w przedział matki dziwaczki bo kto to widział mówić, że się tęskni w pracy za dzieckiem, chcieć z nim być w chorobie itd. Odchorowałam słowa koleżanki, że jestem złą matką, nadopiekuńczą która wychowa rozwydrzonego bachora może mogłam wtedy zareagować na wiele sposobów ale to tak bardzo mnie dotknęło, że… Czytaj więcej »

Paulina Garbień
11 lat temu
Reply to  ewa

ja swój prawie cały czas poświęcam dzieciom, również nie widzę w tym żadnego problemu, nie czuję potrzeby biegania na imprezy i zostawiania dziecka z kimś… nie czuję potrzeby „wyrwania” się z domu, od dzieci… może dla niektórych to dziwne ale ja jestem z tym szczęśliwa i to pozwala mi się czuć spełnioną 🙂 owszem, czasem kiedy maluchy płaczą czy marudzą cały dzień mam dość, ale wtedy gorąca kąpiel pozwala się zrelaksować a uśmiech moich szkrabów rekompensuje cały ciężki dzień i od razu mi lepiej 🙂 Ewo nie przejmuj się opiniami innych, to Twoje życie i Twoje dziecko 🙂 najważniejsze to… Czytaj więcej »

Anna Sztelak
Anna Sztelak
11 lat temu

Kubuś za miesiąc skończy rok czyli w sam raz by się przydały takie kredeczki:) Może tym razem się uda coś u was wygrać:)

Joanna Pyzik
11 lat temu

Czytając artykuł, poczułam się jak jego bohaterka ,bo świat w nim przedstawiony tak podobny był do mojego. Gdy synek skończył roczek zaczął bać się wszystkiego i wszystkich, a pobyt w szpitalu jeszcze bardziej zaognił sytuacje. Doszło do tego, że malec obawiał się nieznanych mu pomieszczeń i reagował płaczem o iście histerycznym charakterze, łącznie z ucieczką. Bardzo się tym martwiłam, lecz nie zamknęliśmy się w czterech ścianach i razem wędrowaliśmy przez świat. Synek powoli oswajał się z nowymi ludźmi i sytuacjami. Rodzina, jak i znajomi nigdy nie powiedzieli wprost, że mam w domu „dzikusa”, lecz ich gesty i niektóre słowa mówiły… Czytaj więcej »

Maria Ciahotna
11 lat temu

Nasza starsza córka jest dzikusem… Dlatego, że lubi skakać po łóżku, wisieć na tapczanie głową w dół, okazywać 10mies. braciszkowi miłość poprzez podnoszenie czy dzielenie się ciasteczkiem 🙂 No i lubi nas też przytulać, włazić za nami do łóżka nad ranem, mówić jak bardzo nas kocha, i nie ma mowy by tatuś mógł odejść do pracy bez pożegnalnego buziaka. Staramy się w niej też rozwijać poczucie własnej osobowości, więc jeżeli nie powoduje to sytuacji konfliktowej, to staramy się jej pozwalać wybierać z różnych opcji. I dzięki temu w przedszkolu potrafiła w wieku niespełna 3 lat grzecznie poprosić o herbatkę czy… Czytaj więcej »

Guest
Guest
11 lat temu

„Grzeczna jest?” to jedno z pytań, jakie słyszę. Córeczka skończyła 7 miesięcy… Uśmiecham się odpowiadając-zgodnie z prawdą- że jest bardzo pogodna. Ona ma 7 miesięcy..Grzeczna być nie musi, w ogóle dla mnie ten przymiotnik odnoszący się do niemowlęcia to jakaś abstrakcja… 😉 I rozumiem, co mogą mieć na myśli pytający, ale… Docelowo marzę sobie, żeby była wciąż pogodna, zadowolona z życia. Żeby miała dystans do obcych (ależ matka! Dzikusa chce mieć chyba-patrząc na komentarze osób z przyjęcia) i wiedziała, że ma oparcie w najbliższych. Nie zamierzam się wstydzić, że moje dziecko np. nie będzie wyciągać rączek i chętnie iść do… Czytaj więcej »

Guest
Guest
11 lat temu

„Grzeczna jest?” – takie pytanie słyszę często odnośnie mojego 7-miesięcznego dziecka. Uśmiecham się odpowiadając-zgodnie z prawdą-że jest bardzo pogodna. Dla mnie grzeczna w odniesieniu do niemowlaka jest totalną abstrakcją… Ale rozumiem, o co może chodzić pytającym się, więc się uśmiecham przy odpowiedzi. Chciałabym, żeby ta pogoda ducha została, chciałabym, żeby moje dziecko miało poczucie spełnienia, zadowolenia. Żeby miało dystans do obcych (dzikusa chcę 😀 ) i świadomość oparcia w najbliższych. Nie musi uśmiechać się, czy wyciągać rączek do obcych. Nie będę tego komentować „wstydzi się”. Nie zna. Czy ja dorosły człowiek lecę z otwartymi ramionami do ludzi, których nie znam?… Czytaj więcej »

Kasia Zabun
Kasia Zabun
11 lat temu

moja 2 i pol letnia julka jest bardzo odwazna i otwarta na ludzi dziewczynka,a jednak na obcych reaguje bardzo powsciagliwie…zazwyczaj „nowych” poprostu ignoruje,wogole sie do nich nie odzywa i jakby ich nie zauwaza…mysle,ze lepiej tak niz jakby do kazdego obcego leciala…teraz w tych czasach pedofili za kazdym rogiem,wole wlasnie,zeby byla troche nieufna i „dzika”.

Kasia Zabun
Kasia Zabun
11 lat temu

to,ze dziecko jest nieufne w stosunku do obcych jest tylko zaleta…teraz w tych czasach,nie kazdy chce dla dzieci dobrze.

top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close