Pierwsza fotografia do rodzinnego albumu… ach. W oku kręci się łza na samą myśl o pierwszym USG – biciu serduszka, zobaczeniu swojej „fasolki”, a potem „mini-me”. Ale gdy wychodzimy z gabinetu z jednym zdjęciem przypominającym obraz z rozstrojonego odbiornika  telewizyjnego i garścią kartek zapisanych „literkami” – włącza się opcja „Sherlock”. Co u diabła oznaczają te wszystkie skróty? 

Zapraszamy do naszego “słowniczka” z literkowego na ludzki, znajdziecie tu wyjaśnienie najważniejszych skrótów.
Pamiętajcie, wszyscy różnimy się między sobą – nie ma jednoznacznych granic wymiarów ludzkiego ciała. Pomiary dokonywane za pomocą USG mogą różnić się od stanu rzeczywistego. Jeżeli cokolwiek zaniepokoi lekarza podczas badania – poinformuje Cię o tym!

PODSTAWOWE (najczęściej) używane skróty USG:
AC – obwód brzucha dziecka,
AFI – wskaźnik płynu owodniowego, określa szacunkową ilość płynu,
AUA – przypuszczalny  wiek ciąży na podstawie badania USG,
BPD – wymiar dwuciemieniowy główki dziecka,
CER – wymiar poprzeczny móżdżku,
CRL – długość ciemieniowo-siedzeniowa (mierzona od czubka głowy do kości ogonowej dziecka) na podstawie tego wymiaru możemy w przybliżeniu wyobrazić sobie aktualny rozmiar naszej pociechy,
EDD – „oczekiwana” data porodu,
EFW – szacowana na podstawie badania USG  waga dziecka – pamiętajcie to jedynie przybliżona wartość, która może się bardzo różnić z rzeczywistością, to nie uniknione gdy podglądamy przez „dziurkę od klucza”. Masę płodu oblicza się na podstawie AC (obwodu brzucha), BPD (wymiaru dwuciemieniowego główki), FL (długości kości udowej) i HC (obwodu główki).
FHR (inaczej ASP) – czynność serca płodu, serce dziecka bije prawie dwukrotnie szybciej niż dorosłego ok. 140 uderzeń na minutę. Takie oznaczenia znajdziecie również podczas pomiaru tętna płodu w gabinecie lekarskim.
FL – długość kości udowej dziecka,
GA – wiek ciążowy według ostatniej miesiączki,
GS – średnica pęcherzyka ciążowego,
HC – obwód główki,
HL – długość kości ramiennej,
LMP – data ostatniej miesiączki,
LV – szerokość komory bocznej mózgu,
NB – kość nosowa,
NF – fałd karkowy,
NT – przezierność karkowa,
OFD – wymiar potyliczno-czołowy,
OM – ostatnia miesiączka,
TCD – poprzeczny wymiar móżdżku,
TP – termin porodu,
YS – pęcherzyk żółtkowy.

Rzadko występujące/ bardzo szczegółowe oznaczenia/ skróty USG:
APAD – przednio-tylny wymiar brzucha,
APTD – przednio-tylny wymiar klatki piersiowej,
CI – wskaźnik główkowy,
FIB – długość  kości strzałkowej,
HL – długość kości ramiennej,
IOD – odległość międzygałkowa wewnętrzna,
OFD – wymiar potyliczno-czołowy,
OOD – odległość międzygałkowa zewnętrzna,
TAD – wymiar poprzeczny brzucha,
TCD – poprzeczny wymiar móżdżku,
TIB – długość kości piszczelowej,
TTD – poprzeczny wymiar klatki piersiowej,
ULNA – długość kości łokciowej.
Badanie dopplerowskie, czyli USG Dopplera (tzw. Przepływy):
MCA – tętnica środkowa mózgu,
PI – wskaźnik pulsacji naczyniowej,
RI – wskaźnik oporności naczyniowej,
S/D – stosunek skurczowo/rozkurczowy,
UA – tętnica pępowinowa,
Vd – prędkość  rozkurczowa,

Pozostałe informacje w opisie badania USG w ciąży:
Ocena łożyska:
– położenie łożyska w macicy
– stopień dojrzałości łożyska w skali Grannuma (0° , I° , II° , III° )
Pępowina – prawidłowa budowa pępowiny to  2 tętnice i 1 żyła.
Położenie dziecka
Ogólna ocena budowy  anatomicznej płodu oraz jego narządów wewnętrznych. USG “połówkowe” – płeć dziecka – możecie nie życzyć sobie poznać płci dziecka, pamiętajcie by uprzedzić o tym lekarza.

Źródło zdjęcia: Flickr

Dzień Wszystkich Świętych, to jedno z moich ulubionych świąt. Lubię wieczorny spacer na pięknie oświetlony milionami płonących zniczy cmentarz. Zachwycam się wtedy cudownym widokiem, chłonę wyjątkowy nastrój i oddaję się wspomnieniom osób bliskich, którzy odeszli. W tym dniu oswajam się ze śmiercią…

W ciągu roku często bywam na cmentarzu, który jest niedaleko mojego domu. Leży tam mój dziadek i moi pradziadkowie – nie zdążyli poznać mojego syna. Razem z Aleksem chodzimy tam latem – podlewamy kwiaty, przynosimy świeże bukiety do wazonu, zapalamy lampki.

Synek za każdym razem pyta… nie są to trudne pytania, zadaje je przecież trzyletnie dziecko. Chce słuchać wielokrotnie przeze mnie powtarzanych historii z dzieciństwa o tym, jak prababcia uczyła mnie rysować, jak pradziadek śpiewał mi zabawne piosenki albo o tym, jak z dziadkiem Tadkiem bawiłam się w fryzjera… Sam często wypowiada zdanie poklepując nagrobek: „I co tak dziadku sobie tam leżysz?”. Mój trzyletni syn wie, że te osoby umarły i są teraz w niebie. To mu wystarcza.

Trudno powiedzieć, na ile mały rozumie pojęcie „śmierci”…

Wiosną tego roku Aleks dostał od nas balon wypełniony helem – galopującego konia. Bardzo lubił bawić się konikiem, zabawka przez kilka dni unosiła się pod sufitem w jego pokoju. Pewnego dnia, usłyszałam wołanie Aleksa, który sam wyszedł na balkon „Mamo, mamo, chodź szybko! Zobacz! Puściłem konika by leciał do dziadka Tadka do nieba!”
Długo obserwowaliśmy jak balon frunie coraz wyżej i wyżej, aż wreszcie zniknął daleko w chmurach…

Cieszę się, że mój nieżyjący dziadek jest także w sercu mojego dziecka. I to w taki niezwykły (bo dziecięcy) sposób.

Zabieracie swoje dzieci na cmentarze? Wspominacie z nimi bliskich zmarłych?

Źródło zdjęcia: Flickr

Każdy zna powyższe powiedzenie, “czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość  trąci”, lub alternatywnie – “czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”. Pamiętając więc o ludowej mądrości, dla dobra mej latorośli nauczyłam  Bartka  istotnych rzeczy: spania we własnym łóżeczku, samodzielnego jedzenia, picia, i wielu innych czynności z których byłaby dumna każda matka.

I tak z jednej strony uczę z pełną świadomością przydatnych umiejętności i pożądanych zachowań, a z drugiej zorietnowałam się ostatnio, że bez większej świadomości i konkretnego planu kopiuję do głowy mego dziecka rzeczy, które totalnie nie powinny interesować niespełna dwuletniego chłopczyka. Podam tu kilka przykładów.

Po pierwsze jestem maniaczką ścierania kurzu i generalnie czystości w domu, a może raczej JESTEŚMY, bo obecnie sprzątamy wspólnie. Ja ścieram meble od jednej strony, a z drugiej ściera je synek, zostawiając urocze odciski małych łapek. Żeby było sprawiedliwie (wcześniej ścierał je pieluchą tetrową), obecnie ma własną osobistą ściereczkę, więc nie musimy się kłócić o detale. Nie muszę go prosić o nic, jak coś rozleje po prostu biegnie do łazienki, i sprząta, gdyby nie jego “ be, be, be” i smugi po sprzątaniu, pewnie nawet nie zauważyłabym, że coś się stało.

Inna kwestia to miotła. W dobie odkurzaczy, pewnie mało która pani domu ma ją na stanie, ja tak, ponieważ żeby sprzątnąć piach spod łap psa, wyciągać maszynę zza szafy to zbyt wiele. Schemat wygląda następująco – ja wyciągam miotłę z balkonu, mały z szafki pod zlewem wyciąga małą miotełkę z szufelką i sprzątamy. Uściślając, to ja zamiatam, on roznosi.

Pamiętam jak niedawno mój mały czyścioch będąc u moich rodziców, wyciągnął cichaczem złożony kartonik spod głośnika na podłodze, po czym pobiegł szybko do kuchni, i wrzucił znalezisko do śmietnika, mrucząc pod noskiem” be, be,be”. Dla jasności- kartonik nie był nie zauważonym przez moją mamę śmieciem, lecz podpórką dla wspomnianego głośnika na nierównej  podłodze, żeby kot go nie przewracał.

Moje dziecko wraz ze mną pięknie rozwiesza na suszarce mokre pranie, a podpatrując mnie na co dzień , równie pięknie potrafi zdjąć mokre i wrzucić do miski, lub obok niej szczególnie gdy nie ma mnie w pobliżu. Jak widać, nawet tak małe dzieci wiedzą, że pranie należy zdjąć, szkoda tylko że nie wiedzą dokładniej kiedy powinno to nastąpić :)

Kolejna kwestia, układanie w szafkach, to nasza ulubiona czynność np. w kuchni ja układam naczynia, on łapie co popadnie i również układa według własnego zamysłu. Dla przykładu, w domu kiedyś były dwa kubki niekapki, jeden znalazł mój mąż w szafce na obuwie, a drugi nadal zaginiony w akcji.

Mój ukochany sprzęt – telefon, dzwoni do mnie z szafki na torby zakupowe, a z szuflady z bielizną wstaje noga misia. I niby czego mogę chcieć więcej, skoro dziecko jest mądre, piękne, zdrowe i kochane i tak bardzo w zachowaniu podobne do mnie? Chyba jednak niczego, no może poza tym, że kiedy mam ochotę porobić NIC, a coś się rozsypało po podłodze, teraz Bartek jedynie ciągnie mnie za rękę, a w przyszłości moje dziecko, zamiast machnąć ręką i usiąść obok, poleci po miotłę z balkonu i powie” Mama dawaj, sprzątamy, przecież można się o ten bałagan zabić” ;) Oby nie!

Źródło zdjęcia: Flickr