Jak dobrać ościeżnicę? Jaki rozmiar drzwi jest najlepszy i w którą stronę powinny się otwierać? Czy warto wymieniać same skrzydła drzwiowe, pozostawiając starą futrynę? To tylko kilka z wielu wątpliwości dotyczących wyboru i montażu drzwi.

Każdy kto budował bądź remontował dom wie, że nad każdym wyborem trzeba się kilka razy zastanowić. Zła decyzja miewa fatalne skutki, a ich naprawa może kosztować nie tylko dużo zdrowia, ale i pieniędzy. Nie inaczej jest w przypadku wyboru i montażu drzwi.

Ościeżnica na miarę

Zgodnie z prawem budowlanym, drzwi wewnętrzne powinny mieć minimum 90 cm szerokości (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury  z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, Dz.U. 2002 r., nr 75, poz. 690, Rozdział 3, § 62.1). Mniejsze wymiary produkowane są przede wszystkim dlatego, że do połowy lat dziewięćdziesiątych minionego wieku standardem były skrzydła, a tym samym otwory drzwiowe o szerokości 60, 70 i 80 cm. Przed montażem należy dokonać dokładnych pomiarów otworu, w którym będzie montowana ościeżnica. Należy sprawdzić wysokość, szerokość oraz grubość ścian, nie zapominając o przekątnych (czy mają tą samą długość). Standardowo ościeżnice dopasowane są do ścian wewnętrznych o grubości 9,5 cm. Jeśli w naszym „m” mur ma inny wymiar, nie ma problemu. Większość producentów oferuje szeroką gamę ościeżnic regulowanych. Trzeba jednak pamiętać o różnicach w montażu – ościeżnicę stałą montuje się bezpośrednio w stropie, przed rozpoczęciem prac wykańczających wnętrze. Regulowaną wstawia się natomiast po zakończeniu wszystkich innych czynności. Specjaliści radzą, aby wymieniać ościeżnicę za każdym razem, kiedy wymieniamy drzwi. Nierzadko łączy się to z kuciem w ścianie i podłogach (zwłaszcza w wypadku starej ościeżnicy metalowej zamontowanej bezpośrednio w wylewce cementowej), dlatego drzwi warto wymieniać przy okazji większych remontów. Istnieje również możliwość zamówienia skrzydeł drzwiowych pasujących do starej ościeżnicy. Jednak nie zawsze uzyskuje się dobry efekt estetyczny i często za spasowanie trzeba dodatkowo zapłacić.

Wymiana ościeżnicy

Po wstawieniu ościeżnicy w ścianę, stabilizuje się ją drewnianymi klinami. Sposobów mocowania do ściany jest kilka. Można to zrobić za pomocą pianki poliuretanowej, ale pewniejsze jest wykorzystanie kołków. Szczeliny wypełnia się pianką montażową do stolarki. Należy uważać, aby pianki nie było zbyt dużo, bo przy schnięciu może rozepchać i zniekształcić ościeżnicę. Do zakrycia odstępów pomiędzy ścianą a ościeżnicą wykorzystuje się listwy maskujące instalowane na klej. Całości dopełnia wykończenie przestrzeni między listwami silikonem w kolorze drzwi.

W prawo, w lewo…

…do wewnątrz lub na zewnątrz, w ścianę lub po ścianie – drzwi można otwierać drzwi na wiele sposobów. – Wszystko zależy od tego, czy np. ktoś jest prawo – czy leworęczny, czy pomieszczenie jest duże czy małe, czy meble stoją tu czy tam- wymienia Adam Hucz, odpowiedzialny za markę drzwi wewnętrznych Invado. –Do małych pomieszczeń zaleca się drzwi przesuwne. Z tym zastrzeżeniem, że te chowane w ścianie muszą być uwzględnione już na etapie projektu pomieszczenia. System naścienny można natomiast montować później – zaznacza. Niewątpliwą zaletą systemów przesuwnych jest oszczędność miejsca. – Nie potrzebują odpowiedniego promienia do otwarcia, jak to jest w przypadku drzwi uchylnych. Warunkiem przy systemie naściennym przesuwnym jest pozostawienie wolnego miejsca na ścianie, po której przesuwane są drzwi – mówi A. Hucz. Rozwiązaniem pośrednim są drzwi łamane, gdzie jedno skrzydło łamane w połowie lub mniej już popularne, harmonijkowe (złożone z wąskich paneli połączonych elastycznym materiałem). Mimo wszystko wciąż najbardziej popularne są drzwi uchylne. Jednoskrzydłowe występują w rozmiarach 60, 70, 80, 90, 100 i 110 cm. Dwuskrzydłowe standardowo osiągają szerokość 120, 140 lub 160 cm. Można wybierać spośród drzwi pełnych bądź z przeszkleniami, drewnianych lub z płyt MDF/HDF, okleinowanych lub fornirowanych. W zależności od montażu zawiasów, otwierają się w prawo (zawiasy z prawej strony, otwiera się je prawą ręką – do siebie) lub w lewo (zawiasy z lewej strony, otwiera się je ręką lewą, preferowane przez osoby leworęczne). Można je otwierać do wewnątrz lub na zewnątrz. Wszystkie te aspekty powinno się uwzględniać przy aranżacji wnętrza. – Przykładowo odważne przeszklenia w modelu D’artagnan z linii Invado mogą bardziej pasować do nowoczesnego wnętrza niż np. bardziej tradycyjny Portos- podkreśla Adam Hucz.

Konserwacja

Sposób konserwacji i czyszczenia drzwi wewnętrznych zależy od materiału, z których są zrobione. Drzwi drewniane należy czyścić specjalnymi preparatami do drewna. Mniej więcej co trzy, cztery lata należy odnawiać ich powłokę poprzez malowanie lub lakierowanie. Drzwi okleinowane i fornirowane o konstrukcji opartej o płyty MDF lub HDF wystarczy czyścić wodą z domieszką łagodnego detergentu. Nie można w tym wypadku stosować środków silnie żrących oraz zawierających alkohol. Kiedy dojdzie do niewielkich uszkodzeń, można je zamaskować za pomocą odpowiednich past lub markerów. W innym wypadku niezbędna jest wymiana całej okleiny.

Solidność

Solidność drzwi w dużej mierze zależy od fachowości wykonania. Obecnie najbardziej popularnymi są skrzydła wykonane z płyt MDF i HDF. Płyta MDF powstaje w wyniku sprasowania włókien drzewnych z dodatkiem organicznych związków łączących i utwardzających w warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury. W porównaniu do drewna, nie zawiera charakterystycznych dla niego wad- pęknięć, sęków czy żywic. Ma jednorodną gęstość, dzięki czemu łatwo poddaje się obróbce. HDF (Hight Density Fibreboard) jest twardszy niż MDF. Jest to płyta pilśniowa formowana na sucho z włókien drzewnych. Charakteryzuje się dużą odpornością na odkształcenia. Ważnym elementem solidności i stabilności drzwi są również zawiasy. W zależności od producenta i modelu, montuje się dwa lub trzy zawiasy. – W większości modeli proponowanych przez Invado stosuje się zawiasy z regulacją 3D . Dzięki możliwości regulacji wzajemnego położenia skrzydełek w trzech płaszczyznach, możemy drzwi podnieść, obniżyć, docisnąć bliżej ościeżnicy bądź odcisnąć – tłumaczy Adam Hucz. – Zawiasy posiadają również podwójne trzpienie, dzięki czemu są mocniejsze od standardowo stosowanych oraz zapewniają lepszą nośność i stabilność drzwi – podkreśla.

Przed podjęciem decyzji o kupnie drzwi, warto mieć wstępnie rozplanowany rozkład wyposażenia danego wnętrza. Dzięki temu łatwiej jest dobrać odpowiedni rodzaj skrzydeł, ich rozmiar oraz wzór. Można także sprawdzić pomysł na wnętrze, dokonując wizualizacji w bezpłatnym programie aranżacyjnym dostępnym na stronie www.invado.pl.

Instytut Matki i Dziecka opublikował pierwszy praktyczny poradnik żywienia dzieci między 1. a 3. rokiem życia, przygotowany  w oparciu o najnowsze normy żywieniowe. Jest to pierwsze kompleksowe źródło informacji dla rodziców opracowane przez grupę polskich ekspertów w 2012 roku, które powinno znaleźć się w każdym domu. W przystępny, a zarazem merytoryczny sposób prezentuje krok po kroku zasady prawidłowego planowania jadłospisu dziecka.

„W okresie wczesnego dzieciństwa istnieje największe ryzyko wystąpienia zaburzeń
w odżywianiu, w tym otyłości oraz niedoborów pokarmowych. Dlatego dla autorów poradnika istotne jest, aby wiedza, jak prawidłowo odżywiać dzieci dotarła do każdego rodzica. Od dziś poradnik dostępny jest do pobrania na stronie internetowej Instytutu Matki i Dziecka” – informuje prof. dr hab. n. med. Halina Weker, Kierownik Zakładu Żywienia Instytutu Matki i Dziecka.

Poradnik skonstruowany jest tak, by skutecznie pomagać  rodzicom w prawidłowym, zgodnym z zaleceniami ekspertów żywieniu małych dzieci. Informacje dotyczące zapotrzebowania dzieci na poszczególne składniki pokarmowe, pochodzące z różnych grup produktów, pokazane zostały w formie wizualizacji graficznej, a nie tylko w postaci danych liczbowych, tak jak dotychczas. W poradniku zaprezentowane są również gotowe jadłospisy oraz proste wskazówki dotyczące przygotowywania posiłków w domu.

Powstanie poradnika jest efektem prowadzonych przez środowisko eksperckie działań mających na celu poprawę żywienia najmłodszych oraz odpowiedzią na niepokojące wyniki badań, które ogłoszone zostały jesienią 2011 roku. W badaniach przeprowadzonych przez Instytut Matki i Dziecka we współpracy z Fundacją NUTRICIA wykazano, że ponad połowa przebadanych dzieci miała nieprawidłowy wskaźnik masy ciała (BMI). Wśród przebadanych dzieci 90% spożywało za dużo soli, a 80% za dużo cukru. Co więcej, dieta 80% badanych dzieci była deficytowa pod względem wapnia i witaminy D.

Liczne badania wskazują, że nieprawidłowości w diecie dzieci wynikają ze złych nawyków żywieniowych najmłodszych oraz ich bliskich, a także z braku odpowiedniego zbilansowania posiłków. Błędy te mogą przełożyć się na stan zdrowia dzieci w przyszłości oraz
w znaczący sposób obniżyć jakość ich życia. Skala problemu, którą pokazały wyniki badania Instytutu każe wnioskować, że polskiemu społeczeństwu grozi epidemia chorób dietozależnych, takich jak otyłość, choroby serca i układu krążenia, cukrzyca czy osteoporoza. Błędy w odżywianiu najmłodszych mogą skutkować w przyszłości nie tylko złym stanem zdrowia dzieci, ale również obciążeniem podatników kosztami leczenia osób chorych na schorzenia przewlekłe, będące rezultatem zaniedbań.

Wyzwaniem dla ekspertów stało się opracowanie zaleceń żywieniowych, które mogłyby stanowić punkt odniesienia dla rodziców oraz lekarzy w planowaniu jadłospisu najmłodszych
i poprawić tę sytuację. Ostatnie zalecenia żywieniowe opracowane zostały w 2008 roku. Przegląd najnowszych doniesień naukowych i badań wykazał jednak, że normy obejmujące niektóre składniki odżywcze powinny zostać zaktualizowane, a ustalona wcześniej norma dotycząca białka okazała się nierealna do przestrzegania. Ponadto zdaniem ekspertów dotychczasowe zalecenia były również w niektórych obszarach zbyt ogólne, co znacznie utrudniało rodzicom i opiekunom właściwe żywienie dzieci. Brakowało w nich przede wszystkim jasnych wytycznych dotyczących ilości i wielkości porcji poszczególnych grup produktów oraz jakości  i rodzaju żywności rekomendowanej dla dzieci.

„Błędy w żywieniu dzieci nie wynikają ze złej woli rodziców. Często nie wiedzą oni
o istnieniu zaleceń żywieniowych, nie rozmawiają również na ten temat z lekarzem pediatrą. Dotyczy to przede wszystkim ‘zdrowych’ dzieci, które nie cierpią na alergię pokarmową i u których nie ma szczególnych powodów, dla których rodzice mieliby się zainteresować żywieniem maluchów. Wreszcie, kiedy rodzice chcą zapoznać się
z normami czy zaleceniami, niewiele z nich rozumieją. Cieszę się, że udało nam się zebrać w eksperckim gronie i wypracować wytyczne, które następnie przetłumaczone na praktyczne zalecenia będą zrozumiałe i przydatne rodzicom” – komentuje prof. dr hab. n. med. Anna Dobrzańska, Krajowy Konsultant w dziedzinie Pediatrii.

Nowe „Normy żywienia zdrowych dzieci w 1-3 roku życia
– stanowisko Polskiej Grupy Ekspertów” zostały wypracowane
i opublikowane w Standardach Medycznych Pediatria w 2012 r.
W skład Grupy Ekspertów weszli:  Anna Dobrzańska, Jadwiga Charzewska, Halina Weker, Piotr Socha, Hanna Mojska, Janusz Książyk, Danuta Gajewska, Hanna Szajewska, Anna Stolarczyk, Małgorzata Marć, Mieczysława Czerwionka-Szaflarska, Józef Ryżko, Krystyna Wąsowska-Królikowska, Zofia Chwojnowska, Alicja Chybicka, Andrea Horvath, Jerzy Socha.

„Poradnik  żywienia dziecka w wieku od 1.  do 3. roku życia
– Praktyczne zastosowanie norm żywienia opracowanych przez Grupę Ekspertów w 2012 r.”  przygotował zespół pracujący
w Zakładzie Żywienia Instytutu Matki i Dziecka pod kierownictwem prof. dr hab. n. med. Haliny Weker.

Poradnik można pobrać tutaj: www.imid.med.pl

Wiele mam w Polsce zajmuje się prowadzeniem blogów i z roku na rok przybywa blogujących matek. Ideą konkursu jest  promowanie blogów pisanych przez mamy oraz uhonorowanie i nagrodzenie autorki najciekawszego wpisu.

Oto praca konkursowa jednej z mam blogerek.

Autorka: Mama Lena
Blog: MAMA trendy, radości i troski macierzyństwa

Jako mama

Moim zboczeniem zawodowym jest poszukiwanie definicji. Wiele z terminów, których uczyłam się na studiach polonistycznych to nazwy nazw już istniejących zabiegów, reguł i innych takich. Od ponad 10 miesięcy na mojej wokandzie jest oczywiście MACIERZYŃSTWO. Prądu pierwszych przemyśleń spisać nie zdążyłam, ale postaram się podzielić się z Wami swoją opinią na powyższy temat z mojej dzisiejszej perspektywy.

Nie do końca wiem, czy mam prawo do tego, bo w końcu czym jest moje doświadczenie, wobec życia mam, które mają dzieci zarówno starsze, jak i w większej ilości… Niemniej jednak moim pierwszym – jedynaczym – spostrzeżeniem jest porównanie macierzyństwa do bycia starszą siostrą! Tu przydałaby się opinia kobiety, która będąc już pełnoletnią, otrzymała wiadomość o nowym rodzeństwie a i obecnie sama jest matką….

Tak mi się wydaje, że dużo starsza siostra ma bardzo podobny zakres działań wobec rodzeństwa, co wobec własnego dziecka. oczywiście odpowiedzialność i konieczność w różnych zachowaniach jest inna. Siostra ma prawo odmówić, wyjść gdzieś, kiedy chce; matka nie ma takich możliwości.

Drugą cechą macierzyństwa (wedle mej mądrej głowy) jest ciągła nauka, która z czasem przekształca się jednak w przyjemność. Na początku to jest stres o niezrobienie krzywdy fizycznej. Trwający kilka tygodni nerw noworodkowy prowadzi do frustracji psychicznych w okresie, kiedy dzidziuś rozwija się intelektualnie i ruchowo. Kiedy jednak wchodzimy z nim w coraz to liczniejsze interakcje, nagle sięgamy światełka w tunelu. Zrozumienie swojej sytuacji nie wymaga już tak wielkiego wysiłku, coraz częściej staje się miłym zaskoczeniem… szukaniem ząbków w opuchniętych dziąsłach, radością z pierwszych kroczków…  To taka szkoła życia, nauka myślenia.

Jak się czuję w roli mamy? Jeśli się uda, to odpowiem na to pytanie, gdy Sonia skończy 18 lat 😉

Jeżeli spodobał Ci się ten wpis, zagłosuj na niego! Głosować możesz klikając “Lubię to” lub “Google +” pod wpisem.

Weź udział w konkursie
Przeczytaj pozostałe prace biorące udział w konkursie