Siatkówczak – retinoblastoma – dotychczas ten nowotwór straszył mnie jedynie ze zdjęć chorych maluchów, których pełno jest w internecie. A widziałam ich tyle, że zaczęłam przechowywać w pamięci to, co powinno niepokoić w wyglądzie oka dziecka. Pewnego dnia zamarłam, bo na kilku wykonanych przeze mnie zdjęciach małego, zauważyłam ten przeklęty błysk!

Natychmiast znalazłam numer telefonu do polecanego w mojej okolicy okulisty i opowiedziałam mu, co mnie niepokoi. Kazał przyjechać z dzieckiem na oddział okulistyczny na cito, gdzie przeprowadzono badania obu oczu mojego synka.

Chciałabym móc wam napisać, że to wyłącznie fałszywy alarm i nic złego się nie dzieje. Mam nadzieję, że za miesiąc, gdy powtórzymy wszystkie badania, właśnie to ode mnie usłyszycie – że Olek jest zdrowy.

Na ten moment, po badaniu dwóch okulistów stwierdziło, że dno obu oczu jest czyste, mały zdecydowanie widzi na “podejrzane” oko, tarczki (mam nadzieję, że nic nie pomieszałam, specem w tej dziedzinie nie jestem) ok, ale… odblasku na zdjęciu być nie powinno. Z tego powodu za miesiąc powtarzamy badania.

Być może Olek należy do dzieci z wyjątkową urodą oka, które w ten sposób przez przypadek odbiło światło flesza. Lub przyczyna tkwi jeszcze gdzie indziej. Źrenice od flesza zawsze powinny odbijać jednolity kolor czerwony – biały, żółty, złoty i zielony to sygnał do działania. Normalnie białe światło wpadające do oka ulega odbiciu od siatkówki, od której odbija się czerwoną barwą. W przypadku zmian chorobowych w gałce ocznej, jak np. guzy, światło odbija się od patologicznej struktury i daje nieprawidłowy, jasny odblask. Gdyby u Olka był guz, który dawałby taki efekt, musiałby zająć 3/4 oka, a tego na szczęście nie widać.

Siatkówczak na zdjęciach

Nie licząc wizyt kontrolnych u okulisty, raz na jakiś czas dobrze zrobić dziecku foto z fleszem. Jeśli oko “świeci jasnymi kolorami”, gdy dziecko patrzy idealnie na wprost, trzeba natychmiast działać.

Siatkówczak

Jest jeszcze kilka innych rzeczy, które musicie wiedzieć o siatkówczaku:

• Siatkówczak objawia się także zezem. Każde dziecko z taką nieprawidłowością należy dokładnie zbadać pod kątem obecności czerwonego odblasku w obu oczach.
• Siatkówczaka najczęściej rozpoznaje się u dzieci do ukończenia 3. roku życia.
• Podstawowym badaniem przesiewowym w kierunku siatkówczaka jest sprawdzenie obecności czerwonego refleksu w obu oczach. Nieprawidłowy, białawy odblask źreniczny jest nazywany leukokorią (z gr. biała źrenica).
• Śmiertelność w przebiegu siatkówczaka zależy od stopnia zaawansowania choroby. Rokowanie odnośnie do zachowania gałki ocznej oraz funkcjonalnej ostrości wzroku również zależy od stopnia zaawansowania choroby.
• Siatkówczak nie musi być wyrokiem. Obecnie dostępnych jest kilka metod leczenia bez konieczności usunięcia gałki ocznej.

Bądźcie czujni i nie lekceważcie żadnych niepokojących sygnałów. I życzcie mojemu synkowi zdrowia, bo to jest moje największe marzenie.

źródło wiadomości – www.mp.pl

źródło zdjęcia – visualsonline.cancer.gov, wikipedia.org

Zapewne wszyscy słyszeli to i owo o kulkach waginalnych, zwanych też kulkami gejszy. Wiele pań regularnie ich używa. Jest to nie tylko gadżet erotyczny, ale także pożyteczny przybór do ćwiczeń mięśni Kegla. Wokół kulek narosło mnóstwo różnych, mniej lub bardziej wiarygodnych teorii. Spróbujmy je uporządkować.

Kulki tylko dla kobiet?

Otóż nie! Wprawdzie o kobiecych mięśniach Kegla pisze się dużo więcej, a ich rola jest powszechnie znana, jednak mają je także mężczyźni. Położone są od kości ogonowej do łonowej i otaczają podstawę penisa. Podobnie jak u kobiet, męskie mięśnie Kegla są poprzecznie prążkowane, zatem można kontrolować ich pracę i wykonywać ćwiczenia kurcząco – rozkurczające. U obu płci ćwiczenia te przyczyniają się do zwiększenia doznań seksualnych, czyniąc życie intymne bardziej atrakcyjnym i urozmaiconym. Również i u kobiet, i u mężczyzn przeciwdziałają nietrzymaniu moczu. Kulki gejszy (waginalne) przeznaczone są do ćwiczeń dla pań. Są przydatne zwłaszcza po porodzie, ponieważ stymulują powrót dróg rodnych do pierwotnej elastyczności. Z kulek analnych natomiast mogą korzystać także panowie.

Kulki analne są szkodliwe

Każdy gadżet może być szkodliwy, jeżeli używa się go nieumiejętnie. Przede wszystkim kulki, tak waginalne, jak i analne, należy kupić w dobrym sklepie z akcesoriami erotycznymi, np. Sklep Intymny, a nie od przygodnego sprzedawcy na bazarze. Kulki analne są na ogół mniejsze od waginalnych, choć mogą być stosowane również dopochwowo. W żadnym wypadku nie powinno się jednak stosować tych samych kulek analnie i waginalnie, nawet po umyciu i dezynfekcji. Ponadto do stosowania analnego niezbędna jest większa ilość żelu (lubrykantu), ponieważ odbytnica pozbawiona jest własnego nawilżania, w przeciwieństwie do pochwy.

Kulek nie wolno stosować, mając wkładkę domaciczną

Nieprawda. Wkładka (spirala) domaciczna, jak sama nazwa wskazuje, znajduje się wewnątrz macicy, natomiast kulki wprowadza się do pochwy. Mogą one mieć kontakt jedynie z nitkami, służącymi do wyjęcia wkładki z macicy, a wystającymi z szyjki. Jednak profilaktycznie warto zasięgnąć porady ginekologa, który po zbadaniu pacjentki zadecyduje o ewentualnych przeciwwskazaniach. Zdarzają się one bardzo rzadko.

Natomiast nie zaleca się stosowania kulek przez kobiety ciężarne. Można ich używać przed zajściem w ciążę w celu ćwiczenia mięśni dna macicy, a po okresie połogu są wskazane dla szybszego przywrócenia pochwie elastyczności.

Lepiej kupić kulki w zestawie niż pojedynczo

Prawda. W zestawie znajdują się kulki o różnych średnicach, dzięki czemu można je dostosować do indywidualnych potrzeb i ćwiczeń oraz dopasować rozmiar. Nabycie zestawu oznacza zaopatrzenie się na dłużej. W zestawie znajdują się kulki pojedyncze, zalecane na początek, oraz podwójne o kilku średnicach, od około 25 mm do 40 mm. Nie bez znaczenia jest też cena – niższa za sztukę przy zakupie zestawu.

Tylko kulki silikonowe są bezpieczne

Tak! Silikon medyczny jest materiałem, który nie wchodzi w reakcję chemiczną z płynami ustrojowymi, a wykonane z niego kulki są gładkie, bez ostrych krawędzi. Dzięki temu są łatwe do utrzymania w czystości i nie drażnią delikatnej błony śluzowej. Kulki silikonowe, oryginalnie zapakowane przez producenta i kupione w dobrym sklepie, posiadają odpowiedni atest bezpieczeństwa i nie są drogie. Warto zwrócić uwagę, aby nie miały żadnych zagłębień czy wypukłości; zupełnie gładkie są wygodniejsze do mycia i odkażania.

Używanie kulek z innych materiałów może spowodować reakcję alergiczną, a w skrajnych przypadkach wstrząs, który zagraża życiu.

Uwaga! Do kulek silikonowych należy używać wyłącznie lubrykantów wodnych, które są wobec nich chemicznie neutralne.

Para w zdrowym związku nie potrzebuje kulek

Wiele par w stałych związkach, często z wieloletnim stażem, używa kulek. Mit o nieprzydatności kulek dla zdrowego związku rozpowszechniają głównie osoby, które odczuwają strach przed nieznanym. Twierdzą, że kulki, jak i inne gadżety erotyczne, są dla „zboczeńców” i „wyuzdanych” – jakby urozmaicony seks był czymś złym. Tymczasem kulki nie mają nic wspólnego z perwersją. Przeciwnie – przyczyniają się do lepszego poznania ciała i osiągnięcia intensywniejszego orgazmu. Nie ma w tym nic niewłaściwego.

W życiu młodych rodziców przychodzi taki moment, gdy trzeba podjąć decyzję o powrocie do aktywności zawodowej. Dzięki zmianom w zasadach udzielania urlopów: macierzyńskiego i rodzicielskiego, wiele osób ma możliwość korzystania z nich przez pierwszy rok życia dziecka, ale co później? Kto zajmie się maluchem, gdy rodzice wrócą do pracy? Dziadkowie bywają jeszcze aktywni zawodowo, często mieszkają daleko albo chcą realizować swoje osobiste plany będąc na emeryturze. Opieka żłobkowa, choć bardzo się zmieniła po 2011 roku, też nie zawsze przekonuje rodziców. Pozostaje zatem wynajęcie niani.

Ustawa z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 reguluje kwestie wynajęcia opiekunki. Stworzono możliwość zatrudnienia zgodnego z prawem, na podstawie tzw. Umowy uaktywniającej. Dzięki temu rozwiązaniu składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz na ubezpieczenie zdrowotne opłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych (od podstawy stanowiącej kwotę nie wyższą niż wysokość minimalnego wynagrodzenia). Natomiast rodzic wypłaca wynagrodzenie. Co ważne, na takich zasadach może pracować także członek rodziny malucha, to znaczy, można zatrudnić, np. babcię.

Jakie kwalifikacje powinna mieć niania? Niestety ustawodawca tego nie określił (poza tym, że jest to osoba pełnoletnia). Niania nie musi nawet posiadać zaświadczenia o niekaralności za przestępstwa popełnione umyślne, nie wymaga się od niej przedstawienia żadnych zaświadczeń dotyczących odbytych kursów czy stażu. Natomiast w ramach Umowy uaktywniającej niania jest zobowiązana do:

1. zapewnienia bezpieczeństwa dziecku;
2. zagwarantowania wypoczynku dziecka;
3. zapewnienia dziecku codziennego przebywania na świeżym powietrzu;
4. zagwarantowania właściwej opieki pielęgnacyjnej dziecku;
5. zapewnienia higienicznych warunków przygotowywania posiłków.

Te podstawowe kwestie regulowane przez prawo są oczywiście ważne, ale to rodzic podejmuje ostateczną decyzję, zatrudniając opiekunkę. Musi zatem zwrócić uwagę na to, z jaką osobą ma do czynienia:

– czy przychodząc do pracy, jest ubrana wygodnie, tak by móc swobodnie bawić się z dzieckiem,

– czy jej paznokcie nie są zbyt długie, co mogłoby zagrażać bezpieczeństwu dziecka, ale też z pewnością nie sprzyja organizowaniu ciekawych zabaw, np. plastycznych;  

– czy przypadkiem nie jest za bardzo zainteresowana swoim telefonem, którego nie odstępuje na krok (pewnie będzie się nim zajmować z większą pieczołowitością niż powierzonym dzieckiem);

– czy chętnie mówi o dziecku, o tym, co wydarzyło się w ciągu dnia;

– czy interesuje się dzieckiem, pyta rodziców o to, co ono lubi, w co chętnie się bawi, itp.

– czy reaguje od razu na potrzeby dziecka, jego płacz, czy smutek;

– czy ma pomysły na zabawy;

– czy chętnie wychodzi na spacery;

– czy jest życzliwa i spokojna.

Jak znaleźć odpowiednią nianię? To nie łatwe zadanie. Najlepiej, jeśli skorzystamy z usług osoby znanej, która opiekowała się dziećmi znajomych, ale przecież nie zawsze jest taka możliwość. Można po prostu popytać wśród sąsiadów (może podjęliby się opieki nad dzieckiem) albo rodziców, których spotykamy na placu zabaw (może znają kogoś godnego polecenia). Rozwiązaniem są też agencje trudniące się pośrednictwem w zatrudnianiu opiekunek.

Można też zastanowić się, w jakim wieku powinna być niania. Patrząc stereotypowo: młodsze panie (często studentki), mają wiele ciekawych nowatorskich pomysłów, są aktywniejsze i sprawniejsze. Starsze natomiast mają więcej doświadczeń w pracy z dziećmi. W praktyce wcale nie musi tak być. Zatem nie wiek jest istotny, ale to jak niania podchodzi do swojej pracy, a przede wszystkim, czy dobrze zaopiekowała się dzieckiem.

Rodzice zatrudniający opiekunkę zadają pytanie o jej zakres obowiązków. Czego mogą od niej wymagać? Najprościej mówiąc – rzetelnej opieki nad dzieckiem. Niania powinna je nakarmić, zadbać o stronę higieniczną, zapewnić mu odpoczynek, wyjść z nim na spacer, pobawić się. To dużo zadań. Opieka nad małym dzieckiem to praca wymagające nieustannej uwagi, jest zatem wyczerpująca. Dokładanie niani zadań, np. w czasie gdy dziecko śpi, nie jest dobrym rozwiązaniem. Ona też powinna chwilę odpocząć, a gdy maluch się obudzi, powinien ją przy sobie zobaczyć. Warto zadać sobie pytanie, na czym nam zależy: na dobrej opiece nad dzieckiem czy pomocy domowej – łączenie funkcji w dłuższej perspektywie nie jest korzystnym rozwiązaniem.       

Wybór niani to trudne zadanie, zwłaszcza jeśli nie mamy wsparcia w postaci osoby zaprzyjaźnionej lub sprawdzonej przez naszych bliskich. Z pewnością warto zwrócić uwagę na jej referencje (jeśli pracowała wcześniej), spontaniczny stosunek do dziecka, trzeba też pozostać wrażliwym na to, co sygnalizują sąsiedzi (może zauważyli jakieś niestosowne zachowanie). Przede wszystkim jednak warto wziąć pod uwagę to, jak reaguje samo dziecko. Jeśli czeka z niecierpliwością na swoją opiekunkę, dobrze się z nią bawi, cieszy się na jej widok, to znaczy, że najprawdopodobniej ją akceptuje i lubi.