Czkawka u noworodka, jak i niemowlaka, to zjawisko powszechne i normalne. Może przytrafiać się maluszkowi od kilku do kilkunastu razy dziennie, co nie powinno martwić rodziców. Z czego wynika czkawka u noworodka i niemowlaka, i jak można w jej trakcie ulżyć dziecku?

Czym jest czkawka u noworodka i niemowlaka? 

Czkawka to rytmicznie skurcze przepony i mięśni klatki piersiowej. Charakteryzuje ją typowy odgłos czkania, rytmiczność i powtarzalność, w dodatku jest ona niezależna od woli malucha. Nie stanowi zagrożenia dla dziecka i samoistnie ustępuje po kilku, kilkunastu minutach. Czkawka zazwyczaj jest efektem fizjologicznej niedojrzałości układu nerwowego dziecka i z upływem czasu tendencja do niej zanikania około 3. miesiąca życia. Może się jednak zdarzyć, że będzie pojawiała się także później. 

Czkawkę można zaobserwować już w czasie życia płodowego, gdy maluch zbyt łapczywie połknie płyn owodniowy, w którym przebywa. Wtedy przyszła mama może już od połowy drugiego trymestru ciąży wyczuwać charakterystyczne „podskakiwanie” dziecka. Czasem się zdarza, że czkawka u płodu jest mylona z jego ruchami, ale jest ona o wiele słabsza, niż np. kopnięcie. 

Po narodzinach nadal powtarzają się gwałtowne skurcze przepony, które powodują kłopoty z czkawką. Najczęściej można je zaobserwować, gdy maluszek zmarznie, lub też po karmieniu, gdy nałykał się powietrza. 

Czkawka u noworodka i niemowlaka — jak można się jej pozbyć?

Przede wszystkim sprawdź, co mogło wpłynąć na pojawienie się czkawki. Konkretne działanie zależy od jej przyczyny:

Wychłodzenie: podaj dziecku pierś  

Jeśli czkawkę spowodowało wychłodzenie, np. w trakcie rozbieranie do kąpieli, po wszystkim ubierz dziecko i przytul. Możesz mu też podać pierś, by szybciej je rozgrzać. Jeśli maluch karmiony jest butelką, zamiast porcji mleka, podaj mu delikatnie podgrzaną wodę. 

Mokra pielucha: przewiń dziecko

Choć oczywiste jest, że zabrudzoną pieluszkę należy jak najszybciej zmienić, to jednak nie każdy świeżo upieczony rodzic wie, że może być ona przyczyną czkawki. Tymczasem  leżenie w mokrym „kompresie” wychładza. Po przewinięciu malca przytul go do siebie, by nieco się rozgrzał.

Połknięcie powietrza podczas karmienia: noś dziecko w pozycji pionowej

Jeśli czkawkę wywołało przejedzenie, daj maluchowi odpocząć, by pokarm uległ strawieniu. A gdy nałykało się ono przy okazji powietrza, ponoś je w pionie i poczekaj, aż nadmiar gazów się „odbije”. Brzuszek w trakcie noszenia powinien przylegać do klatki piersiowej rodzica, a główka dziecka powinna znaleźć oparcie na ramieniu. W przypadku gdy maluch ma tendencję do połykania powietrza podczas karmienia, upewnij się, czy ssie prawidłowo sutek lub czy smoczek nie jest zapowietrzony.

Ponadto rodzice mają do dyspozycji także inne, uniwersalne sposoby na czkawkę. 

Delikatnie pomasuj dziecko

Delikatne masowanie plecków maluszka pomoże go rozluźnić i złagodzić skurcze przepony.  

Podaj smoczek

Oczywiście zrób to tylko wtedy, gdy dziecko jest przyzwyczajone do smoczka. Ssanie   ułatwia rozluźnienie mięśni przepony.

Na koniec najważniejsza i najbardziej uniwersalna rada. Po prostu przeczekaj atak czkawki. Ona minie zarówno z waszą pomocą, jak i bez niej, a dziecku nic się przez nią złego nie dzieje. Uzbrój się w cierpliwość. Z czasem układ nerwowy malca ukształtuje się w pełni i częsta czkawka stanie się wspomnieniem. 

Źródło: mamotoja.pl

Źródło zdjęcia: Antonia Rusev/Pixabay

Splendor to jedna z moich ulubionych planszówek i szczęśliwie dla mnie moje dzieciaki również bardzo lubią w nią grać. Zawsze reagują radosnym „Taak!”, gdy pytam, czy rozegramy partyjkę, toteż bardzo się ucieszyłam, gdy pojawiła się w nowej – mniejszej, dwuosobowej odsłonie. I nie żebym chciała wykluczyć kogoś z rodzinnej zabawy, po prostu zgrabniejsze opakowanie oznacza dla mnie ni mniej, ni więcej to, że będziemy mogli zabierać je ze sobą np. na wakacje.

Splendor: Pojedynek w dużej mierze ma podobne zasady, co pierwotna wersja, chociaż sama fabuła nieco się różni, tzn. tym razem nie wcielamy się w role bogatych handlarzy, a mistrzów gildii jubilerów, którzy tworzą piękne ozdoby i biżuterię dla monarchów oraz innych wielkich przywódców świata renesansu.

W związku z tym musimy zbierać różnego rodzaju kamienie szlachetne, złoto i perły, które pozwolą nam na kupowanie kart klejnotów. One z kolei niezbędne są w drodze do zwycięstwa, za ich sprawą bowiem zdobywamy potrzebne nam: punkty prestiżu oraz korony, które warunkują wygraną.

Zawartość pudełka

Ci z Was, którzy znają już Splendor, pewnie zastanawiają się, co mieści się w zgrabnym pudełku nowej odsłony „Pojedynek”? No więc mamy:
– sześćdziesiąt siedem kart klejnotów (wcześniej nazywanych rozwoju), podzielonych na trzy poziomy (trzy kolory),
– dwadzieścia pięć znaczników klejnotów: po cztery znaczniki w każdym z pięciu kolorów, plus trzy znaczniki złota i dwa pereł,
– cztery karty monarchów.

Powyższe elementy się powielają, choć jest ich mniej. Z nowych akcesoriów do naszej dyspozycji jest:
– jeden kartonik zwycięstwa,
– trzy zwoje przywilejów,
– plansza,
– woreczek na klejnoty,
– oraz instrukcja.

Jak grać

Przebieg gry jest prosty i ruchy graczy właściwie ograniczają się do pobierania znaczników klejnotów oraz kupowania kart klejnotów.

Mówiąc ściślej – w swojej turze gracz musi wykonać jedną z trzech akcji, tzn.: wziąć maksymalnie trzy znaczniki klejnotów lub jeden znacznik złota, który służy do rezerwacji karty klejnotu albo – jeśli go na to stać – kupić kartę klejnotu.

Znaczniki klejnotów pobiera się z planszy, na której ułożone są losowo. Co ważne, te, które chcemy wziąć, muszą się znajdować obok siebie w nieprzerwanej linii ciągłej: pionowej, poziomej lub ukośnej.

Karty klejnotu kupuje się tak samo, jak w pierwotnej wersji gry, tzn. aby zdobyć wybraną przez siebie kartę, trzeba mieć odpowiednią liczbę klejnotów, żeby za nią zapłacić (koszt jest podany na każdej karcie). Warto zbierać owe karty, ponieważ zastępują one znaczniki klejnotów i im mamy ich więcej, tym mniej samych znaczników musimy wydawać podczas zakupu.

Poza tym na kartach widnieją:

– cyfry oznaczające punkty prestiżu – aby wygrać, trzeba uzbierać dwadzieścia punktów;

– symbole korony – ten, kto pierwszy zdobędzie ich dziesięć, wygrywa;

– oraz symbole umiejętności, które dają określone efekty, np. możliwość rozegrania jeszcze jednej tury, albo otrzymanie zwoju przywileju, który pozwala pobrać z planszy jeden dowolny klejnot.

Generalnie dużej filozofii w grze nie ma, reguł jest niewiele i łatwo je zapamiętać, tym bardziej że każda tura przebiega w bardzo podobny sposób. Poza tym kilkustronicowa instrukcja zawiera skrót zasad spisanych w kilku punktach, co znacznie ułatwia grę podczas pierwszych rozgrywek.

Wrażenia

Dlaczego lubię grę Splendor – zarówno klasyczną wersję, jak i nową odsłonę – Pojedynek? Ponieważ jest prosta, ale nie banalna. Nie wymaga od nas specjalnych umiejętności i doświadczenia, ale nie oznacza to, że jest nudna. Wręcz przeciwnie, podczas rozgrywki należy uważnie obserwować i analizować to, co się dzieje na stole – w naszej strefie gry i u przeciwnika. Tym bardziej że początkowo zdobywanie kart i punktów idzie dosyć powoli (ponieważ najpierw trzeba uzbierać odpowiednią ilość klejnotów), aż w końcu (poniekąd niepostrzeżenie), gra nabiera tempa i szybko przybywa nam tego, co jest potrzebne do zwycięstwa.

Splendor: Pojedynek wygrać można na trzy sposoby, więc stale musimy być czujni, tym bardziej że karty posiadają  dodatkowe efekty i bonusy, które potrafią odmienić losy graczy. Podoba mi się też to, że w całej swej prostocie, w grze ważne jest strategiczne myślenie, planowanie ruchów i przewidywanie tego, co może się wydarzyć i wyprzedzanie w każdym tym aspekcie rywala. Dużym atutem jest też to, że do rywalizacji przystąpić mogą młodsze dzieci, niż wskazuje na to autor – na opakowaniu sugerowany wiek to 10+, a tymczasem moja sześciolatka bardzo dobrze radzi sobie w świecie renesansowych jubilerów ?  

…

Zdjęcia: Fizinka
Wpis powstał w ramach współpracy z wydawnictwem Rebel

Hay Stax to jednoosobowa łamigłówka logiczna, w której należy układać figurki zwierząt na wyznaczonej przestrzeni, narysowanej na kartach z zadaniami. Zasady gry są proste, spisane na miniaturowej instrukcji, zresztą w rozgrywce nie ma większej filozofii, więc tak naprawdę wystarczy rzucić okiem na zawartość pudełka, by wiedzieć, na czym polega zabawa. W związku z tym w kilka minut wyjaśnicie dzieciom, co mają robić i będą mogły od razu przystąpić do rozwiązywania zagadek.

Zawartość pudełka Hay Stax

W niewielkim (niemalże kieszonkowym) pudełku znajduje się:

– osiemnaście dwustronnych kart przedstawiających trzydzieści sześć zadań o narastającym poziomie trudności,
– osiemnaście również dwustronnych kart z rozwiązaniami łamigłówek,
– dziewięć  figurek wiejskich zwierząt: konia, krowę, owcę, świnię, kozę, kaczkę, kota, psa i kurczaka,
– oraz instrukcja.  

Na kartach zadań napisane jest, ile zwierząt musimy użyć do rozwiązania łamigłówki i ile warstw z nich stworzyć na przedstawionej graficznie siatce, która składa się z kwadratów. Wielkość oraz kształt owej siatki są różne. Narysowane są także zwierzęta, które musimy zmieścić na planszy – w żadnej łamigłówce nie wykorzystujemy wszystkich, tylko część z nich.

Karty podzielone są też kolorystycznie na trzy poziomy trudności: początkujący, średni i mistrz.

Jak grać?

Wybieramy kartę z zadaniem, przygotowujemy sobie określone zwierzęta i układamy je tak, by zmieściły się w zagrodzie, czyli na siatce. Co ważne, żadna ich część ciała nie może wystawać poza wyznaczony obszar. A ponieważ zwierzaki są różnej wielkości i mają różne kształty, musimy trochę pokombinować, by dopasować je do pola zagrody. Niektóre trzeba ustawiać bokiem, inne do góry nogami, jedne będą leżeć, drugie stać, a jeszcze inne trzeba ułożyć na głowie.

Na niektórych kartach pojawia się informacja, o dwóch lub trzech warstwach, oznacza to, że musimy dużą ilość zwierząt zmieścić na małej przestrzeni, a więc należy układać jedno zwierzę na drugim.

Jak wspomniałam wyżej, w opakowaniu znajdują się karty z rozwiązaniami zadań, chociaż jak sama się przekonałam, nie oznaczają jedynej słusznej odpowiedzi – zdarzyć się więc może, że rozwiążecie łamigłówkę inaczej, niż przewidział to autor, ale jeśli zwierzęta mieszczą się na siatce, żadna ich część nie wystaje, to zagadka rozwiązana jest poprawnie.

Hay Stax – wrażenia

Hay Stax ma bardzo prosty schemat działania, zrozumiały nawet dla mojego czterolatka. A ponieważ poziom trudności jest różny, oznacza to, że w początkowych zadaniach też taki maluch sobie poradzi. Generalnie gra przypadła moim dzieciom do gustu, chętnie do niej zasiadają, czasem w pojedynkę, innym razem rywalizują ze sobą, kto dojdzie dalej.  Osobiście bardzo cenię to, że jest niewielkich rozmiarów i możemy ją ze sobą zabierać w teren.

Gra, choć jest prosta, zapewnia ciekawą zabawę, przede wszystkim uczy logicznego myślenia, planowania, rozwija wyobraźnię przestrzenną i stanowi trening cierpliwości – nie każde zadanie bowiem udaje się rozwiązać dzieciom szybko i bez problemu.

Dużym atutem łamigłówki z punktu widzenia maluchów, są też kolorowe figurki zwierząt, którymi bardzo lubią się bawić po skończonej rozgrywce. 

…

Zdjęcia: Fizinka
Wpis powstał w ramach współpracy z wydawnictwem Rebel.