Na zakupach 16 listopada 2017

Hu hu ha, zima wcale nie taka zła! Szczególnie gdy otulisz dziecko wyjątkowo ciepłymi dodatkami

Złota polska jesień nie zdążyła nas rozpieścić ciepłymi promieniami słońca i przyjemną aurą. Ba! Zaryzykuję stwierdzenie, że wręcz wcale jej nie było, po równie kiepskim lecie. Zamiast tego niebo zasłoniły ciemne, ciężkie chmury, przynoszące opady deszczu i podmuchy silnego wiatru. Nie mamy szczęścia do pogody w tym roku, więc nie pozostaje nic innego, jak zacisnąć zęby, naciągnąć czapki na uszy i czekać do wiosny.

Zanim to nastąpi, musimy po prostu przetrwać. Ja życzyłabym sobie trwania w ciepłym domu z grami i zabawami, natomiast moje dzieci mają zupełnie odmienne wyobrażenie na temat wspólnych aktywności i jednak wolą ganiać po dworze. Nie wiem, chyba mnie już łamie starość i jest mi ciągle zimno, ale oni tego problemu zdecydowanie nie mają. Energiczni i rozgrzani, jak te małe reaktory jądrowe.

A skoro już muszę wychodzić na to zimno, to koniecznie w ciepłym ubraniu. Jako że mamy połowę listopada i aura robi się coraz mniej sprzyjająca, zamieniamy czapki z jesiennych na zdecydowanie cieplejsze. Chłopaki mają jeszcze czapy i kominy z ubiegłego roku, ale rozglądałam się za nowymi i trafiłam na ręcznie robione czapki od Molito.pl. I wiecie co? Nie mogłam się od nich oderwać!

Po pierwsze podoba mi się to, z czego robione są ich czapki i kominy (ale nie tylko!). Ubrania i dodatki wykonywane są z naturalnej włóczki z merynosów, jedwabiu, kaszmiru i bawełny organicznej. Brzmi dobrze, bo naturalne materiały mają wiele zalet.

  • wełna merino chroni przegrzaniem i pozwala na oddychanie skórze, a zimą grzeje i chroni przed śniegiem i niską temperaturą. Jest także lekka i przyjemna w dotyku, co więcej, nie gniecie się i nie elektryzuje. Szczególnie docenią to alergicy, ponieważ wełna nie uczula oraz posiada właściwości antybakteryjne.
  • bawełna organiczna uprawiana jest bez wykorzystania sztucznych nawozów oraz chemicznych środków. Zbiera się ją ręcznie, co podnosi czystość włókien i sprzyja środowisku. Zebrane włókna barwi się przy użyciu naturalnych barwników. Ubrania szyte z bawełny organicznej są wyjątkowo miękkie i delikatne w dotyku. Są idealne dla dzieci z problemami skórnymi oraz alergików, ponieważ nie zaogniają istniejących zmian i są obojętne dla skóry.

Robi wrażenie, prawda? Pomyślcie – nie tylko miłe dla oka, ale bezpieczne dla zdrowia i utrzymujące ciepło dzieciaczków.

Co ciekawe, Molito.pl proponuje ubrania i dodatki nie z taśmy produkcyjnej, ale ręcznie szyte, wyjątkowe. To nie masówka, ale prawdziwe rękodzieło, wykonane za pomocą szydełka i drutów! Połączenie pracy i pasji, włożenie serca do perfekcyjnego wykonania i materiałów z najwyższej półki, trafi do przekonania wielu rodziców. Bo można kupić/zamówić coś i dla dziecka i dla rodzica. Rzeczy piękne, kolorowe, ciepłe, osobno i do kompletu, które w iście skandynawskim stylu rozprawią się z zimnem i paskudną aurą.

P.S. Pamiętajcie o nadchodzącym Mikołaju! Tym razem zamiast kolejnej zabawki z tej samej serii, zróbcie prezent dziecku i sobie, wybierając czapki, kominy, szaliki, rękawiczki i o wiele, wiele więcej (ufffff, nie uda mi się tego wszystkiego wymienić) na molito.pl.

Zdjęcia: Molito.pl

Subscribe
Powiadom o
guest

9 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Marta Marecka
6 lat temu

Ja jestem praktyczna, czapka ma być ładna, ciepła i przeżyć milion prań i wirowań w pralce 😉

Barbara Heppa-Chudy
6 lat temu

Własnie szukam czapki dla siebie, a jestem w tej kwestii mega wybredna.

Barbara Heppa-Chudy
6 lat temu

O, ta mi się podoba: Czapka Ciemnoszara Merynos

W roli mamy - wrolimamy.pl

Te czapki są rzeczywiście piękne. A jeśli przy tym i miłe w dotyku i ciepłe, to mi nic więcej nie potrzeba 🙂

Inka
Inka
6 lat temu

Bardzo ładne!

Joanna Fizia
6 lat temu

Fakt, produkty cudne! Ale ceny niestety nie dla każdego…

Niepoprawna Optymistka

cudne te czapki. Sama chętnie bym jedną nosiła 🙂

W roli mamy - wrolimamy.pl

ceny jak na tą jakość i ręczną robotę wcale nie są wygórowane. Tym bardziej, że np. 80 zł za czapkę na całą zimę, nie dla każdego jest ceną zaporowa

Joanna Fizia
6 lat temu

Ja nie twierdzę, że „ceny są wygórowane” i nie wątpię w jakość produktów, ale uważam, że cena czapki 90-120 zł ( w komplecie z szalem/kominem 200 zł), to dużo.

Emocje 15 listopada 2017

Wesoła twórczość mojego dziecka – po co kartki, skoro są ściany?

Macierzyństwo to jedna wielka praca, trening i test – umiejętności, wiedzy, sprawności fizycznej, cierpliwości i tolerancji (na różnych płaszczyznach). Bywa, że matczyne emocje targane są na lewo i prawo, nastrój zmienia się z minuty na minutę, a matka niezależnie od sytuacji zawsze powinna zachować spokój ducha i opanowanie. 

Powinna, hmm… czy to aby na pewno dobre stwierdzenie? No raczej nie, wszak matka jest tylko zwykłym człowiekiem, a nie jakimś „Rambo”, którego niczym nie da się złamać. Każda matula ma w sobie ograniczone pokłady tego wszystkiego co powyżej, logiczne jest więc, że czasem w jej wnętrzu może dojść do przeładowania, a w konsekwencji do wybuchu. I nie zawsze musi to być efekt czegoś poważnego, czasem wystarczy niepozorna iskra, wręcz błaha sprawa, a eksplozja nieunikniona.

I mnie też się to zdarza. Ostatnio na przykład, parę dni temu, myślałam, że pęknę ze złości i wytarmoszę swoje dziecko, które wzięło i zabazgrało mi ściany w domu kredkami – pastelami olejnymi, które oczywiście nie chcą się zmyć!  Wesoła twórczość prawie 2-latki. No brawo!

Choć czekajcie! W pierwszym momencie nawet mnie to tak mocno nie zirytowało – nie pierwszy i zapewne nie ostatni taki obrazek w mojej matczynej karierze – pochwalę się więc, że pozwoliłam sobie nawet na drobny żart, ale… Kiedy chwilę później zorientowałam się, że to nie jest jedyny rysunek, a pojawił się on też u brata w pokoju i u samej autorki – na dużym kawałku ściany – to już mi ciśnienie skoczyło tak dramatycznie, że mało nie wyszłam z siebie!

Nakrzyczałam więc solidnie i zabroniłam do siebie podchodzić – każdemu, bez wyjątku – a potem obróciłam się na pięcie i poszłam w cholerę, bo czułam, że to jedyne rozsądne wyjście, by dać ochłonąć emocjom.

Zła byłam okrutnie, bo przecież całkiem niedawno malowaliśmy całe piętro, bo na tapecie mamy aktualnie inne roboty remontowe, bo trzeba będzie kupić farby i te wszystkie ściany pokolorować na nowo i wreszcie – bo jestem w ciąży, a to chyba wystarczający powód do wybuchu złości.

W każdym razie, tak jak byłam wściekła, tak w kilka minut cała ta złość minęła. Wystarczyło tylko, że zeszłam schodami na dół, schowałam się w jednym z pokoi i usłyszałam, jak ta mała łobuziara płacze, wołając, że chce do mamy.  Nie mogłam tego słuchać, mimo, iż tata usilnie próbował wyjaśnić córce, że teraz do mamy iść nie można i musi zaczekać.   

Musiałam zareagować. Słuchanie jej rozpaczy łamało mi serce, a to było silniejsze i ważniejsze uczucie niż ta cała moja złość.

Ktoś powie, że jestem słaba, bo szybko wymiękłam. Ktoś inny zarzuci, że jestem złą matką, bo przecież to tylko dziecko, a zabazgrane ściany to nie tragedia. Mam to gdzieś. Jestem jaka jestem, miewam chwilę słabości, popełniam błędy i czasami daję zły przykład.

Zresztą nie o ocenę i krytykę mi teraz chodzi, lecz o to, że w całej tej sytuacji, po raz kolejny w swoim kilkuletnim macierzyństwie uświadomiłam sobie, jak bardzo my – mamy – kochamy swoje dzieci! Jak wiele potrafimy z nimi przejść, znieść, wybaczyć…

I jak szybko zapominamy o powodach swojej złości, gdy te małe istotki zrobią minę kota ze Shreka, uronią łezkę czy wyciągną do nas rączki. I to w sumie jest cudne w tym wszystkim.

A, że ściany pobazgrane – no trudno, taki ich los gdy w domu grasują dzieci! 😉

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
Dom 13 listopada 2017

Żeby mi się chciało, tak bardzo, jak mi się nie chce – też tak czujesz?

W listopadzie najbardziej na świecie lubię siedzieć z książką pod kocem. A jest jeszcze milej, gdy nagle w pokoju pojawia się promyk słońca – o tej porze roku to taka rzadkość! Mój spragniony wzrok podąża więc za tą świetlną wiązką i natrafia na coś, czego widzieć jednak nie chciałam. Wrrr…

A mianowicie, gdy słońce zaświeci w szyby, zauważam, że są brudne. Nie jest to bardzo odkrywcze, bo w domu nie mam firanek i chcąc nie chcąc, nie da się tego spostrzeżenia uniknąć. Potem szybko – za każdym razem od nowa – liczę w myślach, ile mam okien. Wychodzi 15 sztuk i nigdy nie chce być inaczej. I myślę sobie, jak Kubuś Puchatek: „Boże spraw, żeby mi się chciało, tak bardzo jak mi się nie chce”.

Dopada mnie więc kolejna refleksja, że przydałby mi się ktoś do pomocy w ogarnięciu tych okien. A najlepiej ktoś taki, powiedzmy sobie wprost — kto zrobi to po prostu za mnie. Jednocześnie — jak obuchem w głowę – pojawia się świadomość, że pracuję w oświacie, a nie w sektorze IT czy finansów i nierozważne byłoby przepuszczać moje zarobki na coś, co potrafię zrobić sama.

Na szczęście przypomina mi się, że od pewnego czasu jestem posiadaczką fajnego urządzenia — ściągaczki, która bardzo ułatwia harówkę z brudnymi szybami. Ta myśl jest całkiem pocieszająca. Już nawet prawie się zrywam, by chwycić za szmatę, ale uświadamiam sobie, że mam tych okien jednak dosyć dużo i tak od razu problemu się nie pozbędę, mimo użycia wyspecjalizowanego sprzętu. Więc może nie ma co tak od razu się zrywać? Czy nie lepiej na spokojnie dokończyć rozdział, a najlepiej książkę i do tematu wrócić w następny weekend?

To brzmi prosto, ale istnieje ryzyko, że za tydzień o tej porze będę robić to, co dziś — czyli leżeć z książką pod kocykiem i odwlekać wykonanie tego zadania. Jest też opcja, że będzie pochmurno i brudne szyby nie będą rzucały się w oczy i postanowienie zostanie znowu przesunięte w czasie. Tyle że za długo nie da się tego odwlekać, bo jeszcze miesiąc i będą święta. A wtedy nawet taki ktoś jak ja, nie akceptuje brudu w domu.

Tak więc wniosek jest jeden – są w życiu czynności, których można nie lubić, ale i tak trzeba je wykonać. Może nie ma ich co tak demonizować, tylko wziąć się za robotę! Nie chce ci się? Znam to, mi też nie! Ale się zmuszam. I nie liczę na to, że przyjdzie lepszy moment i mi się zmieni motywacja. Wychodzę z założenia, że lepiej zrobić dziś i mieć potem święty spokój. I czyste sumienie. I niczym niezmącony widok przez okno 😉

Subscribe
Powiadom o
guest

1 Komentarz
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Maria Ciahotna
6 lat temu

Oj, skąd ja to znam… Też bym wolała z książką posiedzieć, przy czwórce dzieci to czasami marzenie z kosmosu… A słoneczko odkrywające „niedoskonałości” okna też na mnie działa – pobudzająco. Zwykle myję te najbardziej wołające o pomoc, czyli od drogi. Kolejne staram się też ogarnąć, ale nie zawsze od razu. Ogólnie z domowymi zadaniami mam tak jakoś, że może mogą poczekać chwilę, bo lepiej jest się z dziećmi pobawić? A czasami fajnie z dziećmi urządzić zabawę w sprzątanie – w tym najlepiej mój ukochany się sprawdza, potrafi dzieciaki cudownie zmotywować, porozdzielać zadania, doglądać… i wspólnymi siłami wszystko łatwiej ogarniemy 😀

top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close