Jeżyk z parku. Tuli Tuli opowiada, kto gdzie mieszka – Zofia Stanecka

Tytuł: Jeżyk z parku. Tuli Tuli opowiada, kto gdzie mieszka
Autor: Zofia Stanecka
Ilustracje: Magdalena Kozieł-Nowak
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Oprawa: twarda
Liczba stron: 40

Tuli Tuli to mały duszek, który wędruje po różnych zakątkach Ziemi i przygląda się żywym istotom, które znajdują się na lądzie, w wodzie i w powietrzu. Ciekawski duszek odwiedza więc lasy, dżungle, pustynie, góry, morza i oceany. W każdym z tych miejsc podgląda i słucha opowieści zwierząt, po to, by później przedstawić je dzieciom na łamach książki „Tuli Tuli opowiada, kto gdzie mieszka”.

W najnowszej części pt. „Jeżyk z parku” tytułowy duszek pokazuje nam jeżową mamę i jej nowo narodzone dzieci: Tycię oraz Tuptusia. Są bardzo malutkie, różowiutkie i mają zamknięte oczy. Początkowo więc niczego nie widzą, czują za to ciepło swojej mamy, do której się przysuwają i intuicyjnie zaczynają ssać jej mleko.

Jeżyki bardzo szybko rosną, w końcu otwierają oczy, dzięki czemu widzą otaczający ich czarno-biały świat, ponieważ jeże w przeciwieństwie do ludzi, nie odróżniają kolorów. W dzień śpią, a w nocy jedzą i to dużo, bo muszą nabrać sporo tłuszczyku przed nadejściem zimy.

W miarę upływu czasu, jeżykom przestaje wystarczać samo mleko,  dlatego zaczynają spacerować z mamą po parku i szukać jedzenia, między innymi chrząszczy, ślimaków i dżdżownic. Muszą jednak być bardzo ostrożne, ponieważ dookoła czyha na nie wiele niebezpieczeństw, o których maluchy nie mają zielonego pojęcia, nie wiedzą bowiem, że psy czy kosiarka do trawy mogą wyrządzić im krzywdę.

Dni mijają, jeże są już dosyć duże i mają nowe twarde igiełki, służące im do obrony. Nadchodzi więc pora, by Tycia i Tuptuś poszli w świat sami, bez mamy, bo tak się składa, że jeże to zwierzęta, które żyją samotnie, jak np. łasice, czy niedźwiedzie. Co prawda muszą się jeszcze sporo nauczyć, np. tego, że nie warto grzebać w śmietniku i zjadać tego, co popadnie, bo od mleka i sera boli później brzuch, no ale tak to już jest, że czasem czegoś trzeba doświadczyć, by zrozumieć co wolno, a czego nie.

Poza samą historią o przygodach jeżyków, na poszczególnych stronach książki możemy zapoznać się z wieloma różnymi ciekawostkami dotyczącymi zarówno tytułowych bohaterów (np. co lubią jeść i gdzie chowają się przed chłodem), jak również innych gatunków zwierząt, które mają podobne cechy, np. noszą igły, polują w nocy, czy zapadają w sen zimowy.

Książka zawiera więc elementy edukacyjne, bardzo interesujące dla dzieci i dla dorosłych – sama do tej pory nie wiedziałam, czym żywią się jeże i gdzie chowają się przed mrozem ? Nie miałam też pojęcia, w jaki sposób możemy im pomagać, nie tylko zimą budując dla nich schronienia, ale i przez cały rok – wystawiając w upalne dni miseczki z wodą do picia, czy nie grabiąc liści, ani gałęzi, z których budują sobie kryjówki.

„Tuli Tuli opowiada, kto gdzie mieszka” to niewątpliwie wartościowa lektura dla dzieciaków, fajnie napisana i pięknie zilustrowana. W prosty sposób wprowadza maluchy w świat zwierząt, uwrażliwiając je na nie, co jest niezwykle ważne w dzisiejszych czasach, gdzie często dorośli zapominają, że nie jesteśmy jedynymi stworzeniami na Ziemi.

Od małego trzeba więc uczyć dzieci szacunku do przyrody i zwierząt, a także edukować je – jak wspólnie żyć i jak pomagać tym, którzy są w potrzebie. Lektura ta jest idealnym narzędziem do tego.

„Jeżyk z parku” to drugi tom z tej serii, wcześniej wydany został tytuł „Żółwik z oceanu”, który również polecamy – w swojej biblioteczce mamy bowiem obydwa tytuły i z niecierpliwością będziemy czekać na kolejną część ?

…

Dziękuję wydawnictwu Nasza Księgarnia za przekazanie recenzenckiego egzemplarza książki.