Odwiedziny po porodzie – kiedy goście są mile widziani, a kiedy nachalni?
Gdy urodzi się dziecko cały świat chce je natychmiast zobaczyć. To zrozumiałe, bo każdy jest ciekawy jak wygląda – ile mierzy, ile waży, jaki ma kolor oczu, do kogo jest podobne…. Lecz, czy w całej tej euforii i szaleństwie, jest ktoś, kto potrafi zrozumieć „młodą” mamę, która być może w tej chwili, wcale nie ma ochoty na odwiedziny? A jedyne o czym marzy to cisza, spokój, odpoczynek i zbieranie sił na powrót do domu, w którym będzie musiała sprostać nowym i dodatkowym obowiązkom…
Wyścig szczurów, czyli kto pierwszy (powita), ten lepszy!
Otóż, nie trzeba długo czekać by ktoś pukał do drzwi świeżo upieczonych rodziców. Czy tego chcą, czy nie, pierwsi goście pojawiają się zazwyczaj już w szpitalu, niedługo po tym, kiedy ich dziecię pojawi się na świecie. Nie zważając na to, że mama akurat jest wyczerpana – po 40 tygodniach, być może trudnej ciąży, po wielogodzinnym porodzie i że jest niewyspana oraz głodna (a więc zła!) – bo przed porodem nie pozwolili jej jeść, a tuż po, karmią bardzo skromnie.
Nikomu nie przeszkadza też, że rodzicielka czuje się aktualnie nieatrakcyjnie, z bladą ze zmęczenia cerą, z podkrążonymi oczami, z pustym i sflaczałym brzuchem. Że w ciążowej koszuli wygląda raczej jak w worku na śmieci, a nie modelka ze zdjęcia, która ową koszulę prezentowała, w sklepie internetowym.
Gości mało interesuje również fakt, iż z kobieciny leje się śmierdząca krew, przez którą musi nosić wielkie, przypominające pampersy – podpaski, że boli ją krocze i nie może wygodnie usiąść – w związku z czym, albo wierci się z jednego półdupka na drugi, albo stoi.
A jakby tego wszystkiego było mało, nikomu nie przeszkadza to, że co jakiś czas musi obnażać się przed publicznością, po to by SPRÓBOWAĆ nakarmić swoje dziecko. Celowo piszę – spróbować, ponieważ początki są trudne i nie każda mama od razu potrafi dobrze przystawić noworodka do piersi, jak również nie każdy noworodek potrafi tę pierś dobrze ssać. A jej stres i skrępowanie wcale im nie służą.
Koniec końców, wizyta w szpitalu nie jest czymś komfortowym i wyczekiwanym przez świeżo upieczoną mamę, szczególnie jeśli goście mogą wchodzić bezpośrednio do sali poporodowej, na której znajduje się kilka lokatorek – wtedy potrafi się zrobić niezły tłum i gwar. A uwierzcie mi, niektórzy ludzie nie mają wyczucia i potrafią siedzieć przy szpitalnym łożu godzinami! Od rana do wieczora, aż personel ich „wyrzuci”!
Jeśli nie w szpitalu, to w domu. Ale kiedy?!?
Odwiedziny w domowym zaciszu, to zdecydowanie lepsza opcja. Pytanie tylko KIEDY jest ten właściwy moment? Znam takie przypadki, gdzie dziadkowie dzwonili do drzwi jeszcze tego samego dnia, w którym mama z dzieckiem otrzymała wypis ze szpitala!
No litości, ludzie! Dajcie żyć!
Pierwsze dni z życia nowego członka rodziny to takie chwile, kiedy mama, tata i dziecko, tudzież dzieci, chcą być najczęściej sami. Cieszyć się własnym towarzystwem, na spokojnie i wzajemnie poznawać, oswajać ze zmianami jakie towarzyszą przyjściu na świat małego człowieka. I choć początki bywają trudne, to jednak ważne jest by rodzice mogli uczyć się obsługi niemowlaka sami, może trochę nieudolnie, może popełniając błędy, lecz czując się przy tym swobodnie, tj. bez zbędnych gapiów i złotych rad babć czy cioć.
Poza tym, nie należy zapominać, że ten mały bobasek, którego wszyscy chcą teraz porwać i schrupać, też znalazł się w zupełnie nowej dla niego sytuacji. Przez prawie 10 miesięcy mieszkał w ciasnym, ale ciepłym i bezpiecznym brzuchu swojej mamy, a teraz, nagle został z niego „wyrwany” i przeniesiony do wielkiego świata.
Świata, w którym tak wiele się dzieje – tu gra muzyka, tam brzęczy odkurzacz, za ścianą sąsiad wierci dziury w ścianach, a za oknami ktoś kosi trawnik….. Wszystko jest takie nowe, głośne, ogromne i przerażające! A tu jeszcze na dobitkę goście walą drzwiami i oknami, każdy chce dotknąć, wziąć na ręce, cmoknąć w czółko i rozbawić, zdezorientowane lub wręcz przestraszone dziecko.
Czy ktoś z was zastanawiał się kiedyś jak taki mały brzdąc musi się czuć w tych pierwszych dniach?? Założę się, że co najmniej niekomfortowo. Dlatego, dla jego dobra i spokoju, a w konsekwencji również dla jego rodziców, apeluję – nie bądźcie tacy nachalni, okażcie zrozumienie i zaczekajcie z pierwszą wizytą tyle ile będzie trzeba. Zapewniam was, że cierpliwość zostanie wam wynagrodzona, chociażby w postaci uśmiechu dziecka, czy kawałka upieczonego z sercem, ciasta.
- Objawy porodu. Po czym poznać, że zbliża się poród
- Po co komu facet na porodówce? – poród rodzinny czy w samotności?
- Urodziny jedyne w swoim rodzaju – nie zgadniesz jak i gdzie je spędziłam!
- Torba do szpitala – co będzie potrzebne do porodu, a co zbędne? Moja sprawdzona lista.
- Spraw by Twój prezent dla noworodka nie wylądował w kącie!
Ja również 🙂 zawsze to człowiek ma jakieś wsparcie 🙂
Najważniejsze jest by goście szanowali rodziców i ich wolę – wtedy każdy będzie zadowolony 😉
Wiadomo, jak ktoś jest zmęczony itp to trudno się cieszyć jak ktoś wisi nad Tobą drugą godzinę 🙂 ale generalnie odwiedziny są miłe. Ją miałam szczęście, że nie miałam uciążliwych gości 🙂
Kinga Strzałka Nieuciążliwi goście to niejako skarb! 😉 😀
Ja bardzo lubiłam moich gości w szpitalu! ❤
Goście jak goście ale kompletnie niezapowiedziane wizyty to już jest przesada. Leżysz w szpitalu, z nadzieją że odpoczniesz bo brzdąc właśnie zasnął a w drzwiach pojawia się ciocia, która nigdy nawet specjalnie nie interesowała się tobą ani maluchem. Teraz wpada nagle, z czystej ciekawości żeby obejrzeć dziecię i powiedzieć ci że ten brzuszek to taki wielki że chyba zostanie ci na dłużej… Nie przeszkadzają mi wizyty ale ciut taktu by się przydało. Wystarczy się zapowiedzieć, nie obrażać się na cały świat kiedy młoda mama poprosi o odwiedziny w późniejszym terminie, no i nie przesiadywać godzinami nad zdezorientowanym maluchem i obolałą… Czytaj więcej »
Zgadzam się. A niestety niektórym ludziom brakuje wyczucia i taktu. Szczególnie dziwi mnie to jeśli chodzi o kobiety – zapomniały już jak to jest.. ??
Chyba tak… Ja lubię odwiedziny bo raczej jestem gadułą, dziećmi też się lubię chwalić 😛 ale trzeba uszanować zdanie matki przede wszystkim. Tak jak np super się czułam po narodzinach młodszej córki i nawet czekałam czy ktoś wpadnie na chwilę, tak po porodzie starszej córki czułam się tragicznie… Traciłam tyle krwi że bałam się choćby odwrócić w łóżku, o wstawaniu do toalety już nie wspomnę. Córka też była wymęczona do tego stopnia że przez dobę nawet nie spróbowała złapać piersi. W takiej sytuacji nie wyobrażam sobie przyjmować co chwilę gości. Wyczucie i jeszcze raz wyczucie, to jest najważniejsze
Moja znajoma jakiś czas temu urodziła dziecko i generalnie rzecz ujmując odwiedzinami po porodzie była najzwycozajniej w świecie zmęczona i skrępowana! I najlepsze, że nie JEJ gośćmi, a jej współlokatorek z sali! Podobno ludzie przychodzili od samego rana i wychodzili dopiero wieczorem. Ciągle się ktoś wymieniał, a to dziadkowie, a to ciocia, to jedna koleżanka, potem druga, no full rotacja. Ona większą część dnia leżała sama, bo jej rodzina z różnych przyczyn, nie mogła siedzieć w szpitalu 24h/dobę, więc po 1-sze było jej trochę głupio, a po drugie, tak jak już wspominałam, była zmęczona tym ciągłym tłumem ludzi.
Nie dziwię się że miała dość… Do mnie nawet tatuś wpadał na moment, ale na sali też była dziewczyna która miała gości cały czas… W takim wypadku wypadało by porozmawiać z rodziną albo zastanowić się nad zapłaceniem za pojedyńczą salę i wtedy goście nawet niech sobie nocują… Czasem się zastanawiam czy nie było lepiej kiedy goście nie mogli wchodzić na salę. Mama wyszła na chwilę i koniec odwiedzin a teraz przesiadują godzinami, męczą młodą mamę i pozostałe pacjentki na sali. Jak rodziłam młodszą córkę to było mi cholernie przykro bo w sali co chwilę było po kilka osób odwiedzających ale… Czytaj więcej »
W szpitalu, w którym rodziłam 7 miesięcy temu nadal nie można odwiedzającym wchodzić na oddział. Przed są fotele i stoliki dla odwiedzających a dzieciaczki ogląda się przez szybę. Miałyśmy luz psychiczny, nie trzeba się było ukrywać podczas karmienia, poplamione podkłady czy koszule nikogo nie razily a te kilka dni spokojnie można wytrzymać bez odwiedzających… a pogadać… gęby nam się nie zamykały na sali 😉
Gdy ja rodziłam (5 lat temu), w moim szpitalu nie można było wchodzić na salę poporodową – dla bezpieczeństwa noworodków. Jeśli ktokolwiek chciał odwiedzić mamę, mógł się z nią spotkać w specjalnie wydzielonej do tego sali. I to mi się podobało bo do woli mogłam sobie odpoczywać, bez skrępowania wietrzyć krocze 😉 czy karmić dziecko, bez stresu że ktoś mi się przygląda i być może śmieje się, że tak mi to nieudolnie idzie. Teraz, od jakiegoś czasu, podobno zmienili te zasady i goście mogą wchodzić na salę. Rzekomo wpuszczają nawet dzieci. Mam jednak nadzieję, że kiedy przyjdzie mi rodzić ponownie… Czytaj więcej »
Jak rodziłam starszą córkę to nie można było wchodzić, jak rodziłam młodszą to od 12 roku życia wpuszczali i normalnie można było siedzieć na sali od rana do wieczora. Teraz będę rodzić za miesiąc, zobaczymy jak będzie. Co do gadania z innymi pacjentkami to przy młodszej tak trafiłam że jak weszłam na salę i powiedziałam dzień dobry to usłyszałam tylko echo… Słowem się mamusie nie odzywały przez calutki czas, takie towarzystwo 😉
Adrianna i to mi się podoba! Osobne miejsce dla gości, spokój na sali gdzie leżą maluszki i mamusie. Pogadać jest z kim, bo zazwyczaj na sali leży kilka osób, a nawet jeśli tak by się zdarzyło że nikogo by nie było, to przecież jest to do przeżycia! W końcu (jeśli wszystko jest ok) nie leży się w szpitalu całą wieczność, a raptem kilka dni 🙂
Ewa aaaa to zależy jeszcze na kogo się trafi 😛 Ale ja akurat jestem taka, że jak trafi mi się ktoś kto lubi popaplać to i ja sobie z nim chętnie popaplam (bo też lubię 😉 ), ale jak trafię na kogoś cichego, to mi to wcale nie przeszkadza – wykorzystuję wolny czas na odpoczynek 😉
A ja rodziłam daleko od swojego miasta i nie musiałam się przejmować gośćmi bo ich nie miałam 😀 więc na moje szczęście w ciszy i spokoju odpoczywałam 3 dni w szpitalu sama 😉 a w domu każdy gość był zapowiedziany i na tyle taktu że wiedzieli ile Posiedzieć i nas zostawiali.
No i super! 🙂
Ja w szpitalu co prawda wielu gości nie miałam, ale byłam trochę zła, bo wyraźnie powiedziałam przed porodem, że nie chcę żadnych odwiedzin w szpitalu – dopiero na spokojnie w domu, a oni i tak mnie nie posłuchali i się zjawili ;/
No ale było minęło… 😉
Ja byłam gościem 🙂
No faktycznie, ale po tobie nie było już nikogo 😛
Pomogłam Ci, i przywiozłam szczotkę do włosów która chciałaś i zabrałam ja z powrotem do domu z tego wrażenia 😛
Po pierwszym porodzie czułam się tak źle ze nawet jak ktoś przyszedł a syn zasnął to ja też zasypiałam a przy drugim chętnie przyjmowałam najbliższych
O tototo 🙂 Hihi chyba udostępnię, za miesiąc mnie to czeka 🙂
O ile po pierwszym porodzie wizyty mojej mamy mi nie przeszkadzały tak już reszty zdecydowanie tak. Kobieta taka wymięta, zmęczona, obolała a jeszcze ma się uśmiechać i udawać że wszystko super! Boję się tych wizyt!
Przygotuj dalszą rodzinę i znajomych juz teraz. Ja pół żartem pół serio wszystkim mówiłam ze chce odpocząć po porodzie. A położne mówią ze pierwsze 3 tyg powinny być dla rodziców i dziecka a nie dla cioci babci (która odwiedza Cię co kilka lat) i innych tego typu osobników 😀 :-P. U mnie się sprawdziło 😀
Ania jak najbardziej udostępnij, niech potencjalni goście przeczytają i zakodują, być może wyciągną pewne pozytywne dla Ciebie wnioski i będziesz miała spokój… ? 😉
Magdalena również uważam, że pierwsze tygodnie powinny być dla rodziców, ale chyba mamy jeszcze na ten temat zbyt małą świadomość i ludziom wydaje się, że jedni muszą odwiedzić – bo tak wypada (pomijam czystą ciekawość 😛 ), a drudzy muszą przyjąć, z uśmiechem – bo tak też wypada. Błędne koło..
A jeszcze nie zapomnę jak przywieźli mnie na salę ok 7 rano, po porodzie, emocje zaczęły opadać, dziecko zabrali, miałam chwilę dla siebie, żeby odpocząć, a tu o 8 wparowali goście do współlokatorki. Jak zaczęli trajkotać tak amen, po spaniu!
I to dla mnie jest brak taktu – goście o 8.00 rano! Toć człowiek o tej godzinie ledwo co zdąży się ogarnąć po nocy, umyć, jakieś śniadanie zjeść…. a tu już trzeba być gotowym na uśmiechy i klachy!? Nie wspominając o tym, że obok leżą inne współlokatorki…..
zle wspominam odwiedziny w szpitalu. Malutka sala, kilka pacjentek, pełno ludzi od rana do wieczora. Zero intymności i warunków, by choć chwile sie zdrzemnąć. Na szczęście szybko wyszłyśmy do domu.
Nie szpital to nie miejsce ani czas na wizyty. Kobieta musi dojść do formy a nie stresować się bo jacyś cudowni niezapowiedziani goście wpadną i to.standardowe pyyanie” jak się czujesz?” nie no świetnie pomijając fakt ze 12 h temu urodziłam rana po cc rwie ciągnie ale to nic przyszły pielgrzymki oglądać potomka,trzeba się uśmiechać 🙂
Wiem, że to nie jest śmieszne, ale uśmiałam się 😉
Całe szczęście że mi to nie grozi. Moje maleństwo będę rodzić w Niemczech więc jedyną osobą która mogłaby przyjść do szpitala jest teść o ile jeszcze będzie w tym czasie w naszych okolicach. A reszta rodziny i znajomych będzie musiała cierpliwie czekać na paszport dla dziecka i nasz zjazd do Polski 🙂
Ja mam problem który spędza mi sen z powiek (naprawde nie potrafię spać). Otóż jestem w 39 tygodniu ciąży i właśnie z wizytą zapowiedziała mi się teściowa i bardzo przeze mnie nie lubiana ciotka mego męża. Problem w tym że my mieszkamy w Anglii a one planują przyjazd na miesiąc albo dłużej. Przylatują dokładnie dzień przed moim terminem i zamierzają siedzieć do tak zwanej usranej śmierci. Nie kupiły biletów powrotnych. Chyba wyprowadzę się z domu! Jestem w tak ogromnym stresie co oczywiście wpływa na małego. Boję się o dziecko. Jak im ten przyjazd wyperswadować?
Moim zdaniem wizyty powinny byc zabronione jesli sie lezy z innymi mamami. Natomiast jezeli ktoras z mam ma zyczenie zapraszac rodzine (a ma do tego swiete prawo) to powinno sie to odbywac w jakims specjalnie wydzielonym pokoiku. Nie wspominajac juz o bakteriach,zarazkach czy gwarze ale chociaz przez wzglad na prywatnosc innych mam w najgorszym wypadku powinny byc kotary miedzy kazdym łózkiem ( jak to jest na zachodzie).