Lubię wakacyjny czas, podróże bliskie i dalekie, podczas których głowa może ochłonąć od codzienności. Kocham chwile, gdy z bliskimi osobami, odkrywam nowe zakątki, czasem zaniemówię z zachwytu, poczuję wzruszenie na widok piękna i radość z tego, co doświadczam.

Tegoroczne wakacje zaczęliśmy od kilkudniowego pobytu we Wrocławiu, prawdziwie bajkowym mieście. Zgodnie z obietnicą przygotowałam dla Was kompendium wiedzy, jak można wielozmysłowo i wielowymiarowo spędzić czas z dzieckiem w stolicy Dolnego Śląska. I pamiętajcie drodzy rodzice, że wszystkie dzieci są do siebie podobne – są z natury ciekawe świata!

Zatrzymaliśmy się w Novotel Wrocław City – hotelu, o którym można powiedzieć, że tworzą go ludzie z sercem. Osoby w nim pracujące były niezwykle pomocne i zależało im, by umilić nam czas. Obsługa na światowym poziomie, przemiła i uśmiechnięta. Idealna lokalizacja hotelu (stosunkowo blisko autostrady A4 i Centrum miasta) sprawiła, że sprawnie i szybko mogliśmy się przemieszczać i wiele zwiedzić. Pokój komfortowy, łóżka szerokie – wszystkim bardzo dobrze nam się spało, pewnie też dlatego, że mimo dużej liczby gości, było cicho i spokojnie.

To, co bardzo nam się podobało, to wielka otwartość w stosunku do najmłodszych gości. Duży plus za bezpłatny pobyt malucha (a nawet nastolatka) w pokoju z rodzicami, gratisowe śniadanie i sympatyczny gest w postaci upominku. W hotelu znajduje się też kącik zabaw dla małych i całkiem dużych – my prowadziliśmy rodzinne rozgrywki w piłkarzyki, a Aleks w wolnych chwilach szalał na Xboxie. Kolejna zaleta ośrodka to smaczne i różnorodne śniadania – nie ma opcji, by nawet najwybredniejszy gość nie znalazł dla siebie czegoś dobrego. Korzystaliśmy także z hotelowego ogrodu, gdzie można było ukryć się na leżaku w cieniu drzew, lub poleniuchować z twarzą w słońcu. Ale tylko chwilę, bo przecież czekał na nas Wrocław!

A zaczęło się od eventu dla dzieci i rodziców w kinie Nowe Horyzonty z masą zabaw, animacji i atrakcji, na czele z projekcją bajki „Gru, Dru i Minionki”. Widzieliście? Nam film bardzo się podobał!

Po wyjściu z kina zabraliśmy się za szukanie… no właśnie czego?!

8 pomysłów na rodzinne spędzenie czasu we Wrocławiu

1. Szukanie krasnoludków

Początki tej przygody nie są łatwe, bo choć krasnali są setki, by je spotkać, trzeba naprawdę się postarać. Ile ich jest dokładnie? Ciężko określić, bo licznik wciąż bije, a figurek przybywa. Trzeba rozglądać się wszędzie, nie tylko chodzić z nosem wbitym w chodnik – niektóre rozsiadły się na parapetach, inne kryją się w zaułkach bram kamienic. Frajdy z ich odnajdywania co niemiara – im dłużej trwały nasze poszukiwania, tym wzrok mieliśmy bardziej wyostrzony. A podążając za nimi, przy okazji idąc brukowanymi uliczkami zwiedziliśmy dość dużą część Starego Miasta. Jestem pewna, że dzięki krasnalom nawet największy mały maruda będzie dobrze się bawił i to na własnych nogach.

2. ZOO i Afrykarium

Na zwiedzanie tego przepięknego i magicznego miejsca koniecznie zarezerwujcie sobie cały dzień – jestem pewna, że Wasze dzieci dają radę bez marudzenia i jęczenia. Warto prześledzić plan z godzinami karmienia zwierząt, bo to dodatkowa super atrakcja. Poza tym okazało się, że żółwie w Afrykarium są karmione przez dzieci – niesamowita radość! O kolejkach do ZOO krążą legendy – my akurat byliśmy pod wrażeniem, jak wszystko odbywa się bardzo sprawnie. Można też bilety kupić online (ale tylko indywidualne, rodzinne są dostępne w kasach) lub w automatach biletowych, do których o wiele mniej ludzi. Gorzej natomiast było z miejscem do zaparkowania. Żeby uniknąć korków i szukania parkingu może trzeba skorzystać z porad w internecie i rozważyć alternatywne miejsca postoju, a potem dojazd komunikacją miejską. Nam udało się zostawić samochód w sąsiedztwie ogrodu na ulicy Wybrzeże Ludwika Pasteura.

3. Centrum nauki o wodzie Hydropolis

Pierwszą atrakcją, jaką zobaczyliśmy, wchodząc do budynku, była kurtyna wodna – zrobiła na nas naprawdę wrażenie. Od momentu wejścia temat wody towarzyszył nam przez cały czas w postaci przeróżnych interaktywnych wystaw. Wszystkiego można dotknąć, zachwyca wystrój i atmosfera tego miejsca. W naszym odczuciu na zwiedzanie trzeba poświęcić przynajmniej dwie godziny. Centrum przede wszystkim zainteresuje dzieci powyżej siedmiu lat – to one sporo się dowiedzą i doświadczą. Młodszym – myślę, że – spodoba się klimat tego miejsca, barwy i światła. Jedyne czego nam brakowało, to eksperymentów, które można z wodą wykonać (choć widzieliśmy stanowiska do tego przeznaczone, ale przez nikogo nieobsługiwane). Bilety można kupić przez Internet – rezerwuje się wejście na określoną godzinę.

4. Przejazd Polinką

Niedaleko Hydropolis – i te atrakcje warto ze sobą połączyć – znajduje się kolejka linowa, którą można przejechać nad Odrą. Taka podróż z jednego brzegu na drugi trwa ok. 2 minuty i nie zastanawialiśmy się długo, by skorzystać z tej krótkiej przyjemności. Cena biletów jest taka jak koszt przejazdu MPK (3 zł — bilet normalny, 1,5 zł – ulgowy), a bilety kupujemy w automacie przy wejściu.

5. Rejs po Odrze

Głównym powodem dla którego skusiliśmy się na rejs statkiem, było nasze zmęczenie – pomyśleliśmy, że warto zobaczyć miasto z innego punktu widzenia, bez pokonywania kolejnych kilometrów na nogach. Było warto! Bilety kupiliśmy bezpośrednio przed wypłynięciem, statek rusza o pełnych godzinach (za 50-minutową podróż zapłaciliśmy 15 zł od osoby dorosłej i 12 zł za Aleksa; Edit: podczas naszego pobytu we Wrocławiu w 2020 roku ceny wynosiły – 25 zł normalny/20 zł ulgowy).

6. Wrocław z lotu ptaka

Ładna pogoda skłoniła nas do zobaczenia Wrocławia z jeszcze innej perspektywy – z góry. Punktów widokowych w mieście jest kilka, my akurat wybraliśmy Mostek Pokutnic na wysokości 45 m w kościele św. Marii Magdaleny. Żeby zobaczyć piękny widok, trzeba pokonać, bagatela ok. 250 stopni. Sam mostek jest mały i wąski, ale widoki piękne! Czy dacie radę z maluchem pod pachą? Może być ciężko. My jako rodzice ośmiolatka, nie zastanawialiśmy się ani chwili 😉 Edit: Ceny biletu w 2020 – bilet normalny 8 zł / ulgowy 5 zł.

7. Pokaz fontanny multimedialnej

O fontannie dowiedzieliśmy się w Hydropolis i postanowiliśmy wybrać się na wieczorny pokaz. Mimo później pory było mnóstwo dzieci – Aleks był zachwycony, a my zauroczeni. Muzyka, światła, multimedialne animacje, woda i ogień – niesamowite widowisko. Pokazy prezentowane są w weekendy oraz święta, zgodnie z harmonogramem, który warto sprawdzić w Internecie. Skorzystaliśmy z rady, żeby przyjść trochę wcześniej – byliśmy na 20 minut przed spektaklem i było już bardzo tłoczno. Obstawiam, że 40 minut przed startem, może gwarantować lepsze miejsca, a co za tym idzie dobrą widoczność. Za to młody z racji niewielkiego wzrostu, dostał się do pierwszego rzędu! A i jeszcze jedno – znów należy przewidzieć dodatkowy czas na znalezienie miejsca parkingowego.

8. Ogród japoński

W dniu wyjazdu mieliśmy ochotę na krótki relaksujący spacer – stanęło na tej małej namiastce Kraju Kwitnącej Wiśni. Klimatyczne alejki, strumyki, mostki, pływające w stawach ryby, pluskające się kaczki i latające duże ważki, które podobały się przede wszystkim najmłodszemu uczestnikowi wycieczki. Aleks dobrze bawił się także wodą, którą sam nalewał, by płynęła z bambusowych tyczek. Naprawdę polecamy zajrzeć do tego cichego, spokojnego i urokliwego miejsca, tym bardziej że bilety są bardzo tanie (4 zł – normalny, 2 zł – ulgowy; Edit: w 2020 – 8 zł – normalny, 5 zł – ulgowy).

Starałam się podpowiedzieć Wam tych kilka wrocławskich miejsc, które wg mnie są kompromisem między „co warto zwiedzić” a „co można zwiedzić z dzieckiem”. Tworząc tę listę bazowałam wyłącznie na własnych doświadczeniach i wrażeniach ośmiolatka. Ale nie odhaczajcie na niej po kolei wszystkich punktów, nie zaliczajcie, bo to “must see”. Otwórzcie się na Wrocław, obserwujcie swoje dziecko i cieszcie się wspólnie tym, co Was otacza i autentycznie wywołuje uśmiech.

Zdjęcia: Basia Heppa-Chudy

Wpis sponsorowany

Obserwując ludzi zauważyłam pewną rzecz.  Nieznajomi odbierają mnie często odbiegającą od reszty osobę, ekstrawertyczkę lub delikatniej mówiąc  osobę wyjątkową. Jestem inna. Wiem o tym i dobrze mi z tym.

W oczach niektórych jestem może nawet potworem. Cóż… Patrząc w lustro po tygodniu ciężkiej pracy, trudno na twarzy dostrzec choćby ślady człowieczeństwa… Ordnung muss sein. Jestem jak zaprogramowany robot to monotonnej pracy.

Od kiedy zostałam matką coraz częściej dostrzegam dezaprobatę w oczach innych. Nie, nie wyróżniam się urodą, elokwencją czy  dużą ilością skrótów przed nazwiskiem. .

Wyróżnia mnie traktowanie dzieci jako moich podopiecznych, na prawach dorosłego człowieka..  Pozwalam im smakować życie od pierwszych chwil. Biegać boso, polować na pająki, smakować jagody prosto z krzaka, liczyć kropki na muchomorze, odpowiadać  na tysiące pytań i taplać się w błocie

Pamiętam taką scenę z przeszłości, kiedy to podjazd pod kamienicę w której mieszkamy, był, delikatnie mówiąc – niewykończony. Dzieciaki z sąsiedztwa i w tym moje taplały się w bardzo okazałej kałuży.

Starszej w pewnym momencie nalała się woda do kaloszów (miała 6 lat). Stwierdziłam, że może je ściągnąć i pobawić się boso. Stado dzieci ryknęło pytaniem, czy też tak mogą?  Mamy niektórych z nich przyglądające się zajściu z okien, czy balkonów machnęły ręką. Dzieci dostały przyzwolenie na wskoczenie do wody i beztroską zabawę.

Nie da się opisać radości, która tryskała na równi z błotem i wodą. W pewnej chwili Młodsza usiadła sobie w kałuży błota i  była umorusana po paszki. Podeszłam do niej, oczywiście boso, by pomóc jej wstać. Błogi uśmiech wyrażał niewysłowione szczęście. Sama zaczęłam chlapać się z dziećmi.

Przechodnie przystawali i przyglądali się nam. Z niektórych oczu tryskała zazdrość (zwłaszcza dziecięcych) a z niektórych… . Przerażenie.

Oglądałam Shreka (znacie te bajkę zapewne). . Zapadła mi w pamięć scena, kiedy jednooki cyklop przytulał swoje dziecko i czule się nim opiekował. Kojarzycie?

Pomyślałam sobie, że dla większości społeczeństwa jestem matką, która inaczej opiekuje się dziećmi. Wykracza poza dzisiejsze normy i schematy. Matką,która akceptuje taplanie się dzieci w błocie, spacery w deszczu, wyjściami w łagodne burze śnieżne.  Akceptuje kontakt z każdą cząstką natury, choć czasem może ona brudzić, ale przynosi odporność i hartuje osobowość młodego człowieka.

Idźmy krok dalej.

Czy my wszyscy nie jesteśmy potworami? Inni patrzą na nas często nie rozumiejąc naszego postępowania, bo nas po prostu nie znają. Jesteśmy dla nich jak ten jednooki cyklop.

A jaki z tego wniosek?

Każdy potwór może być świetnym rodzicem. Naprawdę. Tak jak jednooki cyklop, każdy z nas robi dla swoich dzieci to co uważa za najlepsze i słuszne. Kocha je ponad życie.  Shrek również uważał, że nie nadaje się na ojca bo jest potworem. Jednak mimo naszego wyglądu i poglądów jesteśmy w stanie być fantastycznymi rodzicami.. Mimo, że inni mogą uważać nas za potwory…

Warto z dziećmi oglądać bajki.

Warto być sobą.

Warto z dziećmi robić to co one lubią.

Mama Szkodników

W upalne letnie dni powinniśmy pić znacznie więcej wody niż normalnie, a jednak niewielu z nas wyrabia normę, czyli około dwóch litrów dziennie. Sama w sobie ma nijaki smak, dlatego pewnie uciekamy do używek typu kawa, herbata, a dzieci do wód smakowych. Problem w tym, że wypłukują one z naszego organizmu ważne substancje jak np. potas odpowiedzialny za prawidłową pracę mięśni i serca. Woda stanowi około 60-70% masy dorosłego człowieka, u dziecka nawet 80%. Jej niedobór wpływa destrukcyjnie na nasze komórki, organy. Jak zatem przekonać siebie i dziecko do picia wody?

Razem z dzieckiem zróbcie doświadczenie. Będziecie potrzebować kapustę pekińską, barwniki spożywcze w proszku lub w płynie, szklanki i wodę. W szklankach rozmieszajcie barwniki spożywcze z wodą i do każdej z nich włóżcie po liściu sałaty. W krótkim czasie zauważycie, jak liście pobierają wodę, a wraz z nimi barwnik – będą się przebarwiać. Poprzez to doświadczenie możecie pokazać jak roślina “pije” wodę i wyjaśnić dlaczego jest ona taka ważna w naszym życiu.

Źródło: Dziecięca Fizyka

Gotowi do zrobienia własnej, domowej smakowej wody, która orzeźwi w ten letni czas i ugasi pragnienie? To naprawdę nie jest trudne, wystarczą owoce, których, zwłaszcza latem, mamy pod dostatkiem, a ich wybór zależy tylko od nas.

Cytrusowe orzeźwienie. Do dużego dzbanka wlejcie wodę, włóżcie kilka plasterków pokrojonej cytryny, pomarańczy, grejpfruta. Dodajcie sok z wyciśniętej jednej lub dwóch cytryn – według uznania. Sok możecie dosłodzić łyżeczką miodu. Na koniec dodajcie kostki lodu i listki mięty. Zamiast kostek lodu, możecie wykorzystać zamrożone kawałki mandarynek.

Ogórkowe odświeżenie. Ogórek sam w sobie składa się z wody i jest znany ze swoich nawilżających i odświeżających właściwości. Dlatego możecie spotkać go w wielu kosmetykach. Pokrójcie ogórek w plasterki i wstawcie razem z dzbankiem z wodą na kilka godzin do lodówki. Później wyjmijcie je i dodajcie świeże plasterki i kostki lodu – np. z miętą.

Świąteczny relaks – czyli jabłko i cynamon. To nie tylko jesienno-zimowe połączenie. Latem może was bardzo zaskoczyć. Do dzbanka z wodą wrzućcie 2-3 laski cynamonu, dodajcie pokrojone w kawałki jabłka i odstawcie na 2-3 godziny do lodówki. Na koniec dodajcie kostki lodu – np. z soku jabłkowego.

Arbuzowe orzeźwienie. Do wody dodajcie kawałki arbuza, np. w postaci kosteczek, kulek. Dołóżcie odrobinę listków świeżej mięty i kostki lodu. Woda zniknie ze stołu w ekspresowym tempie. Zapewniam.

Bazyliowy świat. Nie tylko listki mięty świetnie nadają smak wodzie, ale także bazylia. Do wody dodajcie pokrojonego pomidora, listki bazylii i kostki lodu. Zostawcie na chwilę w lodówce. I jak, smakuje wam?

Melonowy chłód. Obierzcie i pokrójcie melona w kostkę, dodajcie go do wody i włóżcie do lodówki. Szklanki włóżcie do zamrażalnika na maksymalnie godzinkę, i po ich wyjęciu wlejcie do nich schłodzony sok z melona. Czujecie to ochłodzenie?

Powiew leśnego wiatru. Maliny, jeżyny, jagody zalejcie zimną wodą, lub wodą gazowaną. Do tego listek mięty. Nic więcej nie trzeba.

To tylko kilka przykładów na domowe wody smakowe. Zachęcam was do eksperymentowania i wrzucania różnych kombinacji owoców i warzyw. Dziś do mojej wody wrzuciłam jagody, winogrona i listki mięty – bo je uwielbiam. A co wy dorzucicie?