Dom 27 czerwca 2013

Sprawa życia i śmie(r)ci

Nadchodzą wakacje, a ja zamiast dyskutować z mężem o plażowaniu oddaję się panelowi dyskusyjnemu na temat ŚMIECI! Tak, śmieci!

Od pierwszego lipca w życie wchodzą nowe „śmieciowe” przepisy – i cudzysłów nie jest tu przypadkowy. Deklaracje, kolorowe plakaty i nowy „news – temat” polskiej areny politycznej. A ja najzwyczajniej w świecie łapię się za głowę i zastanawiam dlaczego posłowie nie zrobili tego samego przed uchwaleniem tej ustawy?!

Piękna „deklaracja” ze spółdzielni jakiś czas temu wpadła do naszej skrzynki. Pełna profeska – arkusz do wypełnienia oraz bardzo rzeczowa informacja ku chwale nauki „Jak segregować odpady”. Oczywiście już na samym wstępie uruchomiłam swoje agresory. Ludzie czy wy naprawdę musicie robić z ludzi niedouczone szympansy? Czy naprawdę trzeba pisać, że mam wrzucać jedno do różowego worka a co innego do zielonego? Czy widzieliście kiedyś w polskim sklepie tęczowe worki? Owszem można znaleźć różne worki, ale ich producenci zazwyczaj ograniczyli swoją wyobraźnię do podziału swoich produktów wedle klucza który będzie np. definiował ich wielkość lub rodzaj. Nasuwa się jednak pytanie, czy będę musiała kupować jakieś specjalne gminne worki, bo tak? Czy nie łatwiej byłoby informować że należy segregować/oddzielać od siebie pewne rzeczy…

Zaraz potem zaczynają się pantoflowe plotki i afery z innych wspólnot:
„tu” 1 osoba stwierdziła, że nie będzie segregować więc wszyscy będą tak traktowani,
„tam” bez względu na segregację lub nie – wszyscy zapłacą tak samo dużo.

A ja pytam jako przeciętny blokers, gdzie tu jest logika?

Zapłacę więcej za to samo, albo za mniej – nielogiczne

Segregowanie odpadów, w myśl Eko będzie trudniejsze niż dotychczas – nielogiczne

Co stanie się z różnicą, do czyjej kieszeni trafią moje pieniądze? No bo przecież skoro coś kosztowało np. 20zł to nagle nie będzie kosztować 50, tylko dlatego że umowę podpisała inna osoba? – nielogiczne

Co stanie się z 50% gmin, które nawet nie ogłosiły przetargu na wywóz śmieci? –absurdalne i takie polskie!

Kiedy już nieco ochłonęłam, pojawiły się kolejne informację o kosztach dodatkowych… trzeba będzie zakupić pojemniki do segregacji… Słucham? Niestety nikt nie pofatygował się o doprecyzowanie, czy owe pojemniki oznaczają zakup kontenerów na śmieci stojących na podwórku czy do domowego użytku? A jeżeli do domowego użytku… to czy w cenę została wliczona cena dobudowy przestrzeni mieszkalnej? Bo gdzie ja u licha mam postawić trzy kosze na śmieci?! I dlaczego ktoś ma mnie zmuszać do zakupu kosza na śmieci do mojego mieszkania?!

I już ostatni hit śmieciowej zabawy – przynajmniej w Warszawie. Informacja dotycząca częstotliwości wywozu śmieci – znów nie do końca można ją rozszyfrować… Śmieci ‘A” będą wywożone raz na 2 tygodnie inne raz w tygodniu, jeszcze bardziej radosne szkło raz w miesiącu – NIELOGICZNE, hmm dotychczas były wywożone na bieżąco a i tak kontenery często pękały w szwach…

I jaki z tego morał? Absolutnie żaden, oprócz tego, że „obładowany” wszystkim Urząd Miasta dostał kolejną działkę do obrobienia i znów nie daje rady…

Dotychczas śmieci były tylko śmieciami i każdy kto chciał dbać o środowisko mógł w dogodny dla siebie sposób to robić. Ja wyrzucałam codziennie bieżące odpady do odpowiednich kontenerów – bo najzwyczajniej w świecie nie mam miejsca na „zbieractwo”, inni wywozili swoje buteleczki do Ikea i wymieniali je na drzewko do ogródka. Zastanawiam się tylko,  jakim cudem ktoś uwierzył w to, że zmusi kogoś do segregacji – skoro ludzi potrafią wysypać śmieci pod zsypem, bo wrzucić do środka to za wielka fatyga…

Czy też macie wrażenie, że zaszła mała pomyłka – Chyba ktoś się zagapił i zamiast zająć się umowami śmieciowymi, posłowie zajęli się śmieciami…?

Subscribe
Powiadom o
guest

3 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Kulinaria 26 czerwca 2013

Pasta z oliwek

Najpiękniej jest właśnie teraz – latem. Wyciągnęłam więc z lodówki rekwizyty by uprawiać na balkonie Francję. Wakacje sprzyjają podróżom – także kulinarnym. Gaje oliwne stanowią część śródziemnomorskiego krajobrazu. A oliwki, oliwa z oliwek i bagietka na moim stole przybliżają moją kuchnię do francuskiej sztuki kulinarnej.

Składniki:

czarne oliwki bez pestek (ok. 150g)
2-3 łyżki oliwy z oliwek
natka pietruszki (ok. łyżki)
2 ząbki czosnku
sól i pieprz do smaku

Sposób przygotowania:

Oliwki, pietruszkę, czosnek i oliwę miksuję blenderem na jednolitą masę. Doprawiam solą i pieprzem do smaku. Przekładam do małej miseczki, smaruję chrupiące kawałki ciepłej bagietki.

Warto pastę odstawić do lodówki na kilka godzin, wtedy jest najsmaczniejsza. Gotową można trzymać w lodówce bardzo długo w słoiku. Świetnie się nadaje, gdy wpadną nieoczekiwani goście.

I teraz stoję w ten upalny czerwcowy wieczór w mojej letniej sukience, w ręku trzymam bagietkę z pachnącą pastą… Moje kubki smakowe przenika smak śródziemnomorskiej kuchni, a wyobraźnia zamienia widok z mojego balkonu w szmaragdowy, drżący błękit morza… Złocisto – czerwone słońce zachodzi…

pesto

Subscribe
Powiadom o
guest

1 Komentarz
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Żaklina Kańczucka
Żaklina Kańczucka
10 lat temu

Smaczne i do tego dobre na serce 🙂

Dania główne 14 czerwca 2013

Zupa serowo-porowa

Zupa serowo-porowa nie licząc rosołu i czerwonego barszczu to jedna z tych, którą mój synek chętnie zjada. Szybka w wykonaniu a za razem smaczna i pożywna. Za każdym razem smakuje równie dobrze. Świetna na codzienny obiad bądź przystawkę w czasie przyjęcia. Czego chcieć więcej?

Składniki:

  • 2 pory
  • masło
  • 500 g mięsa mielonego (mieszanego)
  • 1l bulionu
  • 2 szt. śmietankowego serka topionego w „kiełbasce” lub masdamer w kostce
  • sól
  • pieprz
  • bazylia

Przygotowanie:

  1. Por oczyszczam (odciąć piętkę i ciemnozieloną część liści). Rozcinam  wzdłuż, zaczynając od połowy, dokładnie opłukuję, siekam w piórka.
  2. W garnku rozgrzewam masło, wrzucam pora i podsmażam go chwilę. W międzyczasie na patelni z olejem w wersji mniej pracochłonnej podsmażam mięso mielone. W trakcie smażenia rozgniatam mięso, aż powstaną małe okruszki. Kiedy się zrumienią przekładam na tależ. Osobiście wole tę zupę serwować z pulpecikami. (Pulpeciki robię z mięsa mielonego z dodatkiem bazyli, czosnku oraz soli i pieprzu).
  3. Całość zalewam bulionem drobiowo-warzywnym własnej roboty, najczęściej gotowanym dzień wcześniej wieczorem, ale można użyć też gotowego z kostek rosołowych.
  4. Bulion doprowadzam do wrzenia. W kubeczku umieszczam ser topiony i dolewając po woli gorącego bulionu ciągle mieszając dokładnie go rozpuszczam. Następnie łączę go z resztą bulionu. By grudki nie roztopionego sera nie trafiły do zupy robię to przy pomocy małego metalowego siteczka.  Całość gotuję na wolnym ogniu jeszcze ok. 10 minut, aż por będzie miękki. Doprawiam solą, (jeśli tego wymaga) pieprzem i bazylią -, jeśli ktoś lubi.
  5. Przestudzoną zupę blenduję a następnie dodaję do niej przesmażone mięso mielone lub pulpeciki.
  6. Zupę można podać posypaną garścią groszku ptysiowego lub grzanek.

Życzę smacznego.

DSC01270

DSC01266

Zdjęcia: Sylwia
Źródło zdjęcia tytułowego: Flickr

Subscribe
Powiadom o
guest

2 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Żaklina Kańczucka
Żaklina Kańczucka
10 lat temu

Mój mąż byłby zachwycony- do tej pory robiłam jedynie cebulową z serem, czas poszerzyć kuchenne umiejętności 🙂

Sylwia
Sylwia
10 lat temu

Moi mężczyźni bardzo ją lubią. Szybka, smaczna i prosta. Juniorowi robię krem (nie lubi „farfoclów porowych”) i podaję z grzankami zrobionymi z chleba i upieczonymi z ziołami prowansalskimi.

top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close