Cukrzyca ciążowa to choroba, która może stanowić poważne zagrożenie dla płodu. Choć dotyka stosunkowo niewielką ilość przyszłych mam i nie zawsze pojawia się w każdej ciąży (w przypadku wieloródek), to jednak trzeba mieć świadomość, że taka przypadłość istnieje i jakie ryzyko za sobą niesie. Dlatego należy bacznie obserwować swój organizm w ciągu tych 9 miesięcy, by w razie czego szybko wykryć problem i podjąć odpowiednie działania.

Czym jest cukrzyca ciążowa?
Cukrzyca ciążowa, jak sama nazwa wskazuje, pojawia się tylko u kobiet ciężarnych i zwykle ustępuje niedługo po porodzie. Przyczyny jej pojawienia się są złożone i nie do końca wyjaśnione, lecz z pewnością w jej rozwoju kluczową rolę odgrywają zmiany hormonalne zachodzące w organizmie kobiety. W wielkim skrócie można by rzec, że wzrost niektórych hormonów, typu progesteron, prolaktyna, czy estrogeny, blokują działanie insuliny. Dochodzi więc do zachwiania równowagi i podwyższenia poziomu glukozy we krwi ponad normę.

Czynniki ryzyka rozwoju cukrzycy w ciąży:
– nadwaga,
– mała aktywność fizyczna,
– wiek powyżej 35 roku życia,
– cukrzyca występująca w rodzinie,
– przebyta cukrzyca ciążowa w poprzedniej ciąży,
– duża masa ciała dziecka w poprzedniej ciąży (powyżej 4 kg).

Objawy cukrzycy ciążowej
U wielu ciężarnych cukrzyca rozwija się potajemnie i przebiega bezobjawowo, dlatego testy na poziom cukru we krwi powinno się przeprowadzić kilkakrotnie. Czasami objawy mogą być typowe dla okresu ciąży, co znacznie utrudnia jej rozpoznanie i szybką reakcję. Jednak są pewne sygnały wysyłane przez organizm, które powinny wzbudzić czujność przyszłej mamy. Należą do nich:
– zawroty głowy,
– omdlenia,
– silne pragnienie,
– częste oddawanie moczu,
– sucha skóra,
– senność i ciągłe zmęczenie.

Zagrożenie płynące z choroby
Większość kobiet chorujących na cukrzycę w ciąży rodzi zdrowe dzieci. Należy mieć jednak świadomość, że nierozpoznana, niekontrolowana i źle leczona cukrzyca zwiększa ryzyko poronienia, porodu przedwczesnego, urodzenia martwego dziecka oraz wad wrodzonych ( serca, nerek, układu nerwowego, oddechowego, przewodu pokarmowego). Ponadto niewykryta lub zlekceważona choroba może doprowadzić do nadmiernego wzrostu masy ciała dziecka, co z kolei może stanowić zagrożenie (dla matki i dziecka) podczas porodu naturalnego i wskazanie do cesarskiego cięcia.

Diagnoza – test obciążenia glukozą
Testy na poziom cukru we krwi przeprowadza się kilka razy. Pierwszy już na samym początku ciąży, by sprawdzić, czy przyszła mama nie choruje na cukrzycę typu 2 nieświadomie (nierozpoznaną przed ciążą) lub cukrzycę typu 1, która rozwija się podczas ciąży.

Drugi test wykonuje się między 24 a 28 tygodniem ciąży. Polega on na tym, że najpierw pobiera się ciężarnej kobiecie krew, później podaje do wypicia roztwór sporządzony z 50 g lub 75 g glukozy rozpuszczonej w 250 ml wody. Następnie po upływie 1 godziny (w przypadku 50 g glukozy) lub 2 godzin (po spożyciu 75 g glukozy) oznacza się stężenie glukozy we krwi.

Leczenie cukrzycy w ciąży
Jeśli wynik testu okaże się nieprawidłowy, niezbędna jest pilna konsultacja z lekarzem ginekologiem oraz diabetologiem, który ustali jak należy dalej postępować. Konieczna na pewno będzie odpowiednia dieta z ograniczeniem cukrów prostych, regularna kontrola poziomu glukozy we krwi, a w najgorszym razie trzeba będzie włączyć terapię insuliną.

Zmiany i postępowanie w przypadku cukrzycy ciążowej
Po zdiagnozowaniu cukrzycy ciążowej, niezwłocznie należy zmienić swój dotychczasowy styl życia i nawyki żywieniowe. Najważniejsze zalecenia dla ciężarnej to:
– spożywanie kilku niewielkich posiłków, w równych odstępach czasu,
– wyeliminowanie z diety cukrów prostych,
– zwiększenie ilości produktów zbożowych, bogatych w błonnik i białko, roślin strączkowych, warzyw i owoców (choć z nimi też należy uważać),
– ograniczenie w diecie soli,
– regularna aktywność fizyczna, która sprzyja „spalaniu” glukozy (przynajmniej 30 minut spaceru każdego dnia, najlepiej po posiłku),
– picie dużych ilości wody.

Pamiętaj, wczesne zdiagnozowanie i odpowiednie leczenie cukrzycy w ciąży może zapobiec wystąpieniu wielu poważnych powikłań i zakończyć ciążę szczęśliwie. Nie lekceważ więc żadnych symptomów, badań lekarskich i wizyt u specjalisty/ów! Wiedz też, że cukrzyca ciążowa to nie dożywotni wyrok i po porodzie Twój organizm powinien wrócić do swojej równowagi oraz zdrowia.

Więcej o cukrzycy ciążowej można przeczytać również na stronie www.zdrowystartwprzyszlosc.pl

Święta są co roku dokładnie w tym samym czasie. I co roku zaskakują! Wiele osób z konieczności lub roztargnienia odkłada zakupy prezentów świątecznych na ostatnią chwilę. I właśnie naprzeciw spóźnialskim i zapominalskim wychodzą organizatorzy XIII edycji Targów Mamaville Xmas Edition.

Mamaville to marka sama w sobie i każdy, kto był na ich Targach choć raz, na pewno wróci po więcej. Ja też wrócę, jeśli nie po gadżety dla Duśki, bo robi się za duża, to dla innych dzieci, których w rodzinie nie brakuje. Bo na Targach Mamaville można znaleźć wszystko: ubranka, akcesoria, zabawki, pościel, łóżeczka, wózki, kocyki, otulacze i… właściwie sama nie wiem, co jeszcze. Spokojnie zrobicie zakupy dla dzieci do rozmiaru 122. Lista wystawców jest bardzo długa.

Z okazji zbliżających się świąt na Targach Mamaville vol. 13 Xmas Edition nie zabraknie okazji do zakupu prezentów dla najmłodszych, zrobienia okolicznościowej fotki oraz przyjemnego spędzenia czasu. Dzieci nie będą się nudzić, mogą przyjemnie spędzić czas na specjalnie dla nich przygotowanych zajęciach. Jeśli nie, to po prostu mogą się dobrze bawić w przygotowanej specjalnie dla nich strefie rozrywkowej. Dorośli mogą wziąć udział w warsztatach na tematy bliskie rodzicom. Tym razem będzie o karmieniu piersią, chustowaniu, nocnych pobudkach, oraz o uprawnieniach pracowniczych dla mam i prowadzeniu działalności gospodarczej na macierzyńskim.

Jak zawsze w strefie kulinarnej każdy będzie mógł smacznie zjeść. Nie brak jedzenia dla wegetarian i wegan.

Podobnie jak poprzednim razem, organizatorzy zapraszają do Warszawy, do Areny Ursynów, ul. Pileckiego 122 w Warszawie. Targi odbędą się 16 grudnia w sobotę, w godzinach 10 -17. Obiekt dysponuje dużą ilością miejsc parkingowych.

Blog W Roli Mamy jak zwykle obejmuje Targi Mamaville patronatem medialnym.

• Co pan?
• A sram, jak pani pies! – kojarzycie ten nieśmiertelny dialog z kultowego “Dnia Świra”???

Jeśli tak, domyślacie się już chyba, co nie po raz pierwszy wyprowadziło mnie z równowagi…

Nie do pomyślenia. Cywilizowany kraj, XXI wiek a mentalność rodem z zabitej dechami peerelowskiej wsi… Niezależnie od pory roku i dnia, kochani właściciele wyprowadzają swoje równie kochane małe psy na trawnik pod oknami bloków. To porażające, gdy leniwy właściciel oparty o klatkę schodową, albo pali papierosa relaksując się na świeżym powietrzu, albo zwyczajnie otwiera kundlowi drzwi i znika w czeluściach klatki schodowej.

A co dalej? Łatwo się domyślić – pieseczek szcza i sra pod oknem, na zielonej trawce. Dobry Boże, ja też mam psa, ale zawsze, choćby nie wiem co, zabieram go na drugą stronę, do lasu albo na łąki (40m od osiedla!) tam pies załatwia swoje potrzeby. Nie na trawniku, nie na chodnikach. Dzięki temu nikt w gówna po moim psie się nie pakuje, a ja nie dokładam kupki smrodu, której być nie powinno.

Ale… lenistwo wygrywa z dobrym wychowaniem i zasadami współżycia społecznego. Jeśli wydaje się wam, że szanowny właściciel schyla się po gówno swojego pupilka, by je uprzątnąć, jesteście w błędzie. Ja sprzątałam ze dwa, czy trzy razy odchody plus wymiociny, i szybko nauczyłam psa higieny poza trawnikami. Poza tym są woreczki na psie odchody i nie kosztują one majątku! Nawet sikać pod blokiem nie pozwalam, wystarczy mi, że inne psy nagminnie obszczywają ławki i śmietniki, co wybitnie czuć latem, gdy opary unoszą się w powietrzu.

Co ciekawe, zauważyłam, że właściciele większych psów są o niebo bardziej zdyscyplinowani. Zwierzak na smyczy jest  wyprowadzany poza osiedle, tam załatwia swoje potrzeby. Właściciele małych psów tego zdają się w większości nie zauważać. Szkoda dupy ruszyć dalej, to wypuszczają psy na trawnik pod oknem i dawaj, poranna toaleta.

A ja mam takie pytanie do “swobodnych” posiadaczy Yorków i im podobnych – czy gówno małego psa śmierdzi mniej, niż gówno dużego wyprowadzanego gdzieś dalej??? A może inaczej ląduje w nim stopa małego dziecka, które nieopatrznie wejdzie na zielony trawniczek czy pobliski chodniczek? A może rower, który nie wyminął tej mini bomby biologicznej, zostawia mniej syfiasty ślad po małym gównie małego psa? Nie, nie musicie odpowiadać, wystarczy, żebyście pomyśleli.

P.S. Przy okazji dedykuję tę kultową scenę z Dnia Świra wszystkim leniwym właścicielom kundli i rasowców, które srają i sikają nagminnie pod oknami bloków na moim osiedlu.Może znajdzie się ktoś odważny i też wam nasra na trawnik. Gówno, to gówno, co za różnica? 🙂

https://www.youtube.com/watch?v=WUgI6XPK22A