Po czym poznać, że dziecko jest uzależnione od komputera
![](https://wrolimamy.pl/wp-content/uploads/2018/06/child-3264751_640.jpg)
Cieszymy się, gdy dzieci mają swoje zainteresowania, pasje, hobby. Coraz częściej na czele listy dziecięcych „koników” króluje komputer. Wydawałoby się, że to nic dziwnego – takie czasy. Jednak granica między pasją a uzależnieniem jest bardzo subtelna. Czy wiecie, po czym poznać, że Wasze dzieci uzależniły się od komputera i internetu?
- Jeśli dziecko, które do tej pory miało wszechstronne zainteresowania, nagle cały czas wolny spędza przed komputerem, w głowie rodzica powinna się zapalić czerwona lampka.
- Jeśli dziecko, które do tej pory miało dużo znajomych, nagle utrzymuje z nimi kontakty wyłącznie przez sieć lub w ogóle nie utrzymuje kontaktów, warto rozważyć czasową „awarię” internetu.
- Każde dziecko powinno mieć w domu pewne obowiązki. Ponadto wszystkie dzieci mają zobowiązania wynikające z faktu bycia uczniem. Jeśli dziecko zaniedbuje szkołę i dom, bo ma „coś ważnego” do zrobienia w komputerze, można mówić o uzależnieniu.
- Poważnym symptomem uzależnienia jest agresja. Jeśli dziecko wybucha gniewem, złości się, tupie, płacze i krzyczy, gdy każemy mu odejść od komputera, mamy poważny problem.
- Jeszcze większy problem mamy wtedy, gdy dziecko nie chce odejść od komputera na czas posiłku, lub, o zgrozo, nie wychodzi do toalety. Prawdopodobnie mamy w domu komputerowego zombie.
- Jeśli przyłapiemy dziecko na ukrywaniu rzeczywistego czasu spędzonego przed komputerem, najwyższy czas przestać się łudzić. Bardzo niepokojące jest, jeśli dziecko, które miało „tylko sprawdzić pocztę”, straci panowanie nad czasem i utknie w sieci na kilka godzin.
- Dziecko uzależnione od komputera i internetu może nawet odmówić wyjazdu na wakacje, jeśli nie będzie miało dostępu do sieci. Houston mamy problem!
Co my, jako rodzice możemy zrobić w takiej sytuacji? Przede wszystkim zachować zdrowy rozsądek. Najprościej byłoby po prostu odciąć dziecko od komputera i internetu, zaproponować cyber detox, ale nie oszukujmy się – komputer to nie alkohol, który można raz na zawsze z życia wyeliminować. Zamiast walczyć z dzieckiem, stosować zakazy, nakazy, kary i szlabany, lepiej pomóc dziecku wypracować mechanizmy, które obronią je przed nałogiem.
- Koniec samowolki. Dziecko musi mieć wyznaczony czas, który może spędzić przed komputerem. Ważne, by nie odbywało się to tuż po szkole. Lepiej zachować kolejność: obiad, lekcje, obowiązki domowe, jeśli są, to zajęcia pozalekcyjne, komputer.
- Cenzura. Warto przyjrzeć się stronom, na których dziecko spędza dużo czasu. Jeśli gra w gry, dobrze podsunąć mu pozycje edukacyjne zamiast klasycznych strzelanek czy gier akcji. Przyda się blokada rodzicielska na określone strony, jeśli uznamy, że zawierają nieodpowiednie dla dziecka treści.
- Profilaktyka. Uczmy dzieci, że siedzenie przed komputerem ma bezpośredni wpływ na zdrowie. Świecący w ciemności monitor na pewno zepsuje dziecku wzrok, a źle dobrany fotel zdeformuje kręgosłup. Dziecko powinno rozumieć związek między jednym a drugim. Warto też nauczyć dziecko, że maksymalna jasność i kontrast monitora to nie jest dobry pomysł.
- Terapia zastępcza. Zamiast przekonywać dziecko, że komputer to samo zło (co przecież w gruncie rzeczy nie jest prawdą), lepiej podsunąć mu inne sposoby na spędzanie czasu wolnego. Dodatkowe zajęcia sportowe, kupno hulajnogi czy deskorolki, atrakcyjne spędzanie czasu z rodzicami powinno pomóc.
- Wsparcie. Dziecko, które właśnie ucieka przed nałogiem lub co gorsze – właśnie z niego wychodzi, potrzebuje wsparcia. Nie wystarczy zakazać, nakazać, ustalić i uznać, że sprawa załatwiona. Początku są trudne i dlatego dobrze, jeśli rodzic może być w pobliżu. Przed naszą pociechą trudny okres – nauka zagospodarowywania czasu na nowo.
Mądrzy ludzie twierdzą, że jeśli dziecko zaprzecza problemom, to na pewno je ma. Mnie osobiście ten argument nie przekonuje. To jak dialog typu:
– Jesteś alkoholiczką. Widziałem, jak pijesz wino.
– Nie, nie jestem. Lampka wina to nie alkoholizm.
– Wypierasz się. Wszyscy alkoholicy się wypierają. Jesteś alkoholiczką.
Dlatego, jeśli dziecko upiera się, że nie jest uzależnione, a Wy uważacie, że jest inaczej, przygotujcie racjonalne argumenty, wskażcie zachowania, które mogą świadczyć o problemie. Łatwiej współpracować z dzieckiem, które rozumie, że straciło kontrolę niż z takim, któremu po prostu powiemy, że wiemy lepiej.