Wstyd przyznać, ale nie pamiętam, kiedy pierwszy raz odwiedziłam Warszawskie Targi Książki. No w każdym razie było to na tyle dawno, że miejscem akcji był Pałac Kultury, a nie, jak teraz, Stadion Narodowy. Stadionu Narodowego chyba nawet w planach jeszcze nie było.

Kiedyś w ogóle ta impreza miała większy rozmach. Zaraz, inaczej. Kiedyś to w ogóle były dwie imprezy. Na wiosnę odbywały się Międzynarodowe Targi Książki z mnóstwem gości – wydawnictw z nawet bardzo odległych zakątków świata. Na jesieni – Krajowe Targi Książki, skupiające tylko polskich wydawców. Czym jeszcze różniły się tamte targi od obecnych? Hmm, może ja mam sklerozę, może mnie to jakoś nie bardzo obchodziło, ale wydaje mi się, że na tamtych targach nie było nic poza książkami. A nie, przepraszam, raz mi się zdarzyło płytę kupić. Ale generalnie na targach książki były książki. Tylko książki.

Czasy się zmieniają. I chociaż tłumy na Stadionie Narodowym zadają kłam twierdzeniu, iż Polacy nie czytają książek, to książki nie są jedynym towarem, jaki na targach można znaleźć. Oczywiście dominują, to nie ulega wątpliwości. Ale poza książkami na targach widziałam: notesy, magnesy na lodówkę, gry planszowe, puzzle, pocztówki trójwymiarowe, koszulki, poduszki, torby, klocki, kredki, flamastry, breloczki, mapy, globusy, atlasy… pewnie nie wszystko pamiętam. Ale powyższe to nic, można by potraktować jako elementy towarzyszące. To, co mnie naprawdę zaskoczyło, to narty! Serio, na targach książki w Warszawie można było w tym roku kupić narty. No niech mi jeszcze ktoś powie, że na targach książki jest nudno bo są tylko książki i nic więcej!

Pierwszy raz zabrałam Duśkę na Warszawskie Targi Książki zaraz po czwartych urodzinach. Książki jako takie nie były dla niej nowością, jednak rozmiar i rozmach, z jakim była przygotowana impreza, chyba zrobił na niej wrażenie. Chciała zobaczyć wszystko i natychmiast.

A coroczna oferta skierowana do najmłodszych jest naprawdę bogata. Dzieci na targach się nie nudzą, nie ma takiej opcji. W sali dla dzieci mogą się do woli bawić, lub brać udział w warsztatach dla najmłodszych.

Animatorzy dbają o dobry humor maluchów. Ale to nie wszystko. Poszczególni wystawcy, aby zainteresować dzieci swoją ofertą, pozwalają bawić się tym, czym akurat handlują. Przez kilka lat widziałam na targach chyba wszystkie zabawkowe nowości. Dwa lata temu Duśka grała w Gąsieniczki (gra trafiła na naszą półkę, a jakże!) W zeszłym roku wylepiałyśmy obrazek z czegoś podobnego do chrupek kukurydzianych.

W tym roku Duśka skorzystała z okazji, by zadać jakieś cztery miliony pytań autorce bardzo fajnych puzzli traktujących o kosmosie. Puzzle oczywiście musiałam mojej małej Kosmitce kupić.

Ale tym co zainteresowało ją w tym roku najbardziej były miliony gier planszowych, w które można było sobie pograć. Strefa gier mieściła się na mniej więcej ćwiartce płyty stadionu. Ile ich było tak dokładnie? Na moje oko stołów z grami było kilkadziesiąt i praktycznie przy każdym grano w co innego. Wyjątkiem była gra „Domek”, która zajęła coś koło dziesięciu stołów i przy każdym ktoś grał! O grze możecie przeczytać tutaj, a ja tylko nieskromnie dodam, że Blog W Roli Mamy objął tę grę patronatem medialnym.

Targi Książki są co roku obowiązkowym punktem na naszej mapie wycieczkowej. Zastanawiacie się, czy można wybrać się z dzieckiem na wycieczkę na targi? Szczerze mówiąc, nie widziałam tam żadnego znudzonego i marudzącego dziecka, a dzieci było naprawdę dużo.

Z kronikarskiego obowiązku powinnam chyba wspomnieć o spotkaniach autorskich, które podczas targów trwają praktycznie non stop. Co chwila nadziewaliśmy się na kolejkę po autograf. Niektóre były krótkie, kilkuosobowe, inne zakręcone jak serpentyna na Sylwestra.

Czy pojadę z Duśką za rok na Warszawskie Targi Książki? No pewnie, że tak!

Jestem w ciąży i to nie po raz pierwszy, a trzeci. Nic mnie już nie powinno zdziwić, a jednak. Moje dwie poprzednie ciąże przebiegały wręcz niepostrzeżenie i gdyby nie to, że dopisywał mi apetyt i dwa razy utyłam po 20 kg, oraz nosiłam gigantyczne brzuchy, mogłabym nie zauważyć długi czas, że oto jestem w ciąży.

Mdłości? Pryszczata cera? Mega opuchlizna? Ból piersi? Ból brzucha? Nieustający foch?

Po raz pierwszy przekonuję się, co to znaczy “być w ciąży”. Nie podejrzewałam nawet, że można się czuć aż tak bardzo do dupy. Najbardziej “kocham” poranki. Wstaję i z powrotem się kładę. W sumie to nie ja się kładę, tylko z nóg ścinają mnie zawroty głowy! O ile zdążę oczy otworzyć, bo energia to słówko, które powoli ulega zatarciu w moim słowniku.

W sumie, to mam tylko dwa życzenia – leżeć i nie musieć patrzeć na jedzenie. Jak już się zwlokę rano z łóżka, muszę zrobić dzieciom śniadanie. Tak jak szybko otwieram lodówkę, tak szybko ją zamykam, bo zapachy burzą spokój mojego żołądka. Gotuję przy otwartym balkonie. Hurrraaa, jestem prawdziwie ciężarna, cierpię na nieustające mdłości! Zapachy, bleeeee, jedzenie, bleeee – poza ciepłymi zupkami, ostatnio na śniadanie była ogórkowa 🙂

Powiedzcie mi, jak żyć w takim stanie? Mój ginekolog twierdzi, że to minie, a mnie się po głowie tłucze, że od końcówki drugiego miesiąca, aż do dziewiątego, jest strasznie dużo czasu, przez który mogę czuć się równie beznadziejnie. Ciąża to nie choroba, owszem, ale ja się czuję chora, jak tylko pomyślę o tej mojej ciąży w kontekście wszystkich niedogodności.

Co gorsza, jestem w stanie pomylić swoją twarz z własnym zadkiem – często znajdują się w tej samej płaszczyźnie, są identycznie blade i tak samo “ładne” od kiedy jestem w ciąży. Od razu przypomniał mi się wiek nastoletni, gdy wstydliwe skrywałam pryszcze na mej twarzy pod bogatą warstwą korektora. W dwóch poprzednich ciążach wyglądałam kwitnąco, stan błogosławiony mi służył, czułam się pięknie. Teraz czuję się brzydko i źle. Wszystko jest źle, nawet mój ginekolog zauważył, że jestem marudna jak nigdy, a my się znamy już dłuższy czas.

Może to na dziewuchę???

Mama – najstarszy i najtrudniejszy zawód świata. Najpiękniejsze imię. Chodzący cud, wydający na świat nowe życie. Jedno z pierwszych słów, które wypowiada dziecko.

Mama to też osoba obdarzona potęgą bezwarunkowej miłości. Dająca z siebie wszystko i nigdy nieoczekująca niczego w zamian. Bywa najlepszą przyjaciółką i aniołem stróżem. W jednym etacie łączy dziesiątki różnych zawodów. Nigdy nie ma wolnego, urlopu ani chorobowego. I choć mogłoby się tak wydawać, to nie żaden Rambo czy Chuck Norris. To „tylko” mama.

26 maja, każda mama obchodzi swoje święto. Zapewne tego dnia, zwykle kupujesz Jej jakiś drobiazg, wręczasz kwiaty, a na dokładkę pudełko czekoladek? A co, gdyby tak w tym roku wymyślić coś innego? Bardziej oryginalnego i kreatywnego?

Pomyśl, jaka jest Twoja mama, co lubi robić w wolnym czasie, czym się interesuje, czego jej brak lub o czym marzy? Pamiętaj przy tym, że fajny prezent nie musi rujnować twojej świnki skarbonki, najważniejsza jest szczerość i serce, które ofiarujesz.

Upiecz mamie prezent

Zamiast kupować mamie kolejny rok z rzędu pyszne, acz oklepane już różnego rodzaju czekoladki, upiecz łakocie sam/a! Nie musi to być od razu tort, rodem z Master Chefa. Możesz upiec zwykłe ciasto, choćby babkę – wystarczy dobry przepis, foremka (może być w kształcie serca), kilka produktów, trochę wolnego czasu i piekarnik. Gwarantuję ci, że twój własny wypiek ucieszy Ją sto razy bardziej niż kupione łakocie w cukierni – nawet jeśli wyjdzie ci zakalec! 😉

Wspólny seans w kinie lub domowym zaciszu

Pamiętasz, kiedy byłaś/eś ostatnio w kinie…. z mamą? Pewnie dawno. Najwyższy więc czas trochę się odchamić i zabrać mamę do kina. Wybierz coś, co przypadnie Jej do gustu, kup bilety i spędźcie wspólne czas, śmiejąc się do rozpuku lub wylewając łzy wzruszenia – co kto lubi.

Jeśli nie masz możliwości, by zabrać mamę do kina, urządź prywatny seans w domowym zaciszu. Obowiązkowo przygotuj popcorn! 😉

P.s. Całkiem niedawno do kin wszedł film „Dzień Matki”, w gwiazdorskiej obsadzie (Julia Roberts, Jennifer Aniston, Kate Hudson) – może to będzie dobry wybór?

SPA w kopercie

Mama tak już miewa, że w pierwszej kolejności myśli o innych, a dopiero na końcu, o sobie. Z braku czasu i nadmiaru obowiązków, często nie starcza jej sił na zadbanie o siebie, a w skrajnych przypadkach zapomina wręcz, że poza byciem mamą, jest też KOBIETĄ.

Podaruj więc mamie wizytę w salonie SPA. Pielęgnujący zabieg twarzy lub ciała, z relaksującym masażem, pozwoli Jej nie tylko odpocząć, ale i wydobędzie z Niej jej naturalne piękno.
Tańszą, ale równie fajną opcją będzie też urządzenie domowego SPA we własnym domu – wystarczy kupić gotową maseczkę (w dowolnej drogerii) lub wykorzystać to co masz w kuchni, np. ogórek, pomidor, miód czy brzoskwinię (więcej inspiracji na domowe SPA znajdziesz w naszej zakładce “Zdrowie i uroda”).  

Obiad, kolacja, a może wielkie lody i kilo kalorii

Możliwości są dwie – możesz zaprosić mamę do restauracji tudzież kawiarni, a możesz też przygotować coś dobrego własnymi rękami i zjeść z mamą w domu. Wybór należy do ciebie, lecz pamiętaj, że tak naprawdę miejsce spotkania nie ma większego znaczenia. Najważniejsze bowiem jest podarowanie Jej swego czasu. Wspólny posiłek, długa rozmowa i radość z dzielenia się tą chwilą, to naprawdę wyjątkowy prezent.

Sport na zdrowie

Zdrowie mamy jest bardzo cenne. W końcu od tego, w jakiej jest kondycji, zależy czy długo będzie nas wspierać swoim ramieniem i (być może) „biegać” za wnukami. Zadbaj więc o mamę, wręczając jej w prezencie karnet na basen, taniec, fitness bądź cokolwiek innego, co lubi albo mogłaby polubić. Myślę, że miło i z pewnością raźniej by Jej było, gdybyś na pierwsze zajęcia udał/a się razem z Nią 😉

Dobra książka na letnie wieczory

Jeśli Twoja mama lubi czytać, na pewno ucieszy Ją nowa pozycja literacka. Możesz podarować Jej konkretną książkę (o ile znasz jej literacki gust 😉 lub postawić na bon podarunkowy do wybranej księgarni.

Jak widzisz, pomysłów jest wiele, wystarczy tylko chwilę pomyśleć i zamiast kolejny rok z rzędu wręczać mamie ten sam prezent (kwiaty i czekoladki – choć to też miłe), możesz Ją zaskoczyć czymś innym. A dla Niej na pewno warto nieco bardziej się wysilić i podziękować za wszystkie trudy, radości i smutki, blaski i cienie, za nieprzespane noce oraz wszystkie role, jakie musi(ała) dla nas odgrywać przez lata!