Dla pary zakochanych ślub jest najpiękniejszym dniem całego życia. To dzień, w którym stają się małżeństwem i obiecują trwać przy sobie aż do grobowej deski. Dlatego też warto dołożyć wszelkich starań, by wszystko dopracowane było na ostatni guzik. Z pewnością każda panna młoda dużo uwagi poświęca sukni ślubnej.

Obecnie bardzo popularne jest projektowanie sukni, która później szyta jest na miarę. Jest to jednak dość kosztowne, chyba że sama przyszła panna młoda ma dużą wiedzę na ten temat i potrafi wykonać projekt samodzielnie. Jest to rozwiązanie szczególnie dla tych kobiet, które w dniu ślubu chcą wyglądać szczególnie wyjątkowo. Jednak współczesny rynek oferuje tak wiele, że w salonie ślubnym także można wybrać wspaniałą suknię na ślub i wesele. Trendy zmieniają się co roku, a zapoznanie się z najnowszymi katalogami umożliwia wybranie najmodniejszej kreacji. Należy jednak pamiętać, iż trendy nie są najważniejsze – przyszłe panny młode bardzo często nie zwracają na nie uwagi, ponieważ od wielu lat mają wymarzony krój dla swojej sukni ślubnej i taki też wybierają na swój ślub, bez względu na modę.

Współcześnie coraz więcej kobiet korzysta z usług internetowych sklepów ślubnych. Takie sklepy dają możliwość zapoznania się z całą ofertą bez wychodzenia z domu – każda zainteresowana może obejrzeć wszystkie suknie ślubne podzielone na kolekcje. Co więcej, jedna suknia sfotografowana jest nie tylko z przodu, ale także z tyłu i z boku. Jeśli jakaś suknia przypadnie do gustu, można udać się do salonu i przymierzyć ją osobiście. Współcześnie, kiedy czas jest dla nas bardzo cenny, takie rozwiązanie może pozwolić go zaoszczędzić.

Ceny sukien ślubnych są bardzo różne – wahają się od kilkuset złotych do nawet kilkunastu tysięcy. Zazwyczaj panny młode wybierają suknie na ślub i wesele według grubości portfela rodziców. Jeśli jednak rodzina nie chce wydawać dużej sumy pieniędzy na ślub, może wypożyczyć suknię – nie jest to duży wydatek, a pozwoli na zaoszczędzenie dużej gotówki. Wypożyczalnie sukien ślubnych mają bardzo szeroką ofertę, dlatego każda przyszła panna młoda znajdzie tam coś dla siebie.

Podsumowując, ślub i wesele są bardzo ważne dla przyszłych małżonków, dlatego też chcą, by wszystko prezentowało się pięknie. Panna młoda chce, by w tym dniu prezentować się wyjątkowo – suknia ślubna odgrywa w tym przypadku ogromną rolę. Z tego względu należy szukać sukni swoich marzeń.

A czy Wasze suknie ślubne odzwierciedlały Wasze marzenia? Pokażcie lub opiszcie swoje kreacje…

W życiu każdego dziecka prędzej czy później przychodzi taki czas, gdy znajome książeczki z półki się oczytają, a nowych jak na lekarstwo. Oczywiście można dziecku kupować książki, nawet należy, ale jak dużo i jak często? Jedna książeczka na miesiąc dziecka nie  zadowoli, dwie na tydzień niestety mogą wygenerować całkiem spory koszt miesięczny. Smutna prawda jest taka, że nie każdego na to stać. Na szczęście jest inny sposób, znany od setek lat: biblioteka!

I tak oto pewnego popołudnia uznałam że najwyższy czas zabrać Duśkę do tego magicznego miejsca. Dlaczego magicznego? Właściwie to nie wiem, dla mnie zawsze takie było i już. Kocham książki i uwielbiam biblioteki, mają jedyny i niepowtarzalny nastrój i… zapach!

Nasza biblioteka zajmuje stary drewniany budynek, i jak to w starym budownictwie było, nie oszczędzano na miejscu, przestronne sale, duże okna, a w kątach prawdziwe piece kaflowe. Oczywiście już nie są ogrzewane węglem, mają grzałki elektryczne, ale uwierzcie mi, nic nie daje tak cudnego ciepła jak kafle piecowe, nieważne co jest w środku pieca. To wszystko sprawia że nasza biblioteka jest miła i przytulna, naprawdę chce się tam iść.

Dla dzieci osobna sala, książki na niskich pólkach, z boku kącik do rysowania, przyjemne dziecięce mebelki, niebieskie krzesełka które Duśka natychmiast ustawiła w jednym rzędzie :)) Nie wiem dlaczego nie pasowały jej przy stoliku, może szykowała na czytanie bajek przedszkolakom bo takie atrakcje też nasza biblioteka ma w ofercie. Poza tym chodziła, oglądała, podziwiała: „mamo, zobacz jaki kotek!” „mamo, zobacz jaki ładny miś!” Tak wiem, w bibliotece się nie krzyczy, nauczenie jej tego jeszcze przede mną. Na szczęście poza nami nikogo nie było, a pani bibliotekarka z wyrozumiałością podeszła do nowej małej czytelniczki i nawet podarowała balona na zachętę. Bo oczywiście mała czytelniczka musiała sobie wybrać książeczki. Potraktowała sprawę z rozmachem i celowała w najgrubsze! Ale dała się przekonać, że te mniej grube też są wartościowe. Właśnie zaprzyjaźniamy się  z żółwiem Franklinem. Znacie Franklina? Lubicie?

Po co ją tam zaprowadziłam zapytacie? Czy nie jest za mała? Czy nie mogłam jej sama wybrać książek i przynieść do domu?

Pewnie mogłam, tylko jaki to ma sens?

Wymyśliłam sobie że każda wyprawa do biblioteki będzie dla nas przygodą  i wyprawą po nową zdobycz, im cenniejszą tym lepiej. Chcę żeby Duśka złapała tego bakcyla czytelnictwa, którego ja złapałam już daaawno temu i ciągle mnie trzyma. Oczywiście nie mam tyle czasu na czytanie co dawniej, ale zawsze mam w domu coś do poczytania, nie wyobrażam sobie żeby mogło być inaczej. Szczególnie lubię nowe powieści ze starymi bohaterami, zawsze mam ochotę rozpocząć czytanie od pytania: co u was słychać? Tak tak, dla mnie to nie są  papierowe postacie, dla mnie to starzy dobrzy znajomi.
Mam nadzieję wyrobić w Duśce podobne nawyki i podobne zamiłowanie do książek. Z muzyką klasyczną się udało to dlaczego z książkami ma się nie udać?

I tak, nie zaczęłam za wcześnie, uważam że aby  osiągnąć sukces to muszę to zacząć robić już teraz, dopóki dziecko nie zostanie wchłonięte przez nowoczesne gadżety z internetem na czele. A YouTube już ogląda i ma swoje ulubione bajki! Nie mam nic przeciwko komputerom i internetowi, Wy chyba tez nie skoro mnie czytacie, ale smutna prawda jest taka, że odciąga to dzieci od czytania już w pierwszych klasach podstawówki.

Oczywiście, że nauczę Duśkę obsługi komputera tyle ile sama umiem, a umiem to i owo, bo zdaję sobie sprawę z tego, że w dzisiejszych czasach kto nie umie obsłużyć komputera ten ginie, i jest to proces który będzie postępował coraz bardziej (ciekawa jestem kiedy zaniecha się nauki pisania ręcznie). Ale też chcę ją nauczyć odpoczywać od komputera, chować się w magicznym świecie papierowych książek, gdzie żaden komunikator ani żaden powiadamiacz mailowy nie zapiszczy, pokazać jej to piękno książek które sama odkryłam i które do tej pory mnie zachwyca. I mam nadzieję, że zwyczaj drukowania książek na papierze nigdy nie zaniknie, chociaż jak patrzę na tablety to  mam poważne obawy…

Na koniec jeszcze do czegoś się przyznam: ciągle kocham Kellermana, Grisham mnie srodze zawiódł. I bardzo żałuję że Stephen White nie jest już w Polsce wydawany. Może to i nieambitna literatura ale czy nie można czasem obniżyć lotów? :)) Duśka chyba najbardziej kocha „Ryby, żaby i raki” Brzechwy.

Tak to wygląda u nas Drogie Czytelniczki. A gdybym Was zapytała jakie są ulubione czytadła Waszych dzieci? A Wasze? Jak wyglądają wspólne wizyty z dziećmi w bibliotece? Podzielcie się, podpowiedzcie to i owo.

Co to jest? Czterdzieści żabek i jedna ropucha? …Teściowa wiesza firanki!
Chyba prawie każdy zna ten dowcip na wylot! A to dopiero przedsmak, kanonady jaką przyszykowali przez lata zięciowie na spółkę z synowymi!

Teściowa – odwieczna „rywalka” żony i pogromczyni „męża”? Mądry przewodnik po małżeństwie, czy krucjata krzyżowa z butami w nie swoje życie? Jak naprawdę jest? Każda inna i jedyna w swoim rodzaju! Choć ja na swoją „teściową” narzekać nie mogę, dziś trochę na wesoło i w krzywym zwierciadle!

Narzekać nie mogę, ponieważ mama mojej drugiej połówki (tak jak i moja własna) jest daleko od nas, nasze osobiste kontakty są bardzo rzadkie i zawsze w innym kontekście niż szara codzienność– choć jak niektórzy twierdzą, odległość dla teściowej nie jest żadną barierą 😉 Podobnie jak przestrzeń, czas czy pokonanie prędkości światła, a analizując te wszystkie historie, skromna polska teściowa urasta do rangi Chucka Norrisa! I bardzo dobrze co byśmy zrobili, gdyby nie te wszystkie „żarciki” – są jak miód na nerwy zszarpane drobnymi nieporozumieniami i jak mantra przy otwartej wojnie o władzę w małżeństwie!

Zapraszam więc Was na wycieczkę po społecznie usankcjonowanych przywarach statystycznej teściowej! Czas upuścić trochę pary! 😉

Teściowa :

1. Składa się z:
   • odnóży do przychodzenia,
   • głowy do zawracania,
   • rąk do „ręczę Ci, że…!”,
   • nieśmiertelnej duszy (i nie tylko),
   • siedzenia – do manifestowania niewygody Twojej sofy,
   • talentu wychowawczego (który ujawnia się dopiero przy wnukach),
   • szczególnych zdolności – których Ty nie posiadasz lub posiadasz w mniejszym stopniu,
   • aparatu mówiącego – w skład którego wchodzą: usta, telefon, skype i inne urządzenia zakłócające Twój spokój,
   • brzucha – do pochorowania się po Twojej kolacji,
   • uszu do … – chyba nie musimy tego wymieniać☺ !
   • teścia, zięcia lub synowej – do systematycznego treningu,
   • jadu – do konserwacji i nabywania życiowego wigoru,
   • umysłu – do wykonywania algorytmów, będących przeciwieństwem Twoich komunikatów,
2. Jest jak spektrometr – wyczuwa przesolenie w niesolonych potrawach.
3. Jest najlepszą metodą antykoncepcyjną!
4. Jest jak samotna wyspa –„dookoła woda, a w środku „Cholera” – teściowa w wannie;)”
5. Jest  kąśliwa – „a wiesz, że mamusia była wczoraj u tego słynnego dentysty? – Tak? A co, kanały jadowe jej udrażniał?”
6. Jest jak Gordon Ramsay – nigdy jej nie dorównasz i może Cię wyrzucić z Twojej własnej kuchni.
7. Z punktu widzenia ewolucji, Teściowa jest tworem idealnym!

Mam nadzieję, że moja „teściowa” również potraktuje temat z przymrużeniem oka! [ a jak długo można patrzeć na teściową z przymrużeniem oka? Dopóki muszka nie zejdzie się ze szczerbinką!]  A przy okazji chcę podziękować jej za ponad 4 lata wzajemnie zgodnej egzystencji – oczywiście nie myślcie, że nie zdarzyło nam się zetrzeć. Jednak jestem zdania, że nie warto z błahostek budować murów na miarę średniowiecznej twierdzy. A teściowa, która potrafi z siebie również zażartować i traktować swój zaszczytny tytuł  z humorem, to prawdziwy skarb!

Rozmawia dwóch małżonków. Pierwszy mówi, wzdychając:
– Nie ma na świecie bardziej złośliwej i przewrotnej istoty niż kobieta.
Na to drugi:
– Jest! Jej matka!
A jakie są Wasze teściowe? A czy nasze główne bohaterki – lubią żarty o „sobie”, czy też mają nam je za złe? Zapraszamy wszystkie teściowe, synowe i zięciów do dyskusji! Ponoć w każdej legendzie czy stereotypie jest choć ziarnko prawdy… Ale czy to coś złego – wszak wszyscy jesteśmy tylko ludźmi!
Tak więc drogie Panie, po obu stronach barykady: znacie dobry żart na temat, chcecie upuścić sobie pary lub poradzić się kogoś – piszcie bez skrępowania, na tę okoliczność ogłaszamy zawieszenie broni!

Źródło zdjęcia: Flickr