Moja 6 – cio miesięczna córka Maja, testuje Playskool Busy Balls firmy Hasbro. Są to trzy kule o różnej strukturze. Kulki są świetną zabawką dla dzieci właśnie w jej wieku, które rozpoczynają swoją przygodę z obrotami, pełzaniem i raczkowaniem. Mają odpowiednią wielkość, idealnie dopasowaną do małych rączek, a ich faktura dodatkowo ułatwia ich złapanie. Są lekkie i z przyjemnego w dotyku tworzywa. Zabawka jest odporna na wszelkie uderzenia, wstrząsy i upadki z wysokości. Kule wyglądają bardzo niepozornie, ale daję wielkie możliwości zabawy, wspomagając rozwój i zdolności psycho-ruchowe dziecka.

Opiszę teraz kolejno trzy plastikowe piłeczki, z których każda jest inna.

Pierwsza z nich składa się z ruchomych kręgów, które z łatwością się poruszają i dziecko bez wysiłku może je przesuwać. Trzy środkowe kręgi obracają się niezależnie od siebie, natomiast skrajne są ze sobą zespolone i poruszają się jednocześnie. Doskonała kula do treningu małych rączek. Myślę, że gdy dziecko już pewnie siedzi lub raczkuje, może je chwycić i „jeździć” jak samochodzikiem, tylko że takim na jednym kole;-) Kula ma z resztą fakturę zbliżoną do opony samochodowej.

Druga to dwie płaszczyzny, które się przesuwają (kręcą wokół własnej osi). Podczas przekręcania słyszymy pewien odgłos, zbliżony do przeskakujących trybików. Kulka ta ma świetną formę, jej powierzchnia pokryta jest wgłębieniami, które doskonale ułatwiają chwyt. Dodatkowo czerwona warstwa, ma głębsze wyżłobienia doskonale nadające się do treningu chwytania kciukiem i palcem wskazującym. Jeśli mogłabym coś zasugerować producentom, to to by zlikwidowali dziurkę, znajdującą się w niebieskiej warstwie. Jest ona takiej wielkości, że doskonale wchodzą w nią małe paluszki dziecka i łatwo o ich uszkodzenie.

Trzecia kula również jest dwuwarstwowa, tym razem jednak warstwy są nieruchome. Jedna z nich – zielona jest obciążona, co sprawia że kula nie toczy się tak łatwo i zawsze zatrzymuje się w jednej pozycji. Przy delikatnym ruszeniu, po paru obrotach z łatwością się zatrzyma. Uważam, że jest to rewelacyjne rozwiązanie. Kula nie oddali się zbyt daleko, a dziecko może ją popychać i starać się do nie dopełznąć i ponowić próbę toczenia. Ale nie musimy się obawiać, że ta oddali się za daleko. Będzie świetnym kompanem jak dziecko zacznie raczkować.

Myślę, że zabawa tymi kulami nie skończy się szybko, ponieważ wraz ze swoim rozwojem dziecko może wymyślać im różne, nowe zastosowania. Ich faktura pozwoli wykorzystać je w przyszłości np. do robienia szlaczków, odcisków w plastelinie;-)

Wieczorny rytuał zasypiania jest dobrym sposobem na spokojny sen. Ważna jest stała kolejność i podobna pora przygotowań. Dotyczy to zarówno noworodka, niemowlaka, przedszkolaka, jak i dorosłego.  Taka przewidywalność daje poczucie bezpieczeństwa, pozwala się wyciszyć, zrelaksować…
Sądzę, że w każdym domu, w którym są dzieci, wieczorny rytuał zasypiania jest obecny i w dużym uogólnieniu przestawia się następująco: kąpiel, butla z mlekiem – dla starszych inne jedzonko i wreszcie karaluchy pod poduchy… Hurra!

Pierwszym elementem rytuału w moim domu jest sprzątanie po zabawie. Od razu dodam, że Aleks jest typowym dzieckiem (a może typowym facetem) i bynajmniej nie przeszkadza mu bałagan. Mamy nieco starszych dzieci pewnie doskonale wiecie, że hasło „posprzątaj” nie działa, a sprawdzają się konkretne wskazówki typu „wrzuć klocki do pudełka”. Polecam też zabawę, w której przy okazji pokój zostaje posprzątany – czasami zabawki są zmęczone i muszą sobie odpocząć na swoich pólkach, a samochody trzeba zaparkować w ich garażu. Skutkują jeszcze zawody – kto szybciej (rywalem nie kto inny tylko mama).

Następnie przychodzi czas na kąpiel – koniecznie z dużą ilością piany. Wśród wodnej otchłani odbywa się zabawa na całego mojego małego Neptuna – czasem spokojna w nalewanie, przelewanie, innym razem w nurkowanie, chlapanie, tsunami – zawsze w asyście kilkunastu wodnych zabawek, plastikowych kubeczków i buteleczek. Niejednokrotnie fale oceanu występują z brzegów wanny i zalewają łazienkę. Zachlapana podłoga to nic w porównaniu z miną szczęśliwego dziecka. Kąpiel Aleksa trwa, dopóki woda zupełnie nie wystygnie, ale bez obaw nie chcemy z niego zrobić morsa.

Czystego, pachnącego, ubranego w piżamkę chłopczyka można zaprosić na kolację. Jestem szczęściarą, bo mamą małego smakosza, który doskonale ma już opanowaną sztukę samodzielnego jedzenia. Nie muszę po posiłku wycierać kuchni, podłogi a w zasadzie nawet stołu, już nie mówiąc o przebieraniu malucha (czy samej siebie) – to takie bonusy, które zyskuje się wraz z wiekiem dziecka. Nasza kolacja mija więc w przyjemnej rodzinnej atmosferze, choć Aleks nie przestaje nas zaskakiwać (np. umiejętnością wepchnięcia prawie całej kromki jednorazowo do buzi – to relacja z dzisiaj).

Kolejny punkt wieczornego rytuału to mycie ząbków. U nas na szczęście i z szorowaniem zębów nie ma problemu – ja szoruję i śpiewam „Szczotka, pasta, kubek, ciepła woda…”, a Aleks otwiera paszczę.
Czytanie do poduchy – zazwyczaj z tatą. Motywem przewodnim jest Kubuś Puchatek.
No i wreszcie czas na sen.

Aleks od pierwszego roku życia śpi w swoim „dorosłym” łóżku, który sprzyja wspólnemu (dziecko plus rodzic) zasypianiu. I tak też się to u nas odbywa – kładę się z synkiem i czekam aż zaśnie. W tym czasie jeszcze troszkę rozmawiamy, przytulamy się, głaszczemy, całujemy… Aleks stworzył sobie też własny pewien rytuał zasypiania – w pobliżu łóżka musi stać kubek z wodą, po który wielokrotnie sięga i pije przed zaśnięciem.

I chociaż lubię te wspólne pełne czułości chwile, jakiś czas temu wymyśliłam, żeby nauczyć już synka samodzielnego zasypiania. Okazja była dobra – założyłam nowiutką pościel i wytłumaczyłam Aleksowi, że jest już duży i od dziś będzie usypiał bez mamy i taty.  Razem z mężem ustaliliśmy, że skorzystamy ze wskazówek Super Niani – nie będziemy nawiązywać kontaktu wzrokowego, będziemy cierpliwie siedzieć i czekać, aż synek zaśnie.

Cały wieczorny rytuał zasypiania odbył się jak co dzień, po przeczytaniu książeczki jeszcze raz wytłumaczyłam synkowi, że dziś zaśnie sam. Wysłuchał, po czym tradycyjnie poprosił o kubek z wodą. Nie zdążyłam skończyć zdania „Tylko uważaj, nie wylej”, gdy kubek nagle wypadł z jego malutkiej rączki prosto na środek materaca.

Tamtą noc Aleks – z wiadomych powodów – spędził wyjątkowo w sypialni rodziców. A my odczytaliśmy to jako „znak” – to jeszcze nie pora, by zmieniać przyzwyczajenia, szczególnie jeśli są one tak miłe dla wszystkich zainteresowanych stron.

A czy Wy trzymacie się ustalonej kolejności wydarzeń przed snem Waszych dzieci? Macie wypracowane przez siebie wieczorny rytuał usypiania? Czy Wasze pociechy jeszcze przed dobranocką ziewają, jakby chciały połknąć słonia, czy jeszcze długo po 19.00 są pełne niespożytej energii?

Dzwoni komórka… wyciągam z torebki… odbieram…

„Cześć Kiciu, stęskniłem się za Tobą… za godzinę będę w domu i mam ochotę Cię schrupać 😉 co Ty na to?” – pyta mąż.
„Myślałam o tym samym Słonko” – odpowiadam i idę wziąć prysznic… potem zakładam jakąś sexi bieliznę i czekam w sypialni na powrót ukochanego… Seks w trójkącie

To była u nas dość częsta sytuacja, czasem w innej formie, a czasem niespodziewanie, bez telefonu, spontanicznie. Seks zawsze był ważnym elementem naszego życia.

Był…  No właśnie wydawało nam się, że tak już będzie zawsze, że nic tego nie zmieni.

Nagle pewnego słonecznego, letniego dnia zobaczyłam dwie kreski na teście ciążowym.  Niedługo potem pojawiły się nudności, wymioty, zmiany nastroju i złe samopoczucie. Nasze zbliżenia były nadal cudowne, ale już rzadsze. Pewnego dnia w pracy pojawiło się plamienie… telefon do lekarza, ma dyżur w szpitalu, mam przyjechać. Badanie, potem USG, diagnoza – łożysko blisko szyjki, proszę ograniczyć współżycie…

Mija kilka tygodni leki działają i wszystko jest na dobrej drodze. Kolejna wizyta, USG, badanie i słyszę, że nadal mam na siebie uważać, leżeć i unikać współżycia. Lekarz widząc moja minę mówi, że wszelkie inne sposoby dozwolone, mamy tylko unikać stosunku… Dobra wiadomość, ale jakoś oboje z mężem boimy się i przez pewien czas nadal nic. W końcu przekonaliśmy się i spróbowaliśmy pieszczot. Było cudownie, oboje się odprężyliśmy, maluszkowi nic nie zagrażało a ja nadal czułam się kobietą – piękną, spełnioną i kochaną.

Mijają kolejne tygodnie ciąży, moje ciało coraz bardziej się zmienia, brzuch i piersi rosną. Ciąża sprawia też, że miejsca intymne stają się jeszcze bardziej wrażliwe na wszelkie bodźce. Jest nam ze sobą cudownie a na dodatek mąż na każdym kroku daje mi do zrozumienia, że jestem piękna mimo ciążowej, niezbyt idealnej figury 😉 całuje brzuszek i przytula się ciągle do niego. 38 tydzień – maleństwo jest bezpieczne więc aby pomóc mu podjąć decyzję o wyjściu lekarz doradza seks… Korzystamy stęsknieni z okazji, oczywiście jest inaczej ale delikatnie poznajemy się na nowo i znowu jest nam cudownie.

W kwietniu pojawia się Adi. Mąż jest przy porodzie, przez cały czas jest przy mnie, a gdy pojawia się na świecie nasz synek – przecina pępowinę. Potem okres połogu, kiedy nacięcie się zrasta, wchłaniają szwy a ja dochodzę do siebie. Z niecierpliwością czekamy, kiedy lekarz da nam zielone światło. Niektóre koleżanki są zdziwione i mówią, że one bardzo się bały drugiego – pierwszego razu… że było niezbyt przyjemnie a poza tym były skrępowane, bo ich ciało po porodzie bardzo się zmieniło. Inne pytały, czy nie boje się, że mąż nie będzie chciał się ze mną kochać po tym jak był przy porodzie. Jestem trochę zdziwiona, bo mnie nawet nie przeszło to przez myśl, to oczywiste, że narodziny dziecka wiele zmieniają a skoro mąż zdecydował się być przy tym to oboje musimy odnaleźć się w tej nowej dla nas sytuacji.

Po 6 tygodniach od porodu wizyta u lekarza wszystko jest dobrze, pięknie się zagoiło. Jeśli chcemy, możemy rozpocząć współżycie. Oczywiście chcemy, czekamy na to od dawna. Lekarz radzi na początku korzystać z żeli intymnych, bo po porodzie często pojawia się suchość w pochwie. Korzystamy z rady i mamy w pogotowiu żel. Planujemy wieczór zawczasu, kąpiemy synka, karmię go, żeby opróżnić piersi i uniknąć niespodzianki, potem prysznic. Synek śpi jak przystało na grzeczne dziecko a my baraszkujemy w drugim pokoju. Jest super, choć zupełnie inaczej niż kiedyś.

Mijają dni, tygodnie i miesiące. Nasze życie intymne mimo małego dziecka rozkwita na nowo. Poznajemy się powoli od nowa, nie ma już tej spontaniczności co wcześniej, bo przecież maluch nie zawsze na to pozwala, ale i tak seks daje nam tyle samo satysfakcji co kiedyś. Jest inny, a jednak nadal cudowny.

Kochane Mamy czy Wasze życie intymne zmieniło się, kiedy zaszłyście w ciążę, a potem urodziło się dziecko? Jak na zmiany zareagowali Wasi partnerzy? Seks w trójkącie

Fot. Becca Tapert/Unsplash  Seks w trójkącie