Na zakupach 3 kwietnia 2012

Recenzje.wrolimamy.pl – WIELKIE OTWARCIE!

Jakiś czas temu pisałyśmy o naszym Ma(ma)gazynie rzeczy przeróżnych, a że zawsze dotrzymujemy danego słowa, nadszedł najwyższy czas żeby zaprosić Was na wycieczkę!
Nasze „biuro podróży” zabierze Was w Karinę zakupów! W ofercie każdy znajdzie coś dla siebie.

Wycieczki „fakultatywne” zaplanowałyśmy w następujące miejsca: Pielęgnacja i higiena, Żywność i karmienie, Zabawki, Apteczka, Akcesoria, Ubranka i buty, Rowery i pojazdy, Wózki i foteliki, Pokój dziecięcy, Książki i płyty, Dla Mamy, Dla Taty .

Nasz serwis poświęcony recenzjom jest „żywy” i ciągle się rozwija, nieustannie pracujemy nad dodawaniem recenzji i sprawdzaniem różnych produktów dla dużych i małych. Jak zawsze liczymy na Waszą pomoc i zachęcamy Was do komentowania produktów, których używaliście – na pewno będzie to nieoceniona pomoc dla niejednej mamy, cioci czy taty!

Obiecujemy Wam, że bublom nie ”popuścimy”, a wszystkie opisane produkty zostały sprawdzone przez nas osobiście. Nie musicie obawiać się dziesiątek pozytywnych rekomendacji „anonimowych” wirtualnych duchów! Najwyższa pora zmienić poszukiwanie obiektywnych opinii o produkcie, już nie trzeba będzie sprawdzać wiarygodności wpisując wyszukiwarkę frazy „mam problem z…”
Mamy nadzieję, że Recenzje.wrolimamy.pl zagoszczą w Waszych przeglądarkach równie często, co strona Bloga! Nasza dewiza jest niezmienna Od Mam – Dla Mam!

Znaleźliście produkt lub gadżet na miarę nagrody Nobla? Napiszcie do nas! Postaramy się w miarę możliwości go opisać!
Jeśli nasza recenzja pomogła Wam dokonać wyboru, będzie nam bardzo miło jeśli wspomnicie o nas podczas zakupów lub napiszecie nam o tym w komentarzu.
Pozostaje nam tylko życzyć Wam – miłego korzystania z nowego serwisu!
Redakcja

Subscribe
Powiadom o
guest

3 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Anna Haluszczak
11 lat temu

Cieszę się, że serwis w końcu rusza 🙂 Razem zawsze łatwiej rozeznać się co i jak 🙂

Julia Bąk Orczykowska

Super pomysłł;-)

hedzia
hedzia
11 lat temu

Fiu, fiu, fiu:) Widzę, że dużo się tutaj dzieje:) Super:)

Zabawa 2 kwietnia 2012

Świat Bajek

To, że warto i należy czytać dzieciom, wiedzą już chyba wszyscy.  Czasami jednak, po długim dniu pracy czy w natłoku obowiązków domowych przychodzi zmęczenie i zastanowienie: czy czytanie na głos jest naprawdę takie ważne? Wszyscy specjaliści odpowiadają twierdząco.

Odkąd sięgam pamięcią w domu rodzinnym zawsze było dużo książek. Mama czytała mi i siostrze przeróżne bajki, uczyła wierszyków. Dziadek natomiast opowiadał historie ze swojej młodości. Mam w domowym archiwum kasetę magnetofonową, na której jako 3, 5 latka recytuję wierszyki, śpiewam kolędy i mówię pacierz. Do dziś pamiętam kilka wierszyków, których nauczyła mnie mama we wczesnym dzieciństwie. Swoją drogą to ciekawostka, że nie pamiętam, wierszy których uczyłam się w podstawówce a wierszyki z okresu 3-6 lat pamiętam.

Gdy nauczyłam się czytać byłam częstym gościem pobliskiej biblioteki, a książki pochłaniałam tonami z prędkością światła. Nie raz czytałam do późna w nocy, a gdy rodzice gasili światło (mówiąc bym szła spać, bo muszę być wypoczęta do szkoły) w zanadrzu miałam latarkę. Schowana pod kołdrą kontynuowałam wciągającą lekturę. To książki pomagały rozwijać wyobraźnie, zdobywać wiedzę  i udzielały odpowiedzi na nurtujące pytania. Kształtowały światopogląd. Pomagały kreować osobowość. Chciałabym by i mój synek doceniał wartość i wiedzę zamkniętą w papierowych kartkach a dom rodzinny kojarzył między innymi także z książkami i opowieściami do poduchy.

Pomimo, że synek niedawno skończył roczek czytam mu bajeczki. Zawsze w ciągu dnia znajdę czas na lekturę, chociażby 15 min. Mały wiercipiętek nie zawsze siedzi spokojnie na kolanach. Najczęściej schodzi wyciąga zabawki i zaczyna zabawę, gdy mu czytam bajkę. Wcale mnie to nie zniechęca. Zawsze, gdy czytam mu nawet w czasie jego zabawy widać, że mnie słucha. Gdy przestanę na chwilę, synek przestaje się bawić i patrzy na mnie wymownie jakby chciał powiedzieć: „Mamo, czemu przestałaś?”. Nie ważne jest, że nie ogląda obrazków książeczki a akurat jeździ samochodem po pokoju, nie ważne, że nie pomaga przerzucać kartek. Najważniejszą rzeczą jest widzieć, jaką frajdę sprawia mu słuchanie mnie. W czasie zabawy fajnie coś opowiada po swojemu jakby komentował czytaną bajkę..

Są momenty w ciągu dnia, kiedy daje mi znać, że czas poświęcony na czytanie jest dla niego ważny. Rozczula mnie, gdy chwyta swoje książeczki i drepcze do mnie. Mówi „mama” i podaje mi je. Utwierdza mnie to w przekonaniu, że czas poświęcony na czytanie nie jest stracony. Że kiełkuje w nim miłość do książek.

Czasami wieczorem, gdy nie zasypia od razu po karmieniu kładę go obok siebie i przy przygaszonym świetle opowiadam mu jakieś wymyślone na poczekaniu historyjki a później śpiewam kołysanki. Busiek wtedy po swojemu odpowiada na zadawane pytania i śmieje się głośno. By po chwili w akompaniamencie kołysanki odfruwać do krainy Morfeusza.

Dla każdego dziecka ważna jest bliskość rodzica, zarówno fizyczna, jak i psychiczna. Ta potrzeba może być zaspokajana podczas czytania bajek, gdyż wymaga ono aktywności rodzica (a nie posadzenia samotnego dziecka przed telewizorem i zajęcia się sobą). Lektura to również dobry sposób na spędzanie czasu we dwoje. Bajki są też częścią kultury i tradycji, a więc czytając je dzieciom, uczymy je od najmłodszych lat, w sposób dla nich bezpieczny i odpowiedni, pewnych ideałów i norm obowiązujących w danych kręgach kulturowych. Dzięki bajkom w prosty i przystępny sposób dziecko poznaje otaczający go świat. Ponadto czytając dzieciom pokazujemy im, że czynność ta może być przyjemna i dawać satysfakcję, dzięki czemu modelujemy ich przyszłe zachowania. Cudownie zresztą mieć ulubionego bohatera z którym można się identyfikować, czy książkę do której wraca się po latach.

Mam nadzieję, że za kilka lat synek będzie rozkoszował się samodzielnym czytaniem a kolorowy i zaskakujący świat baśni i bajek będzie oderwaniem od szarej rzeczywistości.

Warto czytać dzieciom, bo:

  1. Książki pomagają kształtować charakter dziecka.

  2. Pomagają nabyć sprawność wysławiania się, która ułatwi dziecku wyrobienie sobie własnego zdania i pomoże bronić swojego poglądu.

  3. Czytanie pobudza wyobraźnię dziecka.

  4. Nie zabija zdolności dziecka do marzeń i widzenia świata oczami wyobraźni tak, jak dzieje się to w przypadku obcowania jedynie z filmami i grami komputerowymi.

  5. Książki pomagają dziecku w wyborze autorytetów i wzorców osobowych.

  6. Pokazują dziecku,  dlaczego ktoś jest dobry lub zły.   Wskazują, na kim warto się wzorować i z kim przyjaźnić.

  7. Książki uczą dziecko kreatywności.

  8. Dziecko staje się twórcze. Książki inspirują je do nowych zabaw i do tworzenia jego własnych dzieł.

  9. Lektura książek pokazuje problemy współczesnego świata i radzi, jak z nimi walczyć.

  10. Czytanie ostrzega dziecko przed problemami, z którymi może się zetknąć. Tłumaczy, dlaczego niektóre sytuacje, używki, przedmioty, osoby są złe i jak należy ich unikać.

  11. Czytanie uwrażliwia i  uczy dziecko empatii.

  12. Czytanie uzmysławia dziecku, że również inni ludzie mają problemy. Nie można się od nich odwracać, lecz należy wyciągnąć pomocną dłoń

  13. Czytanie zabija nudę.

  14. Jest dobrą rozrywką na wakacje, chorobę, każdą wolną chwilę. Książkę można z sobą zabrać wszędzie

  15. Książka uczy samodzielności.

  16. Pokazuje dziecku, że życie nie jest proste, ale mimo to w wielu sytuacjach można sobie poradzić.

  17. Wspólne czytanie buduje więź między rodzicem a dzieckiem.

  18. Dziecko, któremu czytają rodzice, czuje się ważne i kochane.

  19. Czytanie dziecku przygotowuje je do samodzielnego czytania.[1]


 

[1] http://miejsce-dla-kultury.org/index.php?dlaczego-warto-czytac-dzieciom

Źródło zdjęcia: Flickr

Subscribe
Powiadom o
guest

19 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Julia Bąk Orczykowska

Ta historia trochę mi przypomina moje życie;-) Może nie czasy dzieciństwa, ale to jak bardzo kocha książeczki moja 13 miesięczna córa;-)

Sylwia Chojnowska
11 lat temu

Ciesze się. Jak mówią czym skorupka za młodu nasiąknie tym się stanie, miejmy nadzieję, ze miłość do książek nie przeminie.

Anna Haluszczak
11 lat temu

W naszym domu też od zawsze były książki. Kocha je mój tata i tą miłością zaraził mnie i brata. Kocha też książki mój mąż, więc miłością do nich zaraziliśmy córeczkę. Tylko synek wiercipiętek woli książki jeść niż czytać 😉 Fakt, że ma niecałe 11 miesięcy. Może i on dorośnie wkrótce do czytania? Mam taką nadzieję 🙂

Sylwia Chojnowska
11 lat temu

Mogę jeszcze dodać, że u nas książeczki sprawdzają się też w porze drzemki jako sposób na uspanie dziecka Wkładam kilka do łóżeczka, synek wchodzi do łóżeczka a ja zostawiam go wychodząc z pokoju. Mały „czyta” sobie je i się wycisza, po kilku min zasypia smacznie.

Anna Haluszczak
11 lat temu

Mój synek w takiej sytuacji wyrzuca książeczki z łóżeczka 😉

Magda Kupis
11 lat temu

ja nie lubiłam czytać będąc dzieckiem, a właściwie nie lubiłam czytać na wyznaczony termin (lektury), ale miłość do czytania przyszła z czasem. Lubię książki z czasów pozytywizmu i chyba od tego czasu się zaczęło 🙂
Tola ma już prawie 40 książek, „czyta” sama bardzo chętnie, ale nie lubi jak ktoś jej czyta

Anna Haluszczak
11 lat temu
Reply to  Magda Kupis

Ja też kocham pozytywizm – to była moja ulubiona epoka na studiach 🙂

Aleksandra Greszczeszyn

Ja jednak preferuję współczesność. Czytanie lektur, szczególnie tych z minionych epok, zawsze było dla mnie trudne… Wolałam sięgnąć po Whartona, Marqueza czy Gretkowską… W efekcie mam wiele braków w klasyce:)

Anna Haluszczak
11 lat temu

Ja mam wiele braków w innych dziedzinach 😉 Zresztą teraz to jakoś brak mi weny albo czasu na czytanie nowości wydawniczych. Siedzę raczej w literaturze „dzieciowej”

mtoto wangu
mtoto wangu
11 lat temu

my również czytamy Małej Czekoladce od pierwszych dni życia, uważam, że jest to bardzo ważne w rozwoju dziecka. Teraz poprosiłam Męża, żeby przywiózł nam z Tanzanii bajki w suahili 🙂

Anna Haluszczak
11 lat temu
Reply to  mtoto wangu

A będziecie potrafili to przeczytać? Wow!

Żaklina Kańczucka
11 lat temu

Moje syniątko kocha bajki, i czytane jemu i przez niego „czytane”. Nieziemski widok, kiedy półtorej roczne dziecko ogląda bajeczkę i komentuje ją z zachwytem we własnym języku 🙂 to prawda…czym skorupka za młodu nasiąknie… Czytanie to swoista inwestycja w przyszłość malucha 🙂

Fizinka
Fizinka
11 lat temu

Sięgając pamięcią wstecz do czasów szkolnych, muszę przyznać, że czytać nie lubiłam z tego prostego względu, że nigdy nie lubiłam kiedy ktoś mi coś narzucał i mówił co mam robić..! Byłam dość zbuntowanym dzieckiem 🙂 A poza tym tematyka lektur szkolnych mi nie odpowiadała 😛 Czytanie polubiłam kiedy dostałam od mamy książkę „Zapałka na zakręcie” – pochłonęłam ją jednym tchem i tak mi się spodobała, że zaczęłam szukać nowych lektur dla siebie 🙂 Teraz kiedy mam dziecko, staram się codziennie mu czytać, jednak syn (chyba tak jak ja 😛 ) buntuje się i nie che mnie słuchać 🙁 😛 Może… Czytaj więcej »

Paulina Garbień
11 lat temu

Zawsze lubiałam czytać ksiazki i podobnie jak Ty Sylwiu czytałam je nawet z latarką pod kołdrą 🙂 nieco gorzej było z czytaniem lektur 😉 nie lubię jak mnie ktoś do czegoś zmusza, dlatego w zamian za to czytałam sobie coś lżejszego 😀 Adiemu czytamy odkąd był jeszcze w btrzuszku 🙂 dzięki temu teraz sam często bierze ksiązeczki, przynosi mi i wpycha sie na kolana, żeby mu poczytać, nie zawsze zostaje na kolanach do końca ale jak tylko przerwę to przychodzi dopomina sie po swojemu czytania 🙂 ogląda ze mną rysunki i po swojemu tłumaczy co tam jest 🙂 Dzięki czytaniu… Czytaj więcej »

Aleksandra Greszczeszyn

Moja Julka od małego jest „zaprzyjaźniona” z książkami. Mama – mól książkowy – o to zadbała;))) Często czytam jej książeczki, ale lubię też słuchać, kiedy sama „czyta” opowiadając obrazki albo daną historię z pamięci… W moim życiu książki znaczą bardzo wiele! Jako dziecko po prostu w nich „siedziałam” godzinami przenosząc się w niezwykłe światy i nigdy się nie nudziłam! Teraz, mimo codziennych obowiązków, staram się zawsze znaleźć czas na czytanie i sprawia mi to ogromną przyjemność. Zresztą, czytanie to nie tylko przyjemność, hobby, ale i okazja do poszerzenia horyzontów, rozwoju, refleksji…

Anna Haluszczak
11 lat temu

Zazdroszczę, że masz codziennie czas na czytanie. Ja nie jestem chyba aż tak zorganizowana. A jak już mam czas, to nie chce mi się po prostu nic robić. Wtedy albo siadam przed komputerem, albo po prostu odpoczywam nie robiąc nic…

poem
poem
10 lat temu

Moje początki jako „cioci od czytania” były ciężkie… Podeszłam do tematu ambitnie. Pierwszą książką jaką przeczytałam kilkumiesięcznej Alicji był Kubuś Puchatek i Chatka Puchatka. Kubuś jest przesympatyczny, ale nieco ciężki do czytania maleństwu. Lepiej sprawdzają się wierszyki 🙂 No i jeszcze jedną rzecz muszę poprawić – nie próbować przytrzymać wiercipiętki na kolanach – niech się bawi w czasie kiedy czytam 🙂

Beata Kurgan-Bujdasz
10 lat temu

u nas chłopcy sami wybierają kto ma czytać- raz wołają mnie raz tatę. Ważne że lubią:)

Dom 31 marca 2012

Jak dobrze mieć sąsiada!?

Jak dobrze mieć sąsiada,
Jak dobrze mieć sąsiada,
On wiosną się uśmiechnie,
Jesienią zagada…… ( fragment tekstu piosenki Alibabek)

Właśnie ta piosenka ciśnie mi się na usta, ilekroć mam przyjemność z owym towarzystwem na resztę kredytowego życia. Nie jednym z resztą, jeśli brać pod uwagę, iż mieszkam w bloku. Generalnie “dobry sąsiad nie jest zły“ jak mawia mój dziadek, a w szczególności dobra sąsiadka, co i na ploty wyciągnie, i jak trzeba to trunek z barku wyciągnie, nie wystawiając rachunku. Sąsiadka na wagę złota, i szklanki cukru, bo akurat zabrakło. Genialna sprawa mieć wokół siebie takich ludzi, bo w razie draki, zawsze znajdzie się ktoś, kto pomoże gdy się wali i pali. Przynajmniej mi daje to poczucie bezpieczeństwa, w co można włączyć również “babcie poduszkowce” czyli monitoring, którego czujnemu oku nie ujdzie żaden szczegół osiedlowego życia.

Mam też sąsiadów “cięższego kalibru”, na których odgłosy zdarza mi się niejednokrotnie zgrzytać zębami. Czasem nawet bywa pięść w górę uniesiona, szczególnie gdy po 22 sąsiadów najdzie nieposkromiona ochota na ostrą wymianę zdań. Wymieniają oni wtedy “poglądy” nie tylko między sobą, ale również z całym pionem, bo po ścianach echo wdzięcznie niesie. Moim ulubionym demotywatorem na pracowite wieczory, są kapcie “łup-łup-łup” walące ponad moją głową – zaręczam, takiego hałasu pułk wojska nie jest wstanie wygenerować. Za to ja w odpowiedzi na dudnienie, potrafię złapać miotłę i rozbijać trzon o sufit podążając krok w krok za dudnieniem. Żeby nie było – próbowałam też grzecznie i z kulturą – że  “…. proszę Sąsiada/ Sąsiadki, mam pewien kłopot….” ale to chyba tylko mój kłopot, wiec tylko ja się tym dudnieniem przejmuję.

Jestem również w posiadaniu sąsiadów “oddolnych”, których czepić się nie mogę, bo i nie ma o co. Uśmiechną się i porozmawiają, jakoś tak dobrze im z oczu patrzy, bo jak ja robiłam swego czasu tornado nad ich głowami, bawiąc się z psem w okolicy północy (przyganiał kocioł garnkowi :D) sąsiad tylko raz zwrócił mi żartem uwagę i jak dla mnie wystarczyło przyjąć za pewnik, że sama tu jednak nie mieszkam.

Podsumowując, słowa piosenki w większości przypadków to szczera prawda, o ile dobro sąsiedzkie stosunki są ogólnie przyjętą dla wszystkich normą, a my sami nie szukamy dziury w całym, oraz od czasu do czasu wspomnimy z przymrużeniem oka maksymę “ szanuj sąsiada swego, możesz mieć gorszego”.

Źródło zdjęcia: sxc.hu

Subscribe
Powiadom o
guest

30 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Julia Bąk Orczykowska

Ja mieszkam na wsi. Na przeciwko mieszka ciotka a obok ciotka i babcia;-) Także na sąsiadów narzekać nie mogę;-) W sumię reszty jeszcze za bardzo nie znam, bo jestem tu świeża;)

Anna Haluszczak
11 lat temu

Ja mieszkam w domku jednorodzinnym, gdzie są 2 poziomy i na jednym mieszkają rodzice, na drugim my. Fajni tacy sąsiedzi – mam gwarancję, że nigdy nie zawiodą 😉

Paulina Garbień
11 lat temu

my w Polsce mamy mieszkanie w bloku ogrodzonym i z sasiadami nie ma problemów bo jakby zakłocili ciszę nocna to wzywam ochronę i jest spokój a w dzień to zapracowani ludzie więc nikogo nie ma 🙂 jakoś nie przeszkadza mi, ze prawie nikogo nie znam poza mamusiami z dziećmi 😀
tutaj w Dunlinie jest troszkę gorzej bo mało sie tu szanuje innych :/ ale będziemy się przeprowadzać do domu więc już będzie dobrze 🙂 tymbardziej, ze tak gdzie chcemy mieszkać jest cisza i spokój 🙂

Zaradna Mama
Zaradna Mama
11 lat temu

Moim sąsiadom niestety przeszkadzają moje dzieci 🙁 To jedyne maluchy w bloku i często muszę wysłuchiwać, że za głośno się bawią, że klocek upał na podłogę… a nawet, że za często robię pranie 🙁 Niestety wokoło same zgorzkniałe emerytki, które zapomniały jak ich dzieci robiły raban. Co dziwne nie widzą nic złego w paleniu papierosów na klatce i wypuszczaniu dużych psów bez smyczy. Ale nie narzekam, zawsze można trafić gorzej 😉

Anna Haluszczak
11 lat temu
Reply to  Zaradna Mama

Dziwne, że tak wszystko wszystkim przeszkadza… Chyba dobrze, że wnosicie powiew świeżości i młodości do bloku!

Sylwia Chojnowska
11 lat temu

My także mieszkamy w bloku na szczęście sąsiadów mam spokojnych i „oswojonych” bo znam ich od małego 🙂 Miło jest jak sami teraz zaczepiają i zagadują synka. Podpytują czy już chodzi, pomogą znieść czy wnieść wózek 🙂 Mały jest jedynym maluchem w klatce więc robi furorę. Wszystkie dzieciaki z klatki to już nastolatki. Nikomu nie przeszkadza płacz czy głośna zabawa synka, wręcz mówią że go w ogóle nie słychać- . Dziwne bo jak nie raz zastrajkuje to słyszę go na paterze 😛

Anna Haluszczak
11 lat temu

Super tacy sąsiedzi! Szkoda, że Zaradna Mama takich nie ma…

Aleksandra Greszczeszyn

Kiedy się mieszka na wsi tak, jak ja i to na uboczu, czasem sąsiadów brakuje:) Ale czasem, kiedy słyszy się różne dziwne historie, człowiek się cieszy, że do najbliższego sąsiada ma 500 metrów;)

Fizinka
Fizinka
11 lat temu

Ja sąsiadów mam spoko, nikt mi nie wadzi 🙂 ale za to moja mama….ona to ma przeboje!!!! Piętro niżej, albo nawet 2 piętra (już teraz nie pamiętam) mieszka taka stara baba z synem i ona się o WSZYSTKO czepia! Że muzyka za głośno, że szpilki głośno stukają po schodach, że rodzina czasem wpadnie na kawę (mi kiedyś mendy spuściły powietrze w kole, w aucie jak byłam w odwiedzinach!!!!! :[ ) …….no nie będę tu wszystkiego wypisywać bo szkoda czasu, ale „najlepsze” z tego wszystkiego jest to że ta stara prukwa wiecznie wydzwania z tymi swoimi „problemami” na POLICJĘ!!!!!! A oni… Czytaj więcej »

Sylwia Chojnowska
11 lat temu
Reply to  Fizinka

Ma chrapkę na mieszkanie by mieć synka pod ręką 😛

Żaklina Kańczucka
Żaklina Kańczucka
11 lat temu
Reply to  Fizinka

I w takich sytuacjach, nawet mój sąsiad z góry wydaje się być „sensownym” towarzystwem ;p wole walenie jego kapciorów po suficie, niż mundurowych w drzwi, bo za głośno było;)

Mkanczucki
Mkanczucki
11 lat temu

Fajny tekst, aczkolwiek zapomnialas Kochanie dodac ze sasiad potrafi rozwyc sie w srodku nocy do reklamy, u
raczajac nas slynnym tekstem „oreo, oreo”

Aleksandra Greszczeszyn
Reply to  Mkanczucki

OMG 🙂 To może on do „Must be the music” się powinien zgłosić?:)

Żaklina Kańczucka
Żaklina Kańczucka
11 lat temu

Raczej ” jak oni falszuja” 🙂 albo lepiej”familiada” razem ze swoja rodzinka i nocnymi klotniami ;p

Rachela
Rachela
11 lat temu

Od trzech lat mieszkamy w bloku. Niedawno poznaliśmy bliżej drugą sąsiadkę. Na szczęście pod nami nikt nie mieszka, więc rzucane z rana przez Marcina drewniane piłeczki nikomu nie przeszkadzają 🙂
Nasi sąsiedzi są spokojni, pomijając tylko rottweilera piętro wyżej 🙂

Magda Kupis
11 lat temu

Wcześniej gdzie mieszkałam 1,5 roku mogłam razem z sąsiadami tworzyć listę zakupów, „pooglądać” tv o 6 rano, czy posłuchać sekretów- urok blokowisk z wielkiej płyty (nie chciejcie wiedzieć co mogłam usłyszeć w sypialni czy… toalecie 😉 Poza tym wszystkim sąsiedzi byli całkiem fajni 🙂
Teraz mieszkam w nowym budownictwie i sąsiadów nie słychać w ogóle, rzadko też ich widać (jak sami przyznają- uroki kredytów, pracują do oporu :))

hedzia
hedzia
11 lat temu

No u nas sąsiedzi to niezbyt przyjemni byli… Starsznie przeszkadzaly im dzieci. Nawet wzywali policję, że dzieciaki jeżdżą naa hulajnodze i rolka i, że przez to kostka na chodniku popęka! A o graniu w piłkę można było zapomnieć. Sąsiadka co chwilę wychodziła by uciszać dzieci…

Żaklina Kańczucka
Żaklina Kańczucka
11 lat temu
Reply to  hedzia

U nas kilka lat temu’ tolerancyjni 'sąsiedzi zlikwidowali plac zabaw na osiedlu, bo starszym mieszkancom ponoc za głośno było, a teraz syna pakuje w auto i wiozę na drugi koniec miasta do parku japońskiego na plac zabaw :/

hedzia
hedzia
11 lat temu

Ach, szkoda słów…:(

Sylwia Chojnowska
11 lat temu

Aż mnie zatkało…. głupota ludzka nie zna granic. Zapomniały stare zgredy jak dziećmi byli i musieli się gdzieś wyszumieć. Jakby teraz ktoś zwrócił ci uwagę, że dziecko głośne jest w mieszkaniu to powiedz, że gdzieś się musi wyszaleć skoro na podwórku nie ma gdzie bo zlikwidowano plac zabaw. I cierp ciało jak chciało 🙂 a raczej uszy sąsiadów.

Magda Kupis
11 lat temu

a u nas przed blokiem była tabliczka „zakaz gry w piłkę”, a dzieciom siedzącym pod blokiem uprzejme panie robiły zdjęcia i pokazywały w spółdzielni, które dzieci nie bawią się na placu zabaw w 40stopniowym słońcu, tylko siedzą sobie w cieniu i się śmieją.

Katarzyna Jaroszewicz
11 lat temu

W małych blokach i na osiedlach domków jednorodzinnych dużo łatwiej o znajomości sąsiedzkie. Wiekie blokowiska i kilkanaście pięter jakoś tak działają ,że każdy tylko pilnuje swojego i trudno o zaufanego sąsiada:(

sylwiagkap
sylwiagkap
11 lat temu

Ja mam spoko sąsiadów, są starsi ale bardzo wyrozumiali co do mojego zwariowanego i szlonego dwu letniego synka. Umieją zrozumieć płacz, śmiech i zabawę o 5 rano z dzieckiem, taki ranny marek. Nie mamy zadnych problemów z nimi. 🙂

Maria Ciahotna
11 lat temu

Dwa lata temu przenieśliśmy się z dwóch pokoi z kuchnią do prawdziwego domu (z 1928 r.), na takim starym osiedlu, więc spokój jest, kawałek ogródka, nikt nad głową nie człapie, nie naprzykrza się na klatce, ani nie zagląda z balkonu na balkon. A sąsiedzi? Wspaniali, ten po lewej stronie ma w garażu zainstalowaną beczkę piwa a jak pracujemy w ogródku (doprowadzając go do stanu normalności po poprzednich właścicielach, co lubili w beczce zbierać plastikowe butelki, polać benzyną i spalić, bo do kubłów mieli jakieś 200 m…), to raczy nas złocistym trunkiem 🙂 Tak nas polubił od samego początku, że i… Czytaj więcej »

Milena Kamińska
Milena Kamińska
11 lat temu

sąsiedzi są bardzo ważni, często możemy się z nimi spotkać, poimprezować, pośmiać, szukać u nich pocieszenia, podzielić się z nimi radościami i smutkami, pożyczyć trochę soli ale także często mogą uratować nasze życie. gdy mieszkałam u rodziców (wieżowiec 10 piętrowy) miałam świetnych sąsiadów. Jako dziecko pamiętam ze wszyscy w bloku sie znaliśmy i dzieci i dorośli, wspólnie bawiliśmy, odmalowywaliśmy pomazaną sprayem klatkę, wspólnie dbaliśmy o ogródek przed blokiem naprawdę super czasy. wszyscy byliśmy dla siebie uprzejmi, dzień dobry i do widzenia, rodzice zimą tzn tatusiowie odśnieżali wspolnie parking, nas dzieciaków zbliżył tez pies Puszek, który przybłąkał się pod nasz blok,… Czytaj więcej »

Magdalena Marczuk
6 lat temu

Ja niestety nie trafiłam najlepiej z sąsiadami…:(

Magdalena Gruszka
6 lat temu

Dziś jest też dzień bez stanika…
My mamy super sąsiadów

Bea Wawrzynowicz
6 lat temu

Ja jestem najlepszym sasiadem a reszta to jakas porazka

Joanna Szczyglowska
6 lat temu

Marzy mi się wolno stojący dom z dala od ludzi bez sąsiadów.jacy by nie byli zawsze są za ściana ludzie którzy chcąc nie chcąc maja wgląd w twoje życie…tak jak dzisiaj…nerwy mi puściły nadarlam się na chłopa dziecko…pół godz później babcia piętro niżej pyta czy wszystko ok… bomba…

top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close