Ciąża 7 października 2015

Odwiedziny po porodzie – kiedy goście są mile widziani, a kiedy nachalni?

Gdy urodzi się dziecko cały świat chce je natychmiast zobaczyć. To zrozumiałe, bo każdy jest ciekawy jak wygląda – ile mierzy, ile waży, jaki ma kolor oczu, do kogo jest podobne…. Lecz, czy w całej tej euforii i szaleństwie, jest ktoś, kto potrafi zrozumieć „młodą” mamę, która być może w tej chwili, wcale nie ma ochoty na odwiedziny? A jedyne o czym marzy to cisza, spokój, odpoczynek i zbieranie sił na powrót do domu, w którym będzie musiała sprostać nowym i dodatkowym obowiązkom…

Wyścig szczurów, czyli kto pierwszy (powita), ten lepszy!

Otóż, nie trzeba długo czekać by ktoś pukał do drzwi świeżo upieczonych rodziców. Czy tego chcą, czy nie, pierwsi goście pojawiają się zazwyczaj już w szpitalu, niedługo po tym, kiedy ich dziecię pojawi się na świecie. Nie zważając na to, że mama akurat jest wyczerpana – po 40 tygodniach, być może trudnej ciąży, po wielogodzinnym porodzie i że jest niewyspana oraz głodna (a więc zła!) – bo przed porodem nie pozwolili jej jeść, a tuż po, karmią bardzo skromnie.

Nikomu nie przeszkadza też, że rodzicielka czuje się aktualnie nieatrakcyjnie, z bladą ze zmęczenia cerą, z podkrążonymi oczami, z pustym i sflaczałym brzuchem. Że w ciążowej koszuli wygląda raczej jak w worku na śmieci, a nie modelka ze zdjęcia, która ową koszulę prezentowała, w sklepie internetowym.

Gości mało interesuje również fakt, iż z kobieciny leje się śmierdząca krew, przez którą musi nosić wielkie, przypominające pampersy – podpaski, że boli ją krocze i nie może wygodnie usiąść – w związku z czym, albo wierci się z jednego półdupka na drugi, albo stoi.

A jakby tego wszystkiego było mało, nikomu nie przeszkadza to, że co jakiś czas musi obnażać się przed publicznością, po to by SPRÓBOWAĆ nakarmić swoje dziecko. Celowo piszę – spróbować, ponieważ początki są trudne i nie każda mama od razu potrafi dobrze przystawić noworodka do piersi, jak również nie każdy noworodek potrafi tę pierś dobrze ssać. A jej stres i skrępowanie wcale im nie służą.

Koniec końców, wizyta w szpitalu nie jest czymś komfortowym i wyczekiwanym przez świeżo upieczoną mamę, szczególnie jeśli goście mogą wchodzić bezpośrednio do sali poporodowej, na której znajduje się kilka lokatorek – wtedy potrafi się zrobić niezły tłum i gwar. A uwierzcie mi, niektórzy ludzie nie mają wyczucia i potrafią siedzieć przy szpitalnym łożu godzinami! Od rana do wieczora, aż personel ich „wyrzuci”!

Jeśli nie w szpitalu, to w domu. Ale kiedy?!?

Odwiedziny w domowym zaciszu, to zdecydowanie lepsza opcja. Pytanie tylko KIEDY jest ten właściwy moment? Znam takie przypadki, gdzie dziadkowie dzwonili do drzwi jeszcze tego samego dnia, w którym mama z dzieckiem otrzymała wypis ze szpitala!
No litości, ludzie! Dajcie żyć!

Pierwsze dni z życia nowego członka rodziny to takie chwile, kiedy mama, tata i dziecko, tudzież dzieci, chcą być najczęściej sami. Cieszyć się własnym towarzystwem, na spokojnie i wzajemnie poznawać, oswajać ze zmianami jakie towarzyszą przyjściu na świat małego człowieka. I choć początki bywają trudne, to jednak ważne jest by rodzice mogli uczyć się obsługi niemowlaka sami, może trochę nieudolnie, może popełniając błędy, lecz czując się przy tym swobodnie, tj. bez zbędnych gapiów i złotych rad babć czy cioć.

Poza tym, nie należy zapominać, że ten mały bobasek, którego wszyscy chcą teraz porwać i schrupać, też znalazł się w zupełnie nowej dla niego sytuacji. Przez prawie 10 miesięcy mieszkał w ciasnym, ale ciepłym i bezpiecznym brzuchu swojej mamy, a teraz, nagle został z niego „wyrwany” i przeniesiony do wielkiego świata.

Świata, w którym tak wiele się dzieje – tu gra muzyka, tam brzęczy odkurzacz, za ścianą sąsiad wierci dziury w ścianach, a za oknami ktoś kosi trawnik….. Wszystko jest takie nowe, głośne, ogromne i przerażające! A tu jeszcze na dobitkę  goście walą drzwiami i oknami, każdy chce dotknąć, wziąć na ręce, cmoknąć w czółko i rozbawić, zdezorientowane lub wręcz przestraszone dziecko.

Czy ktoś z was zastanawiał się kiedyś jak taki mały brzdąc musi się czuć w tych pierwszych dniach?? Założę się, że co najmniej niekomfortowo. Dlatego, dla jego dobra i spokoju, a w konsekwencji również dla jego rodziców, apeluję – nie bądźcie tacy nachalni, okażcie zrozumienie i zaczekajcie z pierwszą wizytą tyle ile będzie trzeba. Zapewniam was, że cierpliwość zostanie wam wynagrodzona, chociażby w postaci uśmiechu dziecka, czy kawałka upieczonego z sercem, ciasta.

Subscribe
Powiadom o
guest

33 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Kinga Strzałka
8 lat temu

Ja również 🙂 zawsze to człowiek ma jakieś wsparcie 🙂

W roli mamy - wrolimamy.pl

Najważniejsze jest by goście szanowali rodziców i ich wolę – wtedy każdy będzie zadowolony 😉

Kinga Strzałka
8 lat temu

Wiadomo, jak ktoś jest zmęczony itp to trudno się cieszyć jak ktoś wisi nad Tobą drugą godzinę 🙂 ale generalnie odwiedziny są miłe. Ją miałam szczęście, że nie miałam uciążliwych gości 🙂

W roli mamy - wrolimamy.pl

Kinga Strzałka Nieuciążliwi goście to niejako skarb! 😉 😀

Natalia Bobek
8 lat temu

Ja bardzo lubiłam moich gości w szpitalu! ❤

Ewa Gołębiewska
8 lat temu

Goście jak goście ale kompletnie niezapowiedziane wizyty to już jest przesada. Leżysz w szpitalu, z nadzieją że odpoczniesz bo brzdąc właśnie zasnął a w drzwiach pojawia się ciocia, która nigdy nawet specjalnie nie interesowała się tobą ani maluchem. Teraz wpada nagle, z czystej ciekawości żeby obejrzeć dziecię i powiedzieć ci że ten brzuszek to taki wielki że chyba zostanie ci na dłużej… Nie przeszkadzają mi wizyty ale ciut taktu by się przydało. Wystarczy się zapowiedzieć, nie obrażać się na cały świat kiedy młoda mama poprosi o odwiedziny w późniejszym terminie, no i nie przesiadywać godzinami nad zdezorientowanym maluchem i obolałą… Czytaj więcej »

W roli mamy - wrolimamy.pl

Zgadzam się. A niestety niektórym ludziom brakuje wyczucia i taktu. Szczególnie dziwi mnie to jeśli chodzi o kobiety – zapomniały już jak to jest.. ??

Ewa Gołębiewska
8 lat temu

Chyba tak… Ja lubię odwiedziny bo raczej jestem gadułą, dziećmi też się lubię chwalić 😛 ale trzeba uszanować zdanie matki przede wszystkim. Tak jak np super się czułam po narodzinach młodszej córki i nawet czekałam czy ktoś wpadnie na chwilę, tak po porodzie starszej córki czułam się tragicznie… Traciłam tyle krwi że bałam się choćby odwrócić w łóżku, o wstawaniu do toalety już nie wspomnę. Córka też była wymęczona do tego stopnia że przez dobę nawet nie spróbowała złapać piersi. W takiej sytuacji nie wyobrażam sobie przyjmować co chwilę gości. Wyczucie i jeszcze raz wyczucie, to jest najważniejsze

W roli mamy - wrolimamy.pl

Moja znajoma jakiś czas temu urodziła dziecko i generalnie rzecz ujmując odwiedzinami po porodzie była najzwycozajniej w świecie zmęczona i skrępowana! I najlepsze, że nie JEJ gośćmi, a jej współlokatorek z sali! Podobno ludzie przychodzili od samego rana i wychodzili dopiero wieczorem. Ciągle się ktoś wymieniał, a to dziadkowie, a to ciocia, to jedna koleżanka, potem druga, no full rotacja. Ona większą część dnia leżała sama, bo jej rodzina z różnych przyczyn, nie mogła siedzieć w szpitalu 24h/dobę, więc po 1-sze było jej trochę głupio, a po drugie, tak jak już wspominałam, była zmęczona tym ciągłym tłumem ludzi.

Ewa Gołębiewska
8 lat temu

Nie dziwię się że miała dość… Do mnie nawet tatuś wpadał na moment, ale na sali też była dziewczyna która miała gości cały czas… W takim wypadku wypadało by porozmawiać z rodziną albo zastanowić się nad zapłaceniem za pojedyńczą salę i wtedy goście nawet niech sobie nocują… Czasem się zastanawiam czy nie było lepiej kiedy goście nie mogli wchodzić na salę. Mama wyszła na chwilę i koniec odwiedzin a teraz przesiadują godzinami, męczą młodą mamę i pozostałe pacjentki na sali. Jak rodziłam młodszą córkę to było mi cholernie przykro bo w sali co chwilę było po kilka osób odwiedzających ale… Czytaj więcej »

Adrianna Szpakowska
8 lat temu

W szpitalu, w którym rodziłam 7 miesięcy temu nadal nie można odwiedzającym wchodzić na oddział. Przed są fotele i stoliki dla odwiedzających a dzieciaczki ogląda się przez szybę. Miałyśmy luz psychiczny, nie trzeba się było ukrywać podczas karmienia, poplamione podkłady czy koszule nikogo nie razily a te kilka dni spokojnie można wytrzymać bez odwiedzających… a pogadać… gęby nam się nie zamykały na sali 😉

W roli mamy - wrolimamy.pl

Gdy ja rodziłam (5 lat temu), w moim szpitalu nie można było wchodzić na salę poporodową – dla bezpieczeństwa noworodków. Jeśli ktokolwiek chciał odwiedzić mamę, mógł się z nią spotkać w specjalnie wydzielonej do tego sali. I to mi się podobało bo do woli mogłam sobie odpoczywać, bez skrępowania wietrzyć krocze 😉 czy karmić dziecko, bez stresu że ktoś mi się przygląda i być może śmieje się, że tak mi to nieudolnie idzie. Teraz, od jakiegoś czasu, podobno zmienili te zasady i goście mogą wchodzić na salę. Rzekomo wpuszczają nawet dzieci. Mam jednak nadzieję, że kiedy przyjdzie mi rodzić ponownie… Czytaj więcej »

Ewa Gołębiewska
8 lat temu

Jak rodziłam starszą córkę to nie można było wchodzić, jak rodziłam młodszą to od 12 roku życia wpuszczali i normalnie można było siedzieć na sali od rana do wieczora. Teraz będę rodzić za miesiąc, zobaczymy jak będzie. Co do gadania z innymi pacjentkami to przy młodszej tak trafiłam że jak weszłam na salę i powiedziałam dzień dobry to usłyszałam tylko echo… Słowem się mamusie nie odzywały przez calutki czas, takie towarzystwo 😉

W roli mamy - wrolimamy.pl

Adrianna i to mi się podoba! Osobne miejsce dla gości, spokój na sali gdzie leżą maluszki i mamusie. Pogadać jest z kim, bo zazwyczaj na sali leży kilka osób, a nawet jeśli tak by się zdarzyło że nikogo by nie było, to przecież jest to do przeżycia! W końcu (jeśli wszystko jest ok) nie leży się w szpitalu całą wieczność, a raptem kilka dni 🙂

W roli mamy - wrolimamy.pl

Ewa aaaa to zależy jeszcze na kogo się trafi 😛 Ale ja akurat jestem taka, że jak trafi mi się ktoś kto lubi popaplać to i ja sobie z nim chętnie popaplam (bo też lubię 😉 ), ale jak trafię na kogoś cichego, to mi to wcale nie przeszkadza – wykorzystuję wolny czas na odpoczynek 😉

Angelika Pożoga
8 lat temu

A ja rodziłam daleko od swojego miasta i nie musiałam się przejmować gośćmi bo ich nie miałam 😀 więc na moje szczęście w ciszy i spokoju odpoczywałam 3 dni w szpitalu sama 😉 a w domu każdy gość był zapowiedziany i na tyle taktu że wiedzieli ile Posiedzieć i nas zostawiali.

W roli mamy - wrolimamy.pl

No i super! 🙂
Ja w szpitalu co prawda wielu gości nie miałam, ale byłam trochę zła, bo wyraźnie powiedziałam przed porodem, że nie chcę żadnych odwiedzin w szpitalu – dopiero na spokojnie w domu, a oni i tak mnie nie posłuchali i się zjawili ;/
No ale było minęło… 😉

Daria Bartoś
8 lat temu

Ja byłam gościem 🙂

Angelika Pożoga
8 lat temu

No faktycznie, ale po tobie nie było już nikogo 😛

Daria Bartoś
8 lat temu

Pomogłam Ci, i przywiozłam szczotkę do włosów która chciałaś i zabrałam ja z powrotem do domu z tego wrażenia 😛

Milena Kamińska
8 lat temu

Po pierwszym porodzie czułam się tak źle ze nawet jak ktoś przyszedł a syn zasnął to ja też zasypiałam a przy drugim chętnie przyjmowałam najbliższych

Ania Seweryn
8 lat temu

O tototo 🙂 Hihi chyba udostępnię, za miesiąc mnie to czeka 🙂
O ile po pierwszym porodzie wizyty mojej mamy mi nie przeszkadzały tak już reszty zdecydowanie tak. Kobieta taka wymięta, zmęczona, obolała a jeszcze ma się uśmiechać i udawać że wszystko super! Boję się tych wizyt!

Magdalena Barczyk
8 lat temu
Reply to  Ania Seweryn

Przygotuj dalszą rodzinę i znajomych juz teraz. Ja pół żartem pół serio wszystkim mówiłam ze chce odpocząć po porodzie. A położne mówią ze pierwsze 3 tyg powinny być dla rodziców i dziecka a nie dla cioci babci (która odwiedza Cię co kilka lat) i innych tego typu osobników 😀 :-P. U mnie się sprawdziło 😀

W roli mamy - wrolimamy.pl
Reply to  Ania Seweryn

Ania jak najbardziej udostępnij, niech potencjalni goście przeczytają i zakodują, być może wyciągną pewne pozytywne dla Ciebie wnioski i będziesz miała spokój… ? 😉

W roli mamy - wrolimamy.pl
Reply to  Ania Seweryn

Magdalena również uważam, że pierwsze tygodnie powinny być dla rodziców, ale chyba mamy jeszcze na ten temat zbyt małą świadomość i ludziom wydaje się, że jedni muszą odwiedzić – bo tak wypada (pomijam czystą ciekawość 😛 ), a drudzy muszą przyjąć, z uśmiechem – bo tak też wypada. Błędne koło..

Ania Seweryn
8 lat temu
Reply to  Ania Seweryn

A jeszcze nie zapomnę jak przywieźli mnie na salę ok 7 rano, po porodzie, emocje zaczęły opadać, dziecko zabrali, miałam chwilę dla siebie, żeby odpocząć, a tu o 8 wparowali goście do współlokatorki. Jak zaczęli trajkotać tak amen, po spaniu!

W roli mamy - wrolimamy.pl
Reply to  Ania Seweryn

I to dla mnie jest brak taktu – goście o 8.00 rano! Toć człowiek o tej godzinie ledwo co zdąży się ogarnąć po nocy, umyć, jakieś śniadanie zjeść…. a tu już trzeba być gotowym na uśmiechy i klachy!? Nie wspominając o tym, że obok leżą inne współlokatorki…..

Mama-to-wie.pl
Mama-to-wie.pl
8 lat temu

zle wspominam odwiedziny w szpitalu. Malutka sala, kilka pacjentek, pełno ludzi od rana do wieczora. Zero intymności i warunków, by choć chwile sie zdrzemnąć. Na szczęście szybko wyszłyśmy do domu.

Agnieszka Rakowska
8 lat temu

Nie szpital to nie miejsce ani czas na wizyty. Kobieta musi dojść do formy a nie stresować się bo jacyś cudowni niezapowiedziani goście wpadną i to.standardowe pyyanie” jak się czujesz?” nie no świetnie pomijając fakt ze 12 h temu urodziłam rana po cc rwie ciągnie ale to nic przyszły pielgrzymki oglądać potomka,trzeba się uśmiechać 🙂

Fizinka
Fizinka
8 lat temu

Wiem, że to nie jest śmieszne, ale uśmiałam się 😉

Weronika
Weronika
8 lat temu

Całe szczęście że mi to nie grozi. Moje maleństwo będę rodzić w Niemczech więc jedyną osobą która mogłaby przyjść do szpitala jest teść o ile jeszcze będzie w tym czasie w naszych okolicach. A reszta rodziny i znajomych będzie musiała cierpliwie czekać na paszport dla dziecka i nasz zjazd do Polski 🙂

wiola
wiola
8 lat temu

Ja mam problem który spędza mi sen z powiek (naprawde nie potrafię spać). Otóż jestem w 39 tygodniu ciąży i właśnie z wizytą zapowiedziała mi się teściowa i bardzo przeze mnie nie lubiana ciotka mego męża. Problem w tym że my mieszkamy w Anglii a one planują przyjazd na miesiąc albo dłużej. Przylatują dokładnie dzień przed moim terminem i zamierzają siedzieć do tak zwanej usranej śmierci. Nie kupiły biletów powrotnych. Chyba wyprowadzę się z domu! Jestem w tak ogromnym stresie co oczywiście wpływa na małego. Boję się o dziecko. Jak im ten przyjazd wyperswadować?

Karolina
Karolina
4 lat temu

Moim zdaniem wizyty powinny byc zabronione jesli sie lezy z innymi mamami. Natomiast jezeli ktoras z mam ma zyczenie zapraszac rodzine (a ma do tego swiete prawo) to powinno sie to odbywac w jakims specjalnie wydzielonym pokoiku. Nie wspominajac juz o bakteriach,zarazkach czy gwarze ale chociaz przez wzglad na prywatnosc innych mam w najgorszym wypadku powinny byc kotary miedzy kazdym łózkiem ( jak to jest na zachodzie).

Kulinaria 6 października 2015

Lutenica przysmak kuchni bałkańskiej

Skoro jesień zawitała z ciepłym przytupem, dziś mam dla was przepis prosto z kuchni bałkańskiej. Zainspirował mnie otrzymany w prezencie słoiczek z lutenicą (ljutenicą). W skrócie lutenica to pasta paprykowo-pomidorowa. Zakochałam się od pierwszego kęsu. Papryka, bakłażan, pomidory to idealne połączenie, plus kilka przypraw. Uwierz mi, nie zapomnisz już tego smaku. Dlaczego więc nie zrobić tej pysznej pasty warzywnej?

Zatem ruszaj na zakupy, łap jeszcze paprykę i bakłażany póki tanie i zrób własną lutenicę. Nie ukrywam, roboty jest sporo, ale efekt końcowy niezastąpiony.

lutenica

Składniki:
1,2 kg papryki
1 kg bakłażanów
1,4 kg mocno dojrzałych pomidorów Lima
2 ostre papryczki
2 średnie cebule
2 duże ząbki czosnku
2 łyżeczki czubricy*
1 łyżeczka cząbru
1 płaska łyżeczka soli
½ łyżeczki świeżo mielonego pieprzu
1 łyżka cukru
2 łyżki oleju

Ponadto:
6 słoików po 250 ml

*Czubryca pozyskiwana jest z cząbru górskiego. W sklepach możemy kupić mieszanki z czubrycą. Ja wykorzystałam mieszankę czerwoną, która zawiera: cząber, chilli, paprykę, czosnek, kozieradkę i sól.

Przygotowanie:

  1. Pomidory wkładam do dużej miski i zalewam wrzątkiem aby je sparzyć, co ułatwi obranie ich ze skórki. Następnie kroję wszystkie w drobną kostkę. Niektórzy usuwają jeszcze pestki, ale dla mnie to już fanaberia. Potem wrzucam je na dużą patelnię i duszę, aż mniej więcej połowa płynu odparuje, a całość zgęstnieje.
  2. Bakłażany, papryki w całości układam na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia i wstawiam do nagrzanego piekarnika do 180 stopni (funkcja grill) i zostawiam na około 20 minut. Jednak po okołu 10 minutach przewracam warzywa na drugą stronę.
  3. Kiedy warzywa się przypieką, odkładam je by ostygły, a następnie zabieram się do obierania ze skórki bakłażana. A miąższ bez pestek kroję drobno i dodaje do duszących się pomidorów. Można także je razem zmiksować, np. blenderem.
  4. W dalszej kolejności obieram papryki ze skórki, usuwam pestki, kroję w drobną kostką i dorzucam do pomidorów i bakłażanów.
  5. Teraz kolej na cebulę, czosnek, które drobno siekam i dorzucam do garnka.
  6. Czas na przyprawy; czubrycę – ja wykorzystałam czerwoną mieszankę, cząber, sól, pieprz, olej, cukier dodaję do warzyw. Całość duszę ok. 40 minut, aż dobrze się połączy i zgęstnieje. Długość duszenia zależy od tego jak bardzo były dojrzałe nasze warzywa, a także jaką chcemy uzyskać konsystencję sosu.
  7. Przed nałożeniem do słoików warto spróbować, czy coś jeszcze dodać, np. soli czy pieprzu.
  8. Tak gotową lutenicę przełożyć do wyparzonych słoików, zakręcić i zapasteryzować, np. w piekarniku i koniecznie schować przed rodziną. =D

lutenica

U mnie jeden słoik czasem wystarczy na jeden dzień. A to na kanapkę do smaku, a to do zupy pomidorowej odrobinę, a jeszcze świetna baza na sos do pizzy czy jako sos do dań z grilla.

Zdjęcia: Rachela

Subscribe
Powiadom o
guest

1 Komentarz
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Milena Kamińska
8 lat temu

Mniam zapach dotarł do mnie 🙂 ale zrobiłam się głodna

Ciąża 5 października 2015

Prezent dla noworodka, czy musi być wyzwaniem?

Narodziny nowego człowieka zawsze powodują całą masę pozytywnych emocji – wiadomo, cuda cieszą! Młodzi rodzice powoli zaczynają przedstawiać swój Skarb światu – a świat chce jak najlepiej powitać tę małą osóbkę i pogratulować mamie i tacie. Zwyczajem jest, że dzidziuś jest obdarowywany prezentami.

Klika dni temu w mojej rodzinie urodziła się śliczna dziewczynka. Jest zdrowa, przybiera na wadze, ma dużo czarnych włosków, dużo śpi i daje mnóstwo radości i szczęścia swoim rodzicom. Jej pojawienie się na świecie wzbudziło we mnie kilka refleksji… m.in. takich niby banalnych – przemyśleń zakupowych.

Mój tekst nie będzie o 100 pomysłach na prezent dla noworodka, czyli listą najlepszych upominków, a podpowiedzią dla… rodziców. Ułatwcie choć trochę zadanie swoim najbliższym, znajomym i wszystkim tym, którzy będą chcieli coś sprezentować Waszemu maluchowi. Bo kupienie właściwego prezentu wcale nie jest łatwym zadaniem. A na bank sami na tym skorzystacie.

Zosia samosia

Pierwsze co mi się nasuwa to, nie kupujcie SAMI wszystkiego, co tylko przyjdzie Wam do głowy na najbliższy rok (albo i więcej) życia malucha. Wy – zaoszczędzicie, a potencjalni darczyńcy, będą mieli większą liczbę rzeczy do wyboru.

Naprowadzić na właściwy trop

Po drugie nie miejcie oporów, by zapytani, mówić, co by Wam się jeszcze przydało, z czego się ucieszycie. Jest szansa, że dzięki sprecyzowanym życzeniom unikniecie niepotrzebnych, niefunkcjonalnych lub po prostu zdublowanych akcesoriów czy sprzętów. Może jesteście zwolennikami praktycznych prezentów i ucieszycie się z zapasu pieluch (ważne byście określili ich rodzaj i rozmiar) lub brakuje Wam czegoś konkretnego, albo marzycie o sesji fotograficznej ze swoim nowonarodzonym… Oczywiście może być i tak, że nie każdy pyta i realizuje własne wizje, wtedy nie pozostaje nic innego, jak trzymać kciuki za pomysłowość tej osoby.

Mniej znaczy więcej

Weźcie też pod uwagę, że możecie nie uszczuplać domowego budżetu, a jednocześnie ułatwić innym zadanie opcją, jaką jest prezent składkowy. Składka kilku osób na jedną droższą konkretną rzecz. Inny wariant zawiera się w zdaniu: zbieramy na… Według mnie pierwsza wersja jest odpowiedniejsza dla znajomych (np. kolegów z pracy), a druga dla rodziny.

“Nie” znaczy “tak”

I ostatnie – na pytanie “co kupić?” nie odpowiadajcie, że nic nie trzeba. Bo przecież i tak ludzie coś przyniosą. No właśnie, tylko co 😉

Czy nie warto ułatwiać sobie życia? Dlaczego więc nie skorzystać z tego, że gościom można pomóc w wyborze właściwego upominku, zaoszczędzić im czasu na bieganie po sklepach i zgadywanie, czego potrzebujecie. A dzięki temu uchronić się przed zagraceniem mieszkania nietrafionymi czy powtarzającymi się prezentami.

Subscribe
Powiadom o
guest

6 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Maria Ciahotna
8 lat temu

Tak jest, skoro ktoś sam proponuje, że chce coś kupić, to pewnie pyta po to, by się dowiedzieć, by mu doradzić, czasami nie mając własnych dzieci nie do końca wiedzą, co naprawdę się przydaje, a co jest tylko bublem przereklamowanym. Zdarzyło mi się nawet przy trzecim dziecku wpaść czasami na jakiś fajny pomysł, choć wiadomo, dzieci są w małych odstępacz czasu (troje w trakcie 4 lat) więc wiele rzeczy udało się jeszcze wykorzystać dla młodszego rodzeństwa. Naprawdę warto pomóc tym, którzy nas o pomoc proszą, sami na tym skorzystamy 🙂 a jak się zdarzyło dostać „bonusowe” pieniążki, takie nie na… Czytaj więcej »

Karolina Bylina
8 lat temu

Ja mowie ze chce konkretne pieluchy 🙂 moglabym tez chciec np smoczki do butelek na wyrost

Weronika Kunicka
8 lat temu

My się jasno komunikujemy i dzięki temu ani my nie kupujemy komuś badziewia ani nam nie kupują 🙂

Michalina Hanko
8 lat temu

Pieluchy to moim zdaniem najlepszy prezent

Mama
Mama
8 lat temu

Ja od samego początku wszystkim powtarzałam, że najbardziej ucieszę się z pieluch i chusteczek nawilżanych. I faktycznie, większość przychodziła zobaczyć Małego z tymi akcesoriami, chociaż nie zabrakło też kilkunastu sztuk nowych ubranek, z których również się cieszyłam. To faktycznie dobry pomysł mówić gościom, co się przyda, bo po co potem udawać radość z nietrafionego prezentu.

Mama z http://www.hugus.pl 🙂

top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close