Naprawdę niewiele potrzeba, aby pomóc zwierzakom. Czy ktoś z Was był w schronisku? Ja nie licząc wirtualnego spaceru po takowym, nie byłam. Chyba serce by mi pękło, gdybym spróbowała spojrzeć w psie oczy przepełnione strachem czy tęsknotą za domem.

Nie twierdzę, że psy w schroniskach mają źle. Ale schronisko to nie dom, mimo największych starań i zaangażowania wolontariuszy, nie da się sprawiedliwie podzielić czasu i miłości między wszystkie psiaki.

A co można zrobić, aby pomóc? Nic prostszego! Macie w domu stare koce, ręczniki? Nie wyrzucajcie ich, zapytajcie wśród sąsiadów czy znajomych, może uzbiera się większa ilość i albo sami zawieziecie do schroniska, albo zapytajcie w urzędzie gminy, czy oni zorganizują transport. Nie martwice się na zapas, urzędnicy pomogą, bo gminy albo mają własne schroniska, albo współpracują z innymi.

Rozmawiałam dziś z kierownikiem schroniska w Sosnowicach  koło Golczewa i nawet nie pomyśłałabym, jakie rzeczy mogą pomóc psiakom. Nie licząc już wspomnianych, schronisko przyjmuje karmę suchą i w puszkach, ryż, makaron, kaszę – byle były szczelnie zamknięte. Do tego obroże, smycze, grzebienie dla psiaków, legowiska… Niby drobnostki, a mają wielkie znaczenie.

Równie ważne jak wsparcie materialne, jest wsparcie poprzez czyny. Jeśli macie w sobie chęć dzielenia się dobrem i chcecie kontaktu z psiakami, schroniska chętnie nawiązują współpracę z wolontariuszami. A wtedy bardzo proszę, do woli można głaskać, karmić czy wyprowadzać pieski na spacer.

Uwierzcie mi, psy potrafią docenić nawet najdrobniejszy gest kierowany w ich stronę. Ja osobiście zachęcam do adopcji czworonogów, to niesamowite doświadczenie, widzieć jak pies, z początku nieufny i zagubiony, odnajduje w nowym domu sens życia. Ciepło, miłość, bezpieczeństwo, i oczywiście pełna micha, to marzenie każdego psa. Nie bójcie się adopcji, takie psy są najwierniejsze i wyjątkowo oddane. A wiem, bo sama mam przybłędę, i mogę pochwalić się siostrą, która adoptowała dwa psiaki.  Byłoby cudownie, gdyby wszystkie psy znalazły dom, ale nie zawsze jest to możliwe, dlatego wesprzyjmy schroniska szczególnie przed zimą tak, aby ich mieszkańcy czuli się jak najlepiej.

Miejsce, które mieliśmy okazję odwiedzić było w pewnym sensie magiczne i przeniosło nas w nieco inny świat. Na chwilę pozwoliło zapomnieć o wszystkim tym, co zostawiliśmy za drzwiami, a ponieważ nie istniał tam podział na starych i młodych, wszyscy przez chwilę mogliśmy wczuć się w rolę dziecka.

Chcecie wiedzieć co to za miejsce i gdzie się znajduje?

Za górami, za lasami i za…. autostradami! 😉  Stworzono cudowną interaktywną, największą w Polsce, wystawę klocków Lego!

Gdzie dokładnie? W Gliwicach, w centrum handlowym Europa Centralna.

Co możecie tam zobaczyć? Rzekłabym wszystko! Ponieważ znajdują się tam ekspozycje przedstawiające różne kolekcje klocków Lego – od Duplo przez City, Friends, Chima,  aż po Creative i Technic.

Są modele przedstawiające postaci z bajek (Muminki), filmów (Star Wars, Indiana Jones) oraz gier (Angry Birds).

Miłośnikom architektury zapewne przypadną do gustu modele znanych budowli z całego świata ( Tower Bridge, Londyńskie Kamienice, Wieża Eiffla czy Biały Dom,..)

Fani motoryzacji znajdą tu najróżniejsze modele pojazdów – wodnych i lądowych (ciężarówki, koparki, motory, autobusy, pociągi, samochody rajdowe, statki, łódki, …).

Pasjonaci podniebnych wariacji mogą podziwiać wszelkiego rodzaju samoloty, helikoptery, a nawet rakiety i statki kosmiczne!

Sympatycy historii z pewnością nacieszą swe oczy makietami przedstawiającymi między innymi oblężenie średniowiecznego zamku czy morską bitwę pod Oliwą.

Poza tym są budynki policji, straży pożarnej, szpitale, prywatne domy, osiedla, boiska sportowe, wesołe miasteczko, dworzec PKP, lotnisko,…  jest farma ze zwierzętami i zoo, a nawet dzika Afryka! No dosłownie wszystko to, co znaleźć można w realnym życiu!

Ponad to, część ekspozycji, po naciśnięciu specjalnego guzika – jak za machnięciem czarodziejskiej różdżki, wprawiana jest w ruch! Prawdziwą więc atrakcją i frajdą dla wielu zwiedzających, w tym dla nas, a w szczególności dla mojego Bąbla – były jeżdżące w kółko, po torach kolejki!

Niespodzianki i rozrywki  zdawały się nie mieć końca, dlatego proponuję zarezerwować na tę wizytę przynajmniej  półtorej godziny (tyle nam zajęło oglądanie).

Aaaaa! Byłabym zapomniała! Jedną z większych atrakcji był również model słynnego Titanica, który powalał na kolana swym rozmiarem – trzy metry wysokości i jedenaście metrów długości, naprawdę robi wielkie wrażenie!

Przyznaję, że fakt, iż każda makieta została dopracowana w najmniejszym szczególe, strasznie mi imponuje. Chylę czoła dla pomysłodawców i twórców.

Z informacji technicznych:

Wystawa klocków Lego otwarta jest jeszcze tylko do 19 października, a więc drodzy Ślązacy, jeśli macie ochotę znaleźć się w tym cudownym miejscu, spieszcie się, bo czasu zostało niewiele!

Pozostałym mieszkańcom Polski proponuję już zacierać ręce, ponieważ wystawa pakuje się i rusza w kraj – dokładny terminarz kolejnych wystaw znajdziecie Państwo na stronie internetowej – http://www.wystawaklockow.pl .

Cennik oscyluje w granicach 8.00 do 12.00 zł.

Dzieci do 95 cm wzrostu wchodzą za darmo.
Istnieje możliwość zakupu biletu rodzinnego (min. 4 osoby).

Godziny otwarcia: 10.00 – 21.00

Na koniec jeszcze dodam, że przy wyjściu z wystawy znajduje się niewielki sklepik, w którym można oczywiście zakupić klocki .

I w tym miejscu pozwolę sobie przytoczyć krótką anegdotkę z tego sklepu właśnie…

Jasiek bez skrępowania podbiega do pierwszego lepszego regału i ściąga z niego największe pudło z klockami, które ledwo utrzymuje. W związku  z czym pytam:

– Jasiek co ty robisz?!

– Kupuję sobie klocki.

– A masz pieniądze??

– Nie, ale ty masz mamo.

… tak więc proponuję  zaopatrzyć się w „dużą” gotówkę lub worek na głowę by przesłonić dzieciom oczy 😉

Gorąco polecam wystawę, wszystkim miłośnikom klocków Lego, zarówno tym małym jak i dużym.

To już końcówka siódmego miesiąca, nawet nie wiem kiedy ten czas mi minął. Jeszcze nie dawno rozmawialiśmy o drugim dziecku, dawaliśmy sobie czas, bo przy pierwszym dziecku staraliśmy się ponad pół roku. Tym bardziej ku naszemu zdziwieniu zobaczyliśmy dwie kreski – przy pierwszym podejściu – ma się te moc, nie? Druga ciąża -była radość, euforia, ale już tak inaczej. Nie było tej iskry, podskakiwania pod sufit. Tylko długie patrzenie w oczy partnera, w których malował się uśmiech, radość, spokój….

Druga ciąża nie jest już taka sama jak pierwsza. Do wielu rzeczy podchodzę spokojniej, z jednej strony wiem, co mnie czeka, na co zwracać uwagę. Z drugiej strony cieszę się z każdej wolnej chwili, kiedy możemy być same z sobą – a wierzcie mi lub nie, ale o takie chwile trudno przy aktywnym trzylatku. Nadal zdarzają się mi takie dni, pełne zadań do wykonania, gdzie gdyby nie rosnący brzuszek zapomniałabym, że jestem w ciąży – a to mi się wcześniej przed pojawieniem brzuszka zdarzało.

Będąc w pierwszej ciąży, wszytko było dla mnie nowe, niesamowite i nie do ogarnięcia. Szybko odnalazłam forum mam czerwcowych na jednym z portali parentingowych. Podczytywałam już fora mam, które już cieszyły się maleństwami. Pamiętam to uczucie, jak nie mogłam się doczekać przyjścia na świat pierworodnego. To właśnie tam poznałam wspaniałą dziewiątkę dziewczyn, z którymi udało nam się stworzyć nie tylko ten blog, ale zawiązać też przyjaźnie. Czasem tłumaczę mężowi, że dziewczyny są dla mnie jak grupa wsparcia, bez której nie wyobrażam sobie jak można by funkcjonować.

Czy tym razem szukałam forum mam grudniowych? Z ręką na sercu przyznaję, że dopiero niedawno zerknęłam na jedną grupę i ku mojemu zdziwieniu zauważyłam jak daleko “w tyle” jestem z przygotowaniami. Dziewczyny już w szóstym miesiącu miały wszytko poprane, wyprasowane, łóżeczko rozstawione – a u mnie? Łóżko nadal stoi w piwnicy, tak samo jak wózek. Ubranka – do zeszłego tygodnia nic nie miałam – bo po Marcinie rzeczy są jakby nie na tę porę roku, a tym bardziej zbyt chłopięce. Ubrania choć posortowane, nadal nie uprane i nie uprasowane. Torba do szpitala – może znajdą się pojedyncze rzeczy. Do końca pozostało 9 tygodni – dla mnie to dużo czasu.

Wkrótce czeka nas ostatnie obowiązkowe badanie usg – czy czuję podekscytowanie, zdecydowanie tak. Naprawdę nie możemy się doczekać kiedy będziemy mogli znów ją podpatrzyć i sprawdzić, czy wszystko jest w porządku. Teraz pozostało nam delektowanie się kopniakami małej, która nie daje o sobie zapomnieć, a także czas powoli zabrać się za przygotowania.