Żul, menel, bezdomny, patola. To jedne z wielu określeń na ludzi, którym w życiu nie wyszło. W sumie nie dziwi mnie, że bezdomni budzą niechęć. Wyciągają ręce po cudze, żebrzą, szperają po śmietnikach, odpychają wyglądem, zapachem, często pijani. Odrzuceni przez rodziny i społeczeństwo, zazwyczaj nie mają większych marzeń – ot, przespać się w ciepłym, zjeść coś sycącego, nie rzucać się w oczy.

Osobiście widzę podział między bezdomnymi na dwa rodzaje – jedni wylądowali na bruku z braku wsparcia, perspektyw, błędnych decyzji. Drudzy to „rasowa patologia”, typowi panowie żule spod mostu. Tym drugim nie współczuję. Podejrzewam, że miłość do butelki i brak chęci do zmian całkiem im odpowiada. Mają flaszkę, kumpli i brudne materace na działkach. Rodzin nie mają, bo nie chcą. Rodziny chyba oddychają z ulgą, że nie muszą się dłużej użerać.   

Natomiast osobom nieporadnym życiowo, bezdomnym nie z wyboru bardzo współczuję. Niewiele trzeba, by odrzeć kogoś z godności. Uświadomił mi to ojciec, gdy kiedyś zaprotestowałam widząc, że tato wrzucił “menelowi pieniądze”. Ojciec szybko mnie utemperował, wyjaśniając historię jego znajomego, wykształconego, ustawionego niegdyś człowieka, z którego okrutnie zadrwił los. Ów zachorował, opuściła go żona, popadł w depresję i nie radził sobie z najprostszymi sprawami. Ostatecznie wylądował na bruku, a jego historia nie doczekała się happy endu…

Teraz nie mam odwagi osądzać bezdomnych, nie znając ich historii. Tym bardziej wzrusza mnie filmik, który pokazuje, że można przywrócić bezdomnemu nadzieję.

Tę historię opisały już nawet plotkarskie magazyny – 55-letni Jose Antonio po utracie posady elektryka, z braku pieniędzy trafił na ulicę i przez 25 lat nie miał dachu nad głową i nadziei na normalność. Wszystko zmieniło się, gdy właściciel salonu fryzjerskiego zaproponował bezdomnemu metamorfozę. Zmiana jest spektakularna, bo bezdomny przypomina teraz hipstera. Jose Antonio przyznał, że teraz ma nadzieję na powrót do zawodu elektryka i zmianę dotychczasowego życia. Oby wykorzystał daną szansę i spełnił marzenie o normalności.

Zobaczcie sami, jak niewiele trzeba, by dać komuś nadzieję

Niezależnie od tego, gdzie się znajdujemy, chcemy czuć się pewnie i bezpiecznie. My, kobiety, szczególnie narażone jesteśmy na zagrożenia, w których szukamy pomocy u nieznajomych, przechodniów. Trudno mieć zawsze obok siebie bodyguarda w postaci koleżanki czy męża, a przecież wielu z nas zdarzało się wracać późną porą po pracy czy spotkania ze znajomymi, zupełnie samym do domu. Trudno wtedy o poczucie bezpieczeństwa.

Zdrowie i życie mamy jedno…

W podobnej sytuacji są osoby starsze i małe dzieci, które często nieporadne, gubią się w centrach handlowych, na ulicach czy odchodzą za daleko od rodziców odpoczywających na plaży. Ostatnio głośna była sprawa 12-tki z miejscowości Golczewo w zachodniopomorskiem, 30 km od mojego miasta, gdzie dziewczynka wracając wieczorem do domu, została wciągnięta przez porywacza do samochodu i wywieziona do lasu. Odnaleziono ją, zmarzniętą i przerażoną, w aucie porzuconym w środku lasu.
Takie sytuacje niestety się zdarzają.

Ja przykładam dużą wagę do tego, by poza domem czuć się swobodnie i bezpiecznie, szczególnie gdy wychodzę na długi spacer po lesie czy biegam kilka(naście) kilometrów po odludziu. Teoretycznie, prawdopodobieństwo napaści jest niewielkie, za to wypadek typu bolesne stłuczenie i kłopot z samodzielnym powrotem do domu, już mi się przydarzył. W dodatku mam problem z orientacją w terenie i bywa, że gdy zachodzi taka potrzeba, nie umiem określić, gdzie dokładnie się znajduję. Hasło “jestem w lesie, potrzebuję transportu do domu”, nikomu nie ułatwi zadania, bo las jest naprawdę rozległy.

Telefon to jeden sprzęt, który niejednokrotnie ratował mi skórę w potrzebie kontaktu. Drugim, który przejmuje część jego funkcji, jest Ferguson Smart Whistle. 

Całodobowa ochrona

Z wielką ciekawością zapoznałam się z tym gadżetem. Od razu przyklasnęłam w ręce, bo to propozycja jak znalazł dla mnie. W sumie, każdy kto chce się czuć bezpieczniej, szczególnie staruszkowie, dzieci czy osoby chore np. cukrzycy, śmiało mogą sięgnąć po inteligentny gwizdek.

Aby skorzystać z jego możliwości, należy pobrać aplikację WISO na Smartfon (iPhone lub Android), włączyć funkcję Bluetooth i lokalizację w ustawieniach smartfonu. Należy pamiętać o pozwoleniu aplikacji WISO na używanie danych lokalizacji, inaczej nie wskaże miejsca naszego pobytu. Oczywiście należy mieć dostęp do internetu w smartfonie, bo bez niego nie skorzystamy z urządzenia. Koniecznie sprawdźcie czy wasz smartfon jest kompatybilny z urządzeniem! Listę wymagań znajdziecie tutaj.

Jak to działa?

Gdy już połączycie gwizdek ze smartfonem, możecie z niego korzystać. Zasada jego działania jest prosta. Gdy znajdujemy się w sytuacji zagrożenia, wystarczy zagwizdać w niego lub nacisnąć dedykowany przycisk, by w ciągu 2 sekund nawiązać połączenie /wysłać smsa /e-maila z prośbą o pomoc. To jest genialnie proste i skuteczne. Próbowałam tego zarówno w mieście jak i w lesie, działało bezbłędnie wskazując miejsce, w którym się znajdowałam. Informacja o lokalizacji jest odświeżana co 2-3 minuty, można ją prześledzić pod linkiem wysłanym w wiadomości do osoby (maksymalnie 3 osób), od której oczekujemy pomocy. Wywołany alarm można odwołać, wtedy odbiorca naszej prośby zostanie poinformowany, że niebezpieczeństwo minęło i pomoc nie jest konieczna. Co ważne, wykorzystać można 6 bezpłatnych smsów w miesiącu, a gdy potrzeba jest większa, można je dodatkowo wykupić. 

Mnie gwizdek bardzo się spodobał, ponieważ działa szybko. Chętnie podzielę się nim z synem, gdy ten będzie wybierał się np. na wycieczkę klasową. Mimo opieki, różne wypadki chodzą po ludziach, a ja będę czuła się spokojniej dając dziecku alternatywę do wezwania pomocy. 

Wracając do meritum

Smart Whistle to przydatny gadżet, który generuje alarm nie tylko przez przycisk, ale i dmuchnięcie w niego. Nie miałam okazji go wypróbować na wałęsających się psach, ale tak intensywny dźwięk może posłużyć jako straszak przed zwierzętami, czy zniechęcenie do bliższego kontaktu np. natrętnego pana Miecia spod monopolowego.

Zaletą gwizdka jest nie tylko jego funkcjonalność ale i design. Bardzo ładny, poręczny, mieści się w dłoni, a dzięki elastycznej “smyczce” można go przywiązać do torebki lub np. do opaski na telefon podczas biegania, by się nie zgubił. Bo przecież o to chodzi, by gwizdek był pod ręką, gotowy do użycia.

Ja pokochałam ten gadżet i pozostanę mu wierna. Czuję się z nim pewniej i tego samego wam życzę.

Uwaga! Uwaga!

Możecie jeden z trzech wyjątkowych gwizdków wygrać w konkursie https://wrolimamy.pl/konkurs-czuje-sie-bezpiecznie/. Spieszcie się, konkurs potrwa do wtorku 22 III 2017. Zapraszamy!

Zdjęcia: Ż.Kańczucka

Instytut Motorola (Lenovo)  w 2015 roku w 7 krajach przeprowadził badania na temat znaczenia smartphone’ów w życiu współczesnego człowieka. W badaniach wzięło udział ponad 7 tysięcy ludzi.  Badania wykazały, że aż 54% osoby w chwili pożaru, w pierwszej kolejności szukałoby swojego telefonu, niż ratowało kota. Ponadto wielu badanych przyznało, że zasypia z telefonem z dłoni, czy korzysta z niego podczas pobytu w toalecie, pod prysznicem. Natomiast 40% powierza mu sekrety, których nie przekazało by swoim najbliższym przyjaciołom.

Do tego typu zachowań przyznali się dorośli, ale można mieć wrażenie, że podobnie zachowuje się dzisiejsza młodzież i dzieci. Korzystają oni z Internetu bez żadnych ograniczeń. Tymczasem wydaje się, że potrzebują ochrony przed niebezpiecznymi danymi.

Portal Twoje Dziecko w Sieci wraz z W Roli Mamy przygotował ankietę skierowaną do rodziców, której celem jest ustalenie, co my – rodzice wiemy na temat bezpieczeństwa naszych dzieci w Internecie. Czy wiemy, ile czasu spędzają w sieci? Co tam robią – grają, oglądają filmy na YouTube czy korzystają z serwisów społecznościowych? Czy siedząc przed komputerem są bezpieczne?

Wypełnij ankietę i wyraź swoją opinię.

Link do ankiety http://twojedzieckowsieci.i-test.pl/