Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy – XXI Finał 2013

W tym roku Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy gra po raz dwudziesty pierwszy. Dwadzieścia jeden lat to szmat czasu, akurat tyle żeby wychować jedno pokolenie. Myślę, że sporo naszych Czytelniczek pamięta Orkiestrę „od zawsze”, bo już jako małe dziewczynki wrzucały pieniążki do skarbonek wolontariuszy. Ja też mam wrażenie że Orkiestra jest od zawsze, chociaż świetnie pamiętam jej początki. A Wy, pamiętacie jak to się zaczęło? Spróbuję Wam opisać co ja pamiętam, mam nadzieję, że Wy też dorzucicie swoje cegiełki do tych wspomnień. Jeśli coś pokręciłam to z góry przepraszam, w końcu to tyle lat…
Na początku wcale nie było tak formalnie jak teraz, nie było nawet fundacji – dacie wiarę? Był jeden szalony wizjoner (czytaj: Jurek Owsiak), który sobie coś tam wymyślił pod wpływem emocji i spróbował wprowadzić to w życie. Jurek prowadził wtedy w radiowej trójce magazyn muzyczny BRUM, o ile dobrze pamiętam to w piątki, a chyba wtorki, należały do Kuby Wojewódzkiego, ale mogę się mylić, to było dawno, rok 1992… Jakby nie patrzeć poprzednie tysiąclecie :))
Gdzie ja wtedy byłam? No jak to gdzie? W liceum :)) Teraz powinnam westchnąć: to były czasy! No i były, polityczna odwilż pociągnęła za sobą wielkie boom w wielu dziedzinach – jak grzyby po deszczu rosły nowe firmy, często gęsto firmy krzaki, bo prawo gospodarcze było w powijakach i wiele rzeczy uchodziło na sucho. A po czym poznawało się biznesmena? Oczywiście po mokasynach i białych skarpetkach! Modne zrobiło się rozkładanie z towarem na chodniku i handlowanie czym się dało, szczególnie dużo było kaset magnetofonowych… Kurcze, sama mam w domu ponad setkę, na czym tego teraz słuchać? W mojej kolekcji jest parę perełek, zespołów jednej płyty – ktoś pamięta zespół „Poszła Czołgiem”, albo „Shout”. O przepraszam, Shout wydał dwie. W sumie ci którym udało się płytę wydać to i tak byli szczęściarzami – sporo zespołów zniknęło po nagraniu jednego utworu, a szkoda, bo niektóre były naprawdę dobre. Czy muszę mówić że stacji radiowych też się pojawiło nagle mnóstwo?
I w ten cały boom normalności (tak, po latach komuny ten stan można było nazywać normalnością chociaż przemiany też miały swoją cenę) wpasował się Jurek Owsiak – poruszony sercowymi problemami najmłodszych Polaków rzucając z anteny radiowej hasło: ludzie może byśmy coś zrobili! Nie pamiętam gdzie, ale czytałam, że następnego dnia po tym apelu ktoś przyniósł do radia 5000 w białej kopercie. Pamiętajcie tylko, że to było „na stare pieniądze”. Tak się zastanawiam czy to dużo czy mało, kojarzy mi się że to mogła być cena bochenka chleba, pensje wtedy szły w miliony. Trzy lata później 10 000 zł zostało przemianowane na 1PLN.
Czujecie sytuację? Ktoś tak po prostu przyniósł jakiś pieniążek do radia i to był początek. Jak ktoś umie wyliczyć, ile formalności trzeba teraz przejść żeby ogłosić zbiórkę. to niech da znać, ja się nie podejmuję.
Następne co pamiętam to telewizyjny program „Róbta to chceta czyli rockandrollowa jazda bez trzymanki”. O tak, to naprawdę była jazda bez trzymanki, co tam się działo! Jesteście ciekawi zajrzyjcie na YouTube :)) To był naprawdę zwariowany program, pełen szaleństwa i muzyki, pozytywnego szaleństwa i pozytywnej muzyki. I w tym szaleństwie trwała zbiórka pieniędzy na operacje ratujące życie dzieciom z wrodzonymi wadami serca. Ktoś by powiedział, że to nie ma prawa się udać, a jednak się udało. Na początku zbierano na operacje konkretnych dzieci, operowanych w warszawskim Centrum Zdrowia Dziecka. Jedna operacja to był koszt 40 mln (oczywiście pod warunkiem, że pamięć mi nie szwankuje, ale 4 to mi się jakoś mało wydaje, a 400 to chyba jednak przesada więc pozostańmy przy 40). Potraficie uwierzyć, że ludzie przysyłali pieniądze do telewizji w kopertach? W użyciu były jeszcze przekazy pocztowe. O przelewach nikt nie słyszał, no może Ci świeżo upieczeni biznesmeni, ale mam takie wrażenie, że przelewy pojawiły się później. No i szły trzy tygodnie…
No więc pieniądze przychodziły w kopertach, fruwały po studiu telewizyjnym, było pozytywnie śmiesznie. Czasem trafił się jakiś biznesmen z walizką pieniędzy (dosłownie tak, pamiętam takie wypadki), który przychodził i mówił, że chce zasponsorować operację. Tak jak pisałam, na początku zbierano na operacje, lekarze z CZD świetnie wiedzieli, które dzieci ratowali dzięki… no właśnie nie WOŚP bo WOŚP jeszcze wtedy nie było! Był Jurek Owsiak i jego szaleństwo, ale w tym szaleństwie była metoda. Przede wszystkim trafienie do młodzieży, do której nikt trafić nie umiał albo nie chciał, za Owsiakiem poszli wszyscy.
Po roku takiego zbierania na wariata został zorganizowany pierwszy wielki finał, chociaż nie sądzę żeby to miało taką nazwę, a może miało? Może to rzeczywiście był wielki finał? Chociaż już wtedy mówiło się, że to nie koniec zbierania, że zbiórki będą trwały dalej.
Oczywiście ta impreza była transmitowana przez telewizję, właściwie cały dzień był pod hasłem WOŚP, transmisji ze studia WOŚP w Warszawie i z oddziałów regionalnych było dużo i często. W późniejszych latach to się popsuło, trudno zgadnąć dlaczego. Przejrzałam pobieżnie program telewizyjny i w tym roku wygląda to trochę bardziej obiecująco, jak będzie w praktyce czas pokaże. I jeszcze, skoro przy telewizji jesteśmy, powiem Wam, że bardzo mi brakuje obecności Agaty Młynarskiej, która przeniosła się do telewizji komercyjnej i już w finałach WOŚP nie uczestniczy. Szkoda, mogłaby migrować na ten jeden dzień.
Pierwszy Finał przeszedł najśmielsze oczekiwania, pieniędzy było dużo dużo więcej niż można się było spodziewać. Trzeba było je jakoś mądrze wydać i dopiero wtedy została powołana do życia fundacja WOŚP.
Kiedy pojawiły się serduszka? Kurcze, nie pamiętam…. Na logikę wydaje mi się, że były już przy pierwszym finale, że wtedy właśnie powstała nazwa, bo organizowano to wszystko w okolicach świąt Bożego Narodzenia – pierwszy finał odbył się 3 stycznia 1993 roku. Potem już na pewno były serduszka, bo jak w ciągu roku chodziłam na koncerty do klubu (no gdzieś te początkujące zespoły musiały grywać) za każdym razem wracałam do domu z serduszkiem przyklejonym do kurtki. Na początku zbiórki nie ograniczały się do jednego dnia w roku, trwały cały czas, potem to się zmieniło.
Ponieważ ludzie wrzucali do puszek nie tylko pieniądze ale i złoto, już przy drugim finale pojawiły się złote serduszka WOŚP, licytowanie złotych serduszek stało się tradycją.
Co jeszcze pamiętam z tych początków WOŚP? Chyba najbardziej prostotę idei. Są chore dzieci, trzeba im pomóc, po prostu to zróbmy. Takie to proste a takie piękne.
Tegoroczny Finał to zbiórka wyjątkowa bo po raz pierwszy fundacja zbiera nie tylko na chore dzieci ale także na pomoc osobom starszym. Na stronie fundacji można znaleźć taką informację:
Pieniądze zebrane w 21. Finale chcemy podzielić. Połowę wykorzystamy na wsparcie terapii noworodka i niemowlaka, połowę na wyposażenie w sprzęt szpitali geriatrycznych i zakładów opiekuńczo-leczniczych. W tym drugim przypadku nasza pomoc trafi tylko do kilku wybranych placówek w każdym województwie.
Jest to niewątpliwie bardzo symboliczny gest.
Przez dwadzieścia lat doroczna zbiórka pieniędzy na WOŚP urosła niemalże do rangi święta narodowego i stała się głęboko zakorzenioną tradycją. Każdy wie, że tak jest, można się zgadzać lub nie, w końcu mamy demokrację. Na szczęście nie można zakazać. Nie da się ukryć, jak wiele szpitali zostało dzięki WOŚP wyposażonych w sprzęt ratujący zdrowie i życie maluchów i starszych dzieci. Na pewno nie jedna z Was na oddziale położniczym lub noworodkowym widziała sprzęt oklejony serduszkami, prawda że robi się cieplutko na sercu?
Jeśli któraś z Was zetknęła się bliżej ze sprzętem od Orkiestry, proszę podzielcie się wrażeniami. Może są z nami mamy wcześniaków lub innych dzieci, którym ten sprzęt ratował zdrowie a być może i życie?
A taka rzecz jak przesiewowe badanie słuchu? W tej chwili to już chyba standard w polskich szpitalach, a tak naprawdę wprowadzone nie tak dawno właśnie dzięki WOŚP. Duśka ma wklejony w książeczkę zdrowia piękny certyfikat, dowód na to, że przeszła takie badanie. Jako mama jestem z tego powodu bardzo szczęśliwa.
A czy Wy przyłączacie się do WOŚP? A jak tłumaczycie dzieciom dlaczego wrzucają pieniążki do puszki i dlaczego dostają serduszka?
źródło zdjęcia: flickr.com
Ja też pamiętam WOŚP od zamierzchłych czasów i od zawsze się przyłączam. W tym roku i moje maluchy miały wkład w zbiórkę i dorzuciły grosik. Daruś jest jeszcze za mały, by wiedział co i jak, ale Karolcia pytała o skarbonkę. Powiedziałam jej, że ten pieniążek, który wrzuciła, pomoże chorym dzieciom, by szybko wyzdrowiały i były wesołe. A naklejka, którą Karolcia dostała ma wskazywać, że ma dobre serduszko. Moja córeczka była szczęśliwa i dumnie nosiła serduszko na piersi :)
Dobrze jest uczyć pomagania od najmłodszych lat, prawda? :)
Ja początków nie pamiętam, bo byłam wtedy dzieciakiem….ale pamiętam wrzucanie pieniążków do puszek i akcje w podstawówce…w zeszłym roku po raz pierwszy moja 4 letnia wówczas córeczka została wolontariuszką. Mimo sporego mrozu wytrwała 2 godziny i była bardzo dumna, że pomaga zbierać pieniążki dla maluszków, które zbyt wcześnie przyszły na świat. była tym bardziej przejęta rolą, ponieważ w moim brzuszku rósł jej braciszek :)
Duma rozpiera moje serce, bo najukochańsze moje skarby nie są obojętne na los starszych ludzi, często skazanych na życie w ciężkiej rozterce, kupić leki, czy kawałek kiełbasy do chleba, a może zapłacić za wodę, bo też trzeba. Mając szczęśliwe dzieciństwo zauważają maluszków niedolę, starają się pomóc, jak potrafią, po przedszkolu, po szkole. Zbierają nakrętnki na dzieci leczenie, oddają słodycze do domów dziecka, dzieciom bez rodziców, na pocieszenie. W tym roku wzięły udział w Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy, córka zagrała w meczu przedszkolaków, do puszek wpadło sporo papierowych pieniążków i miedziaków, a syn rysował portrety, za pieniążki do puszki, dużo portretów… Czytaj więcej »
Dla mnie WOŚP jest wspaniałym dniem, który otwiera naprawde serca wszystkich ludzi. Początki?, Może takich szczegółów nie pamiętam, ale od małego bardzo chciałam pomagać, chodzić i zbierać pieniążki do puszki, mimo iż chyba wtedy nie zdawałam sobie z tego sprawy jakie to ma ogromne znaczenie, że ratujemy życie ludziom, ze zbieram również „dla siebie i dla swoich dzieci” Skąd to się bierze? Ta bezinteresowność, chęć niesienia pomocy innym. Chęć pomagania tego dnia jest ogromna, ludzie zostawiają swoje problemy, troski i wyruszają na dobrą zabawę dzięki której ratują życie innym. Jest to święto rodzinne, na ulicach widać całe rodziny wielopokoleniowe, które… Czytaj więcej »
Chociaż raz mamy się czym pochwalić, mamy swoje fajne Święto. NIe jakieś tam zerżnięte Walnetynki czy Hallowen. Serce sie raduje jak widzi kolejne pokolenia młodych ludzi z puszkami w serduszka. Stoją na mrozie cały dzień, tak po prostu bezinteresownie. Ja nie potrafię tego dnia przejść obojętnie obok puszki. Zdarzyło mi sie nie spotkać wolontariusza to znalazłam numer telefonu pod który mogłam przekazać smsem jakieś pieniążki. A wiecie co mnie najbardziej zmotywowało do tego. Właśnie to o czym pisze autorka, że w mojej małej miejscowości zobaczyłam sprzet obklejony serduszkami, którym badano mojemu nowonarodzonemu dziecku słuch. Też ma w ksiązeczce zdowia certyfikat.… Czytaj więcej »
Pamiętamy Joasiu i wspominamy jak razem graliśmy w Orkiestrze.Buziaczki