Kocia Szajka i napad na moście – Agata Romaniuk

Tytuł: Kocia Szajka i napad na moście
Autor: Agata Romaniuk |
Oprawa: Twarda
Liczba stron: 135
Rok wydania: 2021
Wydawnictwo: Agora dla dzieci 

Tytułem wstępu: tę recenzję napisała moja dwunastoletnia córka. 

Kocia Szajka i napad na Moście Agaty Romaniuk to trzecia książka z serii Kocia Szajka. Komandos, Lola, Bronka, Morfeusz, Poziomka oraz Bracia Piksele, to członkowie Kociej Szajki. To koty, które pomagają cieszyńskiej policji, a w szczególności policjantce Walerce Koczy, w prowadzeniu śledztw.

Na moście nad Olzą, na granicy polsko-czeskiej w Cieszynie, tajemnicza, zakapturzona postać przewraca tamtejszego listonosza, Maurycego Moiczka i kradnie mu torbę z listami. Na miejscu zbierają się ludzie, pytają listonosza, czy wszystko w porządku, ktoś dzwoni na policję. Wrona Wanda, strażniczka granicy, która sama nadała sobie ten tytuł, kracze do wszystkich ptaków, informując o zdarzeniu. Na miejsce przybywa Walerka Koczy i przesłuchuje listonosza. Sprawa jest delikatna, gdyż zdarzenie miało miejsce na granicy, a jegomość ukradł torbę, zatem można przypuszczać, że któryś z listów mógł dotyczyć jakiejś podejrzanej sprawy. Policjantka uznaje, że najlepszym wyborem będzie poproszenie Kociej Szajki o pomoc w prowadzeniu śledztwa.

Narrator w książce wspomina, że Walerka od zawsze marzyła o pracy policjantki. Jako dziecko rozwiązywała podwórkowe zagadki, zbierała odciski palców chomików i wiele, wiele innych. Walerka spełniła marzenia i traktuje poważnie swoją pracę. Ważne jest to, aby wiedzieć, czego chce się od życia, i co chce się w życiu robić. Ważna jest też wiara w siebie, i to żeby się nie poddawać. Jednak nawet jeśli decydujemy się na coś, ważne jest, żeby przemyśleć wszystkie aspekty naszego wyboru. Np. praca jako policjantka jest spełnieniem marzeń Walerki, jednak wie ona, że wiąże się to ze zmęczeniem, że policjanci muszą być non stop czujni  i gotowi do działania w każdej chwili. Walerka traktuje to poważnie i nie lekceważy swoich obowiązków, kocha swoją pracę.

Ważne jest to, aby nie oceniać pochopnie sytuacji i nie oskarżać niewinnych. Często wyobrażamy sobie, że ktoś coś zrobił i jesteśmy niemal pewni, że to ta osoba. Jednak mimo to dobrze jest się dowiedzieć, jak było naprawdę. Walerka wraz z Kocią Szajką prowadząc śledztwo, nie oceniają nikogo pochopnie, nie oskarżają i szukają na podstawie sprawdzonych informacji. Najgorzej jest wtedy, gdy wymyślimy sobie w głowie jakiś scenariusz na temat danej sytuacji i uwierzymy w niego. Zaczniemy naprawdę obwiniać tę osobę i w rezultacie kłócimy się z nią. Najprawdopodobniej bezpodstawnie, ponieważ jeśli nie sprawdzimy czegoś, nie spytamy, nie porozmawiamy, tak naprawdę nie wiemy, co i kto ma na sumieniu. To dlatego właśnie Kocia Szajka i policjantka Walerka Koczy prowadzą śledztwo – żeby ustalić, co tak naprawdę się stało, i kto ukradł torbę z listami. Tak jest nie tylko w tego typu zagadkach kryminalnych ale i w życiu codziennym, począwszy od takich prostych spraw typu: „kto nie wyrzucił śmieci” albo „kto to tu zostawił”, aż po „kto, dlaczego i co o mnie myśli” i „czemu ta i ta osoba się ze mną nie przyjaźni” Itp.

Ilustracje w książce, autorstwa pani Malwiny Hajduk, są naprawdę ładnie zrobione i w ciekawy sposób odzwierciedlają wygląd bohaterów. Dzięki nim można wyobrazić sobie jak bohaterowie wyglądaliby w prawdziwym życiu, gdyby istnieli. 

Są duże litery więc szybko i łatwo się czyta, a dzięki odstępom między słowami i litery nie są sklejone ze sobą. Dzieci nie będą miały problemu z czytaniem. 

Książka bardzo mi się podoba, wciągnęła mnie, jest bardzo ciekawa i jak się czyta, to pojawia się wiele pytań i zżera ciekawość, co będzie dalej. Polecam tę książkę młodym miłośnikom kotów i zagadek kryminalnych.

Recenzja powstała w ramach współpracy z Wydawnictwem Agora dla dzieci