Dziecko powinno być zadbane. Dla jednych zadbane to takie, które ma stylowy przyodziewek, jeżeli pasuje do przyodziewku rodziców, to jest już klasa. Dla innych zadbane to najedzone, umyte i ubrane, ale przede wszystkim dziecko musi być czyste.

Czyste czyli jakie?

Dla mnie czyste to takie, które wyszło czyste z domu…. Ale co gdy wychodząc upadło na kępę trawy, a 10 metrów dalej po chodniku spacerował sznur mrówek i dzieć koniecznie musiał się położyć na ziemi, żeby zobaczyć za czym kolejka ta stoi. Potem były krzaki i zbieranie mleczy, a taki mleczyk brudzi ręce na czarno, a jeszcze później był piach i ten klejący mleczyk razem piachem pięknie się uzupełniły na bluzce i spodniach. Teraz mam brudne dziecko – czy to znaczy, że jest zaniedbane?

(Nie)zawsze czysto

Dzieci to żywioł. Jestem szczęśliwym posiadaczem dwulatka i roczniaka. Młodsza latorośl zaczęła chodzić, starsza wspinać się, biegać, wślizgiwać w różne otwory, przeciskać przez szczeliny, obydwie panie brudzą się na potęgę. Podczas moich podbojów wakacyjnych, często słyszałam, że przydałoby się przebrać którąś z latorośli bo spodnie już brudne, bo na kolanie plama, bo upadła, bo lody jadła, w końcu padły słowa: „ja czasami przebierałam swoje dzieci po trzydzieści razy dziennie” i pomyślałam sobie, dżizas, toż te dzieci życia nie miały. Szczerze? Ja bym zwariowała gdybym miała hrabiny przebierać choćby po dziesięć razy na dobę. To jest dwadzieścia sztuk getrów młodzieżowych tudzież dziecięcych dziennie, czyli czterdzieści nogawek dziennie, dwadzieścia bluzek dziennie, czterdzieści skarpet dziennie, ludzie ja tyle nie mam w szufladzie.

Brudem zarośniesz i zły przykład dzieciom dajesz

Tak matko, może być, że słyszysz od życzliwych, iż twoja progenitura ma plamę, i koniecznie trzeba ją przebrać, bo co ludzie powiedzą?! A jeszcze pomyślą, że  leniwa jesteś i pozwalasz dziecku w brudnych ciuchach biegać. Ja się nie zgadzam, ja protestuję. Powiem więcej, ja nie przebieram swoich dzieci po kilka razy dziennie.

Czystość jest przereklamowana

Uwaga będzie gorąco. Portal Eco news opublikował niedawno bardzo ciekawy artykuł, na temat ekspozycji dzieci na zarazki. Z przeprowadzonych na Universytecie Chicago badań wynika, że wbrew powszechnie panującej opinii, kontakt z zarazkami ma zbawienny wpływ na nasz układ odpornościowy. Teraz skandaliczna informacja, albowiem dotycząca smoczków, a to drażliwy temat. Gotowi? Co robicie ze smoczkiem gdy spadnie na ziemię? Większość przelewa wrzątkiem, wyparza, myje, dezynfekuje. Chciałoby się krzyknąć w Internety „tylko nie oblizuj!”. Bazinga kochani! Jak pisze dr Jack Gilbert – jeden ze sprawców rzeczonych  badań, zarazki z ust osoby dorosłej pozostawione na smoczku dziecka, będą stymulowały jego układ immunologiczny, przez co dziecko nabierze odporności. Szok i skandal! A jednak, coś w tym jest. Oczywiście jeżeli mamy grypę, czy choćby próchnicę, nie oblizujemy smoczka, jednak badania uwzględniają bakterie i zarazki z ust całkowicie zdrowej osoby dorosłej.

Jeżeli macie ochotę zgłębić ten temat znajdziecie wszystkie informacje w książce Dirt is Good: The Advantage of Germs for your Child’s Developing Immune System, sprawcami zamieszania z brudem są dr Jack Gilbert i dr Rob Knight z Uniwersytetu Chicago.

Nie jedz z ziemi

W zanadrzu mam jeszcze jedną kontrowersyjną ciekawostkę. Magazyn Discovery opisał badania, które udowadniają, że wprowadzenie do organizmu bakterii z gleby wspomaga produkcję serotoniny, a co za tym idzie poprawia nastrój i pomaga zwalczać depresję. Jak dostarczyć bakterie? Wystarczy przebywać na świeżym powietrzu, pracować w ogródku lub zjeść warzywo wykopane z ziemi. A co z chorobami brudnych rąk? Nie mam pojęcia, nie wspominali 😉 Zapewne uwzględniają tylko czystą ziemię.

Mamo daj się pobrudzić

Każdy rodzic wie, że nawet klocki za 300 srebrników nie zastąpią zabłoconych patyków, czy żwiru z podwórka. Bawiąc się w ten sposób dziecko stymuluje wszystkie zmysły jednocześnie, nic więc dziwnego, że szybciej zapamięta np. mnożenie przez pięć używając znalezionych muszelek. Ponadto wyrywanie dziecka z zabawy w celu przebrania, zniechęca do jej powrotu. Jak kopać dziurę w ziemi, czy budować bazę z gałęzi gdy nie można się pobrudzić.

A jak to jest u was z tym przebieraniem?

Pakowanie torby do szpitala to dość emocjonujący moment. Po raz tysięczny sprawdzasz, co masz na liście, porównujesz z zawartością torby, rozpytujesz rodzinę i znajomych, by na pewno niczego ci nie zabrakło. Są rzeczy potrzebne, są takie, o których zapomnieć nie można. I są też takie, których pakować nie musisz.

Gruby szlafrok frotte – chociaż wydaje się niezbędny w szpitalu, tak naprawdę nie będzie ci do niczego potrzebny. W szpitalach, szczególnie na oddziałach położniczych, zazwyczaj jest bardzo ciepło. Tak bardzo, że będziesz raczej myślała o tym, co możesz z siebie zdjąć, a nie, co jeszcze na siebie założyć. Jeśli czujesz, że nie poradzisz sobie w szpitalu bez szlafroka, zapakuj cienki, który nie zajmuje dużo miejsca. Jest jednak wielce prawdopodobne, że i tego nie założysz.

Ciepłe kapcie frotte – są tak samo nieprzydatne jak szlafrok. Co prawda są mięciutkie i cieplutkie, ale przecież w szpitalu i tak jest gorąco, a ty za wiele się nie nachodzisz. Lepiej mieć ze sobą gumowe klapki lub japonki, sprawdzą się szczególnie pod prysznicem. No i są antypoślizgowe, czego o miękkich kapciach nie da się powiedzieć, a podłoga w szpitalu potrafi być śliska.

Jedzenie – chociaż o szpitalnym menu krążą legendy, a internet aż pęka w szwach od zdjęć szpitalnego jedzenia, nie pakuj do torby niczego, co powinno być przechowywane w lodówce. Zazwyczaj na oddział przypada jedna lodówka i stoi ona gdzieś na końcu korytarza. Po porodzie możesz nie mieć siły do niej dotrzeć, szczególnie jeśli przydarzy ci się cesarskie cięcie. Szpitalne lodówki są myte i opróżniane raz na tydzień, jeśli w porę nie wyjmiesz swoich zapasów – stracisz je. Lepiej bazować na tym, co przyniesie mąż, który z pewnością będzie codziennym gościem.

Zapas kosmetyków dla niemowlęcia – dzieci w szpitalu są kąpane przez położne, a one korzystają ze szpitalnych kosmetyków. Nie martw się, nie zabraknie ich. Na ogół dostarczają je sponsorzy, dla których to okazja do reklamy. Co nie znaczy, że te kosmetyki są złe. Możesz bez obaw stosować je także w domu. A dla dziecka weź jedynie krem na odparzenia, bo przewijanie to twoja działka.

Zapas ubranek – może się okazać zupełnie niepotrzebny. Wiele szpitali zapewnia garderobę dla najmłodszych, trzeba mieć jedynie ubranko na wyjście. Poza tym umówmy się, na dwa dni naprawdę nie musisz pakować połowy komody.

Kosmetyki do makijażu – nawet jeśli na co dzień nie wyobrażasz sobie pokazywania się ludziom, choćby tylko domownikom, bez makijażu, w szpitalu szybko o tym zapomnisz. Pochłonięta dzieckiem nie będziesz miała czasu na zadbanie o perfekcyjny wygląd.

Elegancka koszula nocna – nie będzie zbyt praktyczna, a do tego łatwo ją pobrudzić. Poród i pierwsze dni po nim nie należą do najłatwiejszych i najczystszych. Zapakuj koszule rozpinane z przodu tak, by łatwo było ci karmić niemowlę. Eleganckie koszulki na ramiączkach muszą trochę poczekać.

Woda w dużych butelkach – może się okazać równie potrzebna, co niedostępna. Po porodzie, nieważne czy będzie to poród naturalny, czy cesarskie cięcie, możesz być tak słaba, że podniesienie butelki pełnej wody będzie ponad twoje siły. Zamiast jednej dużej butelki zapakuj kilka mniejszych, najlepiej z dziubkiem. Co prawda zapłacisz troszkę więcej, ale za to przynajmniej się napijesz.

Książki – będą leżały na dnie torby i niepotrzebnie zajmowały miejsce. Jeśli nie będzie komplikacji, ze szpitala wyjdziesz już po dwóch dniach. Naprawdę myślisz, że między karmieniem, przewijaniem, uspokajaniem noworodka i własnym przerywanym snem, dasz radę przeczytać więcej niż kilka stron?  

Skóra to największy narząd u człowieka. Stanowi ona barierę, która zapobiega wnikaniu do wnętrza chorobotwórczych drobnoustrojów, alergenów, a także substancji drażniących. Nie każdy z nas może cieszyć się jej doskonałą kondycją.

Często narzekamy na wypryski, nierównomierny koloryt, wysypki czy zaczerwienienia. Część nas może cierpieć z powodu egzemy i atopowego zapalenia skóry (AZS), które szczególnie wymaga delikatnej, przemyślanej pielęgnacji.

AZS to częsta, przewlekła zapalna choroba skóry, której towarzyszy uporczywy świąd i suchość. Powoduje ją dysfunkcja bariery skórnej, przez którą następuje utrata wody i w następstwie pojawia się stan zapalny. Aż 85% osób z atopowym zapaleniem skóry pierwsze objawy zauważa u siebie przed ukończeniem piątego roku życia. Mogą na nią cierpieć zarówno niemowlęta, jak i osoby dorosłe. Z powodu AZS cierpią częściej kobiety i ci, których oboje rodziców miało stwierdzone alergie.

Objawy atopowego zapalenia skóry mogą się zmieniać z upływającym czasem. Na początku pojawiają się zaczerwienienia, pęcherzyki, a niekiedy nawet sączące rany. Z upływem lat skóra staje się grubsza, bardzo przesuszona. U małych dzieci zmiany obserwuje się przede wszystkim na policzkach i czole, u starszych dzieci na łokciach, kolanach, wewnętrznych częściach nadgarstków. U dorosłych zmiany najbardziej widoczne są na twarzy, karku, stopach i dłoniach.

Atopowe zapalenie skóry należy diagnozować i konsultować z lekarzem dermatologiem lub alergologiem, ponieważ często jest mylone z wypryskiem kontaktowym, grzybicą, czy świerzbem. Często potrzebne są leki przepisane przez specjalistę, ale równie ważna jest odpowiednia, codzienna pielęgnacja. Należy pamiętać, że leczenie AZS często okazuje się długotrwałe i trudne, więc chory musi wykazać się odpowiednią dyscypliną i cierpliwością przy nakładaniu zaleconych maści.

Aby przywrócić skórze jej właściwości i chronić przed przykrymi objawami, należy stosować odpowiednie preparaty do skóry atopowej i z egzemą. W przypadku umiarkowanych stanów zapalnych sprawdzi się domowa pielęgnacja, taka jak przy zastosowaniu np. Bepanthen sensiderm, Taki krem stosuje się w celu zmniejszenia świądu i zaczerwienienia w przypadkach atopowego zapalenia skóry, jej suchości, reakcji alergicznych, innych wyprysków.

Wzmocniona dzięki pielęgnacji warstwa lipidowa skóry, zapewnia lepszą ochronę przed czynnikami drażniącymi i przynosi, jeśli nie ustąpienie objawów, to znacznie ich złagodzenie. Warto zwrócić uwagę na to, by kosmetyki, po które sięgają osoby z wrażliwą skórą, były pozbawione konserwantów oraz środków zapachowych, które mogą niepotrzebnie ją podrażnić. Lepiej nie eksperymentować dowolnie i trzymać się wypróbowanego kosmetyku, aby nie pogorszyć stanu i tak wrażliwej skóry. Odpowiednio dobrany preparat potrafi również wydłużyć okres remisji atopowego zapalenia skóry.

Warto zwrócić również uwagę, by kosmetyk można było stosować od pierwszych dni życia (przecież niemowlęta z egzemą i AZS wymagają wyjątkowo troskliwej pielęgnacji), a także w ciąży i podczas karmienia piersią, bez szkodliwego wpływu na organizm.

AZS ustępuje z wiekiem u 40% dzieci. Choroba jest długotrwała i czasem towarzyszy przez całe życie, dlatego warto pamiętać o zabezpieczeniu skóry także w czasie bez dokuczliwych dolegliwości skórnych. Należy również unikać stresu, stosowania zwykłych drażniących kosmetyków, proszków do prania oraz chronić skórę przed możliwością zakażeń, wahań temperatury i wilgotności powietrza. To oraz wsparcie delikatnego i skutecznego kosmetyku pozwoli utrzymać chorobę w ryzach.