Kask to w teorii nakrycie ochronne głowy, tymczasem w praktyce sposób jego noszenia często przypomina dekoracyjny element stylizacji i zbędny (przeszkadzający) gadżet. Nie, żebym się czepiała, ktoś może powiedzieć – nie twoja sprawa! – co poniekąd jest prawdą, ale mimo to, nie umiem nie zwracać na to uwagi. Tym bardziej że „problem” jest powszechny i dotyczy szerokiego grona ludzi.

W zasadzie każdego dnia spotykam dzieciaki jeżdżące na rowerach, rolkach czy hulajnogach, a zimą także na nartach, w niedopasowanych kaskach, założonych byle jak, przekrzywionych, czy wręcz spadających z głowy. Na skate parku, na którym często bywam, wciąż obserwuję dużo młodzieży „skaczącej” po rampach bez ochrony czaszki.  Widuję też wielu dorosłych, którzy w ogóle nie przywiązują wagi do tego, by zabezpieczyć swój czerep i dać młodszym dobry przykład.

Są takie momenty, kiedy mam ochotę podejść do dziecka i mu ten ułożony, jak beret, kask poprawić, albo zagadać do jego rodzica i spytać – dlaczego na to pozwala? Czy to wynika z niewiedzy – jak poprawnie nosić kask? Czy może jest to efekt ignorancji – w co chciałabym wątpić, wierząc, że każdy chce zapewnić swojemu dziecku bezpieczeństwo.

A kask to przecież podstawa bezpieczeństwa, bo chroni najcenniejszą część ludzkiego ciała, jaką jest głowa! Trzeba więc go odpowiednio dobrać – dopasować i założyć, tak by spełniał swoją funkcję. Nie może on być za mały, ani za duży. Musi być dobrze zapięty, tak żeby nie przesuwał się w trakcie wykonywania różnych i gwałtownych ruchów.  

 JAK więc DOPASOWAĆ KASK?

Aby dobrać rozmiar kasku, należy zmierzyć obwód głowy – wzdłuż czoła, tuż nad brwiami i uszami. Trzeba przy tym jednak mieć na uwadze fakt, że nie każdy kask będzie dobrze przylegał do głowy, ponieważ to, czy i jak się na niej ułoży (dopasuje), zależy od jej kształtu. Najlepiej więc po kask wybrać się do sklepu stacjonarnego i przymierzyć różne modele.

Kask powinien z przodu chronić czoło, tzn. zasłaniać je na wysokości mniej więcej dwóch centymetrów (palców) ponad brwiami. Z tyłu natomiast musi osłaniać potylicę – ze względu na różną budowę skorupy, jedne kaski z przodu i z tyłu będą na tym samym poziomie, w równej linii, inne z kolei (bardziej skate`erskie), typu „orzeszek” z tyłu mogą być dłuższe.

Pokrętłem z regulacją należy dopasować obwód, tak by kask nie był za luźny, ale też nie uciskał. Prawidłowo dokręcona regulacja, bez zapinania pasków w miarę stabilnie utrzyma kask na głowie.

Paski powinny być tak wyregulowane, by tuż pod uszami tworzyły literę V tudzież Y ? Ich długość powinna być ustawiona tak, aby po zapięciu, można było wsadzić jeden lub dwa palce pod brodę. Sprzączka nie może uciskać szczęki, przy zamkniętej buzi. W celu sprawdzenia, czy dobrze wyregulowaliśmy paski i zapięcie, można otworzyć usta – jeśli skorupa zsunie nam się z głowy, znaczy, że trzeba mocniej ściągnąć paski.

Pod kask nie powinno zakładać się grubych czapek, ani tych z daszkiem – co niestety często widuję u dzieci – z tego prostego względu, że nie pozwala to bowiem, na odpowiednie dopasowanie. Jeśli jest zimno i chcemy dodatkowo osłonić głowę, można okryć ją cienką bawełnianą czapką, czy opaską, ewentualnie kominiarką w przypadku kasków narciarskich.

 NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ PRZY WYBORZE KASKU?

Atest – informuje nas o tym, że dany model kasku przeszedł pozytywnie serię testów. Warto więc zwrócić uwagę na to, czy produkt, który chcemy kupić, posiada normę EN 1078 spełniającą dyrektywy Unii Europejskiej.

Waga – kask nie powinien być ciężki, żeby nie obciążał głowy i karku. Obecnie wiele kasków waży około 200 gramów.

Otwory wentylacyjne – zapewniają dobrą cyrkulację powietrza i zapobiegają nadmiernemu przegrzewaniu się i poceniu głowy. Niektóre modele posiadają także dodatkowo siatki zabezpieczające przed owadami.

Budowa skorupy – musi absorbować siłę uderzenia i zapewniać maksymalny poziom bezpieczeństwa. Materiał zewnętrzny powinien być twardy i wytrzymały, natomiast wewnętrzna część skorupy zapewni komfort noszenia, jeśli będzie zrobiona z pianki lub gąbki.  Obecnie większa część kasków rowerowych produkowana jest za pomocą technologii in-mould, czyli wtryskiwaniu spienionego polistyrenu do formy, co sprawia, że są lekkie i wytrzymałe.

O CZYM JESZCZE PAMIĘTAĆ PRZY ZAKUPIE KASKU?

Kaski tak jak foteliki samochodowe nie mają dożywotniej gwarancji. W związku z tym, że narażone są na działanie różnych czynników atmosferycznych i zdarzeń/upadków, materiały, z których są zrobione, mogą utracić swoje właściwości. Dlatego producenci zastrzegają, że termin ważności kasku wynosi pięć lat.

Beztroski czas wakacji w towarzystwie najbliższych zbliża się wielkimi krokami i już odliczasz dni do wyjazdu? Z pewnością będzie to wyjątkowy czas, jednak zanim dasz się ponieść letniemu wypoczynkowi wraz z rodziną, dobrze przygotuj się do podróży i pobytu w miejscu docelowym. Pamiętaj m.in. o ubezpieczeniach, które zapewnią Ci spokój na wakacjach. Dowiedz się, jakie polisy warto wykupić i jakie korzyści gwarantują poszczególne produkty.

Ubezpieczenia samochodowe

Większość polskich rodzin jedzie na wakacje własnym autem, dlatego niezbędne będą ubezpieczenia komunikacyjne. Które należy, a które warto wykupić? Poniżej krótkie omówienie polis OC i assistance.

OC

Podstawowym i zarazem obowiązkowym ubezpieczeniem, którym musi być objęty każdy samochód poruszających się po polskich drogach publicznych, jest OC. Wiele informacji na jego temat znajdziesz pod adresem https://kalkulator-oc-ac.auto.pl/ubezpieczenie-samochodu/najtansze-oc/. Najważniejsze jest jednak to, że nie ma przed nim ucieczki – musisz je posiadać nie tylko na wakacjach, lecz przez cały rok, ponieważ choćby jeden dzień bez aktualnej polisy wiąże się z ryzykiem otrzymania wysokiej grzywny, którą UFG może nałożyć w sposób automatyczny, bez kontroli policyjnej.

Mimo że OC jest obowiązkowe, a wielu kierowców postrzega je jako przykrą i kosztowną konieczność, to gwarantuje ochronę przed roszczeniami ze strony osób poszkodowanych przez kierowcę w stłuczce, kolizji czy wypadku. Jeśli Twoje aktualne OC niedługo wygasa, wypowiedz je, o ile uda Ci się znaleźć lepszą ofertę niż ta zaproponowana przez obecne towarzystwo. Z niezbędnymi informacjami na temat rezygnacji z polisy zapoznasz się na stronie https://kalkulator-oc-ac.auto.pl/wypowiedzenie-oc/.

Assistance

Typowo turystycznym ubezpieczeniem jest natomiast assistance, które możesz wykupić tylko na kilka dni, czyli na czas wyjazdu. Zdecydowanie warto to zrobić, bo jego koszt jest niewielki, a polisa w razie jakichkolwiek problemów technicznych lub innych w trasie zapewnia pomoc wszechstronną ze strony towarzystwa.

NNW indywidualne

Godnym polecenia ubezpieczeniem przeznaczonym m.in. dla rodzin wyjeżdżających na wakacje jest NNW. Polisa od następstw nieszczęśliwych wypadków zapewnia wypłatę odszkodowania w razie uszczerbku na zdrowiu lub jego utraty, a także w przypadku śmierci. Niestety różnego rodzaju wypadki i losowe sytuacje zdarzają się częściej na wyjazdach wakacyjnych niż na co dzień, więc NNW jest dobrym wyborem.

OC w życiu prywatnym

Tą polisą powinni w szczególności zainteresować się rodzice, ponieważ gwarantuje ona pokrycie szkód osobowych i majątkowych wyrządzonych innym osobom w życiu prywatnym. Jeżeli tego rodzaju OC objęty jest rodzic, również szkody wyrządzone przez jego dziecko podlegają wypłacie odszkodowania. A przecież często zdarza się, że maluchy w ferworze zabawy mogą np. wybijać szybę podczas gry w piłkę, uderzyć w stojący na parkingu samochód w trakcie jazdy na rowerze czy wdać się w bójkę z innymi dziećmi i wyrządzić im krzywdę.

Ubezpieczenie turystyczne

To kompleksowa polisa, w której skład wchodzą wymienione powyżej ubezpieczenia indywidualne, a także dodatkowe, takie jak np. polisa na wypadek m.in.:

• utraty bagażu,
• odwołania zorganizowanej wycieczki,
• pokrycia kosztów interwencji medycznej,
• konieczności zapewnienia pomocy po wypadku.

Wybieraj według potrzeb

Wykupując dowolne polisy poza OC komunikacyjnym, zwróć uwagę na ich zakres i sumę ubezpieczenia. Dokładnie przemyśl swoje potrzeby, charakter wyjazdu i sposób spędzania czasu na wakacjach, a następnie pod tym kątem dobierz właściwe produkty. Udanego i bezpiecznego wyjazdu!

Tekst jest materiałem zewnętrznym, pochodzącym od partnera.

Nauka gry na pianinie to przyjemność dla dziecka i… koszmar dla sąsiadów. Zresztą tak jest w przypadku nauki gry na każdym głośniejszym instrumencie. Co nie znaczy, że gra na pianinie nie jest dla dzieci. Wręcz przeciwnie.

Co daje nauka gry na pianinie

Gra na pianinie to pasja, która niesie ze sobą wiele korzyści. Dzieci regularnie grające na pianinie rozwijają nie tylko wrażliwość muzyczną i zdolności manualne. Korzyści są znacznie większe.

Nauka gry na pianinie ćwiczy cierpliwość – bo żeby dobrze zagrać dany utwór, trzeba wiele razy próbować. Stąd biorą się kolejne cechy małych pianistów – wytrwałość i konsekwencja. Bez nich trudno będzie osiągnąć sukces. Wyraźnie widać też poprawę systematyczności, dziecko uczy się, że gdy gra regularnie osiąga większe sukcesy. Tę prawidłowość można przełożyć też na inne dziedziny życia i nauki.

U dzieci, które grają na pianinie zauważalnie widać większą zdolność do koncentrowania się, wyraźnie lepszą pamięć i szybkość przetwarzania informacji, poprawia się logiczne myślenie i podzielność uwagi. Jedno i drugie przydaje się zarówno w szkole, jak i w dorosłym życiu.

Są jeszcze inne wymierne korzyści z gry na pianinie. Dziecko w trakcie gry musi się skupić, skoncentrować na jednej czynności, o co w dzisiejszych czasach wcale nie jest łatwo. Gra na pianinie to doskonały sposób na wyciszenie się, a co za tym idzie, całkiem fajny relaks.

Kiedy zapisać dziecko na pianino

Podobnie jak w przypadku gitary, dziecko musi tego chcieć. Zapisywanie na siłę dziecka, które nie wykazuje chęci do gry, mija się z celem. W przypadku małych dzieci nauka ma być przede wszystkim przyjemnością.

Na pianinie mogą grać już sześciolatki. Oczywiście nie będą to dzieła na miarę Chopina, ale zaangażowany maluch jest w stanie grać proste utwory całkiem poprawnie. Jeśli faktycznie wykazuje chęci, warto pomyśleć o podstawowej szkole muzycznej.

Najczęściej chęć gry na pianinie wynika z domowych tradycji. Jeśli w domu jest instrument, na którym gra ktoś z rodziców lub dziadków, jest bardzo prawdopodobne, że i dziecko wykaże chęć do nauki. Tu także trzeba uczulić rodziców, by nie ciągnęli na siłę rodzinnych tradycji. Jeśli dziecko nie chce grać, to trudno. Warto jednak uwrażliwiać je na muzykę, zapoznawać z różnymi gatunkami, pozwalać wybierać. Na pianinie można grać nie tylko utwory klasyczne. To bardzo wszechstronny instrument i być może dziecko pewnego dnia „złapie” bakcyla i zechce grać na pianinie współczesne utwory.

Dobra wiadomość jest taka, że na naukę gry na pianinie nigdy nie jest za późno. Mogą ją podjąć nie tylko dzieci nastoletnie, ale także osoby dorosłe.

Gdzie się uczyć gry na pianinie?

Na początek warto się zorientować czy w naszym otoczeniu nie ma Domu Kultury lub ogniska muzycznego oferującego takie lekcje. Cena nie będzie wysoka, a taki wstęp pozwoli określić, czy dziecko faktycznie chce i będzie się uczyło grać. Bywa i tak, że po pierwszych lekcjach zapał mija i okazuje się, że wybór gry na pianinie był pomyłką.

Jeśli uda się zapisać dziecko do państwowej szkoły muzycznej, to trzeba się naprawdę cieszyć, ale tu konkurencja jest dość ostra, dostają się tylko najlepsi, a chętnych jest wielu. Z kolei prywatna szkoła muzyczna to dość wysokie koszty, zaczynają się od kilkuset złotych i potrafią przekroczyć tysiąc.

Jest jeszcze opcja prywatnych lekcji z nauczycielem. Tu koszty są bardzo różne, zależne nie tylko od miejsca (jak to zwykle bywa, w dużych miastach jest drożej), ale i samego nauczyciela. Absolwent szkoły muzycznej będzie tańszy niż jej wykładowca.

Pianino tradycyjne czy cyfrowe?

Pytanie wcale nie takie proste, jakby się mogło wydawać. Wiele przemawia za tym, by wybrać tradycyjne pianino, ale cena dobrego jest dla wielu rodzin zaporowa.

Pianino cyfrowe można kupić już za kilkaset złotych, ale… tak naprawdę to nie jest pianino. To elektroniczny instrument klawiszowy. Fajny do nauki, ale do prawdziwego pianina mu daleko. Niektóre pianina elektryczne mają mniej klawiszy i brakuje im charakterystycznych dla prawdziwych pianin pedałów. Mają za to dużo wbudowanych funkcji i efektów specjalnych. Jeśli instrument elektryczny ma imitować prawdziwe pianino, powinien mieć 88 klawiszy. Wiele popularnych keyboardów ma mniej.

Tradycyjne pianino może posłużyć sto lat i więcej. Elektroniczne raczej tak długo nie pożyje. Za to jest lżejsze, można je wszędzie ze sobą zabrać. Warunkiem jest dostęp do prądu lub zapas baterii.

Jedno i drugie rozwiązanie ma swoje zalety więc… co komu pasuje 😉

Zdjęcie: Pixabay