Niemowlęta potrzebują znacznie więcej snu niż starsze dzieci i dorośli, a noworodki w ciągu doby śpią nawet 16 godzin. Pomimo tego wielu rodziców ma problemy z usypianiem swoich maluchów – niemowlę albo nie może zasnąć w ogóle albo szybko się wybudza. Jakie mogą być tego przyczyny i jak sobie poradzić w takiej sytuacji?

Przyczyny kłopotów ze snem u niemowląt

W ciągu pierwszych kilkunastu tygodni niemowlę nie odróżnia nocy od dnia, a dodatkowo musi oswoić się z docierającymi do niego bodźcami. Ponieważ w tym czasie jego mózg pracuje na wysokich obrotach, potrzebuje częstszych drzemek, które jednak przerwać mogą potrzeba bliskości mamy czy uczucie głodu – noworodki wypijają podczas posiłku niewielkie ilości mleka i trawią je stosunkowo szybko. Wraz z upływem czasu maluch dostrzega coraz więcej bodźców płynących z otoczenia, co może przeszkadzać mu w zaśnięciu, łatwiej też się rozprasza podczas ssania piersi. Kiedy dziecko kończy pół roku, pojawia się lęk separacyjny, co jest dla niego powodem do niepokoju, a wyżynające się zęby dodatkowo wpływają na jego samopoczucie. Trudności z zaśnięciem często związane są ze skokami rozwojowymi i nie ma w tym nic niepokojącego. Kiedy jednak niemowlę nie chce spać lub ciągle budzi się w nocy, a tym samym nie pozwala rodzicom na zasłużony odpoczynek, warto sprawdzić, jak można sobie w takiej sytuacji pomóc.

Zadbaj o komfort niemowlaka

Kłopoty ze snem u niemowląt wcale nie muszą wynikać ze skoków rozwojowych, choroby czy ząbkowania. Zdarza się, że maluchowi jest po prostu niewygodnie. Sprawdź, czy nie uwiera go piżamka, zadbaj o to, by kołderka wykonana była z miękkiej i przewiewnej bawełny, a w sypialni ustaw temperaturę pomiędzy 20, a 22ºC – w ten sposób zyskasz pewność, że dziecku nie jest ani za ciepło ani też chłodno. Możesz dotknąć karku niemowlaka – spocony oznacza, że dziecku jest gorąco, a chłodny – że malca trzeba przykryć cieplejszą kołderką. Pomocne bywa też zawinięcie dziecka w kocyk. Ten sposób sprawdza się zwłaszcza w przypadku młodszych dzieci, szczególnie cierpiących z powodu kolki. Pamiętaj jednak, że nie każde niemowlę lubi być krępowane, dlatego też warto poznać preferencje malucha co do pozycji zajmowanej podczas snu. W pobliżu łóżeczka możesz umieścić niewielką lampkę, która będzie dawała rozproszone przytulne światło. Dzięki temu nakarmisz w nocy niemowlę lub zmienisz mu pieluchę bez konieczności zapalania ostrego światła górnego.

Rytm dnia i rytuały zasypiania

Niemowlę często nie chce spać w porach, które jego rodzice uważają za odpowiednie, z bardzo prostego powodu – nie potrafi odróżnić dnia od nocy. Trzymanie się stałego planu dnia pozwala w tym pomóc. Karmienie, zabawa, drzemki czy spacery o tych samych porach umożliwią maluchowi odróżnienie kiedy jest czas na aktywność, a kiedy na odpoczynek, i przyzwyczajenie się do snu o ustalonych godzinach. Nie mniej istotne jest też pilnowanie rytuału zasypiania – po wieczornej kąpieli możecie wykonać relaksujący masaż, który pomoże wyciszyć się dziecku. Zadbaj o odpowiednią atmosferę – możesz włączyć łagodną muzykę, np. kołysanki dla dzieci, ściemnij światło i dopilnuj, aby do sypialni nie docierały głośne hałasy. Wieczorem zrezygnujcie też z dynamicznym zabaw, które rozbudzą niemowlaka, na rzecz tych wyciszających.

Zachowaj spokój

Zmęczenie spowodowane niedoborami snu z pewnością nie poprawia samopoczucia, staraj się jednak zachować spokój. Dzieci wbrew pozorom bardzo dobrze wyczuwają nastroje dorosłych, dlatego Twój stres może udzielić się maluchowi i dodatkowo całe zadanie znacznie utrudnić. Jeśli więc niemowlę nie chce spać, nie podchodź do tej sytuacji emocjonalnie. Upewnij się, że maluchowi jest wygodnie, zadbaj o atmosferę w sypialni, która pomoże dziecku się wyciszyć i uspokoić. Zdarza się, że kłopoty z zasypianiem wynikają ze skoków rozwojowych dziecka, a wtedy najrozsądniej jest po prostu je przeczekać. Sprawdź też czy maluchowi nie przeszkadza zatkany nosek lub mokra pieluszka czy ból spowodowany wyrzynaniem się ząbków.

Duśka w tym roku idzie do Komunii. Idzie, to idzie. Nie ona pierwsza i nie ostatnia, prawda? Pójdzie dlatego, że tego chce. I my też tego chcemy. W katolickiej rodzinie przyjmowanie sakramentów to oczywistość. Tymczasem wokół nas…

Wrzesień

– Zamówiłaś już salę na komunię?

– Że co proszę?

– Gdzie komunię urządzisz dziecku? Salę musisz mieć.

Kurde, salę muszę mieć. Pewnie taką weselną. Jakoś mi do głowy nie przyszło. Nie wiem, co teraz będzie, bo wszystkie sale zajęte. Nie dziwota, skoro w trzech parafiach komunie w tym samym terminie. Zmowa jakaś, czy co? Zresztą czy ja potrzebuję sali? Chyba mogę gości w domu przyjąć?

– Dzieci się porównują ze sobą, nie możesz nie zrobić przyjęcia. I prezenty muszą być!

Kurde, to już gorzej. Prezenty! Najważniejsza rzecz podczas Komunii. Co tam sakrament, co tam msza, prezenty! Powiedziałam Duśce, że dostanie rower, bo stary jest za mały. Kiedyś wszystkie dzieci dostawały rowery na Komunię. Tradycję trzeba szanować. Jeszcze zegarki się dostawało, ale ma ich tyle, że chyba jej kolejnego nie kupię.

Październik

– Wiesz już, ile gości będziecie mieć?

Kurcze, ja jeszcze nie wiem, gdzie tę Komunię wyprawię i czy w ogóle wyprawię, a tu ile gości. Wcale nie chcę zapraszać miliona gości, Komunia to nie wesele, bez przesady. Rozmawiałam o tym z Duśką nie raz. I jeszcze o tym, że Komunia to sakrament, a od prezentów są urodziny i Dzień Dziecka. No i Wigilia oczywiście. Wygląda, jakby rozumiała. Mam nadzieję, że do maja jej nie przejdzie. Tydzień po komunii ma urodziny, ostatecznie można by te okazje połączyć, wtedy impreza i prezenty będą jakby usprawiedliwione.

– Ten ksiądz to zwariował. Napisał na zaświadczeniu (takim dla dziecka, które będzie przyjmowało Komunię w innej parafii), że nie mamy ślubu kościelnego, nie przyjmujemy księdza i w kościele nas nie widuje. Co go to obchodzi?

No w sumie pewnie nic, ale jak się nie żyje po katolicku to po co zmuszać dzieci do przyjmowania katolickich sakramentów? Nie lepiej uczciwie powiedzieć: to nie dla nas?

– No ale od czego jest ksiądz jak nie od tego, żeby sakramenty dawać? Łaskę robi?

Nooo, jak komuś katolicki ksiądz nie pasuje, to niech się zwróci do prawosławnego albo protestanckiego duchownego. jestem ciekawa, czy tak szybko i chętnie udzielą sakramentu komuś, kogo w swojej świątyni nie widują.

Nie wierzysz? To nie wierz, nie przeszkadza mi to. Ale po co udajesz, że Komunia dziecka jest dla ciebie ważna? Imprezę można i bez tego zrobić.

Listopad

– I proszę jeszcze, żeby z każdej klasy zgłosiło się po dwoje rodziców do ścisłego komitetu organizacyjnego.

Dobrze, że ksiądz prosi, a nie zmusza. Nie, żeby mnie to wszystko nie obchodziło, ale do żadnego komitetu należeć nie chciałam. Może dlatego, że ta cała świecka otoczka średnio mnie obchodzi.

– Dusia coś z tą twoją Komunią trzeba zrobić. Nie wiem, gdzie ją wyprawić…

– No jak to gdzie, w domu. Taniej będzie. Przecież zbieramy pieniądze na bilety, zapomniałaś?

Nie, nie zapomniałam. Nie wiem tylko, czy ona sobie zdaje sprawę, ile potrzebujemy, żeby się na tydzień na Florydę urwać… Ale cieszę się, że ma jakieś priorytety, dobre i to.

Grudzień

Pobieranie miar na stroje komunijne. Poszłam, bo nie miałam pomysłu na nic innego. Nie chce mi się szukać stroju dla niej. Chociaż plotka krąży, że alba będzie kosztowała więcej, niż ta kiecka écru, którą jej kupiłam w zeszłym roku do sypania kwiatków na procesji. Może to nie był taki dobry pomysł wprowadzić te alby? Niby skromniej, ale jakby drożej. Inna plotka krąży, że można mieć używaną albę, jeśli ktoś ma od kogo odkupić. No zawsze to jakaś opcja.

Zebranie komitetu. Zwołane w pośpiechu i nerwowej atmosferze. Powód? Trzeba natychmiast wybrać fotografa i kamerzystę. Jak na ślub normalnie.

Styczeń

Dostałam ofertę od fotografa i drugą od kamerzysty. Rzuciłam jednym okiem, nie wiem, czy skorzystam. Wpadło mi tylko w oko filmowanie z drona. Nie wiem, taka stara jestem i niedzisiejsza, że mnie to dziwi, czy naprawdę z Komunii robi się teraz cyrk nad cyrkami?

– Będziesz ten film zamawiała?

– No właśnie nie wiem. Zawsze to jakaś pamiątka. Może nie dla nas, ale dla naszych dzieci, albo ich dzieci, albo nawet wnuków…

– I myślisz, że za pięćdziesiąt lat to się gdzieś da odtworzyć?

Kurde. Już teraz jest problem z kasetami video. Diabli wiedzą, jakie nośniki będą za pięćdziesiąt lat. Można niby przechować gdzieś na dysku w chmurze, ale co będzie, jak internet nagle zniknie? Właściwie to nie wiem, czy jest sens brać ten film.

Z ostatniej chwili

Zaczęłam się zastanawiać ile osób upchnę w domu i wyszło mi, że raczej mało. Dziesięć to już tłok. Pogoda w maju niepewna, garden party lepiej nie planować. A jakby tak zrobić przyjęcie w sobotę dzień przed komunią? Chyba jakaś sala się znajdzie?

Narzekacie na zimę, której w tym roku jeszcze nie było? Ja tam wolę ciepło, ale moim dzieciom fajnie byłoby pokazać śnieg i bałwana ulepić. Te nasze pory roku powoli zlewają się w jedno, bez wyraźnego rozgraniczenia.

Nijaka wiosna przechodzi w mokre lato, które następnie przeistacza się w “niezłotą” jesień. Z kolei ta cichutko prześlizguje się w niewiadomą zimę, która, taka ze śniegiem i mrozem, już chyba nie nadejdzie. To smutne, bo gdy idę z psem czy dziećmi przez las, nie czuć tych cudownych różnic, które powinny rozgraniczać poszczególne miesiące ich wyjątkowością. A więc czy wiosna, czy zima, idę i rozkopuję na boki te liście w mniej lub bardziej przegniłej postaci. Przyrodo, proszę cię, wróć do normy!

A przy okazji tęsknoty za słońcem i dywanem liści pod nogami, którymi raczyła nas skromnie jesień, przypomniała mi się taka historia:

Idę z synami przez las. Starszy, jak to starszy, wydarł z psem do przodu, gania, krzyczy, kopie kolorowe liście. Zadaje mi pytania i sam sobie na nie odpowiada, nie dając mi możliwości pomyślenia. Młodszy, tuż obok mnie, idzie powoli za rękę, bo tak lubi. I tak idziemy i dumamy. Ja, bo już zmarzłam i chcę wracać, młodszy, bo on zawsze duma nad życiem i otaczającą nas materią.

Nad naszymi głowami obsypały się kolorowe liście. Wprost zachwycające, złote, czerwone, w różnych odcieniach sypią się, aż dech w piersiach zapiera. Mały stanął, zadarł głowę i pyta:

• Mamo, dlaczego te liście tak spadają z nieba?
• Bo, drzewa się kołyszą – odpowiadam i od razu pytam – a dlaczego drzewa się kołyszą synu?
• Bo liście muszą opadać….? – zastanawiał się, więc pospieszyłam ze sprostowaniem
• Nie synuś, bo wieje wiatr, który kołysze gałązkami, po czym spadają z nich liście i lecą pod nasze nogi…

Młodszy spojrzał się na mnie w niekłamanym podziwem, po czym podsumował wzdychając: JESTEŚ TAKA MĄDRA MAMO!

Takie słowa łechcą lepiej niż świadomość wszystkich dyplomów zdobytych na i po studiach. Zachwyt nad “wiedzą tajemną” posiadaną przez rodzica, w oczach dziecka jest nie do podrobienia. Nic nie wywołuje takiego poczucia dumy, jak właśnie ta chwila. Bez względu na porę roku i okoliczności przyrody 🙂