“Post jest elementem kampanii społecznej przeciwko nadmiernemu wydatkowaniu pieniędzy w związku z przyjściem na świat dziecka. Kampania jest prowadzona w ramach projektu Fundacji Innowacja i Wiedza pt. „ Projekt finansowy Dziecko ”. Projekt jest realizowany z Narodowym Bankiem Polskim w ramach programu edukacji ekonomicznej.”

Gdy przychodzi na świat dziecko, życie świeżo upieczonych rodziców ulega diametralnej zmianie. Zmienia się rytm dnia, przyzwyczajenia, marzenia i plany. Również te, które dotyczą powrotu rodziców do pracy, po wykorzystaniu okresu urlopu rodzicielskiego. Może się wydawać, że rok poświęcony dziecku, to ogrom czasu. Jednak należy wziąć pod uwagę, że sytuacja na rynku pracy dynamicznie ulega zmianom, a przez ten czas można “wypaść z obiegu”.

Młodzi rodzice, korzystający z tego udogodnienia, nie są jednak skazani na przykrości i niepowodzenia po powrocie do czynnego życia zawodowego. Chwile z dzieckiem są bezcenne, ale trudno nie zauważyć, że samo dziecko niemało kosztuje. Wydatki i wyzwania jakie pojawiają się przed rodzicami, powinny zostać dokładnie przemyślane i opatrzone planem na przyszłość. Można jednak podjąć skuteczną próbę połączenia przyjemnego i pożytecznego, znajdując możliwość zdobycia dodatkowej gotówki, która podłata budżet powiększonej rodziny.

Oczywiście zajęcia należy poszukać z głową, gdyż przepisy jasno określają, na jakich warunkach mama czy tato, korzystający z płatnego urlopu, mogą podjąć dodatkową pracę, nie tracąc dodatkowych uprawnień. Warto zaznaczyć, że za okres podstawowego i dodatkowego urlopu macierzyńskiego, zasiłek macierzyński przysługuje w wysokości 100% podstawy jego wymiaru, to za okres urlopu rodzicielskiego już tylko w wysokości 60% takiej podstawy. Aby rodzicom łatwiej było przewidzieć wpływy pieniężne przez cały okres urlopu, prawo przewiduje możliwość pobierania tego świadczenia za cały okres wszystkich wymienionych urlopów w jednakowej wysokości, jednak wówczas wynosi ona 80% podstawy zasiłku. Ponieważ często rodzice liczą każdą zarobioną i wydaną złotówkę, należy wiedzieć, że powrót na pół etatu u pracodawcy, odpowiednio pomniejszy kwotę otrzymywanego zasiłku. Jeśli jednak przedsiębiorcza mama podejmie przykładowo pracę w ramach umowy zlecenia, wtedy nie zostanie zmniejszona wysokość pobieranego przez nią zasiłku macierzyńskiego. Otrzyma więc i pełny zasiłek i dodatkowy dochód z umowy zlecenia lub o dzieło.

W podejmowaniu takich działań nie chodzi jedynie o podciągnięcie domowych wpływów i świadome planowanie budżetu przy małym dziecku, ale w dużej mierze o pozostanie na rynku pracy. To także możliwość stopniowego wdrożenia się w obowiązki zawodowe, jednocześnie powracając do sił i opiekując się maluchem. Naturalne jest wykorzystanie w tej sytuacji cech, które pojawiają się u rodziców wraz z przybyciem dziecka. Elastyczność, dobra organizacja pracy, kreatywność, szczególnie ułatwiają łączenie obowiązków domowych z pracą. Dzięki temu łatwiej jest następnie wdrożyć się do zajęć na cały etat. Dobrze jest mieć styczność z pracą, bo to stanowi dodatkowy atut dla przedsiębiorczego rodzica, sprawiając że rok urlopu nie jawi się jako pusta przestrzeń w życiorysie pracownika. Warto stawiać na własny rozwój, bo to są działania, które zawsze zaprocentują w przyszłości.

Troska o dom, dziecko czy pracę, zawsze ma wspólny mianownik – przyszłość rodziny. Warto mieć świadomość, w jaki sposób pozyskiwać pieniądze, ale i jak wydawać je z głową. Dziecko nie musi kosztować majątku, o ile rodzice spojrzą na listę wydatków chłodnym okiem. Aby mądrze wydatkować pieniądze, warto wziąć udział w bezpłatnych warsztatach z edukacji finansowej dla rodziców dzieci w wieku 0-6 lat oraz przyszłych rodziców. Aktualne informacje o warsztatach dostępne na portalu Facebook:  www.facebook.com/ProjektFinansowyDziecko .

Jestem mamą od ponad sześciu lat. Dla mnie to wyjątkowy i piękny czas. Syn pojawił się w moim życiu, kiedy byłam na to w pełni gotowa i otwarta na wszystko, co wiąże się z macierzyństwem.Dziecko powinno codziennie słyszeć, czuć i doznawać ciepłych uczuć od najbliższych mu osób. Okazywanie ich zazwyczaj przychodzi mi naturalnie, czasem jednak muszę się bardziej postarać walcząc z własnym zmęczeniem czy brakiem czasu.

Czym więc dla mnie jest bycie mamą z perspektywy tych sześciu lat?

Bycie mamą Aleksa, to:
1. Budzenie go z uśmiechem na twarzy, by zarażać go radością życia od samego poranka.

2. Odrywanie oczu od komputera/ książki/ garnka, za każdym razem, gdy coś do mnie mówi, by czuł, że jest dla mnie ważny.

3.  Wspólne śmianie się, by był szczęśliwym i pełnym pozytywnej energii dzieckiem.

4. Czytanie mu każdego wieczoru przed zaśnięciem, by więź między nami była wyjątkowa i głęboka.

5. Wspólne wyjazdy do zoo, zwiedzanie wystaw, chodzenie do kina… by mógł poznawać i chłonąć otaczający go świat.

6. Mówienie mu „kocham” rano, w południe i wieczorem, by czuł, że jest kochany.

7. Wyznaczanie mu obowiązków, by nauczył się odpowiedzialności i systematyczności.

8. Pozwalanie sobie na relaks, by potem dzielić się z nim swoim wewnętrznym spokojem, radością i szczęściem.

9. Przytulanie go i głaskanie, by czuł się bezpieczny i akceptowany.

10. Wspólne jedzenie posiłków, by każdego dnia chłonął domowe ciepło, jakie jest w naszej rodzinie.

11. Bycie jego największą fanką, by czuł się doceniany i wierzył w siebie.

12. Pieczenie jego ulubionego ciasta, po to by po prostu sprawić mu przyjemność.

13. Przełamywanie moich słabości i wykazywanie się odwagą, by wiedział, że dla niego mogę więcej.

14. Wspólne skakanie na trampolinie, by czuł, że daję mu 100% swojej uwagi i potrafię czasem oderwać się od ziemi.

15. Odbieranie go z przedszkola o umówionej porze, by czuł się bezpiecznie.

16. Nachylanie się nad kwitnącymi konwaliami, by wzbudzać w nim zachwyt nad pięknem przyrody.

17. Okazywanie miłości jego tacie, by miał wzór dobrej, kochającej się rodziny.

18. Przyczepianie jego rysunków magnesami na lodówce, po to wiedział, że doceniam jego starania.

19. Odwiedzanie i pielęgnowanie więzi z jego dziadkami i pradziadkami, by wiedział, co w życiu jest naprawdę ważne.

20. Przygotowanie mu urodzinowego tortu z wizerunkiem Ninjago, by wiedział, że znam i akceptuję jego zainteresowania.

Taką jestem mamą – mamą Aleksa. Czy jestem idealna w tej roli? Każdego dnia zastanawiam się, ile spraw mogłam zrobić lepiej, mocniej, bardziej. Ta refleksja motywuje mnie do codziennych drobnych zmian, bo mam aspiracje by moje dziecko było szczęśliwe. A to czego bym najbardziej chciała, to widzieć miłość i szacunek w oczach mojego syna – teraz, jutro i kiedyś tam w dalekiej przyszłości.

Znasz ten ból? Dom, praca, dzieci i związany z nimi ogrom obowiązków. Twoich obowiązków, bo często zdarza się że twój partner ma tylko pracę, a od reszty jesteś TY. Tylko ty!

I to na własne życzenie, z niemym przyzwoleniem, kobiety w polskich domach zgadzają się na rolę służącej. Znam to doskonale, bo sama byłam w gronie tych kretynek, które długi czas uważały, że to co w domu i wokół domu, przy dzieciach, to babski obowiązek. I jeszcze mama mi mówiła, że o faceta trzeba dbać.

No to zadbałam przez te 13 lat jak tylko umiałam najpiękniej, troszcząc się o dom. Pozwoliłam się wcisnąć w sztywne ramy pani porządnickiej, co i do pracy pójdzie, obiadu nagotuje i po obiedzie posprząta. Nie wymagałam niczego. Kurze, pranie, czyszczenie pomieszczeń i wszystko to, co uklepało się być rzeczą kobiecą, trzymałam z dala od partnera. A niech chłopak ma, niech widzi, jaka ze mnie zuch dziewczyna. I tak początkowe umizgi stały się wkurzajacą codziennością. Codziennością, która mnie i wielu moim koleżankom bokami wychodziła.

Bo  póki nie ma dzieci, to jeszcze facet może leżeć i pachnieć. Ale jak się którejś rodzi dziecko, a do niego dołączają kolejne, to życiową porażką tej zajechanej żony, jest to, że ona zasuwa z majdanem, a facet jak za kawalerki leży i pachnie. Tylko niegdyś pachniał perfumami, a teraz śmierdzi zwyczajnym leniem.

Przyznajcie szczerze, jak bardzo wasi partnerzy wam pomagają? Ile z was ma ochotę trzasnąć tym wszystkim w cholerę, niech dom brudem zarasta, dopóki się leń pomagać nie nauczy? Ale on najczęściej się nie zmienia, woli przetrzymać tymczasowy bałagan, bo przecież ona na bank się złamie i posprząta. I się chłop nie myli. Foch fochem, protest protestem, ale można sobie to w buty włożyć, bo nie przyniesie żadnych efektów, jeśli zabraknie u was rozmowy i konsekwencji.

Nie ma co się oszukiwać, to ty jesteś winna, jeśli czujesz że czytasz o sobie. I nie szukaj mu usprawiedliwień, że skoro  mama od niego nie wymagała, to on nie wie, o co w tym chodzi, a jak to tak nagle go do roboty przymuszać. Gratuluję tym z was, które od razu ustaliły partnerski podział obowiązków. Ja dawniej tkwiłam w przekonaniu, że praca = facet, dom i cała reszta = ja. Nagle się okazało, że są dziewczyny, które mają tak samo – bo obowiązki bywają podobne, a jednak inaczej – bo partner wychodził z inicjatywą pomocy. Zreformowały mnie dzieci, po prostu nie miałam czasu na dupie usiąść, kawę piłam w biegu, a jak jeszcze dołożyłam do obowiązków domowych pracę zawodową, wcale nie uśmiechało mi się zapierdzielanie na stu etatach, bez słowa dziękuję. Bo skoro to mój obowiązek, to za co mi dziękować?

Złapałam się na tym jakiś czas temu, gdy zachorowałam. Poza paskudną chorobą, nadal miałam dwoje dzieci, dom, psa i pracę. A mój mąż miał pracę i odpoczynek po niej. Zaczęliśmy etap zmian, bo poczułam się zmęczona i nieszczęśliwa. Idzie ku lepszemu. I wam radzę to samo, zanim uwierzycie na amen, że usługiwanie mężowi lub wyręczanie rodzinki, to wasze drugie imiona.