Telefon to zdaje się od zawsze był pewnego rodzaju luksus – nie każdy miał go w domu. Niektórzy, by z niego skorzystać, chodzili do sąsiadów (o ile dobrze z nimi żyli ;-)) inni musieli wychodzić na ulice i korzystać z budek telefonicznych. Pamiętacie je?

Najpierw były na monety i żetony, później pojawiły się na kartę, które obowiązkowo zbierało się jak znaczki czy popularne karteczki 😉

Pamiętam, jak dzwoniłam z takiej budki do mamy, z kolonii, na których byłam w 6 klasie podstawówki. Zresztą nie tylko ja, cała klasa szła wówczas na miasto, dzwonić do rodziców – to były czasy! 🙂

Ale wracając do telefonów stacjonarnych, jak już zagościły w większości domów, pojawiły się nowsze – bezprzewodowe i to był jeszcze większy luksus, którego my niestety nie mieliśmy. I rozmawiać musieliśmy stercząc przy telefonie, w obecności wszystkich domowników – zero intymności! 😉  

Aż w końcu przyszła era telefonów komórkowych. Wielkich jak cegły, z długimi antenkami, czarno-białymi wyświetlaczami…
Niby nic nadzwyczajnego, patrząc na to, czym dysponujemy obecnie, ale jednak kto miał komórę, to był gość!

Nie pamiętam, ile miałam lat, gdy dostałam swój pierwszy telefon, w każdym razie kojarzę, że była to Motorola. Szajs straszny, no ale dzwonił i wysyłał smsy! A to wtedy było najważniejsze. Pamiętam też Alcatele, Panasonici, Ericsony i Nokie – najbardziej pożądane chyba… Sama też się w końcu doczekałam – model 3310 – to był hit! Niezniszczalny i całkiem zgrabny! 😉

Dziś tamte telefony to przeżytek. Aktualnie bowiem królują smartfony, z wbudowanymi aparatami, kamerami, a właściwie to całymi komputerami – można by rzec.

Z jednej strony to fajnie, świat idzie do przodu, technologia również. Dla nas, ludzi zabieganych i zapracowanych, to często duże ułatwienie, bo w kieszeni spodni czy torebce, możemy nosić niewielkie urządzenie, za pośrednictwem którego jesteśmy w stanie zrobić tak wiele – dzwonić, korespondować, czytać książki, pracować, uczyć się, robić zdjęcia….

Jednak z drugiej strony, smutne jest to, że ludzie tak bardzo przywiązują się do swoich smartfonów. Noszą je zawsze przy sobie, nie tylko poza domem, ale i w nim. Są tacy, co nie rozstają się z telefonem, będąc nawet w toalecie! Albo przy stole, podczas rodzinnego obiadu. Zamiast cieszyć się wspólnym posiłkiem, razem spędzanym czasem, zamiast rozmawiać – o tym co dziś nam się przytrafiło, o wszystkim i o niczym – wolą patrzeć w ekrany swoich smartfonów i dziubać na fejsie czy innym Instagramie.

Bo dla coraz większej liczby ludzi istotniejsze jest pstrykanie „sweet foci”, meldowanie się z każdego miejsca na ziemi, sprzedawanie swojej prywatności na publicznym forum, komentowanie, lajkowanie, udostępnianie, podglądanie innych…

Przykre to jest, nie uważacie?

I nie wiem, kto daje sobie większy przykład w tym temacie – dorośli dzieciom, czy odwrotnie?

Ale na pewno warto się nad tym zastanowić i coś z tym zrobić, zanim wirtualny świat, mieszczący się w małym smartfonie, ukradnie nam całe prawdziwe życie.

A na koniec mam dla Was króciutki i trochę zabawny spot – czy tata skutecznie zwrócił uwagę swoim synom… ?

Czy Wy również macie wrażenie, że niektórzy ludzie specjalnie starają się nie zauważać kobiet w ciąży? Od kiedy dowiedziałam się o swoim odmiennym stanie, obserwuję zachowania innych osób wobec przyszłych mam. Niestety z moich obserwacji wynika, że nie jest zbyt dobrze. Z przykrością muszę stwierdzić, że życzliwość wobec kobiet ciężarnych w naszym kraju nadal pozostawia wiele do życzenia.

Niektórzy z Was mogą się oburzyć, bo przecież ciąża to nie choroba i skoro kobiety domagały się kiedyś równouprawnienia, to w czym jest problem? Dlaczego miałyby być traktowane inaczej niż ktokolwiek inny? Pewnie, można wychodzić z takiego założenia. Ja sama również jestem zdania, że ciąża to nie choroba, jednak uważam, że kobiety przy nadziei powinny być traktowane nieco inaczej. W końcu noszą w sobie nowe życie, o które powinny dbać już od samego poczęcia i niestety niejednokrotnie może to wymagać reakcji obcych im osób.

Kobiety w ciąży nie mają w Polsce łatwego życia! Dlaczego tak uważam? Z trzech powodów:

1. Obecnie jestem w 8 miesiącu ciąży. Brzuszek już widać, nawet w kurtce. Jednak tylko raz zostałam przez kogoś przepuszczona w kolejce do kasy sklepowej, a dało mi to jedynie tyle, że przed sobą miałam jeszcze 4 a nie 5 osób. Reszta udawała, że mnie nie widzi.
2. W wielu marketach stoję (bez kurtki) w długich kolejkach – nikt mnie nie zauważa, nawet obsługa sklepu. Wyjątek stanowiła jedna miła kasjerka w Lidlu, ale to potwierdza tylko regułę. W wielu hipermarketach nie ma nawet specjalnych kas dla ciężarnych czy rodziców z dziećmi.
3. Ostatnio musiałam zrezygnować z podróży autobusem. Był tak zatłoczony, że zwyczajnie bałam się nim jechać. Tam też nikt nie ustąpił mi miejsca. Innego dnia kiedy podczas podróży poczułam się gorzej i poprosiłam o ustąpienie miejsca, to musiałam się jeszcze nasłuchać.

Wśród ludzi panuje znieczulica i jest mi naprawdę przykro z tego powodu.

U lekarza czy w aptece, kobiety ciężarne mają prawnie zagwarantowane przyjęcie bez kolejki, ale czy tak rzeczywiście jest? O ile w przychodni, laboratorium czy innych placówkach medycznych jako tako to funkcjonuje, tak w aptekach nie zauważyłam żeby ktoś tego prawa przestrzegał.

Od dziecka byłam uczona szacunku do osób starszych. Zdarza mi się wnieść im zakupy po schodach, pomóc wypełnić druki na poczcie czy też ustąpić miejsca w autobusie. Większości z nas takie zachowanie wydaje się zupełnie naturalne, prawda? To dlaczego w przypadku kobiet przy nadziei jest inaczej? Jak wspomniałam na początku, ciąża to nie choroba, ale prawda jest taka, że nie mamy pojęcia jak się w danej chwili czuje przyszła mama i czy aby na pewno nie potrzebuje naszej pomocy albo chociaż odrobiny życzliwości…

Zauważyłam, że najwięcej empatii mają w sobie młode mamy, które pamiętają jak się w tym okresie czuły i czasem marzyły o tym, by ktoś przepuścił je w kolejce, czy też ustąpił miejsca w komunikacji miejskiej. Najgorzej natomiast zachowują się starsze panie, a przecież większość z nich jest mamami, babciami, więc z założenia powinny rozumieć powagę sytuacji. Prawda jest taka, że to właśnie one zwykle mają najwięcej do powiedzenia. Młodzież natomiast udaje, że nas nie widzi. Nadzieja jest jeszcze w mężczyznach, choć z tymi też różnie bywa.

Ja nie dopominam się specjalnego traktowania, poza laboratorium czy przychodnią, bo tam po prostu dbam o siebie i maluszka. W sklepach natomiast, jeśli czuję się dobrze to nie mam takiej potrzeby. Nie korzystam też z pierwszeństwa obsługi, jeśli w danym sklepie jest tabliczka z informacją, że kobiety w odmiennym stanie obsługiwane są poza kolejnością. Chciałabym jednak żeby hasła z tych tabliczek nie były jedynie pustymi hasłami, a były znane obsłudze, która zwróci szczególną uwagę na kobietę w ciąży i zaproponuje podejście do kasy bez kolejki. To naprawdę drobne gesty, ale od takich powinno się zaczynać wprowadzać zmiany. A w kwestii traktowania kobiet ciężarnych nasze społeczeństwo potrzebuje zmian.

Nadzieja w naszych dzieciach. Jeśli wychowamy je zgodnie z osobistymi przekonaniami to jest szansa, że coś się w przyszłości zmieni.

Autorka bloga parentingowo – lifestylowego http://polishgirlolga.pl zaprasza do siebie 🙂

Z każdej strony słyszymy, że należy pokochać siebie i pogodzić się z pewnymi niedoskonałościami, które każda z nas może zaobserwować w lustrze. I jest to słuszne podejście, bo polubienie samych siebie pozwala łatwiej i przyjemniej żyć. Mimo tego, ogrom kobiet w różnym wieku i z różnymi doświadczeniami, marzy o pewnych zmianach.

Jedne szukają metamorfozy u fryzjera, inne zakładają sportowe obuwie i kupują karnet na siłownię. W dążeniu do uzyskania satysfakcjonującego wyglądu, angażujemy się całym sercem, jednak często popełniamy błędy, które kosztują nas porażkę.

Jeśli problem polega przede wszystkim na nadmiernej masie ciała, z samego “chcę” cudów nie będzie, musicie nie tylko przyłożyć się do aktywności fizycznej, ale zmienić swój styl żywienia. Gdy połączycie te dwa elementy, łatwiej osiągniecie założony cel.

Do dyspozycji macie również różnorodne suplementy i herbatki, które mają pomóc w zrzuceniu nadmiaru kilogramów. Dziś, razem z Agnieszką, zajmiemy się omówieniem tej drugiej opcji.

Slim HERBAL System, to 25-dniowa ziołowa terapia wyszczuplająca, która polega na regularnym przygotowywaniu i wypijaniu ziołowych herbatek. Założenie jest proste, ale wymaga systematyczności oraz ruchu i zdrowego odżywiania, by już po 7 dniach zauważyć pierwsze efekty.

Skuteczność herbatek wynika z obecności w ich składzie przebadanych pod kątem bezpieczeństwa działania i skuteczności ziół w saszetkach do zaparzania, które przyjmowane o wskazanych porach dnia, mają za zadanie przeprowadzić:

• Poranny detox – polegający na łagodnym oczyszczeniu jelit, by usunąć to, co osłabia wchłanianie składników odżywczych.

• Przebudzenie organizmu – dodanie dobrej energii. Bioaktywne składniki tej mieszanki mają pozytywny wpływ na ciało i mózg. Pobudzają organizm i stymulują zwiększone spalanie tkanki tłuszczowej.

• Przyspieszenie metabolizmu – dzięki silnemu wsparciu aż 7 różnych składników.

• Spalanie tłuszczu – zamieniać tłuszcz w energię, między innymi stymulując termogenezę. Przyspiesza ona przemianę materii, więc organizm nie domaga się tak szybko kolejnego posiłku.

• Hamowanie apetytu – mieszanka reguluje apetyt, dzięki czemu łatwiej wyeliminować napady głodu. A po chwilach słabości zmniejsza wchłanianie węglowodanów.

• Wieczorne odprężenie – jednym z głównych składników tej mieszanki jest uspokajająca melisa, której działanie uzupełniają pozostałe składniki. Przygotowuje ona układ trawienny do spoczynku, by z nową energią pracował następnego dnia.

Tyle teoria, a jak wygląda praktyka z perspektywy dwóch różnych kobiet?

Żaklina

Po trzeciej ciąży, w której przytyłam 18 kg, nie tak łatwo jest mi zrzucić nadmiar masy ciała. Dwa miesiące po porodzie waga nadal nieubłaganie pokazywała 8 kg na plusie. Aby wrócić do formy, sięgnęłam po herbatki Slim HERBAL System. Jestem zwolenniczką naturalnych, ziołowych rozwiązań, w kontrze do tajemniczych w składzie aptecznych suplementów.

Po trzech dniach, moja waga z 68,5, pokazała 66,5 kg! Rewelacja, choć mam świadomość tego, że przede wszystkim zaliczyłam spektakularną “ucieczkę” wody z organizmu. Ale to akurat bardzo dobrze, bo zapewniłam sobie genialny start i motywację do dalszych starań. Herbatki należy pić 6 x dziennie, jedna saszetka na kubek wody 250 – 300 ml, więc summa summarum, niezłe nawodnienie organizmu.

Pijąc duże ilości herbatek, z których każda ma inny skład i specyficzny intensywnie ziołowy smak, czułam się pełna, nie podjadałam, bo nie miałam już miejsca w żołądku, porcje posiłków również jadłam mniejsze.

Rzeczywiście, mój układ pokarmowy się rozruszał, ale nie odczuwałam przykrego “przeczyszczania” co jest niewątpliwym plusem.

I piłabym dalej Slim HERBAL System, gdyby nie jedno “ale”.

Herbatki nie są zalecane kobietom karmiącym (ciężarnym i diabetykom również nie). Producent zagwarantował bezpieczeństwo ziół w herbatce, ale nie mógł zapewnić mnie, czy maluch karmiony piersią, również nie odczuje skutków działania ziół. Należy pamiętać, że aktywne składniki z ziół, przenikają do pokarmu. Rozmawiałam z pediatrą, która również nie mogła mi udzielić jednoznacznej odpowiedzi na to, czy mogę zaszkodzić dziecku, czy nie będzie to miało wpływu na małego. Niestety, mój synek zareagował problemem z wypróżnianiem i z żalem musiałam odstawić herbatki. Zachęcona początkowym działaniem kuracji odchudzającej, zaryzykuję stwierdzeniem, że dalej pijąc herbatki, przy odrobinie chęci i zdrowym trybie życia, osiągnęłabym zamierzony na ten moment cel – wagę 62 kg.

Agnieszka

Cóż mogę dodać więcej? Po drugiej ciąży bardzo szybko wróciłam do mojej wyjściowej wagi, z czego bardzo się cieszyłam. Po roku wróciłam do pracy za biurkiem i to pociągnęło za sobą nieregularne posiłki, podjadanie, praktycznie brak ruchu. Często zdarzały się głodówki, bo moim pierwszym posiłkiem – o godzinie 16 – była drożdżówka na dworcu, w oczekiwaniu na pociąg do domu. Każdy organizm lubi regularność, przewidywalność. Nie dziwię się, że po roku,  znów mam 6 kg na plusie, plus 15, które już dawno powinny sobie odejść – ale nie chcą. Moja tarczyca chyba za bardzo się do nich przywiązała.

Czy coś zmieniło się po piciu ziołowych herbatek od Slim Herbal System? Podobnie jak Żaklina czuję się syta, nie podjadam już tak często gorzkiej czekolady w pracy, a drożdżówki na dworcu omijam szerokim łukiem. Ten program wręcz wymusił  na mnie poczucie odpowiedzialności za regularne parzenie herbaty. To pociągnęło za sobą przygotowanie posiłków – nawet w pracy, naprawdę  staram się odnaleźć przestrzeń i czas, by zjeść drugie śniadanie i lekki lunch. Sam fakt picia aż 6 dużych kubków sprawia, że poprawiła się kondycja nie tylko moich jelit, ale także mojej skóry – odnoszę wrażenie, że jest nawilżona i bardziej elastyczna.

Podsumowując do wagi marzeń jeszcze mi daleko, choć po tygodniu zaliczyłam prawie 2kg spadek – to naprawdę działa motywująco. Zdaję sobie sprawę, że samo picie herbat ziołowych wiele nie zdziała, dlatego postawiłam na więcej ruchu – tu z pomocą przychodzi hulajnoga, którą jeżdżę do pracy oraz zbilansowane, regularne posiłki. Jeśli szukasz czegoś, co wesprze cię w walce z dodatkowymi kilogramami i nie jest nafaszerowane chemią, to śmiało mogę ci polecić ten produkt.