Poronienie samo w sobie jest ogromnym dramatem dla rodziców. Niestety równie wielkim dramatem jest nieinformowanie kobiet o ich prawach. Pozostawione same sobie z bólem fizycznym i psychicznym, często pod presją wracają do pracy kompletnie na to niegotowe. Tymczasem zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem, należy im się wsparcie, nie tylko mentalne.

Trudno ustalić, skąd wziął się pogląd, że dzieciom przedwcześnie martwo urodzonym nie przysługuje pogrzeb. Prawda jest taka, że bez względu na tydzień zakończenia ciąży dziecko można godnie pożegnać i pochować. Mało tego, jeśli szpital wystawi Kartę Martwego Urodzenia i rodzice w ciągu trzech dni zarejestrują dziecko w Urzędzie Stanu Cywilnego, przysługuje im zasiłek pogrzebowy w pełnej wysokości. Aktualnie jest to kwota czterech tysięcy złotych.

Niewiele kobiet zdaje sobie sprawę z tego, że po poronieniu przysługuje im ośmiotygodniowy urlop macierzyński i to niezależnie od tego, w którym miesiącu ciąży doszło do jej przedwczesnego zakończenia. Niestety bardzo często, szczególnie we wcześnie zakończonych ciążach, prawo to traktowane jest jako fanaberia, a od kobiety oczekuje się szybkiego powrotu do pełnej sprawności. Tymczasem kobieta potrzebuje czasu, by dojść do siebie, nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim emocjonalnie. Do uzyskania prawa do urlopu macierzyńskiego niezbędny jest Akt Urodzenia dziecka z adnotacją, że zmarło.

Poronienie to dramat, którego kobieta nie musi przeżywać w pojedynkę. W tych trudnych chwilach ma prawo towarzyszyć jej osoba bliska, sprawująca dodatkową opiekę pielęgnacyjną. Szpital nie może także zakazać odwiedzania kobiety po poronieniu. Jeśli kobieta czuje taką potrzebę, może porozmawiać ze szpitalnym psychologiem (jest to jej prawo i szpital musi zapewnić pomoc psychologiczną) lub z duszpasterzem.

W przypadku wczesnej ciąży problemem może być ustalenie płci dziecka, niezbędny warunek wystawienia Karty Martwego Urodzenia. Niestety koszt badań genetycznych muszą pokryć rodzice. Można pochować dziecko, którego płeć nie została ustalona, ale w takiej sytuacji rodzice muszą to zrobić na własny koszt. ZUS wypłaci zasiłek pogrzebowy tylko na podstawie Aktu Urodzenia z adnotacją o śmierci dziecka. Warto pamiętać, że szpital nie może uzależnić wydania ciała dziecka od wykonanych badań genetycznych i wystawienia Karty Martwego Urodzenia. Sama Karta Zgonu jest dokumentem wystarczającym do pochówku na koszt rodziców. Wystawia się ją także bez znajomości płci dziecka.

Bardzo często zdarza się, że kobiety tracą swoje dzieci nie w szpitalu, ale w domu. Fakt ten w niczym nie umniejsza ich praw. W takiej sytuacji niezbędne dokumenty powinien wystawić ten szpital, do którego zgłosiła się niedoszła mama. W przypadku, gdy do poronienia dojdzie za granicą, rodzice mogą zarejestrować dziecko za pośrednictwem konsulatu polskiego w danym kraju. W takim wypadku, niezależnie od miejsca zamieszkania rodziców, dziecko zostanie zarejestrowane w Urzędzie Stanu Cywilnego Warszawa-Śródmieście. Warto pamiętać, że rodzice mogą skorzystać z tego prawa, nawet jeśli przebywają w kraju, w którym obowiązują inne przepisy.

Nie ma piękniejszego i bardziej chwytającego za serce widoku, od śpiącego spokojnie dziecka. Bo kiedy dziecko śpi, rodzice mogą złapać oddech, a maluch rośnie, ponieważ wydziela się hormon wzrostu. I to nie wszystkie pozytywy, które wynikają ze snu malca!

Sen sprawia, że szybko rozwijający się mózg dziecka ma szansę odpocząć i jednocześnie usystematyzować zebrane w ciągu dnia informacje, co jest niezbędne dla prawidłowego rozwoju. Dzięki nocnemu wypoczynkowi dziecko zyskuje siły na zabawę, jest weselsze i spokojniejsze. Jest również zdrowsze, ponieważ w trakcie snu wydziela się w organizmie melatonina, która wzmacnia układ odpornościowy.

Niestety, wiele dzieci ma kłopoty z głębokim, regenerującym snem:

“Problemy ze snem u małych dzieci są powszechne. Dotyczą takich tematów jak zbyt częste wybudzanie się nocne, przedłużające się usypianie, zbyt krótkie drzemki, nocne wędrówki czy oszałamiające koszmary senne. Skala wspomnianych trudności swoją siłą rażenia dotyka nie tylko dzieci, ale też rodziców.(…) Deficyt snu to nie tylko występowanie zakłóceń pamięci, koncentracji uwagi, ale także niższa odporność i gorszy wzrost ciała – mówi psycholożka Marta Żysko-Pałuba.”

Dlatego warto wiedzieć, w jaki sposób wspierać zdrowy sen dziecka, już od pierwszego dnia życia. Blog wrolimamy.pl postanowił wesprzeć mamy i włączył się w ogólnopolską akcję społeczną JOHNSON’S® BEDTIME™. Podczas warsztatów Raz, dwa, trzy… Maluch śpi. O roli snu w rozwoju dziecka, odbywających się w jej ramach, swoją wiedzą i doświadczeniem podzielą się specjaliści – fizjoterapeuta Paweł Zawitkowski, psycholożka Marta Żysko-Pałuba i ekspertka marki Agnieszki Machnio.

Fot. Materiały prasowe

Założeniem akcji Trzy kroki BEDTIME™, jest wyrobienie nawyków i rytuałów związanych ze snem niemowląt i jego pielęgnacją oraz zdobycie wiedzy potrzebnej do tego, by sen dziecka był jak najbardziej efektywny.

Trzy kroki BEDTIME™ to wstęp do opanowania sztuki dobrego snu u malucha. Aby dziecko spało prawidłowo, trzeba nauczyć je dobrych nawyków najwcześniej jak to możliwe. Okres między 0-3 miesiącem życia uważa się tu za najważniejszy. Przez pierwsze 6-8 tygodni noworodek nie jest w stanie być aktywny dłużej niż 2 godziny między jedną a drugą drzemką. Rodzice muszą być tego świadomi, że gdy granica jego zmęczenia zostanie przekroczona, wtedy już o wiele trudniej ułożyć dziecko do snu.

Z wykorzystaniem międzynarodowych badań marka JOHNSON’S® stworzyła prosty, trzystopniowy rytuał na dobranoc o potwierdzonej klinicznie skuteczności, który poprawia sen dziecka w zaledwie jeden tydzień. Metoda zakłada multisensoryczną triadę następujących po sobie czynności: kąpieli, masażu i wyciszenia poprzedzającego zaśnięcie dziecka. Wielopłaszczyznowe analizy dowiodły, że stosowanie takich terapii niefarmakologicznych w celu rozwiązywania problemów z zasypianiem jest bardzo skuteczne w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa. Podczas trwającej trzy tygodnie obserwacji 405 matek dzieci w wieku od 7 do 36 miesięcy postępowało zgodnie z rekomendowanym rytuałem. Badania pokazały, że po tygodniu stosowania się do zaleceń dzieci spały średnio do godziny dłużej, a czas ich nocnego czuwania skrócił się o 32%. Znaczna poprawa snu dziecka i matki utrzymywała się po roku od wprowadzenia nowych nawyków.

Jako Ambasadorki kampani JOHNSON’S® BEDTIME™, z radością chcemy zaprosić Was do uczestnictwa w 14 bezpłatnych warsztatach Raz, dwa, trzy… Maluch śpi. O roli snu w rozwoju dziecka, które odbędą się w ciągu marca w 7 miastach Polski: w Warszawie (8.02.), Łodzi (22.02), Poznaniu (4.04), Katowicach (10.05.), Krakowie (17.05.) Gdańsku (7.06) i Wrocławiu (14.07.).

Aby zapisać się na warsztaty, wystarczy wejść na  http://johnsons.babyonline.pl/zapisy, wybrać lokalizację oraz wypełnić formularz.

Gorąco zapraszamy i do miłego zobaczenia!

Najpierw opowiem Wam jak to było u nas, a później przedstawię kilka istotnych faktów, o których powinniście wiedzieć…

Pola skończyła niedawno 1 rok życia, a więc nieuchronnie przyszedł czas na szczepienie przeciw odrze, śwince i różyczce, którego bałam się najbardziej ze wszystkich obowiązkowych szczepień. Ze względu na duży chaos panujący wokół owej szczepionki i (rzekomo) duże ryzyko wystąpienia NOPu.

Pierwsze dwa dni minęły nam spokojnie, bez żadnych zbędnych atrakcji i złych humorów, jednak każdy kolejny dzień (o zgrozo!) przynosił nowy objaw…

Najpierw pojawił się wodnisty katar, później kaszel, aż w końcu uraczyła nas podwyższona temperatura – w dzień oscylowała w granicach 38 stopni, wieczorem dochodziła do 39.5 stopni. Gorączka sprawiła, a przynajmniej tak mi się wówczas wydawało, że Pola była bardzo senna, słaba, rozdrażniona i płaczliwa.

Wszystko to przypominało klasyczną reakcję poszczepienną. Niestety do powyższych objawów, kolejnego dnia, dołączyło charakterystyczne charczenie podczas oddychania i przyspieszony oddech. Jak się niedługo później okazało, to nie był żaden NOP (Niepożądany Odczyn Poszczepienny), tylko paskudny wirus, który podstępnie i niepostrzeżenie wtargnął do malutkiego ciałka Poli.

Za jego sprawą trafiłyśmy oczywiście do szpitala, z ostrym zapaleniem oskrzeli i oskrzelików, z dusznością i niedotlenieniem. Na miejscu okazało się też, że ów wirus RSV – bo tak się nazywa – zbiera aktualnie potężne żniwa i dla zainfekowanych nim dzieci, z zapaleniem płuc oraz oskrzeli, brakuje już w placówkach medycznych miejsc! My z Polą, z tego właśnie powodu, do jednego szpitala nie zostałyśmy w ogóle przyjęte, a w drugim zajęłyśmy ostatnie wolne miejsce!

Siedząc w kolejce, czekając najpierw na badanie, później na przyjęcie, niemal 5 godzin (!), zaobserwowałam, że 90% chorych  siedziało tam z tym samym problemem co my. Lekarz, który nas przyjmował sam nie dowierzał w to co się dzieje. A w czasie kiedy wypełniał nasze dokumenty, by przyjąć nas na oddział, na jego biurku lądowały kolejne karty, następnych maluchów, dla których niestety nie było już wolnych miejsc 🙁

Także problem jest naprawdę duży i właściwie dziwię się, że nikt nigdzie o tym nie mówi i nie ostrzega.

Dlatego też teraz przedstawię Wam kilka istotnych faktów, o których dowiedziałam się podczas szpitalnej wizyty, i o których Wy, rodzice powinniście wiedzieć…

Wirus RSV przenosi się drogą kropelkową lub poprzez części ciała oraz przedmioty zanieczyszczone wydzieliną z dróg oddechowych (ręce, klamka, blat stołu, zabawka, itp.). Wrotami zakażenia są błona śluzowa nosa i spojówki. Okres inkubacji wynosi 2-8 dni, natomiast chory może zarażać nawet przez okres 3 do 4 tygodni!

Wirus jest szczególnie groźny dla małych dzieci – poniżej 2 roku życia – oraz dla noworodków, wcześniaków i maluchów z obniżoną odpornością, dysplazją oskrzelowo-płucną, mukowiscydozą, a także wrodzonymi wadami serca.

Najczęstszym powikłaniem infekcji wirusem RSV jest zapalenie krtani, tchawicy, zatok, oskrzeli i płuc – co może prowadzić do problemów z oddychaniem, bezdechem, a nawet do zgonu!

Największa zachorowalność z powodu zakażeń wirusem RSV przypada na okres od listopada do marca.

W sezonie jesienno-zimowym, aż do wczesnej wiosny, w okresie wzmożonych infekcji wirusowych warto jest ograniczyć liczbę gości w domu, unikać dużych skupisk ludzi (hipermarkety), często myć ręce (szczególnie przed kontaktem z małym dzieckiem!) oraz wietrzyć pomieszczenia, w których przebywamy.

Najczęstszymi, pierwszymi objawami są:
– katar,
– kaszel,
– podwyższona temperatura ciała,
– senność,
– brak apetytu,
– drażliwość.

W późniejszym etapie pojawia się:
– charakterystyczny świst przy oddychaniu,Z
– charczenie,
– przyśpieszony oddech,
– duszności,
– wysoka gorączka,
– niedotlenienie (sina barwa skóry).

W takiej sytuacji konieczna jest hospitalizacja.

Wirus może doprowadzić do niewydolności oddechowej, astmy oskrzelowej, a nawet zgonu, dlatego nie wolno go lekceważyć! Nie bagatelizujcie objawów, które mogą (choć nie muszą) świadczyć o infekcji RSV`em, bo z pozoru niewinnie wyglądające przeziębienie może okazać się groźną dla życia infekcją. Uważajcie na swoje pociechy, szczególnie TERAZ, kiedy wirus rozhulał się na dobre! I mówcie o tym, informujcie innych rodziców, dziadków, znajomych… niech mają świadomość i również uważają, jeśli nie na siebie, to przynajmniej na Wasze dzieci!