Chcę dla ciebie jak najlepiej – Jakub Bączykowski

Tytuł: Chcę dla ciebie jak najlepiej
Autor: Jakub Bączykowski
Wydawnictwo: W.A.B
Kategoria: literatura obyczajowa
Liczba stron: 236
Numer wydania: I
Data wydania: 2025-06-04

Chcę dla ciebie jak najlepiej to powieść, której nie spodziewałam się otrzymać, a jednak trafiła w moje ręce. Wydawnictwo W.A.B uczyniło mi przyjemność, dosyłając książkę Jakuba Bączykowskiego wraz z innymi, oczekiwanymi przeze mnie. Odłożyłam ją na półkę z zamiarem przeczytania w wolnej chwili i tak też się stało. Po tym, jak zaliczyłam „lektury obowiązkowe” do zrecenzowania, zasiadłam do Chcę dla ciebie jak najlepiej.

O czym jest Chcę dla ciebie jak najlepiej?

To historia 19-letniej Łucji, która ma przed sobą studia i zapewne w perspektywie najbliższych lat karierę muzyczną. Zachodzi jednak w nieplanowaną ciążę z nieodpowiednim mężczyzną, a taka niespodzianka w domu prowadzonym przez surową matkę okazuje nie do zaakceptowania. Bohaterka przymuszona przez rodzicielkę, z niewielkiej miejscowości wyjeżdża do Poznania, w którym ma szansę poukładać życie bez wytykania palcami. Zamiast studiowania i beztroskiego czasu czeka ją konieczność podjęcia pracy i zadbania o dziecko, które za kilka miesięcy ma pojawić się na świecie. Choć perspektywa bycia samotną matką w obcym mieście nie jest kusząca, Łucja jest gotowa do walki o lepszą przyszłość.

Sytuację komplikuje fakt, że dla matki Łucji okazywanie córce troski i miłości jest rzeczą obcą. Z tego powodu dziewczyna wchodzi w dorosłe życie z bolesnym deficytem uczuć. Bohaterka obiecuje sobie, że swojemu dziecku da wszystko to, czego sama nie zaznała. I rzeczywiście Łucja całą miłość przelewa na synka, który staje się jej światem. Ofiarowuje mu czas, uwagę, troskę, w efekcie czego przez lata tworzy się między nimi silna więź. Lucja pęka z dumy, gdy patrzy na Maksa, a ten odwdzięcza się całym sobą za jej poświęcenie. 

Choć na początku taka relacja jest gwarantem poczucia bezpieczeństwa dla obojga, z czasem okazuje się dla dojrzałego już Maksa toksyczna. O ile Łucja nieświadomie przekłada na niego własne braki z dzieciństwa, o tyle chłopak widzi, że w relacji z matką czegoś jest za dużo i nie jest to zdrowe. Nadmierna bliskość nie ułatwia życia, zaczyna uwierać. Traci na niej matka, choć tego nie dostrzega, traci też syn. Do tego w tle pojawia się wątek ojca Maksa, o którym Łucja wolałaby zapomnieć, oraz babci, która nie potrafi wprost kochać córki, ale uczucia sprawnie przelewa na wnuka. W tym wszystkim jest oczywiście sama Łucja, która coraz bardziej gubi się w zmieniającym się układzie z synem.

W momencie, gdy Maks próbuje przeciąć przysłowiową pępowinę, pojawia się obawa, jak nie skrzywdzić tym matki. Czy powinien odsunąć na bok jej uczucia i potrzeby, skoro sobie zdaje sprawę, że poświęciła mu życie, rezygnując nawet z miłości? Czy da radę przerwać i uwolnić się od cudzej traumy? Te i podobne pytania rodzą się podczas lektury, bo trudno z góry zakładać happy end, pamiętając, że nie da się siłą uleczyć lub uszczęśliwić innych.

Moje wrażenia po lekturze

Czytelnik poznaje historię Łucji i Maksa w perspektywie długiego czasu (od ciąży po dorosłość chłopaka), więc ma szansę przyjrzeć się im bliżej. Obserwuje etapy budowy więzi, która z czasem oplata ciasno jak bluszcz. Powieść wyzwala emocje, nie pozwalając Czytelnikowi pozostać obojętnym wobec historii. Przy okazji czyta się ją świetnie.

Przyznam też, że jestem mile zaskoczona wrażliwością i sposobem przedstawienia losów Łucji i Maksa w kontekście autorstwa mężczyzny. Wydaje się, choć to pewnie mocno stereotypowe, że tworzenie powieści obyczajowych wypełnionych emocjami jest domeną kobiet. Tymczasem jak widać, poza Nicholasem Sparksem tworzą także inni autorzy — mężczyźni, którzy doskonale sobie radzą w tej materii. Ciekawe, czy po innych książkach Pana Bączykowskiego podtrzymam tę opinię? Postaram się sprawdzić to w wolnej chwili. 

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem W.A.B