Uczulenie na jad osy może zaskoczyć. Nigdy nie cierpiałam na jakiekolwiek alergie, tym bardziej nie obawiałam się spożywania różnych pokarmów czy ukąszeń owadów. Pamiętam, że w dzieciństwie zdarzało się, że pszczoły i osy czasem mnie pokąsały, ale wtedy plasterek cebuli czy chusteczka z octem przyłożone do miejsca ukąszenia, z marszu załatwiały sprawę.

Uczulenie na jad osy – może objawiać się w różnym wieku

Mniej więcej dwa tygodnie temu, podczas spotkania z moją blogową koleżanką Rachelą, ukąsiła mnie kilka razy osa. Miałam pecha, bo moje dziecko przycisnęło mi owada pod kolano, więc osa żądliła jak szalona. Co to był za ból, wiem ja i wszyscy ci, którzy słuchali mojego krzyku! Ostatecznie machnęłam na to ręką, pomyślałam jedynie, że nie pierwszy raz coś mnie ugryzło, a ja nie chcę sobie psuć spotkania i na bank nic mi nie będzie. W efekcie dzień później miałam balon zamiast nogi pod kolanem, niemiłosiernie zaczerwieniony i bolesny, wręcz żył własnym życiem przez tydzień. Co prawda dziewczyny goniły mnie na IP do szpitala, ale używałam Fenistil, Contrahist i okłady z octu, licząc że przejdzie. Owszem, przeszło, po ponad tygodniu, a ja sama bardzo się umęczyłam.  

Uczulenie na jad osy – objawy, które wystąpiły u mnie

Mam ostatnio cholernego pecha w życiu, więc nie zdziwiłam się, gdy wczoraj na spacerze, osa udziabała mnie w ramię. I tym razem uczulenie na jad osy wywołało bardziej gwałtowną reakcję, a że byłam poza domem, nie wiele mogłam zaradzić. W ciągu krótkiego czasu ramię zaczerwieniło się, obrzęk się rozlał tak, że nawet palce dłoni zaczęły mi drętwieć, pojawiły się zawroty głowy. Ból okropny, pomyślałam sobie, że nie mam na co czekać i wybrałam się z marszu do lekarza. Tam zbadano mnie, opierdzielono, że czekałam i dano zastrzyki w zadnią cześć ciała, zostawiając na obserwacji. Lekarz uświadomił mnie, że reakcja alergiczna może pojawić się w każdym wieku, a niestety drugie ugryzienie u osób mających uczulenie na jad osy, potrafi uruchomić prawdziwą lawinę komplikacji. Na odchodne, dostałam receptę na leki, które muszę przyjmować przez dziesięć dni i zalecenie, że z każdym kolejnym ugryzieniem muszę z marszu stawić się na IP, zamiast czekać na nieszczęście.

Uczulenie na jad osy – co robić?

Profilaktycznie trzymam się z dala od os, pszczół i tym podobnego latającego zagrożenia. A dla tych, co (jeszcze) uczulenie na jad nie mają, rzucam kilka porad, co poradzić gdy latające zło zdąży ukąsić:

Porady z domu babci:

• do miejsca ukąszenia przyłożyć plaster cebuli lub okład z lodu,
• możecie także zrobić okład z octu lub cytryny,  faktycznie działa, choć jedynie gdy zastosujecie to chwilę po ukąszeniu. Chodzi o to, że kwaśny odczyn zneutralizuje jad. W razie gdyby skóra piekła po tym zabiegu, posmarujcie ją delikatnym kremem wokół miejsca ukąszenia. Ten sposób świetnie pomaga moim dzieciom, podobnie jak mnie, kiedy byłam  dzieckiem 🙂
• pamiętajcie, że jeśli użądli Was pszczoła, koniecznie delikatnie wyjmijcie ze skóry żądło z jadem!

Leki z apteki:

• Specyfiki antyhistaminowe, potrzebne, gdy pojawia się uczulenie na jad osy, dostępne są w większości bez recepty. Moje dzieciaki dobrze reagują na Fenistil w kroplach i Contrahist w syropie (ten akurat na receptę). Profilaktycznie podaję także wapno.
• Miejsce ukąszenia można smarować żelem typu Fenistil, i stosować okłady z Altacetu. Zresztą, jeśli poprosicie o wskazówkę farmaceutę, pomoże Wam wybrać najlepszy dla Was specyfik na ukąszenia.

W razie gdyby zaczęło się coś dziać, co Was zaniepokoi, pokarzcie się lekarzowi. Jeśli zaczniecie puchnąć, zdejmiecie biżuterię. Wyjątkowo niebezpiecznie, nie tylko dla alergików, są ugryzienia w obrębie twarzy i jamy ustnej. Wtedy nie czekajcie, profilaktycznie udajcie się po pomoc. Osy, pszczoły i im pokrewne, uwielbiają słodkie napoje i pożywienie, więc pilnujcie tego, aby ich nie zjeść czy nie połknąć. Powodzenia Wam życzę w walce ze skutkami ukąszeń latającego zła, oby trzymało się od Was jak najdalej!

Nieubłaganie zbliża się koniec wakacji. Pierwszego września po raz kolejny zabrzmi szkolny dzwonek, a wraz z nim znów gwarnie zapełnią się szkolne korytarze. Dzieci mimo wakacji powoli zaczynają tęsknić za kolegami ze szkolnej ławki a rodzice myśleć o kosztach związanych z powrotem ich dziecka do szkoły. Dla wielu z nich jest to okres intensywnych wydatków finansowych połączonych ze strategią godną najlepszego generała.

Teoretycznie edukacja w Polsce jest bezpłatna, jak wygląda to w praktyce wiedzą wszyscy. Nie jest tak różowo. Dziecku trzeba z własnej kieszeni kupić najpotrzebniejsze przybory i materiały dydaktyczne. Są to niemałe sumy w skali całego roku szkolnego, a w zależności od liczby dzieci często zwielokrotnione. Ich zakup z ekonomicznego punktu widzenia najlepiej rozłożyć w czasie i szczegółowo zaplanować, by powrót do szkoły nie rujnował budżetu domowego. Dlatego w kilku podpunktach podpowiemy Wam jak skompletować tanią wyprawkę i nie zbankrutować.

1.   Kupuj przez Internet

Książki sprzedawane w stacjonarnych księgarniach są znacznie droższe od tych zakupionych online. Spowodowane jest to kilkuprocentową marżą narzuconą przez księgarzy. Zakupy online to wygodna opcja pozwalająca zaoszczędzić kilka złotych, bez zbędnego wychodzenia z  domowego zacisza. Jeszcze więcej zaoszczędzicie dzięki skorzystaniu z kodów rabatowych dostępnych na Kupon.pl. Korzystajcie z kuponów rabatowych i oszczędzajcie!

2.    A może używane?

Nowe podręczniki to wydatek rzędu kilkuset złotych, stanowiące najdroższy element wyprawki każdego ucznia. W antykwariatach te same książki można kupić dużo taniej. Za używane podręczniki w zależności od stanu można zapłacić 30-50% mniej. Szkoły bardzo często organizują również kiermasze, na których uczniowie mają możliwość sprzedać swoje podręczniki. Warto też zrobić wywiad wśród znajomych, być może któryś z nich chętnie odsprzeda podręczniki po swoim starszym dziecku.

3.     Sprzedaj stare podręczniki

Po zakończeniu roku szkolnego rozpuść wici i podpytaj wśród znajomych, kto byłby chętny na zakup podręczników po twoim dziecku. Brak chętnych to nie przeszkoda.  Zamieść ogłoszenie na lokalnym portalu internetowym, zanieś książki do antykwariatu bądź poczekaj, aż szkoła zorganizuje wewnętrzny kiermasz. Dzięki sprzedaży odzyskasz część nakładu finansowego poniesionego na ich zakup. Fundusze ze sprzedaży wdzięcznie zasilą twój budżet wyprawkowy.

4.     Wyprzedaże

Pokochaj wyprzedaże. Od tej pory hasło „wyprzedaż” i „promocja” niech będą twoimi przyjaciółmi. Dzięki nim pozwolisz sobie na zakup droższych rzeczy, których w regularnej cenie byście zapewne nie kupili. Zaszalejcie na wyprzedażach, ale kupujcie „z głową”. Czasem niektóre rzeczy mogą poleżeć w domowym zaciszu, a śmiało się rozejdą w ciągu całego roku szkolnego. Skompletuj zapas materiałów plastycznych, papierowych i piśmienniczych. Pamiętaj o porównaniu oferty pomiędzy poszczególnymi sklepami.

5.     Nie podążaj ślepo za modą

Wybieraj modele plecaków czy piórników bardziej uniwersalne, nie kieruj się modą, która szybko przemija. Być może w oczach dziecka zostaniecie znienawidzeni za niekupienie plecaka z motywem „Krainy Lodu” czy „ Minionków”. Pamiętaj, że te artykuły mogą dziecku posłużyć dłużej niż jeden sezon. Zaszalej z tańszymi produktami typu zeszyty, worek na kapcie czy kredki.

6.     Skorzystaj z dofinansowania

Rodzice uczniów klas trzecich szkoły podstawowej oraz uczniów niepełnosprawnych mogą ubiegać się o dofinansowanie na zakup podręczników. W szczególnych przypadkach kwota dofinansowania może wynieść nawet 770 zł. O szczegółowych warunkach możecie przeczytać na stronie Ministerstwa Edukacji Narodowej.  Darmowe podręczniki otrzymają, oprócz uczniów klas pierwszych szkół podstawowych, także uczniowie klas drugich i czwartych szkół oraz klas pierwszych gimnazjów.

Dodatkowo warto zapoznać się z systemem pomocy socjalnej oferowanej przez Państwo i udać się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Być może parę groszy uda się uzyskać dzięki: dodatkowi z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania lub z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego.

7.     Oszczędzaj

Warto pomyśleć o systematycznym oszczędzaniu przez cały rok i co miesiąc do skarbonki odkładać nawet drobne kwoty na ten cel. W skali roku możecie uzbierać całkiem ładną sumkę.

Jak widać nieźle trzeba się nagłowić i nakombinować by powrót do szkoły okazał się w rzeczywistości nie drogi i nie przyprawił o zawrót głowy każdego rodzica.

Nieśmiało, ale jednak, rośnie świadomość rodziców odnośnie kupowania zabawek dla dzieci. Coraz częściej sięgają oni po te drewniane. Szukają takich, które nie tylko wyglądają, bawią i cieszą, ale również uczą. A takie właśnie są drewniaczki:)

Świat zalewany jest plastikowymi, chemicznie barwionymi i wizualnie wypaczonymi zabawkami, które (na szczęście) wzbudzają coraz więcej kontrowersji wśród rodziców. A prawda jest taka, że dziecko nie potrzebuje migoczących, głośnych zabawiaczy, aby prawidłowo się rozwijać. Mało tego, jeśli z góry określa ona sposób zabawy, zamyka dziecku drogę do samodzielnego jej poznania, rozwijania własnej kreatywności i wyobraźni.

Bardzo cieszy mnie fakt, iż drewniaczki po latach stagnacji i zapomnienia wracają do łask. Sama jestem w nich zakochana i ciągle odkrywam ich nieograniczone możliwości. Zabawa nimi nigdy się nie nudzi, ponieważ te same klocki można przekształcać w coraz to nowe przedmioty, budowle, formy. Można puścić wodze wyobraźni i bawić się bez końca.

Nie tworzą barier i żadny gender im nie straszny – Maja zasuwa pociągiem, a Mateo nie widzi problemu w układaniu puzzelków z różowym słoniem:) A jaka frajda ze wspólnej zabawy klockami – choć i o wojnę nie trudno – szczególnie, że jedno buduje,  a drugie rujnuje:)

Dzięki bardzo szerokim możliwościom, drewniane zabawki, doskonale wspierają rozwój małego człowieka, pobudzają do kreatywności, wspomagają motorykę, uczą cierpliwości (często także rodziców). Można śmiało powiedzieć, że stymulują wszystkie zmysły, gdyż już sam dotyk drewna, odczucie jego ciepła, działa kojąco. Nieograniczone gamy kolorów i kształtów oddziaływują na wyobraźnię i odczucia sensoryczne.

Drewniaczki są trwałe, uniwersalne i ponadczasowe! Kupując je możemy być pewni, że zabawią nie tylko naszą pociechę ale i siostrę, brata, kuzyna, kuzynkę i będą z nami przez wiele pokoleń.

Te zabawki są w stu procentach bezpieczne. Wykonane z drewna, a to przemawia samo przez siebie.

Wybór drewniaków jest imponujący! Producenci dbają, by mogły się nimi cieszyć maluszki od pierwszych dni życia,  jak i starszaki, które zaznały już swoich wszechstronnych możliwości i mogą je szlifować dzięki tym mądrym zabawkom.

Dodam jeszcze na koniec, że dla mnie najważniejsze jest to, iż drewniane zabawki aktywują rodziców do zabawy z dzieckiem. Sprawiają, że rodzic zstępuje do poziomu dziecka i wraz z nim otwiera swoją wyobraźnię i daje mu 100% swojej uwagi, a tego dziecko najbardziej potrzebuje by prawidłowo się rozwijać. Taka niezmącona, czysta, pełna uwaga najwyższej jakości, jest najlepszym wyznacznikiem naszej miłości do dziecka.