Trek 12 to gra nie tylko dla fanów górskich wypraw, ale przede wszystkim miłośników łamigłówek. Choć jest prosta, zdobyć szczyt wcale nie jest łatwo! A kiedy dojdziemy do wprawy, czekają nas dodatkowe wyzwania i ekspedycje.

Gra Trek 12 to kilka wariantów rozgrywek:
“Szybko na szczyt” pozwala na krótką i najprostszą partię. Dlatego jest idealna dla początkujących graczy lub dla tych, którzy mają niewiele czasu.

“Ekspedycja” to partia składająca się z kilku rozgrywek, w których należy sprostać wyzwaniom, aby otrzymać np. nowe wyposażenie.

“Solo” przeznaczony jest dla samotnych wspinaczy. Choć na takie wyprawy najlepiej zabierać towarzyszy, partię można rozegrać samodzielnie, wybierając jeden z powyższych wariantów.

Elementy gry
W grze znajdziemy:
3 instrukcje: 1. Poradnik wędrowca, 2. Poradnik wspinacza, 3. Poradnik samotnika
2 kości: czerwona z wartościami od 1 do 6, żółta z wartościami od 0 do 5
Kartę prowadzącego wyprawę (jako wskazówkę dodam, by nie tracić czasu na jej poszukiwania, że znajduje się w pakiecie z innymi kartami)
16 kart asysty
3 notesy z trasami na Dunai, Kagkot i Dhaulagiri (każda z nich to inny poziom trudności)
6 kopert wyzwań, których nie należy otwierać (stanowią swego rodzaju niespodziankę dla graczy, którzy sprostają wyzwaniu rozgrywki)

Trek 12 przeznaczony jest dla graczy 8+, od 1 do 50 osób (ogranicza to ilość bloczków).

Cel gry
Celem gry jest zdobycie szczytu, zbierając jak największą ilość punktów, dzięki odpowiedniemu rozmieszczeniu wartości liczbowych na swoich planszach.

Punkty zdobywa się poprzez tworzenie obszarów i szeregów. Wszystkie warianty gry opierają się na tym samym mechanizmie, jednak te trudniejsze urozmaicone zostały o dodatkowe możliwości. Gra może być naprawdę bardzo zróżnicowana i za każdym razem zupełnie inna, dzięki kartom asysty i kopertom z niespodziankami (niektóre z nich w dalszym ciągu stanowią dla nas tajemnicę), dlatego skupię się głównie na podstawowej wersji.

Przygotowanie do gry
Każdy gracz otrzymuje arkusz z notesu DUNAI.
Potrzebne będzie coś do pisania oraz dwie kości (żółta i czerwona).

Budowa arkusza
Każdy arkusz w centralnej części składa się z połączonych ze sobą kółek. To tutaj będziemy wpisywać wartości liczbowe.
Na dole znajduje się tabela punktacji, którą uzupełniamy po zakończonej rozgrywce.
W prawym górnym rogu jest tabela decyzji. W tym miejscu należy zaznaczać, który ruch już wykonaliśmy. Każdy z nich możemy powtórzyć maksymalnie cztery razy.

⇓: Strzałka skierowana w dół oznacza wybór niższej wartości znajdujących się na wrzuconych w kościach.
⇑: Strzałka w górę oznacza wybór wyższej wartości znajdującej się na wyrzuconych w kościach.
-: Znak odejmowania oznacza różnicę tych wartości. Należy pamiętać, że zawsze odejmujemy większą liczbę od mniejszej tak, by nie było wyniku ujemnego.
+: Analogicznie, jest to wynik dodawania.
x: Jest to wynik mnożenia wyrzuconych wartości.

Przykład:
Wyrzucone zostały dwie cyfry: 2 i 6. Gracz decyduje, którą opcję wybiera:

⇓: 2
⇑: 6
-: 4
+: 8
x: 12

W naszym przykładzie wybór padł na “4”, zatem gracz stawia krzyżyk w tabeli wyboru (prawy górny róg arkusza) przy znaku odejmowania i następnie wpisuje cyfrę w dowolnym miejscu. Po wyrzuceniu kolejnych liczb i dokonaniu wyboru należy wpisać wynik do pola przyległego, tworząc tym samym obszar (4,4,4,itd.) lub szereg 4-5-6-7-8-itd. (pola łączymy kreską). Jeśli nie ma możliwości zachowania jednej z tych dwóch opcji (szereg, obszar), wpisujemy wynik i oznaczamy pole smutną minką. Kośćmi rzucamy do momentu zapełnienia wszystkich pól.

Koniec gry
Po uzupełnieniu wszystkich pól każdy z graczy zlicza punkty wg wzoru i nanosi je do tabeli punktacji:

(O-O-O) Szeregi: w każdym z utworzonych szeregów, najwyższa wartość to ilość zdobytych za niego punktów + 1 punkt za każde pole, np. szereg składa się z 4-5-6-7, uczestnik otrzymuje 11 punktów (7+4).
(OOO) Obszary: każdy obszar zdobywa tyle punktów, ile wynosi jego wartość + 1 punkt za każde pole, z którego się składa, np. obszar to 4-4-4, uczestnik otrzymuje 7 punktów (4+3)
Bonus: najdłuższy szereg i największy obszar to dodatkowe punkty (ściąga znajduje się przy tabeli punktacji), np. najdłuższy szereg składający się z 1-2-3-4-5-6-7 daje dodatkowe 15 punktów.
Kara: za każde pole ze smutną minką odejmujemy 3 punkty.

Po zliczeniu wszystkich punktów wygrywa ten gracz, który zdobędzie ich najwięcej.

Brzmi prosto, jednak żeby wygrać trzeba wykazać się nie lada sprytem. Obrana strategia może doprowadzić nas na szczyt, jako najlepszego gracza lub możemy przegrać z kretesem. Sytuacja będzie niepewna do ostatniego kroku! Wysokie wartości wcale nie muszą zapewnić nam wygranej…

Ekspedycja (kolejny poziom) to rozgrywka składająca się z trzech rund.
Zdobycie szczytu równoznaczne jest ze zdobyciem minimalnej ilości punktów skazanej na arkuszu. Każdy z nich to inne wyzwanie. Zdobycie gwiazdek reputacji zarezerwowane jest tylko dla najlepszego gracza. Tu używamy też kart asysty, które uprawniają nas np. do wpisania rezultatu w pole nieprzylegające (kompas), utworzenia szeregu poprzez połączenie pól mimo przerwy między nimi (lina), rzucić ponownie kośćmi (sznaps) czy wykorzystać dodatkowe działanie, czyli piąty ruch w tabeli decyzji (namiot).

Smaczku rozgrywce dodają koperty, jednak otworzyć je można tylko po spełnieniu warunku, który na nich widnieje (grafika), np. stworzenie obszaru składającego się dokładnie z pięciu pól, co, jak się okazuje, jest tak samo łatwe, co zostanie mistrzem 🙂

Trek 12 jest świetny zarówno pod względem wizualnym, jak i ze względu na możliwość rozbudowywania zasad. Poziom skomplikowania i trudności pozwala dostosowywać rozgrywki do wieku uczestników, jak i czasu, jaki mogą przeznaczyć na grę.
Jedynym minusem jest brak ołówków lub czegoś do pisania, w co wyposażone są inne gry tego typu, jednak nie jest to argument, by zaniżyć, choć o punkt moją ocenę. Myślę, że na zdobycie miana mistrza, należy przeznaczyć co najmniej tyle czasu, ile Himalaiści poświęcają na przygotowania do wyprawy.

Tytuł: Trek 12
Autorzy: Bruno Cathala, Corentin Lebrat
Ilustracje: Jonathan Aucomte, Olivier Derouetteau
Wiek: 8+
Liczba graczy: 1-50
Czas gry: 15-30 min

Wpis powstał we współpracy z Rebel

Więcej informacji o grze znajdziesz na stronie GramywPlanszowki.pl | GwP  https://gramywplanszowki.pl/gra/1230/trek-12

Idealny pokój dziecięcy powinien łączyć bezpieczeństwo z komfortem oraz funkcjonalność z kreatywną atmosferą. Miejsce dla kilkuletnich maluchów niekoniecznie sprawdzi się jako pokój pierwszoklasistów. Wtedy musimy przeprowadzić remont pokoju dziecięcego.

„Wyjechali na wakacje wszyscy nasi podopieczni”, jak śpiewał Kazik w nieśmiertelnym przeboju „Gdy nie ma dzieci”. I to właśnie najlepszy czas, aby zabrać się za prace remontowe. Ferie, wakacje, a nawet przerwa świąteczno-noworoczna – oto najlepsze momenty na szybki lifting pokoju dziecięcego. Oczywiście warto mieć pod ręką gotowy plan działań, a przede wszystkim jasną wizję tego, co będziemy zmieniać. Pomysł na nowy pokój powinien brać pod uwagę wygodę i kwestie praktyczne, ale niebanalne znaczenie będzie mieć również koszt materiałów oraz czasochłonność ewentualnych prac. Najlepiej przeprowadzić symulację opierając się na uśrednionym koszcie, np. pokoju dla przedszkolaków albo dla pierwszoklasistów.

Po pierwsze: podłoga

Zaczynamy od podłóg, bo w pokoju dziecięcym to fundamentalna sprawa. Parkiety drewniane odpadają z powodu narażenia na szybkie zniszczenie przez bieganie, skakanie, czy turlanie przedmiotów. Wytarte, wybrakowane drewno nie będzie wyglądać najlepiej, prawda? Warto wybrać coś miękkiego. Rozwiązaniem są oczywiście dywany lub frota. Zdecydowanie najlepszą opcją będzie wykładzina PCV o cechach antypoślizgowych i odporna na nacisk. Kolorowa, welurowa podłoga będzie zachęcać do udanych zabaw, a jednocześnie zagwarantuje bezpieczeństwo Twoim pociechom. Jej montaż jest niezwykle prosty. Do przyklejenia wykładziny z PCV do przygotowanego wcześniej podłoża posłużą sprawdzone zaprawy klejące. Później wystarczy zamontować listwy przypodłogowe, które polepszą finalne wrażenie. Koszt takiej podłogi jest relatywnie nieduży i powinien zmieścić się w tysiącu złotych, licząc własny montaż.

Po drugie: ściany

Zazwyczaj remont zaczniemy od likwidacji efektów zabaw naszych pociech, czyli uszkodzeń ścian, jak zarysowania i dziury. Szpachlowanie i szlifowanie wykonamy przed gruntowaniem ścian, a po nim możemy wreszcie zacząć malować. Najtańsza opcja to wymalowanie całej powierzchni na jednolity kolor. Jak wiadomo, dzieciaki lubią kolor. Mozaika barw znacznie lepiej wpłynie na kreatywność dziecka niż monotonna biel. Jesteśmy zdania, że w pokoju dziecięcym nie ma miejsca na nudę. Dlatego sugerujemy malowanie w różnokolorowe pasy. Niestety to rozwiązanie wiąże się ze zwiększonymi wydatkami i jest bardziej czasochłonne w wykonaniu. Kompromisowym rozwiązaniem będą tapety. Ich główna zaleta, oprócz ceny, prostoty montażu i mnogości wzorów, to optyczne powiększanie pomieszczenia. Polecamy tapety winylowe lub fototapety edukacyjne. W przypadku farb warto wybrać rodzaje odporne na zabrudzenia i umożliwiające zmywanie. Malowanie pokoju dziecięcego przeciętnej wielkości nie powinno wynieść więcej niż kilkaset złotych. Położenie tapet będzie jeszcze tańsze.

Po trzecie: sufit

Zamiast malować sufit na biało, polecamy trochę poszaleć. To doskonałe miejsce na nietuzinkowe dekoracje. Każde dziecko będzie zachwycone, gdy będzie mogło co wieczór zasypiać pod chmurką na suficie. Taki kształt można łatwo uzyskać przy użyciu płyty gipsowej. Chmurka, kwiatki, kotki i pieski – wystarczy wyciąć odpowiedni kształt i przymocować do sufitu. Uzyskane formy można fantazyjnie pomalować i w ten sposób zagwarantować pociechom najbardziej kolorowe sny. Jeżeli wydaje się to zbyt pracochłonne, można sięgnąć po gotowe naklejki na ściany i sufity, np. w postaci gwiazdek. Warto zadbać o przytulną atmosferę.

Po czwarte: wyposażenie

Gdy mamy już piękną, kolorową wykładzinę z weluru i fantazyjnie udekorowane ściany oraz sufit, możemy zabrać się za meblowanie pokoju. Obfitość dostępnych wzorów i rodzajów gwarantuje, że najbardziej wybredni znajdą coś dla siebie. Najistotniejsza cecha to wytrzymałość, bo meble w pokoju dziecięcym mogą zostać wystawione na wiele prób. Każdy, kto budował w dzieciństwie „bazę” z krzeseł wie o czym mowa. Dlatego warto wybrać rzeczy wykonane solidnie, które nie rozpadną się po kilku tygodniach. Najlepiej sięgnąć po wyposażenie ze średniej półki, koniecznie dostosowane do wzrostu dziecka. Pokój dziecięcy to nie tylko miejsce zabaw, ale również nauki i snu. Pamiętajmy o odpowiednim oświetleniu i wygodnych łóżeczkach.

Poprzez akcję #BuildToGive grupa LEGO zachęca rodziny do kreatywności i pomocy w dostarczeniu radości z zabawy 1,5 milionowi dzieci w potrzebie.