Nigdy nie lubiłam smalcu. Na samą myśl miałam odruch wymiotny i nie rozumiałam jak można się tym smakiem zachwycać. Tłuste mazidło, nic więcej, tym dla mnie było to smarowidło. Minęło kilka lat zanim się przemogłam by spróbować tradycyjnego smalcu, najwidoczniej musiałam do tego dojrzeć. Dziś z kolei zachwycam się smakiem wegetariańskiego smalcu z cebulką i jabłkiem. Gdy tylko zobaczyłam propozycję Olgi Smile na smalec wegetariański, wiedziałam, że muszę tego spróbować.

  Nie zawiodłam się. Wyszła pyszna, wyjątkowa alternatywa dla masła, która w połączeniu ze świeżym pieczywem i gruboziarnistą solą morską łechce moje podniebienie. Smalec pod względem walorów smakowych niczym nie różni się od tradycyjnego, zupełnie niewyczuwalny jest zapach i smak kokosa. Jedynie pod wpływem chłodnej temperatury zmienia swoją konsystencję na bardzo zbitą. Olej kokosowy nie jest tak plastyczny jak tłuszcz zwierzęcy. Jest na to rada, przed podaniem najlepiej wcześniej wyjąć go z lodówki. Jest to świetna alternatywa dla niezbyt zdrowego i kalorycznego smalcu zwierzęcego.

Składniki:

• 2 cebule
• 1 duże jabłko
• 2 ząbki czosnku
• 1 łyżeczka soli
• 200 g tłuszczu kokosowego

1. Cebulę kroję w drobną kosteczkę i podsmażam na 3 łyżkach tłuszczu kokosowego. Dodaje sól i smażę ją kolejne 10 minut, aż się zeszkli i nabierze złotego koloru.
2. Do tak zeszklonej cebulki dodaję obrane ze skórki i drobno pokrojone jabłko. Smażę ponownie dosłownie kilka minut mieszając, co jakiś czas.
3. Zdejmuję patelnię z rozgrzanego palnika i dodaję pozostała część tłuszczu kokosowego oraz rozdrobniony czosnek. Dokładnie mieszam. Czekam aż wszystko trochę przestygnie i przekładam do słoiczków.
4. Smalec przechowuję w lodówce, pamiętając by przed serwowaniem wyjąć go z godzinę wcześniej. Najlepiej smakuje i się rozsmarowuje, gdy stoi w temperaturze pokojowej.  

Voila! Zwykły olej kokosowy z dodatkami zamienił się w niezwykle smaczny i zdrowy wegetariański odpowiednik smalcu. Smacznego.

Zdjęcia: Sylwia

Skręca mnie gdy pomyślę o cudach jakie wyczyniają nasi jaśnie oświeceni politycy, w kwestii obowiązku szkolnego. Jedni mądrzy wprowadzili, drudzy wyprowadzą sześciolatki ze szkół, a ty rodzicu spróbuj się w tym odnaleźć!Mnie osobiście szlag trafia, gdy słyszę o kolejnych zmianach w szkolnictwie. Mam tego tematu serdecznie dość i jako rodzic i nauczyciel, bo bałagan i zamęt jaki się przy tej okazji wytworzył zakrawa o pomstę do nieba.

Więc tak, mój starszy syn miał od września tego roku iść do szkoły jako 6-latek. Nie pójdzie, Ministerstwo Edukacji po raz kolejny zmieniło zasady. Nie powinnam narzekać, biorąc pod uwagę, że dziecku będzie lepiej zostać kolejny rok w przedszkolu, które jest dla niego znanym środowiskiem. Tam ma swoich kolegów, ulubione panie i dobrą opiekę oraz efektywną edukację. Bartek nie musi plątać się wśród starszych uczniów na korytarzach, nie musi uczyć na nowo rozkładu pomieszczeń, poza tym nie widzę potrzeby by go wciskać już teraz w pewien kierat. I wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że zostawiając starsze dziecko w przedszkolu, młodsze od września nie rozpocznie tam edukacji!

Starsze dzieciaki zablokowały młodszym miejsca w przedszkolach. I to jest wyjątkowo głupie, bo Woju musi zostać rok dłużej w domu, więc ja znów nie pójdę do pracy, bo nie zapewnię mu odpowiedniej opieki. Określę to jeszcze dobitniej – nie będzie stać mnie na nianię, żebym mogła pójść do pracy, a dwa prywatne żłobki i przedszkola mają obłożenie. I kosztują kilka razy więcej niż dopłata do pobytu dziecka w państwowym przedszkolu!

Mówi się, że rodzice będą mieli wybór. A ja się pytam jaki wybór? Poinformowano mnie w przedszkolu, że rodzice jak jeden mąż wyrazili chęć zostawienia dzieci, więc mój sprzeciw niczego nie zmieni. Inni zostają, więc oddziału 3-latków nie będzie i koniec.

Was by szlag nie trafił?

Lepiej by mi jednak było posłać 6-latka do szkoły, gdzie edukacja z założenia jest bezpłatna, niż blokować miejsce 3-latkowi, w przypadku którego zamiast dopłacić 150 zł miesięcznie do przedszkola, prywatnie zapłacę jakieś 600-800. Ale jaki to dla mnie problem, przecież szanowni rządzący “dadzą mi”(oby!) 500 zł na drugie dziecko, jak znalazł na wymuszoną opłatę za opiekę w prywatnej placówce. Nie ma to jak dobra zmiana!

Apel do rządzących!

Kochani politycy wszelkiej maści, napychający swoje kieszenie pieniędzmi z mojego portfela! Darujcie sobie reformy, kolejne poronione pomysły. Zostawcie w spokoju podstawówki, gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne. Już teraz jest średnio, a widząc po tym co wyprawiacie, będzie jeszcze gorzej. Nie dotykajcie placówek, zostawcie wiek dzieci w spokoju, nie ruszajcie podstawy programowej. Jeszcze kilka lat, a nie będzie już nawet nad czym rąk załamywać. W przypadku zabaw w coroczną “naprawę” szkolnictwa, konsekwencje w przyszłości poniosą nasze dzieci.

Z poważaniem

Matka, Nauczycielka.

Rządowy program 500+ jest już na najlepszej drodze do realizacji. Zatem narodzie, zostaliśmy niejako zmotywowani do zwiększenia liczby dzieci. Zróbmy sobie idealne dzieci, najlepiej od razu drugie.

Najnowsze brytyjskie badania dr Kathy Niakan z Francis Crick Institute w Londynie, jak donosi tvn.24,  ujawniają możliwość ingerowania w ludzkie DNA już na poziomie embrionalnym, na zarodku, który ma zaledwie do 7 dni. Embrion ludzki składa się wówczas z około 250 komórek, z których duża część przekształca się w łożysko. Wtedy jeszcze na poziomie komórkowym jest możliwość, mówiąc w skrócie – zastosować zasadę wytnij-wklej, dzięki nowoczesnej technice Crispr-Cas9. Dzięki tej technice badacze w odpowiednim miejscu mogą wyciąć określony fragment sekwencji DNA, a na jego miejsce wkleić inny, odpowiednio wybrany.  

W badaniach będą wykorzystywane zarodki, które nie zostały wykorzystane w trakcie zabiegów in vitro, które matka przekazuje ku chwale postępu nauki czyniąc to jednym podpisem. Jeśli tego nie uczyni zarodki nadal będą przechowywane zgodnie z tamtejszym prawem.

Czy zarodek jest już człowiekiem?  Dla jednych już od samego poczęcia jest to istota ludzka. Dla innych wyznacznikiem będzie bicie serca. Czy zatem mamy prawo przeprowadzać badania na zarodkach, które nie będą mogły się rozwinąć, które nie zobaczą już nigdy swoich rodziców?

W pierwszym odczuciu miałam na myśli najgorsze i najcięższe epitety skierowane do naukowców. Z drugiej strony, postęp w medycynie musi mieć gdzieś swój początek. Gdyby nie wiele badań w okresie prenatalnym, to dziś zapewne nie moglibyśmy leczyć dziecka będącego w łonie matki. Nie można by przeprowadzać trudnych i skomplikowanych zabiegów by naprawiać np. małe serduszka, które już od początku dotknięte zostały wadą genetyczną.

Osobiście jestem bardzo przeciwna ingerowaniu w DNA by sprostać oczekiwaniom rodziców,  którzy wymyślili sobie idealne dziecko o kruczoczarnych włosach, lazurowych oczach, o nieprzeciętnej inteligencji oraz odpowiedniej tężyźnie fizycznej. To zostawmy naturze i naszym genom, tym bardziej, że włosy można zafarbować, kolor oczu zmienić odpowiednią soczewką.

Genetycznie modyfikowanie embrionu ludzkiego nie jest już przyszłością, stało się teraźniejszością. Nie potępiam tego bo wierzę, że takie badania mogą w przyszłości pomóc w leczeniu wad serca, wad rozwojowych dziecka. Nie zatrzymamy postępu w nauce, medycynie, mogę jedynie sobie życzyć by naukowcy nie łamali swojego moralnego kręgosłupa i ROZWÓJ będzie służył wyższemu celowi niż projektowanie idealnego dziecka wg fanaberii rodziców. Dawniej inne badania naukowe także oburzały i dzieliły opinię publiczną, a dziś dzięki nim możemy ratować ludzkie życie.

Jedni giną by mogli żyć inni. W naturze przetrwa najsilniejszy.