Jakiś czas temu zauważyłam, że Klara delikatnie zezuje jednym oczkiem – lewym. Nie nazwałabym tego nawet zezem, oczko uciekało jej tylko, gdy skupiała wzrok na przedmiocie w bardzo bliskiej odległości od twarzy. No cóż, mądry Polak po szkodzie…

W niewiedzy o wadze problemu utwierdziła mnie nasza pani pediatra (a niech ją drzwi ścisną!) „Pani pójdzie do okulisty, a może nawet nie ma się po co wybierać, taki mały ten zezik – pewnie przejdzie” czy coś w ten deseń…

Byłam przekonana, że „problem” jest niewielki, ale nie dawało mi to spokoju. Intuicja matki jest niezawodna – czułam, że coś jest na rzeczy i koniecznie musimy odwiedzić okulistę. Po rozstrzygnięciu wszystkich opinii i przeczuć zadecydowaliśmy, że nie będziemy się pchać prywatnie do okulisty, a zaczekamy te dwa i pół miesiąca na wizytę w poradni okulistycznej (pójdziemy, bo wzrok należy badać, ale skoro lekarz nas uspokaja, to też nie będziemy podnosić niepotrzebnie ciśnienia).

Drodzy Rodzice – jeżeli zauważycie nawet micro zezik „lećcie” od razu, bez czekania, choćby i na koniec świata! Nie czekajcie na chore terminy! Ja właśnie się zastanawiam, czy w ciągu tych paru tygodni, można było zapobiec skutkom, z którymi teraz Klara będzie się borykała baaardzo dłuuugo. I nigdy się nie dowiem, czy niedowidzenie mojej córki to wcześniej nie wykryte zaburzenie, czy skutek tych kilku tygodni niewinnego czekania.

Wizyta u okulisty „za darmo”- z czym to się je

Spodziewałam się niezbyt wesołego dnia – poradnia okulistyczna dla dzieci, tłumy, czekanie, dwójka dzieci pod pachą, zakaz wprowadzania wózków itd. Ale to co zastałam na miejscu przeszło moje najśmielsze wyobrażenia Armagedonu! Pełno pomyłek – od informacji z rejestracji o numerze pokoju po nazwisko lekarza. Na drzwiach – już tych właściwych – lista imion dzieci i godzin wizyt – pacjent co 5 minut!!! To nie żart, naprawdę, co pięć minut! A jak się prędko okazało, każde dziecko musiało wracać do gabinetu 2-3 razy! Na początek badanie okulistyczne podstawowe i decyzja co z delikwentem, później kolejne badania – zazwyczaj w innym gabinecie i powrót z wynikiem, kolejna decyzja co dalej, trzykrotne zakraplanie oczu do kolejnych badań w „poszerzeniu”, potem półgodziny laby na podwórku, żeby krople zadziałały i żeby odetchnąć świeżym powietrzem i badanie komputerowe. Miodzio, prawda? Korytarz duszny, krzeseł jak na lekarstwo, ludź na ludziu, a na tym ludziu jeszcze jeden ludź! Uprzedzę nieco fakty – dla mnie to było ponad pięć godzin wspólnych męczarni z jedenastokilogramowym Wiktorem na biodrze, a później dla kurażu z czternastokilogramową Klarą dla równowagi na drugim bioderku. Teraz już wiem, dlaczego byłam jedynym rodzicem w pojedynkę – bo nie miałam pojęcia co mnie czeka. Reszta stałych bywalców, zaprawiona jak na wojnę – od krzesełek wędkarskich po zestawy z „Maka” na obiad… ale podobno nie zawsze tak jest, czasem ponoć jest pusto… tja, na pewno…

Badanie – jakoś to było

Jakby nie narzekać na system, pani okulistka i pielęgniarka wewnątrz wytęsknionego gabinetu, okazały się być na medal! Fantastyczne podejście do dzieci i olbrzymia pomoc dla mnie, gdy trzeba było na moment przejąć rolę rodzica – pamiętajcie, że cały czas miałam Wiktora pod pachą, a raczej na rękach, więc bardzo pomocne okazały się kolana do wypożyczenia!

Czytanie z odległości – oczywiście dla dzieci, „czy widzisz łapkę podniesioną w górę, czy skierowaną w dół?” – prawe oczko poszło bezbłędnie, dużo zabawy i już. Oczko lewe, cisza… płacz i histeria… Okazało się, że Klara nie widzi i bardzo się wystraszyła… moje kolana się ugięły, ledwo zachowałam względny i pozorny spokój. Wysłano nas na badanie na synoptoforze. W badaniu okazało się, że ten kosmetycznie prawie niewidoczny zezik – jest mega zezem! Kąt 25 stopni – sporo.

Później wyższa szkoła jazdy, czyli trzykrotne zakraplanie oczu – Klara nie należy do gatunku twardzieli, raczej woli przeżywać na zapas i na wszelki wypadek. Nie było miło, ale znów ratował nas personel. Udało się przy minimalnym płaczu.

Wreszcie nadeszła pora na badanie komputerowe. Wynik mnie sparaliżował… +8 oczko lewe, +2 oczko prawe! Mądry Polak po szkodzie, dziś wiem o zezie prawie wszystko i bardzo żałuję, że pozwoliłam osłabić moją czujność przez pseudofachowców.

Wielki finał

Okulary – bez dwóch zdań konieczność. Startujemy z +5 na lewym oku – być może wystarczy, żeby skorygować wadę. Koszt kosmiczny! Stres dla rodzica olbrzymi! Dla malucha frajda z nowości i radość powrotu wzroku! Za trzy tygodnie kontrola i wyrok – czy zainwestowane „setki” pójdą do śmietnika, bo nie obejdzie się bez mocniejszej korekty… Co będzie zobaczymy, jestem dobrej myśli – na szczęście „plusy” dobrze i szybko korygują się u małych dzieci, więc mam nadzieję, że szybko zamienimy musztardówy na szkiełka!

Epilog

Kocham moje „zezowate szczęście” w okularach i bez – a Ty, jeżeli podejrzewasz chorobę zezową u swojego dziecka, pędź do okulisty!

Winko na poprawienie krążenia, piwko moczopędnie, żeby się woda w organizmie nie zatrzymywała, a może herbatka z prądem na rozgrzanie? Któraś przyszła mamusia reflektuje?

Jeśli nie, to bardzo dobrze, bo nawet niewielka ilość alkoholu w ciąży może mieć katastrofalne skutki dla rosnącego pod naszym sercem malucha. Nikt jeszcze nie ustalił jaka jest bezpieczna ilość alkoholu w ciąży. Ja zawsze zadaję jedno pytanie “Czy nowo narodzonemu maluchowi podałabyś kilka łyków piwa, trochę wina czy domową naleweczkę?”. I nie mówcie mi, że to nie to samo – tak jak pewnych leków nie bierze się w ciąży, bo mogą zaszkodzić przenikając przez łożysko, tak samo nie wolno spożywać żadnych ilości alkoholu.

Aktualne statystyki mówią, że aż 30% ciężarnych PIJE!

FAS czyli syndrom alkoholowego zespołu płodowego, to następstwo spożywania alkoholu w czasie ciąży. Nie wiadomo dokładnie ile dzieci na to cierpi, jednak już niedługo powinno się wszystko wyjaśnić za sprawą prowadzonego od ponad roku programu “Alicja”. Lekarze ze szpitala św Ludwika w Krakowie, wraz z Agencją rozwiązywania problemów alkoholowych sprawdzają, ile dzieci cierpi na FAS, a także spróbują określić najlepszy sposób diagnozowania i leczenia.

Niestety rodzice 80% dzieci w wieku 7-9 lat, które miały brać udział w badaniach, oraz dyrektorzy niektórych szkół nie wyrazili zgody na przeprowadzenie badań. Katarzyna Dyląg, lekarz pediatra, wyjaśnia, że w przypadku rodziców chodzi o strach przed napiętnowaniem dzieci, natomiast w przypadku szkół problemem może być niechęć posyłania dzieci do szkół, do których chodzą dzieci z FAS. Wiadomo jednak, że sto trzydzieści pięcioro dzieci z krakowskich szkół zostanie objętych badaniem, które zakończy się w trzecim kwartale tego roku.

Co kryje się pod tajemniczym FAS czyli syndromem alkoholowego zespołu płodowego? To zespół objawów spowodowanych działaniem alkoholu na mózg dziecka, w wyniku czego dochodzi do nieodwracalnych choć czasem niewidocznych gołym okiem zmian w organizmie dziecka.

• Upośledzenie wzrostu (zarówno przed jak i po urodzeniu)
• Trwałe uszkodzenie mózgu
• Charakterystyczne zniekształcenia twarzy (małe oczodoły, krótki nos, płaska środkowa część twarzy, wąska górna warga, mała żuchwa)

Nie zawsze jednak wszystkie te problemy występują razem, często pojawiają się pojedynczo. Czasami mogą wystąpić też inne zaburzenia, których źródłem będzie właśnie alkohol w ciąży:

• Poronienie samoistne (poalkoholowe),
• Przedwczesne urodzenie niedojrzałego do samodzielnego życia dziecka,
• Wady rozwojowe układu nerwowego, krwionośnego, kostnego, wady serca, zniekształcenia twarzy i innych,
• Mała waga urodzeniowa, niskorosłość trwająca całe życie,
• Uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego,
• Zmniejszenie odporności dziecka na choroby.

Nie myślcie, że każdą zmianę od razu widać, wiele z nich następuje z wiekiem, a czasem są zupełnie niewidoczne na pierwszy rzut oka, dlatego nawet jeśli noworodek czy maluch wygląda na zdrowego, nie oznacza to od razu, że wszystko jest w porządku. Wiele problemów może pojawić się kiedy dziecko zacznie dorastać, pójdzie do przedszkola, szkoły, dopiero wtedy może ujawnić się wiele zaburzeń wywołanych przez alkohol. To, że sąsiadka piła całą ciążę a jej maluch wygląda na zdrowego, wcale nie znaczy, że jest i będzie w pełni zdrowy.

Teraz kiedy znowu jestem w ciąży a pod moim sercem rozwija się maleńki człowieczek, jeszcze bardziej zwraca to moją uwagę, jeszcze bardziej razi mnie to, jak lekkomyślne i nieodpowiedzialne potrafią być kobiety, jak łatwo szafują zdrowiem i życiem tej małej istoty za którą ponoszą pełną odpowiedzialność, Przecież to my Matki musimy dbać o zdrowy rozwój tej istotki, która powinna spokojnie i bezpiecznie rosnąć w naszym łonie.

TAK, to My same musimy zadbać o Nasze maleństwa, bo niestety nawet lekarzom nie można wierzyć w stu procentach. Niestety przekonałam się o tym gdy moja koleżanka od swojego ginekologa usłyszała w szóstym miesiącu ciąży, że lampka wina to jeszcze nikomu nie zaszkodziła!!!

Pamiętaj jeśli pije Mama, maleństwo pije razem z nią !!!

Na www.ciazabezalkoholu.pl możecie dowiedzieć się więcej o kampanii Ciąża bez alkoholu. Przyłącz się i edukuj inne Mamy, niech wiedzą, że mogą i powinny dbać o zdrowie swojego dziecka!!!

Pielęgnowanie uczucia to nie jest coś, co robi się samo. Na początku związku jesteśmy tak zaabsorbowani drugą osobą, że nie możemy przestać o niej myśleć, a wszystkie nasze działania skoncentrowane są tym, by jej się przypodobać, by zrobić jej przyjemność. Wtedy te wszystkie gesty manifestujące nasze uczucie i przywiązanie zdarzają się mimochodem. Jeżeli uczucie przetrwa kilka lat, dynamika związku najczęściej się zmienia. Wchodzimy na etap może mniej namiętny, ale przyjemnie stabilny i bezpieczny, czujemy się permanentnie kochani i jesteśmy pewni drugiej osoby.

I nagle w naszym życiu pojawia się ktoś, kto całkowicie pochłania naszą uwagę, wzbudza w nas tak potężne uczucia, o których nie mieliśmy nawet pojęcia, wyzwala w nas emocje, dodaje sił, jesteśmy nim całkowicie pochłonięte. Nie mówię o kochanku. Tą osobą jest dziecko. Jego pojawienie często jest kolejnym sprawdzianem dla związku. Jak poradzić sobie z dzieleniem miłości na dodatkową osobę?

Rodzic to nie tylko mama

Szczególnie w pierwszych tygodniach życia dziecka mama jest mu niezbędna – karmi, tuli, kołysze do snu i jest pierwszą osobą, którą widzi po przebudzeniu. Dziecko w tym czasie powinno być karmione na żądanie, a domaga się karmienia, lub czasami tylko bliskości związanej z karmieniem piersią, nawet co godzinę! Nic więc dziwnego, że mama czuwa przy nim non-stop i nie ma zbyt wielu pokładów uwagi, które może przekazać innym obiektom.

Warto jednak pamiętać, że nawet w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia dziecka (które często ze względu na zależność dziecka od mamy nazywane są czwartym trymestrem ciąży), tata ma w opiece nad nim swoją rolę do spełnienia. Bardzo często taka więź między dzieckiem a ojcem może budować się podczas kąpieli. Silny i delikatny tata doskonale poradzi z wprawnym umyciem nawet kilkudniowego malucha. A nawet jeśli kilka pierwszych podejść nie będzie specjalnie udane – w końcu tata dojdzie do wprawy. Podobnie jest z przewijaniem, odbijaniem, przystawianiem malucha do piersi mamy, kojeniem płaczu w ramionach i pokazywaniem zabawek (na początku najlepiej tych czarno-białych). Jak widać, mimo że w pierwszych dniach życia dziecka jego potrzeby koncentrują się na piersi, to jednak jest mnóstwo spraw o które może zadbać także ojciec.

Skorzystaj z pomocy

Jesteś zmęczona. Dziecko nie śpi, ma kolki, płacze. Nie wiesz co się dzieje i jak długo jeszcze to potrwa. Martwisz się, jesteś zdenerwowana, koncentrujesz się na tym by dla dziecka być oazą spokoju, nie starcza Ci cierpliwości na wyrozumiałość dla męża. Zgryźliwości, gorzkie komentarze, kłótnie zdarzają się coraz częściej. W najlepszym wypadku po prostu nic do siebie nie mówicie. Ten czarny scenariusz jest możliwy, ale nie konieczny.

Po pierwsze, każde dziecko jest inne. Zdarzają się takie, które nie mają kolek, a w nocy budzą się raz lub dwa. Ale przyjmijmy, że pierwsze trzy zdania powyższego akapitu są prawdziwe. Pamiętaj, że nie jesteś jedynym rodzicem. Jeżeli masz poczucie winy, bo Twój partner idzie rano do pracy, to z jego nocnej pomocy korzystaj w weekendy, a w trakcie tygodnia, umówcie się, że po jego przyjściu do domu dostaniesz godzinkę na sen.

Jeżeli jednak już doszło do wyczerpania Twoich baterii, najrozsądniej będzie jeśli się do tego przyznasz. „Już nie dam rady. Zmień mnie, proszę” – taka wypowiedź sprawi, że partner zrozumie jaką ciężką masz pracę do wykonania, a przy tym dowartościujesz go jako tatę, okażesz mu zaufanie.

A gdy Małe w końcu zaśnie, a Ty marzysz o tym by się wyładować i wszystko co mówi Twój partner doprowadza Cię do furii? Też to powiedz! „Przepraszam, ale jestem strzępkiem nerwów. Potrzebuję pół godziny ciszy”. Choć brzmi to banalnie, to rozmowa o emocjach rozwiązuje mnóstwo irracjonalnych problemów i zapobiega kłótniom. Spróbuj!

Znajdź chwilę na „sam na sam”

Nie jesteście tylko rodzicami. Jesteście też partnerami, parą zakochanych i kochankami. Od momentu narodzin Waszego dziecka nie zacznijcie sprowadzać siebie tylko do tej jednej roli. Korzystajcie z chwil tylko dla siebie. Wielu rodziców chwali sobie system wcześniejszego usypiania dziecka, tak aby na przykład dwie godziny wieczorem należały tylko dla nich. Sprawdź, czy to rozwiązanie pomoże także Wam.

Jeżeli jesteście zmęczeni, zirytowani, a przez cały dzień nie mieliście chwili spokoju, by zamienić ze sobą parę zdań, to ten czas ukoi Wasze nerwy. Rozmowa i wspólna herbata, masaż stóp, przytulanie czy czytanie książki obok siebie – wybierzcie coś co sprawi, że będzie Wam ze sobą dobrze. Pielęgnujcie tę intymność na Wasz prywatny sposób.

Ten wspólny czas możecie także przeznaczyć na seks. Seks po porodzie to temat, który wzbudza lęk w przyszłych rodzicach. Boją się czy nie będzie on jakościowo dużo gorszy od tego, który zwykli uprawiać jako bezdzietna para. Czy jej nie będzie bolało? Czy on będzie czuł satysfakcję? Czy widok porodu nie sprawi, że przestanie jej pożądać? Trwałe seksualne problemy młodych rodziców są bardzo rzadkie. Lekarze zalecają, by do końca połogu (sześć tygodni po porodzie) wstrzymać się z aktywnością seksualną. Następnie konieczna jest wizyta u ginekologa i dobranie odpowiedniej antykoncepcji (opinia, że karmienie piersią chroni przed zajściem w ciążę to mit!). Ten drugi, pierwszy raz powinien być spokojny i bardzo delikatny. Odczucia, które będą mu towarzyszyć to niekoniecznie orgazmiczna rozkosz. Być może kobieta poczuje pewien dyskomfort, który jednak powinien minąć. Ból lub plamienie powinny być zgłoszone lekarzowi.

Nie bój się poradzić specjalisty

Rodzicielstwo to piękny rozdział w Twoim życiu, ale to nie tylko sielanka. Jeżeli niepokoją Cię złe nastroje w Twoim domu, jeżeli czujesz, że z mężem się od siebie oddaliliście, kłócicie się i obwiniacie – poradźcie się specjalisty. Spotkanie z terapeutą pomoże Wam zwerbalizować Wasze uczucia i wypracować wspólne rozwiązania. Jeżeli z kolei problem leży w sferze seksualnej, nie wstydźcie się zapytać o opinię ginekologa lub seksuologa. Seks jest w małżeństwie niezwykle istotny, nie bagatelizujcie jego roli i zadbajcie o udane współżycie.

By żyło się lepiej:

1. Jeżeli nie możesz patrzeć na to, jak Twój partner przewija, myje czy ubiera Wasze dziecko – wyjdź. On na pewno nie zrobi mu krzywdy, a jeśli zrobi coś wolniej niż Ty lub zapnie nierówno pieluchę, to świat się od tego nie zawali. Dużo gorszy dla Waszej trójki będzie układ, gdy Ty weźmiesz na swoje barki wszystkie obowiązki związane z dzieckiem. Nie odbieraj mu ojcostwa!
2. Nie daj sobie wmówić, że on pracuje, a Ty odpoczywasz w domu. Jeżeli Twojemu partnerowi przyjdzie coś takiego do głowy, odciągnij pokarm lub pokaż mu jak przygotowuje się mieszankę i wyjdź na kilka godzin. Powtarzaj to tak często, aż zrozumie.
3. Nie krytykuj, nie zniechęcaj. Pod rękawem kurtki, rękawek od pajacyka jest podwinięty? Metka czapki jest z przodu? Pampers za luźno? Nie ten kocyk? Wiem, że w tej właśnie konkretnej chwili uważasz, że to poważny problem. Ale tak nie jest. Najważniejsze, że Twoje dziecko jednak ma kurtkę, czapkę, pampersa i kocyk. I patrz… uśmiecha się! Nie krytykuj męża (ani innych osób, które chcą Ci pomóc) z powodu mało istotnych szczegółów. Oni wypracują swój system, a Ty niedługo ochłoniesz.
4. Jeżeli nie masz ochoty na seks – po prostu to powiedz. Po urodzeniu dziecka Twoje seksualne potrzeby mogą ulec zmianie. Nie ukrywaj tego przed partnerem i absolutnie nie zmuszaj się do seksu. Współżycie ma być przyjemnością zarówno dla niego, jak i dla Ciebie. Pamiętaj, że spadek libido może być skutkiem źle dobranej antykoncepcji – porozmawiaj o tym ze swoim lekarzem!

Autorką wpisu jest Weronika Holeniewska.
Artykuł był konsultowany z edukatorem seksualnym panem Łukaszem Świętochowskim ze sklep-intymny.pl.