Są rzeczy na niebie i ziemi, o których się ponoć filozofom nie śniło. Pewnie byli ograniczeni. A może nie, może to rzeczy, które dzieją się na ziemi, są tak przerażające, że nie ogarniają ich umysły ludzi zdrowo myślących?

Poniedziałek, Duśka poszła do przedszkola a ja zasiadłam do porannej prasówki. Ot tak, żeby wiedzieć co się na świecie dzieje. Polityka, polityka, polityka, kampania, ostrzelany bronkobus, rozruchy w Legionowie, Tusk nie jedzie do Moskwy, przewijam nagłówki w czytniku rssów i nagle wpada mi w oko: “Pięcioletnia Oliwia do mamy: Nie pójdę do przedszkola bo boję się, że zabierze mnie tata”. Sama jestem mamą pięciolatki więc chyba nic dziwnego, że tytuł mnie zelektryzował? Potem było już tylko gorzej…

Mała dziewczynka, która boi się nocować u taty i sąd, który każe jej to robić. Mało tego, uważa, że skargi dziewczynki to efekt „niedogadania się” jej rodziców. A więc skoro mama i tata się nie dogadują to cierp Drogie Dziecko, śpij w wannie, krzycz w nocy, opowiadaj co tata ci robi, a i tak nikt nie będzie tego słuchał. Bo jesteś mała i nie masz racji, sąd wie lepiej, co jest dla Ciebie dobre. A jak mamusia i tatuś nie dojdą do porozumienia, to pójdziesz do rodziny zastępczej. Jak będziesz miała szczęście to trafisz do dobrej, jak nie będziesz miała szczęścia to… no cóż, historię z Pucka znają chyba wszyscy i nie będę jej przytaczać. A zanim trafisz do tej rodziny zastępczej, to będziesz nocowała na zmianę raz u mamusi raz u tatusia, bo jesteś tylko dzieckiem, małą zabawką, która wcale nie potrzebuje dachu nad głową. Jesteś nikim. Nie masz swojego domu, nie masz swojego łóżka, nie masz prawa do normalnego dzieciństwa i świętego spokoju, nic nie masz, nawet swojej przytulanki nie masz jak tatuś tak zadecyduje. Mało tego,  nawet jak pani psycholog mówi, że nie powinnaś sama zostawać z tatusiem to Pan Sędzia ma to delikatnie mówiąc gdzieś, bo to mamusia poprosiła psychologa o opinię, a nie sąd. Sąd nie prosi bo nie widzi potrzeby, przecież jesteś tylko dzieckiem, zmyślasz. Pan Prokurator ma cię tak samo gdzieś, nie widzi problemu, nawet nie wnosi sprawy do sądu, jesteś tylko dzieckiem skłóconych rodziców, nic ważnego. Wiesz, w ogóle nie ma o czym mówić.

Bolało gdy to wszystko czytałam, przed oczami miałam Duśkę, która co wieczór prosi: tatusiu przyjdź do mnie. Potem usypia wtulona w tatusiowe ramię. Mała, ufna dziewczynka. Na co dzień to niesamowita fantastka, głowa mała, co też ona potrafi nazmyślać! Nie zawsze jestem pewna, czy mówi prawdę, czy coś tam sobie dośpiewała. Ale gdyby przyszła i powiedziała mi, że tatuś ją „tam” dotykał, albo kazał chodzić bez majtek – uwierzyłabym na pewno. Uważam, że dziecięca fantazja ma swoje granice, a dziecko zmyślając różne historie po prostu miesza ze sobą wydarzenia z przeszłości dołączając to, co zna z bajek. Nie spotkałam jeszcze dziecka, które by opowiadało niestworzone historie bez jakiegokolwiek punktu zaczepienia w przeszłości. Dlatego opinie dorosłych twierdzące, że Oliwka zmyśla, po prostu mnie załamują. Jak tak można?! Kto się tak naprawdę liczy w tej sprawie?

I na koniec jeszcze mały apel do Was, drogie mamy: Jeśli w Waszym związku dzieje się źle, nie wahajcie się komuś o tym powiedzieć. Niech to będzie mama lub przyjaciółka, albo ktokolwiek. Ale niech będzie. Nie dopuśćcie nigdy do takiej sytuacji, kiedy okaże się, że Wasz partner będzie miał świetną opinię wśród ludzi, a Wasze skargi zostaną potraktowane, jak wymysły kierowane chęcią zemsty, „bo przecież tyle lat się nie skarżyła a nagle takie coś”.

Coś niedobrego dzieje się w naszym szkolnictwie. Jedna afera goni drugą, a każda kolejna chyba jeszcze bardziej przeraża nas – rodziców. Musztra w wojsku jest czymś normalnym, ale w szkole podstawowej?

Praca z dziećmi jest trudna, to nie podlega wątpliwości. Niespożyte pokłady energii, ciekawość świata i etap dorastania, stają się mieszanką wybuchową, którą muszą poskromić nauczyciele.

Za moich szkolnych czasów ciągłe upominanie było czymś normalnym, ale żeby wprowadzać pisane prawa, to już przegięcie.

“Procedury wejścia do klas” – co to ma być??!!

A właśnie takie dyktatorskie zasady zawisły na drzwiach jednej z legnickich podstawówek. Procedury brzmią tak:

przed klasą:

1. Nauczyciel przybywa pod klasę niezwłocznie po dzwonku.
2. Uczniowie ustawieniu są w kolejności alfabetycznej. Ustawienie uczniów jest stałe do końca roku.
3. Uczniowie stoją, nie stykają się, mają plecaki położone na ziemi tuż przy prawej nodze, ręce są ułożone wzdłuż tułowia, patrzą prosto, nie wydają dźwięków i nie wykonują ruchów.
4. Od momentu stawienia, czyli od stanu możliwego do zaakceptowania (patrz pkt.3) nauczyciel odlicza minutę. jeśli uczniowie w ustawieniu wytrzymają minutę, nauczyciel zaczyna wpuszczać kolejne osoby do klasy. Wpuszcza pierwsza osobę, pierwsza osoba wchodzi, zajmuje miejsce i siada. Następnie wchodzi kolejna osoba etc. Uczniowie, którzy czekają stoją na zasadach pkt. 3.
5. Nauczyciel wpuszcza kolejne osoby, które spełniają warunki pkt. 3. Osoby, które tych warunków nie spełniają stoją na swoich miejscach. Nie przesuwają się i nie zmieniają swoich pozycji.
6. Nauczyciel dla tych uczniów wyznacza kolejną minutę. Jeśli nadal nie spełniają warunków wpuszcza ich mimo wszystko do klasy.
7. Jeżeli podczas procesu wchodzenia, któryś z uczniów odezwie się, uczeń powraca się na swoje miejsce i stoi zgodnie z pkt. 3.
8. Bezpośrednio po zajęciu miejsc przez uczniów nauczyciel odczytuje regułkę i dodaje ostatni punkt: ”Uczeń za swoje dobre zachowanie jest nagradzany. Opłaca się dobrze zachowywać”
9. Nauczyciel niezwłocznie po odczytaniu reguły, rozdaje uczniom, którzy poprawnie weszli do klasy żetony. Tylko tym, którzy weszli za pierwszym podejściem.
10. Ważne: formuła odczytywana jest przed każdą lekcją. Po odczytaniu formuły zaczyna się lekcja*

Skoro takie “10 przykazań” wisi na drzwiach szkolnych klas, ciekawa jestem jakie zasady panują wewnątrz?

Szkoła nie kończy na powyższym, wprowadziła również inną “oryginalną” zasadę.  Za złe zachowanie jest kara, a za dobre… żeton, który można wymienić na nie odrobienie lekcji. Kolejny absurd!

Czy taki totalny i całkowicie bezsensowny ordnung uczy czegoś młodego człowieka?

Dla mnie to zniewolenie jednostki ludzkiej. Zaszczucie i zupełny brak szacunku, takie mam skojarzenia z tą sytuacją.

Nie wiem jakich ludzi chcą wychować w tej szkole, bo nie czarujmy się – szkoła powinna wychowywać, nadawać kierunek dla rozwoju dzieci. Dobrze pojęty porządek i znajomość zasad, jest niezbędny w pracy z młodym człowiekiem. Lecz przesada, wynikająca zarówno z braku jak i nadmiaru zakazów i nakazów, nie doprowadzi do szczęśliwego końca zarówno w procesie edukacji jak i wychowania.

• źródło http://www.tvn24.pl/musztra-w-podstawowce-za-zetony-rodzice-oburzeni-wojskowa-procedura,522574,s.html

Połowa marca już za pasem, a ty myślisz sobie, że do Świąt Wielkanocnych jest jeszcze daleko. Na pewno zdążysz z wszystkimi bibelotami. Nic bardziej mylnego – masz mniej czasu niż myślisz. Dlatego w tym roku przygotowałam dla ciebie szybkie i efektowne sposoby na wielkanocne jajka, które z powodzeniem zrobisz z dziećmi.

Dzisiaj zapraszam do złapania farb i pędzli, bo nauczę Cię, jak zrobić wielkanocne jajko metodą decoupage. Takie jajko jest wstanie wykonać z pomocą dorosłego 5 latek.

Przygotuj:

• jajka styropianowe,
• farbę akrylową w jasnym odcieniu (biel, beż, krem),
• serwetki,
• klej do decoupage,
• nożyczki,
• pędzle lub małe gąbki,
• patyczki do szaszłyków.

Krok 1

Jajko nabijam na patyczek i za pomocą pędzla lub gąbki maluję farbą akrylową, tak aby pokryć całe jajko. Po wyschnięciu maluję ponownie.

Krok 2

Kiedy nasze jajko schnie przygotowuję wzór z serwetki, wycinając go nożyczkami. Pamiętajcie by na końcu oddzielić trzy warstwy serwetki od siebie.

Krok 3

Na wyschnięte jajko nanoszę niewielką ilość kleju i delikatnie przykładam wycięty wzór z serwetki. Następnie lekko tapuje gąbką z niewielką ilością kleju. Pozostawiam do wyschnięcia.

Krok 4

Wykończenie jajka jest już sprawą indywidualną. Ja zdecydowałam się na cekiny, a także na zwykłą srebrną nitkę.

Zdjęcia: Rachela