Mgła mózgowa to stan, który coraz częściej dotyka osoby w różnym wieku. Znacie to? Ja niestety tak. Objawia się problemami z koncentracją, pamięcią, jasnym myśleniem i ogólnym zmęczeniem psychicznym. Choć nie jest klasyfikowana jako choroba, może poważnie utrudniać codzienne funkcjonowanie. Czym dokładnie jest mgła mózgowa, jak się objawia i co może ją powodować?

Czym jest mgła mózgowa?

Mgła mózgowa, nazywana również brain fog, to termin opisujący zbiór objawów związanych z obniżoną sprawnością umysłową. Osoby doświadczające mgły mózgowej często mówią o uczuciu „zamglenia” w głowie, braku jasności myślenia, wolniejszym przetwarzaniu informacji oraz trudnościach z zapamiętywaniem i skupieniem uwagi. To nie jest samodzielna jednostka chorobowa, ale objaw, który może wynikać z różnych czynników zdrowotnych lub stylu życia.

Mgła mózgowa – objawy

Objawy tego stanu mogą być różne. Ja ostatnio złapałam się na tym dwa razy. Raz z rejestracji przychodni, gdy nie mogłam sobie przypomnieć imienia mojego dziecka (tak, to prawda), oraz kilka dni temu, gdy patrząc na zegar nie potrafiłam odczytać poprawnie godziny i dopiero po kilku spojrzeniach na tarczę zegara „zrozumiałam”, co ja właściwie widzę i było mi z tym naprawdę dziwnie. Ale ja to ja, każdy może odczuć to zupełnie inaczej.

Typowe objawy mgły mózgowej to:

• trudności z koncentracją i skupieniem,

• spowolnione myślenie,

• problemy z pamięcią (szczególnie krótkotrwałą),

• uczucie dezorientacji,

• brak energii psychicznej,

• trudności w formułowaniu myśli lub dobieraniu słów.

Objawy te mogą być przejściowe, ale u niektórych osób utrzymują się przez dłuższy czas, znacząco wpływając na jakość życia.

Przyczyny mgły mózgowej – skąd się bierze?

Jeśli i Wam dokuczają podobne sytuacje, przyszedł czas przyjrzeć się możliwym przyczyną mgły mózgowej. Oto one:

1. Stres i przemęczenie

Długotrwałe napięcie psychiczne, brak odpoczynku i niedobory snu to jedne z najczęstszych przyczyn mgły mózgowej.

2. Nieprawidłowa dieta

Braki witamin, szczególnie B12 i D (w badaniu krwi wyszedł mi deficyt witaminy D3 na poziomie 7, gdy norma to 30-80, przynajmniej według mojego laboratorium), minerałów oraz kwasów omega-3 mogą negatywnie wpływać na funkcje poznawcze.

3. Zaburzenia hormonalne

Niedoczynność tarczycy, insulinooporność, menopauza czy inne zaburzenia hormonalne mogą powodować objawy przypominające mgłę mózgową.

4. Choroby przewlekłe

Mgła mózgowa bywa objawem towarzyszącym wielu chorobom, m.in.:

• depresji i zaburzeniom lękowym,

• fibromialgii,

• zespołowi chronicznego zmęczenia,

• boreliozie,

• COVID-19 i long COVID.

5. Leki i używki

Niektóre leki, szczególnie uspokajające, przeciwalergiczne czy nasenne, mogą wywoływać efekt zamglenia umysłowego. Alkohol i inne używki również pogarszają jasność myślenia.

Jak radzić sobie z mgłą mózgową?

Chociaż mgła mózgowa bywa frustrująca, można podjąć skuteczne działania, by ją złagodzić:

• Wysypiaj się – 7–9 godzin snu dziennie to minimum (ja niestety tego nie przestrzegam, więc mam, co mam).

• Zadbaj o dietę – spożywaj warzywa, owoce, produkty pełnoziarniste, ryby i orzechy.

• Ruszaj się – aktywność fizyczna poprawia ukrwienie mózgu i redukuje stres.

• Ogranicz stres – stosuj techniki relaksacyjne: medytację, jogę, oddychanie przeponowe.

• Odstaw używki – alkohol, papierosy i nadmiar kofeiny mogą nasilać objawy.

• Zbadaj się – warto sprawdzić poziom witamin (szczególnie B12 i D3 polecam), hormonów i zrobić morfologię.

Podsumowując, mgła mózgowa to nieprzyjemny stan, który może mieć wiele przyczyn – od niedoboru snu, przez stres, aż po poważniejsze schorzenia. Jeśli objawy utrzymują się dłużej niż kilka tygodni lub są nasilone, warto udać się do lekarza. Szybka diagnoza i zmiana stylu życia mogą znacząco poprawić jakość życia i przywrócić jasność umysłu.

Źródło zdjęcia: Caleb Flores/Unsplash

Tytuł: Złodziejka wspomnień
Autor: Renata Wasilewska
Premiera: 15 maja 2025 rok na Międzynarodowych Targach Książki w Warszawie
Wydane przez: Wydawnictwo Literackie Białe Pióro
Kategoria: powieść obyczajowo – sensacyjna z wątkiem romansowym i szczyptą fantazji

Czy zastanawialiście się kiedyś, jakby to było, gdybyśmy mogli pozbywać się niechcianych wspomnień? Wyrzucić z głowy wszystkie traumy, porażki i życiowe wpadki.

Jak wolny byłby wtedy nasz umysł?!

Złodziejka wspomnień jest właśnie próbą odpowiedzi na powyższe pytania. Ale nie jest to powieść psychologiczna. O nie! To przewrotna obyczajówka z wątkiem kryminalnym i szczyptą fantazji oraz ogromną dawką dobrego humoru, który z pewnością poprawi Wam samopoczucie. Nie zabraknie w niej również historii miłosnej, bez której każda powieść wygląda przecież „blado”.

Obdarzona nietypowymi zdolnościami Matylda Ladro pomaga usunąć niechciane wspomnienia. W jej pracy towarzyszą i pomagają jej: podrywacz – Jerry Świstak oraz internetowa hakerka z zamiłowania – Zuza Swift. Ich rutynowy świat usług nietypowych zostaje zachwiany, gdy na horyzoncie pojawia się widmo morderstwa.

Czy świeżo upieczonym detektywom amatorom uda się zapobiec zbrodni? Jakie niespodzianki napotkają? I czy nitka tajemnicy nie zaprowadzi ich przypadkiem do kłębka zagadek?

Zanurzcie się w niesamowity świat złodziejki wspomnień i kota, który ją sobie wychował.

Fot. Informacje prasowe / Złodziejka wspomnień

Informacja o autorce:

Miłośniczka zwierząt, kawy i świętego spokoju. Pisze od dziecka, głównie do szuflady. Maluje ptaki, koty i pejzaże. W wolnych chwilach szyje zabawki, którymi obdarowuje dzieci przyjaciół. Nałogowo kupuje i sadzi rośliny, czym doprowadza do szewskiej pasji domowników. Dawno temu skończyła filologię polską. Kocha wieś, choć urodziła się, mieszka i pracuje w wielkim mieście. Uważa, że w świecie, który dobrze znamy, odrobina magii jest jak pikantna przyprawa do panini. Zadebiutowała powieścią obyczajowo-sensacyjną z odrobiną fantazji i furą dobrego humoru pt. Złodziejka wspomnień 

Jeszcze niedawno rozmowa telefoniczna była podstawowym sposobem kontaktu – szybka, bezpośrednia, czasem nawet romantyczna (kto pamięta zasypianie z telefonem przy uchu, ten wie). Tymczasem dzisiejsze nastolatki wolą pisać. Czat, wiadomości głosowe, emoji – wszystko, byle nie klasyczne „halo, co słychać?”. Dlaczego?

Pisanie daje czas na reakcję

Rozmowa jest spontaniczna, a wypowiedzianych słów nie da się cofnąć. Pisanie ma inny rytm, można się spokojnie zastanowić, co napisać, a po napisaniu jeszcze „ocenzurować” odpowiedź przed wysłaniem. Ba! Można skasować i napisać całkiem na nowo! Pisanie pozwala też opanować emocje, a jeśli jest taka potrzeba – nie odpowiadać od razu. W podbramkowej sytuacji wystarczy udawać, że się nie widziało wiadomości. Jednak kodeks honorowy głosi, że jeśli wypowiedź jest oznaczona jako przeczytana, to trzeba na nią zareagować. Nastolatki rozwiązują ten problem przez odczytywanie wiadomości w powiadomieniach, bez wchodzenia w aplikację.

Dzwoniący telefon często oznacza stres

Zwłaszcza kiedy dzwonią rodzice 😉 Ponadto nastolatki zawsze biorą pod uwagę, że potencjalny rozmówca może nie móc rozmawiać i zostawiają mu wybór, np. pisząc „oddzwoń, jak możesz”. Bardzo popularne są wiadomości głosowe, czyli taka rozmowa z opóźnieniem. Podobnie jak czat, pozwala odpowiadać z większym rozmysłem.

Pisanie daje więcej możliwości wyrażania siebie

W rozmowach głosowych nie ma emotikonek ani gifów, które są już naturalnym językiem nastolatków. Młodzi ludzie mają też bardzo specyficzny sposób pisania pełen dziwnych dla dorosłych skrótów. Ja sama często łapię się na tym, że pytam dziecko, co do mnie pisze, bo nie rozumiem. No i pisanie pozwala na bycie w kontakcie z wieloma osobami jednocześnie. Czatu grupowego nie da się zastąpić rozmową. Teoretycznie telekonferencje są możliwe, ale ich jakość wciąż pozostawia wiele do życzenia.

Pisanie jest bardziej elastyczne

Świat nastolatków działa inaczej niż świat dorosłych. Jest szybciej, bardziej cyfrowo, z większym naciskiem na nowoczesne technologie, ale też na wygodę. Pisanie pozwala prowadzić pięć rozmów jednocześnie, a w tak zwanym międzyczasie scrollować społecznościówki. Młodzi ludzie bez problemu to ogarniają.

Tyle dowiedziałam się z internetu i od Chata GPT, który wciąż uważa, że wie wszystko. Ale nie byłabym rzetelna, gdybym na koniec nie poszukała informacji u źródła:

– Dziecko kochane, powiedz mi co to za trend, że nastolatki wolą pisać, niż rozmawiać przez telefon?

– A kto ci to powiedział? To w ogóle nie jest prawda! My lubimy rozmawiać przez telefon, tylko musimy mieć odpowiednie warunki. Jasne, że nie robi się tego na ulicy, w autobusie, sklepie, gdziekolwiek, gdzie każdy może podsłuchać. W domu też nie rozmawiam przez telefon, jak wy jesteście, bo słuchacie i się nadmiernie interesujecie, a potem są z tego jakieś dramy. Ale jak jestem sama, to ciągle wiszę na telefonie i gadam. Moi znajomi robią to samo, przecież sama ze sobą nie gadam. Tylko dorośli po prostu o tym nie wiedzą, a ciągle nas widzą w telefonach i poszła taka fama, że młodzi wolą pisać. Nieprawda, wcale nie wolą. Głupoty gadasz i tyle.

Nie ma to jak usłyszeć od dziecka, że matka głupoty gada. Ale w gruncie rzeczy poczułam się uspokojona. Może nie jest tak najgorzej z tym nawiązywaniem relacji między młodymi ludźmi, ciągle umieją ze sobą rozmawiać.