„Wychowujmy dzieci tak by nie musiały się leczyć z dzieciństwa”
Pam Leo

Majówkę spędziłam na Roztoczu. W miejscu, które ciągnie mnie do siebie jak magnes. Gorajec to wioska składająca się z kilkudziesięciu mieszkańców. Cisza, ciemne noce i przyroda. Ta przyroda przywołała wspomnienia:

Letnie dni były najpiękniejsze. Wędrowałam z kwiecistą chustą pod pachą do sadku. Chustę rozkładałam na trawie, w odpowiedniej odległości od  krzaków agrestu i czerwonej porzeczki. Leżałam pod krzaczkami, oczywiście z książką. Zrywałam agrest, który pękał w ustach, uwalniając kwasotę wywołującą  dreszcze. Czerwone korale nieco niedojrzałej porzeczki również mnie kusiły. Układałam po jednej kulce na języku i ściskałam usta, powoli uwalniając sok.

Byłam w niebie…

Jakże inne dzieciństwo miałam od dzieciństwa moich dzieci. Chwile błogości zdarzały się w wakacje. Reszta…

Ściągnęłam buty i skarpetki i pozwoliłam chłodnej trawie łaskotać moje stopy. Uwielbiam takie małe chwile przyjemności. Popatrzyłam na Szkodniki. Brudne niemiłosiernie. Biegające, huśtające się, naciągające Kluskę (jamnika) i Trusię (królika). Wychowane praktycznie bez babć, dziadków, mało widujące się z tatą.  Czy będą miały ciepłą kolekcję wspomnień?

Czasy się bardzo zmieniły. Wyjeżdżamy za pracą, praca nas absorbuje po dwanaście godzin na dzień, często jest wykonywana przez całą dobę. Mniej mamy rodzeństwa i duże zjazdy rodzinne praktycznie  należą do przeszłości. Czasem w święta udaje się zebrać większość rodziny w jednym miejscu. Wyjazdy do babci na wieś, gdzie krowy, kury i inne zwierzątka to również rzadkość. U babci na wsi można było prosić siedem razy o dokładkę deseru, biegać po polu do samej nocy i brudzić się bez ograniczeń. Teraz przyglądając się niektórym dzieciom, mam wrażenie, że są czystsze od skalpela na oddziale chirurgicznym. „Nie dotykaj, nie ruszaj, bo się pobrudzisz”.

Te podarte spodnie, rękawki pochlapane farbą, zdarte noski butów od hamowania na rowerze, to kolory dzieciństwa. Mimo, zmiany czasów to nadal my rodzicie trzymamy pędzel i my jesteśmy malarzami przeszłości naszych dzieci. Nas będą (lub nie będą) wspominać ciepło i z rozczuleniem jak my swoich bliskich.

– Znalazłam koniczynkę czterolistną! – Krzyczała Młodsza.
– To będziesz mieć szczęście!
– Czyli znajdę drugą!

Ot, beztroska.

– Dziecko, twoje spodnie przypominają ścierkę mechanika!
– I przejmujesz się tym mamo?
– Nie wypiorę tego…
– Powtarzasz nam, że nie warto się przejmować tym, co za pięć lat nie będzie miało znaczenia! Bądź słowna!- Podsumowała sytuację Starsza.

Czy za pięć lat będę pamiętać kolor zniszczonych spodni podczas majówki? Czy za pięć lat będzie dla mnie miało znaczenie, w jakim proszku je prałam? Te niemiłosiernie brudne spodnie świadczyły o jej niewysłowionym szczęściu. To szaleństwo z innymi dziećmi i nie przejmowanie się szczegółami dotyczącymi garderoby sprawiło, że i z ust i z oczu nie schodził uśmiech!

Za pięć lat. Co dzieci będą pamiętać za pięć lat? Słońce, beztroskę, smak pierogów od pań z koła gospodyń wiejskich… Kolegów i koleżanki, których poznały i kilka chwil zintegrowane dzieci bawiły się patykami i liśćmi w nie wiem co, ale zajęło im to kilka godzin. Mam nadzieję, że te wspomnienie totalnej beztroski i akceptacji, pozwoli im wyrosnąć po prostu na fajnych, ciepłych i wyrozumiałych dla innych ludzi.

Lubię huśtawki. Czasami, kiedy jestem w pracy, wyskakuję na moment na pobliski ogródek jordanowski. Siadam na huśtawce, bujam się i pozwalam by wiatr rozczesał mi włosy. Wracam na chwilę do czasów dziecinnej beztroski. Minuty na huśtawce pozwalają mi oderwać się na chwilę od skomplikowanej i często ciężkiej teraźniejszości.  Nie żałuję, że nie mogę się cofnąć w czasie kiedy uczesana w dwa warkocze biegałam po polach pod zamojską wioską. Jestem wdzięczna za ten czas, który dał mi beztroskę i mam nadzieję, że moje dzieci, kiedyś docenią starania matki o ciepłe ich wspomnienia. Czas zweryfikuje czy jestem dobrą malarką przeszłości.

Avatea, mama Szkodników – Zapraszam na mój blog Szkodnikowo

Przeglądając prasę z samego rana, zobaczyłam news, który wprost powalił mnie na kolana z wrażenia. Zachowanie pewnego ojca było tak niegodne pochwały, za to tak epatujące brakiem wyobraźni, że aż strach.

Już spieszę wyjaśnić. W zamojskim ogrodzie zoologicznym, dwa dni temu, lekkomyślny ojciec przełożył przez ogrodzenie dziecko na wybieg surykatek! Po prostu byłam w szoku, że on, ot tak, naraził dziecko na niebezpieczeństwo. Bo przecież fakt, że surykatki tak miło wyglądają, nie oznacza, że to są zwierzątka do przytulania!!! Ręce mi opadły! Cieszyć się tylko, że żadna nie zechciała zatopić zębów w rączce dziecka, bo z tego co wyczytałam, ten futrzak potrafi przegryźć rękawice spawalnicze.

Porażające i przerażające, do tej pory nie mogę zrozumieć, co kierowało tym ojcem? Może chciał przybliżyć dziecku dziką naturę? Wiadomo, przez telewizor zwierzaka nie dotkniesz. Albo na chwilę wyłączyło mu się myślenie oraz padło na wzrok, bo tabliczki z informacjami czego nie wolno robić w zoo, a także jego regulamin raczej nie został zauważony. A może raczej trzeba się cieszyć, że to “tylko” surykatki, a nie np. słonie czy niedźwiedź…

W sumie, nawet nie tłumaczcie, szkoda waszego wysiłku. Skoro przestrzegamy dzieci przed tym, aby nie wyciągały ręki do obcych psów czy kotów, bo różnie się to może skończyć, tym bardziej nie rozumiem takiej brawury. Tak czy inaczej, ojciec doczekał się wątpliwej sławy i w związku z tym, osobiście nominuję go na zwycięzcę w konkursie (anty)ojca roku. A jest dopiero maj!

Będę okrutna, ale od razu przyszło mi na myśl stare powiedzenie — głupich nie trzeba siać, sami się rodzą.

Źródło fotografii: www.facebook.com/ogrod.zoologiczny.zamosc

XXI w. to najwyższy czas, by przestać traktować seks jako temat tabu. Nie bójmy się powiedzieć, że to dzięki seksowi jesteśmy na świecie, dzięki niemu nie tylko przeżywamy piękne chwile, ale cieszymy się potomstwem. Dziś o seksie nieco z przymrużeniem oka 😉

Może się wydawać, że seks to seks i o czym tu dużo gadać. Każdy wie, jak to się robi, a nawet jak nie wie, to dzięki magii internetu może w krótkim czasie uzupełnić wiedzę. A czy wiecie, że w poszczególnych krajach robi się „to” na różne sposoby? Przyznaję, niektóre mnie zaskoczyły.

Na przykład okazuje się, że flegmatyczni Anglicy, to urodzeni sadomasochiści. To właśnie oni są mistrzami wiązania, krępowania, kneblowania i biczowania. Hmm, czy autorka Greya nie jest czasem Angielką? Anglicy uwielbiają też zakuwać swoje partnerki w kajdanki, a nic nie podnieca ich bardziej niż strach w oczach kobiety na wiadomość, że właśnie gdzieś posiali kluczyk…

Włosi, tacy gorący, romantyczni temperamentni Włosi… spodziewałam się po nich czegoś więcej. Tymczasem seks po włosku to pocieranie penisem o pachę partnerki. Fuuuuj. Jakoś mnie to nie przekonuje. Od biedy można to uznać za element gry wstępnej, ale żeby tak jako forma antykoncepcji?? Dość egoistyczna jest miłość po włosku…

Honor południowców ratują Hiszpanie. Oni wiedzą, gdzie włożyć, żeby było miło i oryginalnie. I nie, wcale nie tam, gdzie myślicie. Hiszpańska miłość polega bowiem na włożeniu penisa między piersi kobiety i intensywnym pocieraniu nim. Między kobiecymi piersiami znajduje się dużo punktów erogennych, hiszpańscy kochankowie wiedzą, jak to wykorzystać!

Jak to robią Francuzi, wiedzą wszyscy. Oni używają języka nie tylko do wysławiania się, ale także do pieszczenia intymnych miejsc partnerów. I co ciekawe, twierdzą, że to bardziej efektywne niż klasyczny stosunek, bo gwarantuje orgazm wielokrotny!

Z kolei Niemcy są nudni jak flaki z olejem. Klasycznie, szybko i dobranoc. Raczej nie liczcie na drugi strzał z ich strony, nie lubią się zanadto wysilać.

Zajrzyjmy do naszych wschodnich sąsiadów, Rosjan. Rosja to stan umysłu, każdy to wie. Także obyczaje seksualne Rosjan odstają od reszty Europy. Rosjanie bowiem za najbardziej erogenną część ciała uważają okolice odbytu i pieszczą je każdą częścią ciała i nie tylko ciała. Ot, rosyjska fantazja!

Szwedzi są leniwi i chętnie przekazują inicjatywę Szwedkom. Trzeba przyznać, że szwedzkie kobiety wiedzą, jak się zabrać do roboty. Dosłownie biorą sprawy w swoje ręce, wybierając takie pozycje, w których mogą stymulować penisa partnera dłonią, uciskając i puszczając jego podstawę.

Jak na tym tle wyglądają Polacy? Ooo, Polacy nie znają ograniczeń, błyskawicznie przeglądają wszystkie europejskie techniki seksualne i wybierają tę, która najbardziej im odpowiada 😛

No więc, co wybieracie? 😉