Anemia (niedokrwistość) to zmniejszona ilość hemoglobiny i czerwonych ciałek we krwi. Może mieć ona różne przyczyny, najczęściej wynika z niedoboru żelaza,  witaminy B12 lub kwasu foliowego.

Anemia kojarzy się nam zazwyczaj ze zmęczeniem i bladą cerą. Tymczasem daje ona wiele nieswoistych objawów, które są mylone z innymi dolegliwościami. A najczęściej i tak machamy na to ręką, bo kto by się tam przejmował, prawda?

Tymczasem niedokrwistość niesie poważne zagrożenie dla zdrowia i życia, nie warto jej bagatelizować.

9 objawów, które może powodować anemia

1. Zmęczenie

Najczęstszym objawem anemii jest zmęczenie, które pojawia się, ponieważ organizm nie otrzymuje wraz z krwią odpowiedniej ilości tlenu. Osoby cierpiące na anemię zmęczone są notorycznie, a odpoczynek nie przynosi znacznej poprawy.

2. Jasna skóra

Błony śluzowe, skóra, język czy wargi wyglądają wyjątkowo blado przy anemii. Niedobór  hemoglobiny odbiera kolor śluzówkom, co uwidacznia się w ich jaśniejszym zabarwieniu.

3. Zadyszka

Osoby z anemią podczas aktywności fizycznej, mogą mieć problem ze swobodnym oddechem i zmęczeniem. Krew nie może dostarczyć większej ilości tlenu, więc anemicy oddychają szybko i głęboko, aby zwiększyć ilość tlenu we krwi. Towarzyszą temu zawroty głowy i uczucie oszołomienia.

4. Odczuwanie niepokoju

Przyczyną niepokoju, kołatania serca, lęków, może być anemia. Serce szaleńczo pracuje, ponieważ pompuje krew mocniej i szybciej, próbując uzyskać więcej tlenu.  

5. Drętwiejące ręce i nogi

Przy anemii organizm może “oszczędzać” natlenowaną krew, która trafia do kończyn, aby utrzymać jej konieczny dopływ w innych częściach ciała. Skutkiem tego jest drętwienie kończyn.

6. Bóle głowy

Bóle głowy, także gdy towarzyszą temu inne, niepokojące objawy, może być oznaką, że organizm nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu z krwi. Tętnice w głowie poszerzają się, co powoduje ucisk i dolegliwości bólowe.

7. Problemy z miesiączką

U kobiet niedokrwistość może być przyczyną bardzo bolesnych, nasilonych okresów.

8. Problemy z koncentracją

Anemia i niski poziom żelaza może mieć wpływ na wydajność pracy, zdolność oceny i zdolność do skupienia się. Problemy z koncentracją są częstym objawem niedokrwistości.

9. Wypadające włosy

Organizm chcąc zaoszczędzić tlen z krwi, kieruje go do najważniejszych organów. Włosy zdecydowanie do nich nie należą, dlatego niedostatek tlenu i składników odżywczych objawia się przerzedzeniem i gorszą kondycją czupryny.

Dbajcie o siebie i uważnie słuchajcie Waszych ciał. Zdrowie jest bezcenne.

Twoje dwuletnie dziecko nie zdradza chęci na popołudniową drzemkę? Jesteś cały dzień sama z dzieckiem w domu, a krasnoludki strajkują i wszystko na Twojej głowie? Nie podeślę Ci dobrej wróżki, ale zdradzę kilka sposobów na wyczarowanie wolnego kwadransa.

Raczej nie licz na to, że będąc sama z dzieckiem w domu, zrobisz generalne porządki, a może nawet mały remont. Teoretycznie jest to możliwe, ale w praktyce jeszcze nikomu się nie udało. Natomiast spokojnie pozmywasz, podlejesz kwiatki, powiesisz pranie, a nawet wypijesz kawę i przeczytasz jeden rozdział książki. I to nawet wtedy, gdy dziecko nie będzie spało. Jak? A tak:

1. Chcesz w spokoju pozmywać, musisz znaleźć dla dziecka zajęcie w kuchni. Jeśli masz w domu małego żarłoka, daj mu coś do jedzenia. Jabłuszko na przykład. Albo cokolwiek innego, co nie robi plam i czego nie musisz obsesyjnie pilnować.

2. Twoje dziecko nie je jabłek i w ogóle nic nie je? Spoko, załatwimy to inaczej. Plastikowy talerzyk, wilgotna gąbka i zmywacie razem. Jedyne co musisz robić, to co jakiś czas przypominać, że zmywać trzeba dokładnie i jeszcze druga strona jest nieumyta. Na dwulatka to działa.

3. Szafki kuchenne powinny być pozabezpieczane. Wiadomo, te wszystkie niebezpieczne talerze, noże, widelce itp. Jednak jeśli zostawisz jedną małą szafkę lub szufladę, z której dziecko może wyjąć, co tylko chce (czyli całą gamę drewnianych, plastikowych i silikonowych przyborów kuchennych), to możesz nawet umyć blaty i zlew po zmywaniu. Opcjonalnie, zamiast zmywać, możesz zrobić w kuchni coś innego.

4. Łazienka to ciekawe miejsce i dzieci je uwielbiają. Naprawdę nic nie stoi na przeszkodzie, byś włożyła dziecko do wanny, jeśli chcesz akurat spokojnie rozwiesić pranie. Nawet nie musisz jej napełniać wodą. Wystarczy, jeśli wrzucisz kilka zabawek kąpielowych. Jeśli masz kran z mieszaczem, to musisz trochę uważać.

5. Wiadomo, że telewizja to zło, komputer to jeszcze większe zło. Ale nie dajmy się zwariować. Ta jedna krótka bajka naprawdę nie złamie dziecku życia. Zresztą Internet to nie tylko bajki. Kamery online z ogrodów zoologicznych to dopiero frajda!

6. Telefonu to ja akurat bym dziecku nie dała, ale wiem, że niektórzy rodzice to robią i nawet są zadowoleni. No jak chcesz, ale nie zdziw się, jak dostaniesz go z powrotem z pękniętym wyświetlaczem 😛

7. Dobra zabawka nie jest zła i nawet nie musi być kosmicznie droga. Jak Duśka była mała, odkryłam Smily Play i powiem Wam, że się zakochałam w tych zabawkach. Po pierwsze naprawdę są tanie jak na tej klasy zabawki dla dzieci, po drugie dobrej jakości i po trzecie – dla mnie najważniejsze – ich dźwięk nie doprowadza mnie do szału. Wiadomo, że dziecko nie przesiedzi godzinę na dywanie z jedną zabawką, ale kawę wypijesz. Nawet ciasto zjesz i trochę poczytasz. Ewentualnie możesz w strategicznym momencie jedną zabawkę zastąpić drugą.

8. Dzieci lubią udawać dorosłych. Wykorzystaj to, proponując dziecku zajęcie znacznie wykraczające poza jego wiek. Duży kalkulator na baterie słoneczne to jest coś! Z niewiadomych powodów dobrze działa też „dorosła” gazeta. Nawet jak nie da się jej przeczytać, to można tu czy tam naderwać.

9. Jeśli masz dużo cierpliwości albo jesteś przygłucha, pozwól dziecku bębnić łyżkami po garnkach. Plusem tego zajęcia jest możliwość chodzenia po całym mieszkaniu. Dopóki słyszysz bębnienie, wszystko jest w porządku. Najlepiej usadzić dziecko w przedpokoju, praktycznie zawsze jest na oku.

10. I jeszcze złota rada na koniec. Chcesz, żeby Twój dwulatek coś zrobił? Zabroń mu tego! Działa na 90% małych buntowników 😉

Piszę to serio, bo sama dobrze wiem, jak to jest, gdy żal za czymś tyłek ściska. Im więcej masz, tym więcej chcesz. To prawda, więcej kasy pozwala ci na większe zakupy, wraz z posiadaniem rosną twoje ambicje. No kurczę, oni mają, ty też chcesz, przecież nie zostaniesz z tyłu. Wbrew pozorom wyścig po więcej, satysfakcji i szczęścia ci nie zagwarantuje. Pieniądze łez w samotności nie obetrą, do lustra sama śmiać się nie będziesz, gdy się zorientujesz, że nie masz do kogo, a coś po drodze ci niepostrzeżenie umknęło.

Wiem, pewnie nie będzie tak źle i nigdy bym ci tego nie życzyła! Ale jeśli cierpisz na wieczny niedosyt posiadania /urody/ zgrabnej figury i aż ciśnienie ci skacze na widok tych, którym zazdrościsz, wychyl głowę na drugą stronę “lustra”. Mnie to samo złapało, uderzyło w twarz niczym surowa ojcowska ręka, by mnie wreszcie obudzić i postawić do pionu.

Pewnego pięknego dnia odezwała się do mnie dawno “niewidziana”, ale taka dobra, serdeczna znajoma z Fb. My tu gadu-gadu, pitu-pitu, pogadałam, pochwaliłam się planami i nagle dotarło do mnie TO! Nowotwór u jej dziecka. OIOM, chemioterapia, perforacje, rokowania, a w środku tego jedna, najważniejsza sprawa – życie najukochańszej istoty. Zamarłam, zaliczyłam totalny emocjonalny reset. Przez chwilę mnie nie było.

I co na to mądrego wymyślisz, ile warte są w takiej sytuacji twoje problemy? Ja nagle przestałam je mieć, nie żartuję, ja już nie mam problemów. Mam dobre, spokojne życie, zdrową rodzinę, jakieś tam plany na przyszłość.

Natychmiast, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki oduczyłam się patrzeć na innych, zazdrościć im wakacji, domu, awansu. Bo zupełnie “niechcący” zobaczyłam inną, gorszą stronę ludzkiego, namacalnego istnienia.

Jeśli ty nadal masz ochotę zaglądać do cudzego życia i porównywać do niego własne, zazdrościć, męczyć siebie i swoich bliskich niespełnionymi ambicjami, to zrób coś w tym kierunku, albo odpuść i zajmij się czymś konkretnym. Zastanów się dwa razy nad tym, czy faktycznie tego potrzebujesz, doceń to, co masz, zanim wredne życie każe także tobie zweryfikować, co tak naprawdę w nim się liczy.