No i klops! Czyli o ironii losu. Porodu nie da się zaplanować
Sprawa była z góry przesądzona!
–Wyjeżdżam… na miesiąc …i wracam… 5 dni po terminie – rzekł mąż.
Tak w telegraficznym skrócie, pewnego wyjątkowo gorącego dnia, święte prawa ironii losu oraz praca Maćka, postanowiły zadecydować o narodzinach Klary. Od tego momentu wiedziałam już, że:
-Mogę zapomnieć o dacie z bajerem – czyli 10.10.10
-Nie „przenoszę” ciąży jak większość debiutujących ciężarnych, ba! pewnie urodzę przed terminem
-No i co najważniejsze – ON NIE ZDĄŻY!!!
Lecz im dłużej oswajałam się z tą myślą, tym stawałam się spokojniejsza. Nie ma co sobie z głowy włosów rwać! – powtarzałam sobie i wszystkim dookoła. Przecież poród trwa nieco dłużej niż pięć minut! Trzeba tylko wszystko dobrze zaplanować – tak na wypadek awarii.
Drogie Mamy! Jest takie powiedzenie – ” Chcesz Pana Boga rozśmieszyć? To sobie coś zaplanuj!”
Porodu nie da się zaplanować! Jeśli w Waszych głowach układa się właśnie jakiekolwiek wyobrażenie jak to będzie, to nie dajcie się na to nabrać! Na pewno będzie dobrze – a reszta nie jest istotna!
Jednak nawet mając w głowie, tak cenne sentencje i wiedzę życiową:) mieliśmy PLAN!
Gdyby coś się działo, Maciek bierze kolegę z samochodem „pod pachę” i przyjeżdża – no nic prostszego!
Żyjąc w tej słodkiej iluzji, spędziłam 4 tygodnie, kończąc wić gniazdko, bo przecież tu trzeba było coś domalować, tu dokręcić, tam umyć, no i ta torba do szpitala – ale przecież jest jeszcze dużo czasu…
Ja tu sama stęskniona, on zapracowany na końcu świata – siedzi w jakimś lesie ( gdzie o torach nie słyszeli, a co dopiero o pociągu) – stop , tak nie można, trzeba sobie trochę pomóc! Koleżanki zaprosić! Tak jest – nie… jedna chora, druga wyjechała… na szczęście są jeszcze przyjaciele – blisko, przyszli, było miło – jak zawsze ( Przyszły wujek – wujek „awaryjny” – gdyby coś się działo, zawiezie nas do szpitala:)razem z przyszłą ciocią). No ale zrobiło się późno… wezmę kąpiel, zadzwonię do Maćka, może coś obejrzę w magicznej skrzyneczce z kineskopem… ale co to? Dziwnie się czuję i coś jest na rzeczy! Masz ci los – czy to są skurczę? No nic, wezmę prysznic – bez paniki nie chcemy fałszywego alarmu!
–Kochanie, zaczęło się, przyjeżdżaj – ale spokojnie, takie skurcze to nie skurcze! Do rana nam zleci! Wycedziłam zadowolona z siebie.
–To dobrze, bo muszę poczekać na samochód – odparował Maciek – za godzinę wyjadę.
Wehikuł, który miał dowieźć mojego wybrańca, jednak trochę się spóźnił.
–To nic. Nie denerwuj się kochanie, mamy dużo czasu… – twierdziłam uparcie.
–Dla mojego spokoju , zadzwoń do „wujka awaryjnego” (pozwolę sobie skrócić tytuł do samego „wujka” – to nasz wieloletni przyjaciel, który szlachetnie przyjął na siebie obowiązek ratowania mnie pod nieobecność męża ), albo sam zadzwonię – powiedział Maciek – spotkamy się w szpitalu.
–No dobrze. – i podreptałam ubrać pościel w łóżeczku…
„Wujek” bardzo szybko pojawił się u progu – nieco zdenerwowany, wyrwany z sobotniej imprezy – usilnie starał się sprawić wrażenie kontroli nad sytuacją, a Maciek…? Jedzie…
Taksówka, szpital… i pół godziny później i dwa pietra wyżej „wujek” przecina pępowinę i robi pierwsze zdjęcie Klarze – Maćkowi zabrakło 90 kilometrów.
Kochane Mamusie, na poród nie ma reguły , zasady, wzoru- każdy jest inny – mój był ekspresowy i niekonwencjonalny – ale będziemy mieli co opowiadać Klarze, kiedy już dorośnie…
Tylko 90 km i…. aż tyle)))
a ja przewrotnie powiem, że udało mi się swój poród zaplanować. a właściwie „wykrakać”. 3 dni przed terminem pojechałam na egzamin. siedziałam jak na szpilkach, ale przecież po drodze (czyli jakieś 40km) miałam ze 3 szpitale :D. po wyjściu do toalety pokazał się „Pan Czop”. wieczorem zakazałam picia %%, bo „w niedzielę (czyli następnego dnia) będę rodzić, najdalej w poniedziałek”. tatuś smacznie spał, a mi odeszły wody. jak do budziłam to myślał, że żartuję i poszedł dalej spać. uwierzył dopiero jak usłyszał „szum fal” zalewających podłogę 😀
W dniu odstawienia leków w szpitalu spakowałam ładnie torbę z samego rana. Połóżne i lekarze twierdzili, że zanim urodzę po takiej końskiej dawce leków to minie wiele dni. Ja wiedziałam swoje dziś i koniec. Kto miał rację…. ja 😀 Dodatkowo jeszcze bedąc w ciąży, często śmialiśmy się z mężem, że fajnie byłoby gdybym urodziła w Walentynki (to rocznica naszego rozpoczęcia związku) i wykrakaliśmy. Wszystko tak szybko się działo, że mąż po telefonie ledwo zdązył zanim zawieźli mnie na podorówkę. Minęła chwilka i byliśmy już w 3 😀
Pozazdrościć ja rodziłam 13 godzin i mimo tak długiego czasu zakończyło się cesarką. Teraz nie ma dla mnie znaczenia „jak” mój syn przyszedł na świat najważniejsze jest że żyje i jest zdrowy. Ale w czasie ciąży nawet nie myślałam o cc, przecież mnie to nie dotyczy każdy w rodzinie urodził siłami natury. Nic bardziej mylnego nie można nastawić się tylko na poród naturalny, ponieważ nie zawsze jest możliwy. Nie oznacza to wcale, że ktoś jest gorszy. Niestety ja wiele przez to wycierpiałam, czując że to ja ponoszę winę za to. Każdy widok na 10-miesięcznego Mateuszka rekompensuje mi ten ból jest… Czytaj więcej »
Oj jak mu musiało być przykro z tego powodu 🙁
Czasem los jest złośliwy… ale kobieta w ciąży to tykająca bomba-nie wiadomo kiedy „wybuchnie” i zacznie się poród 🙂
Maćkowi brakło 80:D Chyba, że doliczasz to 10 po Warszawie, bo się Maćkowi Warszawiakowi z nerwów szpital na Mokotowie pomylił z Pałacem Kultury:)
Mysmy tez mieli plan .. Plan byl taki: scisnac nogi i zaczekac do styczna 2011 🙂 Termin mialam na 27.12 2010 ale z mezem chcielismy przetrzymac ciaze do stycznia 2011 bo maly bedzie jednak mial ten rok stracony. Wszystko wygladalo na to ze plan nam sie uda. W wigilie bylam na kontroli i wszystko bylo w normie… lekarz mi kazal przyjsc w pn 27.12 na kontrole i rowniez bylo wszystko ok KTG w normie zadnych objaw, brak rozwarcia i mowil: „Pani Natalio spokojnie pani spedzi sylwester w domu.” No to my z mezem uchachani ze jednak plan sie spedzil …… Czytaj więcej »
a mi odeszły wody tydzień przed planowanym cc. u nas w domu znajomi na małej imprezce, wszyscy piją %%, jest około północy. wracam z toalety i mówię, że chyba mi wody odchodzą, a oni mi na to, że jak nie chlusta, to żadne tam wody i się śmieją. efekt był taki, że jakieś pół godziny później sama zawiozłam się do szpitala, przyszły tata po %% siedział obok na fotelu pasażera. z tyłu siedzieli znajomi, których po drodze do szpitala odwiozłam do domu. o 7 rano na świecie był już mój Franio 🙂 torbę do szpitala spakowałam parę godzin wcześniej na… Czytaj więcej »
Julka miala sie urodzic okolo 10 kwietnia maz zazartowal ze on by chcial w swoje urodziny 21.03 zaznacze ze ja mam dwa dni pozniej, a ja na to kochanie tosz to burzuazja tak w urodziny! Julka urodzila sie w moje 30ste urodziny 20 min przed moja godizna 0 , na sali operacyjnen podczas cc doktorka mowi nie mozemy czekac tych 20 min wyciagamy 🙂 piekna chwila
Oj, każda z nas wie, że dzień porodu, narodzin naszych skarbków to przygoda, którą pamięta się przez całe życie:)