Naszyjnik z jarzębiny – Patrycja Żurek

Tytuł: Naszyjnik z jarzębiny
Autor: Patrycja Żurek
Wydawnictwo: Dragon
Literatura: obyczajowa
Liczba stron: 320

Naszyjnik z jarzębiny to jedna z tych książek, których nie chciałam czytać, ze względu na brak czasu, a której jednak uległam, ponieważ historia wydawała się napisana wprost dla mnie. A że często kieruję się intuicją, tym razem też jej posłuchałam, i się nie zawiodłam.

Naszyjnik z jarzębiny to niezwykle klimatyczna opowieść, podczas której czytelnicy towarzyszą dwójce bohaterów.

Berenika to kobieta kochająca słowiańską tradycję, domową kuchnię i wszystko to, co wiązało się z czerpaniem z darów natury. Zna się na ziołach i przesądach, potrafi wyczarować pyszne i zdrowe nalewki, konfitury i całe mnóstwo innych przetworów, po które licznie ustawiają się chętni. Bo Berenika to taka trochę czarownica — o ile tym określeniem w niczym jej nie ujmę — bowiem doskonale wie, co i czym można wyleczyć. Poza tym ma też “normalne” zajęcie, jest doulą, czyli pomaga rodzącym kobietom, a także angażuje się w pomoc starszym, samotnym i niezaradnym. To na wskroś dobra i mądra dziewczyna, która wierzy w sens swojego działania. 

Jej dzieciństwo nie było idealne. Matka Bereniki, ambitna pani neurochirurg, zupełnie nie przejawiała przy tym instynktu macierzyńskiego. Inaczej było z ojcem, który ofiarował córce swoją uwagę i namiastkę normalności w rodzinnym domu. Sama bohaterka nie potrafi znaleźć szczęścia w miłości, a wcześniej wplątała się w uzależniającą, toksyczną relację, która kosztowała ją utratę resztek wiary w to uczucie. Jej dwie przyjaciółki stanowią całe jej „zaplecze” bliskich osób, na które mogła liczyć. 

Julian, drugi bohater, to zupełnie inny typ człowieka. On wyjątkowo mocno stąpa po ziemi. Z zawodu patomorfolog, dodatkowo obciążony zdrowotnie, ze śmiercią jest za pan brat. Na swoje nieszczęście mieszka teraz z apodyktyczną matką, która wróciła z zagranicy i wciąż trzęsie się nad zdrowiem jedynego syna, czego chłopak ma serdecznie dość.

Los splata drogi bohaterów, gdy chłopak, na polecenie swojej matki, pojawia się u drzwi Bereniki po nalewkę. Okazuje się, że dla Juliana kontakt tak z odmienną, fascynującą dziewczyną, może stać się przepustką do innego świata. Ich znajomość powoli się zacieśnia, bo oboje czują, że potrzebują swojego towarzystwa. To, co pozwala im się do siebie zbliżyć, to m.in. tajemnica dziennika matki Bereniki. Julian wspiera dziewczynę w odkrywaniu nieprzyjemnej prawdy. Berenika z kolei pomaga mu zdrowo zdystansować się od matki, by mógł żyć na własnych zasadach. 

Od razu Wam powiem, że nie jest to typowy romans, a bardziej wciągająca historia oparta na burzy uczuć i emocji. Jest tu kilka wątków, które dodają smaku tej historii. Najciekawsza i tak jest historia tytułowego naszyjnika, która, mimo że sięga dziesiątek lat wstecz, nie pozostaje bez wpływu na bohaterów. 

Naszyjnik z jarzębiny to powieść, która nie tylko ujęła mnie splątanymi losami Bereniki i Juliana, ale także swoim cudownym klimatem. A jest dokładnie taki, jaki ja lubię, bo czuć nostalgię, która dla mnie jest kojąca. Są tu odniesienia do Śląska, co sobie bardzo cenię, choć stamtąd nie pochodzę. Czuć poszanowanie dla dawnych tradycji (np. święto Dziadów), oraz wartość tego, co daje Matka Natura i co potrafią wyczarować z jej darów zręczne ręce. 

Książka jest napisana pięknie, nastrojowo, co mi się od początku udzieliło, choć wydarzenia nabierają tempa i trzeba często stanąć z mało przyjemnymi, wręcz tragicznymi faktami. Szczerze mówiąc, to chciałabym choć na chwilę znaleźć się z Bereniką w jej kuchni, by przysiąść się do stołu, rozsmakować się w tym, co serwuje i poczuć klimat, który mnie ujął. Mogłybyśmy się zaprzyjaźnić. 

Książka bardzo mi się podobała i myślę, że zapewne podbije (a raczej już podbiła) wiele innych czytelniczych serc. Stąd bez wahania serdecznie ją polecam miłośnikom takich właśnie historii.  

Recenzja powstała w ramach współpracy z Wydawnictwem Dragon