Chociaż każda z nas chciałaby mieć piękną i łatwą w pielęgnacji cerę, zdecydowana większość kobiet musi zmagać się z różnymi jej niedoskonałościami. Jedną z najpowszechniejszych z nich jest trądzik – niemal wszystkie doświadczamy go w wieku dorastania, po czym problem ten zwykle znika samoistnie. Zdarza się jednak, że nasza buzia nie wygładza się tak, jak dzieje się to u dawnych koleżanek ze szkolnej ławki. Co robić w takiej sytuacji? Zapytaliśmy o to ekspertów Vichy.

Cera trądzikowa – przyczyny

Aby skutecznie walczyć z problemem, najpierw trzeba sięgnąć do jego źródeł. Co właściwie wpływa na powstawanie zmian trądzikowych? Problem zaczyna się już w naszych mieszkach włosowych – w skórze ze skłonnością do niedoskonałości proces rogowacenia wyściełającej ich wnętrze warstwy nie przebiega prawidłowo. Co więcej, sebum wydzielane przez ten typ cery ma zmieniony skład – występuje w nim zbyt dużo skwalanu, a za mało kwasu linolowego. Dodając do tego jego nadprodukcję, powstaje efekt w postaci zaklejania ujścia gruczołów łojowych przez zrogowaciałe komórki. Bytujące na skórze bakterie beztlenowe mogą ponadto doprowadzić do stanów zapalnych na skórze. Dlatego właśnie podstawą w pielęgnacji cery tłustej ze skłonnością do trądziku powinno być regularne, delikatne złuszczanie naskórka.

Musimy też pamiętać, że zmiany trądzikowe mogą się nasilać przez:

• problemy z hormonami – szczególnie wzmaga je podwyższony poziom androgenów. Problem nasila się również u kobiet przed okresem, w związku ze spadkiem estrogenu i progesteronu,
• stres – przede wszystkim zwiększa on wydzielanie sebum, a stąd już tylko krok do zatkanych porów,
• zła dieta – zwłaszcza konserwanty, sztuczne barwniki czy produkty o wysokim indeksie glikemicznym mogą zwiększać problem.

Do zwalczania tej przypadłości warto zatem podejść kompleksowo – wiele osób zauważa wyraźne nasilenie zmian trądzikowych po zjedzeniu słodyczy lub ostro przyprawionych potraw. Lepiej będzie z nich zatem zrezygnować lub przynajmniej mocno je ograniczyć.

Sposoby na trądzik – wybierz odpowiednie kosmetyki

Wiele z nas traktuje swoją przetłuszczającą się cerę mocno wysuszającymi środkami myjącymi, pragnąc dokładnie ją oczyścić i zapobiec powstawaniu zmian trądzikowych. Nie jest to najlepszy pomysł – skóra pozbawiona swojej naturalnej warstwy ochronnej będzie próbowała ją odbudować i wydzielanie sebum jedynie się nasili – przestrzegają eksperci Vichy. Zacznijmy myć twarz delikatniejszymi środkami ze składnikami zarówno antybakteryjnymi, jak i łagodzącymi.

Bardzo ważne jest również stosowanie delikatnego toniku – przywróci in skórze naturalne pH, dzięki czemu lepiej wchłonie ona więcej składników odżywczych z kremu bądź serum. Do codziennej pielęgnacji warto włączyć również kremy – na dzień i na noc. Powinny one mieć nie tylko działanie antybakteryjne i regulujące wydzielanie sebum, ale też nawilżające. Wybierajcie preparaty bogate w humektanty, takie jak kwas hialuronowy czy ekstrakt z aloesu – głęboko nawodnią skórę, nie pozostawiając na niej dodatkowej, tłustej warstwy. Kosmetyk do stosowania na dzień powinien mieć lekką konsystencję i posiadać matowe wykończenie oraz właściwości ochronne. Na noc wybierz preparat o działaniu złuszczającym – poszukaj w składzie kwasu migdałowego, azelainowego lub salicylowego. Mają one właściwości antybakteryjne, co dodatkowo wspomoże walkę z niedoskonałościami.

Nie zapominaj też o regularnym peelingu – w przypadku tłustej skóry warto przeprowadzać go nawet 2 razy w tygodniu. Jeżeli Twoja cera nie ma skłonności do zmian trądzikowych, możesz użyć peelingu mechanicznego, np. ze zmielonych pestek lub korundu. Jeśli jednak borykasz się z trądzikiem, wybierz delikatniejszy – enzymatyczny.

Po złuszczeniu naskórka warto zastosować też maskę na trądzik, np. na bazie zielonej glinki. Możesz dodać do niej odrobinę hydrolatu, np. z oczaru wirginijskiego oraz kilka kropel olejku o działaniu antybakteryjnym, np. Tamanu.

W dbaniu o cerę trądzikową najważniejsza jest systematyczność i osiągnięcie równowagi pomiędzy oczyszczaniem i nawilżaniem. Jeżeli Ci się to uda, Twoja skóra odwdzięczy się pięknym i zdrowym wyglądem.

Nie znam Cię, nigdy Cię nie widziałam. Być może dostałaś medal dla Matki Roku (chociaż ja bym Ci go nie dała), może ciężko pracujesz, a może masz czas godzinami wylegiwać się na kanapie. Nie wiem, czy jesteś gruba czy chuda, czy trenujesz dla przyjemności, czy z rozpaczy, bo zaczęło się lato, a Ty nie zmieściłaś się w kostium. Ośmielam się do Ciebie pisać, bo widziałam Twoje płaczące dziecko.

Centra handlowe to nieustające źródło inspiracji. Gdybym miała czas w nich bywać codziennie, zostałabym blogerką dekady. Po każdej wizycie w takim miejscu mam co opisać. Wczoraj widziałam Twoje płaczące dziecko. Twoje małe, góra pięcioletnie, senne, płaczące dziecko. Była godzina 20.30. Twoje zmęczone, płaczące pięcioletnie dziecko przytulało się do betonowego słupa. Nie było Cię przy nim. Nawet w pobliżu Cię nie było. Miałaś to gdzieś. Skąd wiem? Mimowolnie byłam świadkiem rozmowy pracownicy sali zabaw z Twoim dzieckiem.

– Zosiu, ale wiesz przecież, że jak zadzwonię do mamusi, to mamusia będzie zła i znowu będzie krzyczała. Mamusia jest na treningu, musisz poczekać.

I wiesz co? Nie uwierzyłam, w głowie mi się nie mieściło, że mogłabyś być zła. Myślałam, że to taka ściema, że może telefonu nie zostawiłaś, chociaż to niezgodne z regulaminem, albo dziewczęciu nie chce się dzwonić i woli dziecko okłamać. Jednak zaintrygowało mnie to tak, że przy płaceniu zapytałam:

– Naprawdę ta mama nie pozwoliła dzwonić, jak dziecko płacze?

– No nie pozwoliła, poszła na trening i nie chce, żeby jej przeszkadzać. To już nie pierwszy raz. Ostatnim razem taką awanturę mi zrobiła, że szkoda słów. A sama pani widzi, która godzina, ta mała jest już śpiąca.

Na pocieszenie powiem Ci, że nie jesteś jedyna. Z dalszej części rozmowy dowiedziałam się, że inne matki robią to samo. Zostawiają dzieci i zabraniają dzwonić. Lepiej Ci teraz? Uważasz, że skoro robisz to samo, co inne matki, to wszystko w porządku? Taka konwencja początku dwudziestego pierwszego wieku? Aha, nie próbuj odbijać piłeczki, moje dziecko o tej godzinie nie jest śpiące, inaczej by nas tam nie było. Zresztą jest starsze.

Próbuję sobie Ciebie wyobrazić. Skoro chodzisz na fitness w centrum stolicy, gdzie karnet miesięczny kosztuje dwie stówki, to do biednych nie należysz. Dodatkowo bulisz za salę zabaw jedenaście zeta za każde pół godziny. Ty chyba śpisz na pieniądzach, co? Raczej nie jesteś bezrobotną na utrzymaniu męża, przyszłabyś na ten nieszczęsny fitness w dzień. Więc kim jesteś? Korpomamą, która musi być fit, bo firma dba o swój wizerunek i za nadwagę dostaniesz wilczy bilet? Rozczarowaną życiem samotną matką, która w ciążę zaszła przez przypadek i teraz męczy się z gówniarzem przy boku? Kochającą mamą? Nie, nią jesteś. Skąd wiem? Bo sorry bardzo, ale jak masz w dupie płacz swojego dziecka, to w ogóle nie zasługujesz na miano matki.

Ja wiem, że życie nie jest kolorowe, że potrafi skopać tyłek jak mało kto, że nie przebiera w środkach i na każdym kroku szyderczo się śmieje. Niestety Twoje dziecko też już to wie. Twoje małe, pięcioletnie dziecko, które zamiast bezpiecznych ramion mamy obejmowało betonowy słup. I skoro uważasz, że to w porządku, to naprawdę Cię pogięło.  

Ząbkowanie to trudny czas, który nie tylko dzieciom spędza sen z powiek. Zarówno ząbkujące maluchy, jak i ich rodzice, poddani są testowi maksymalnej wytrzymałości. Obolałe dziąsła i przebijające się przez nie zęby, dają wiele niesympatycznych objawów, począwszy od swędzenia i bólu dziąseł, poprzez stałe marudzenie, płacz, kiepski sen, niechęć do jedzenia, a także, co zaznałam ze szczególną mocą w naszym przypadku –  gorączki.

Ząbkowanie daje się nam nieźle we znaki. Olek ma już jednego zęba i idą kolejne, bo to widać po zachowaniu i dziąsłach. Niestety dla mnie, ząbkowanie u nas nie przychodzi lekko. Mały jest rozdrażniony, czasem wręcz wściekły, nie daje się odłożyć na moment i od sobotniej nocy dręczą nas jak nie gorączka, to stany podgorączkowe. Praktycznie jego temperatura nie zjeżdża poniżej 37 stopni, więc nie jest wesoło. Ważne, że to nie jakaś infekcja, którą na pierwszy rzut oka można pomylić z ząbkowaniem. Na pocieszenie powiem wam, że moja siostra z młodszym synem przerabiała przez 4 doby temperaturę 40 stopni, podczas wychodzenia naraz 4  “czwórek”.

Przetestowaliśmy już kilka metod łagodzenia bólu i na dobrą sprawę jedyne co przynosi większą ulgę, to polecony przez farmaceutę Tantum Verde, którym psikamy dziąsełko. Oczywiście gdy temperatura przekracza 38 stopni, stosujemy leki przeciwgorączkowe i gdy trzeba, chłodne okłady na czoło.

Kupiliśmy też w aptece specjalny żel na ząbkowanie, taki z masującą nakładką, ale ta metoda nie przynosi oczekiwanych  rezultatów. Wydaje mi się wręcz, że masaż drażni małego i kiedy próbuję posmarować dziąsło, tylko delikatnie nakładam, bo żel leży w lodówce i zimno przynosi ulgę.

Sprawdzają się u nas również silikonowe gryzaki, niekoniecznie z lodówki, najczęściej po prostu płuczę je zimną wodą, a później mały je namiętnie przeżuwa 😉 On akurat gryzie wszystko, co mu w zęby wpadnie. Najbardziej lubi się znęcać nade mną podczas karmienia piersią, co czyni aż zbyt chętnie, bo zamiast karmienia co 1,5 godziny, czasem wisi co 0,5 godziny zarówno w dzień jaki i w nocy.

Każde dziecko przechodzi ząbkowanie inaczej i szczęściarzami są rodzice, którzy po prostu odkrywają w buzi malucha kolejne perełki. Jeśli wy również szukacie sposobów na trudne ząbkowanie u dziecka, spróbujcie kilka z poniższych, które w większości wypróbowałam sama, z różnym skutkiem:

• smoczek – ortodonci go nie lubią, ale dziecku zagryzanie i ściskanie silikonu czy miękkiej gumy przynosi rzeczywistą ulgę. Akurat mój synek nie lubi smoka,
• żele na ząbkowanie – tak jak pisałam wyżej, nam nie pomogły, ale znam rodziców, którzy sobie chwalą ich działanie,
• gryzaki – najlepsze miękkie, silikonowe, wypełnione płynem, moje dziecię je uwielbia i na jakiś czas ma i ulgę i zajęcie,
• masaż – są specjalne “szczoteczki” i nakładki z wypustkami, służące do masowania dziąseł. U nas zupełnie się nie sprawdziły,
• syropy/zawiesiny/czopki/krople przeciwbólowe i przeciwgorączkowe – co tu dużo mówić, mam w apteczce zarówno te z ibuprofenem, jak i paracetamolem. Bez nich nie wyobrażam sobie walki z gorączką i bólem u małego dziecka,
• preparaty homeopatyczne – miałam kiedyś Viburcol i szczerze mówiąc, nie wiem czy nam pomógł. Raczej nie, skoro więcej z niego po pierwszym dziecku nie skorzystałam, ale moje znajome stosują i znam różne opinie na ich temat,
• herbatka z melisy – koniecznie chłodna, sięgam po nią, bo wierzę, że wycisza dziecko. Sama piję, bo nie da się ukryć, że podczas ząbkowania, nerwy rodzica są wyjątkowo nadszarpnięte 😉

Macie inne, sprawdzone metody? Koniecznie się nimi podzielcie.